Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 24 marca 2023
w Esensji w Esensjopedii

Iwan I. Twierdowski
‹Konferencja›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułKonferencja
Tytuł oryginalnyКонференция
ReżyseriaIwan I. Twierdowski
ZdjęciaFiodor Głazachow
Scenariusz
ObsadaNatalia Pawlienkowa, Olga Łapszyna, Ksenia Zujewa, Pasza Czekmazow, Jan Capnik, Filip Awdiejew, Roman Szmakow, Anna Sliu, Aleksandr Siemczow, Aleksandr Gołubkow, Igor Worobjow, Siergiej Pietrow, Aleksandr Złatopolski
MuzykaSten Šeripov
Rok produkcji2020
Kraj produkcjiEstonia, Rosja, Wielka Brytania, Włochy
Czas trwania130 min
Gatunekdramat, psychologiczny
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

East Side Story: Gdy nie można zapomnieć…
[Iwan I. Twierdowski „Konferencja” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Atak terrorystyczny czeczeńskiego komanda na moskiewski teatr na Dubrowce, do którego doszło wieczorem 23 października 2002 roku wstrząsnął nie tylko Rosją, ale całym światem. Równie dramatyczny i tragiczny w skutkach okazał się przeprowadzony trzy dni później szturm oddziałów specjalnych, które uwolniły zakładników (wielu przy tym zabijając). Do tych wydarzeń nawiązuje wstrząsający dramat Iwana I. Twierdowskiego „Konferencja”, którego głównym wątkiem jest trauma po stracie najbliższych.

Sebastian Chosiński

East Side Story: Gdy nie można zapomnieć…
[Iwan I. Twierdowski „Konferencja” - recenzja]

Atak terrorystyczny czeczeńskiego komanda na moskiewski teatr na Dubrowce, do którego doszło wieczorem 23 października 2002 roku wstrząsnął nie tylko Rosją, ale całym światem. Równie dramatyczny i tragiczny w skutkach okazał się przeprowadzony trzy dni później szturm oddziałów specjalnych, które uwolniły zakładników (wielu przy tym zabijając). Do tych wydarzeń nawiązuje wstrząsający dramat Iwana I. Twierdowskiego „Konferencja”, którego głównym wątkiem jest trauma po stracie najbliższych.

Iwan I. Twierdowski
‹Konferencja›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułKonferencja
Tytuł oryginalnyКонференция
ReżyseriaIwan I. Twierdowski
ZdjęciaFiodor Głazachow
Scenariusz
ObsadaNatalia Pawlienkowa, Olga Łapszyna, Ksenia Zujewa, Pasza Czekmazow, Jan Capnik, Filip Awdiejew, Roman Szmakow, Anna Sliu, Aleksandr Siemczow, Aleksandr Gołubkow, Igor Worobjow, Siergiej Pietrow, Aleksandr Złatopolski
MuzykaSten Šeripov
Rok produkcji2020
Kraj produkcjiEstonia, Rosja, Wielka Brytania, Włochy
Czas trwania130 min
Gatunekdramat, psychologiczny
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Dla tych, którzy 23 października 2002 roku wybrali się do teatru na Dubrowce na przedstawienie bestsellerowego musicalu „Nord-Ost” (opartego na klasycznej powieści Wieniamina Kawierina „Dwaj kapitanowie”), miał to być przede wszystkim mile i pożytecznie spędzony wieczór. Dla występujących w spektaklu aktorów i obsługi – rutynowa praca. Kilka dni wcześniej minął rok od premiery; wystarczająco długo, by wejść w swoje role i odgrywać je, nawet w przypadku młodocianych i niezawodowych artystów, z dużą pewnością siebie. Około godziny dwudziestej pierwszej, kiedy na scenie trwał już drugi akt, do sali wtargnęli czeczeńscy terroryści pod dowództwem dwudziestotrzyletniego Mowsara Barajewa. I tak zaczęła się tragedia prawie tysiąca osób (widzów, aktorów i pracowników teatru), które zostały wzięte za zakładników. Napastnicy domagali się natychmiastowego zakończenia wojny w Czeczenii i wycofania z terenu republiki wszystkich wojsk rosyjskich; zagrozili, że w przypadku odmowy zaczną zabijać niewinnych cywilów.
Eskalacji konfliktu zapobiegł przeprowadzony trzy dni później szturm oddziałów specjalnych „Alfa” i „Wympieł”, które przed wkroczeniem do budynku użyły w celu zneutralizowania wroga specjalnych gazów. Akcja zakończyła się powodzeniem, chociaż nie można zapominać o tym, że jej ofiarami – z rąk rosyjskich specnazowców – padli nie tylko terroryści z Kaukazu, lecz także ponad setka zatrutych zakładników. Na temat tragedii na Dubrowce nakręcono kilka filmów dokumentalnych; przed trzema laty powstała także inspirowana tymi wydarzeniami fabularna „Ostatnia próba” Aleksieja Pietruchina, a rok temu – próbująca zmierzyć się z traumą po stracie w zamachu najbliższych sobie osób „Konferencja” Iwana I. Twierdowskiego (rocznik 1988). Reżyser ten od początku kariery kręci filmy, które nie pozostawiają widza obojętnym; nierzadko wprost wywołują szok bądź konsternację. Sięga on bowiem w swoich obrazach po tematy tabu, od których inni filmowcy wolą trzymać się z daleka. Tak właśnie było z debiutancką „Klasą specjalną” (2014), jak i zaskakującymi śmiałością obyczajową „Zoologią” (2016) oraz „Podrzutkami” (2018).
„Konferencja” także szokuje i wywołuje ogromne emocje, ale ich źródło tkwi zupełnie gdzie indziej, niż w przypadku wcześniejszych dzieł Twierdowskiego – we wciąż niezagojonych, jątrzących się ranach, na które nie sposób znaleźć właściwego balsamu. Akcja filmu rozgrywa się w październiku 2019 roku, czyli dokładnie siedemnaście lat po ataku terrorystycznym. Do Moskwy przybywa mniszka Natalia Samochina, która wraz ze swoją przyjaciółką Swietłaną odwiedza dyrektora teatru. Chce wynająć salę na ten jeden konkretny wieczór – 26 października. Mężczyźnie wyraźnie jest to nie na rękę, obawia się bowiem, że kobiety chcą go naciągnąć i dostać główne pomieszczenie za darmo; wyjaśnia, że wszystkie terminy są już zarezerwowane na pół roku naprzód. Dopiero kiedy Natalia zapewnia go, że ma pieniądze, że zapłaci, a w sali chce zorganizować „wieczór pamięci” – dyrektor zmienia zdanie. W pisemnym wniosku, jaki należy wypełnić, składając podanie o wynajem, nie ma jednak opcji „wieczór pamięci”, radzi więc Samochinej, aby zaznaczyła, że celem jest zorganizowanie „konferencji”.
Na spotkanie Natalia i Swietłana zapraszają osoby, które wtedy znajdowały się w teatrze, które przeżyły atak terrorystów i szturm oddziałów specjalnych, ale także bliskich, którzy stracili żony, mężów, dzieci… Mniszce bardzo zależy na tym, aby w „konferencji” wzięła udział także jej córka Gala, ale młoda kobieta nie chce w ogóle rozmawiać z matką, ma do niej żal o to, że po tragedii opuściła rodzinę i zamknęła się w klasztorze, pozostawiając ją samą z ojcem, którego wkrótce zaczęła trawić śmiertelna choroba. Samochina zdaje sobie sprawę, że szukając ukojenia dla siebie, skazała na jeszcze większy ból i cierpienie męża Olega i Galę. Teraz chciałaby nie tylko zagoić stare rany, ale również uzyskać przebaczenie najbliższych. W obu przypadkach wydaje się to misją niemożliwą do zrealizowania. Z drugiej strony Natalia jest przekonana, że to, co robi, ma głęboki sens, bo nawet jeżeli nie pomoże sobie, sprawi być może, że inni – całkowicie obcy jej ludzie – zrzucą ze swoich sumień i barków przygniatający ich od lat i niepozwalający żyć normalnie ciężar.
Większość filmu Twierdowskiego to bliska stylistyce dokumentu bardzo statyczna psychodrama, polegająca na słownej rekonstrukcji dramatu, jaki rozegrał się w ciągu tamtych październikowych dni. Uczestnicy zdarzeń – na spotkanie przybywa ich zresztą niewielu – wspominają swoje przeżycia, uzewnętrzniając przy tym skrywane przez długi czas emocje. Mimo to ogląda się to jak najbardziej mrożący krew w żyłach dreszczowiec, który im bliżej końca, tym mocniej wstrząsa widzem. Rozgrywająca się na cmentarzu finałowa scena „Konferencji” absolutnie przygniata i wywraca wnętrzności, ściskając przy tym za gardło ze wzruszenia. Reżyserowi wcale jednak nie zależało na wystrzałowym efekcie, lecz na psychologicznym realizmie, na uświadomieniu innym – w tym nade wszystko władzom Rosji, które postawiwszy pomnik pamięci ofiar uznały sprawę de facto za zamkniętą – jak wiele jeszcze trzeba zrobić, aby ukoić ból bliskich tych, którzy wówczas stracili życie. Tamta tragedia zrujnowała życie setek osób; rozerwała, jak w przypadku Natalii, rodzinne więzi, odebrała sens życia.
By jak najmocniej odwzorować prawdę historyczną, choć to przecież wydarzyło się tak niedawno, reżyser zaprosił na plan filmowy dwóch aktorów, którzy wówczas jako nastoletnie dzieci brali udział w przedstawieniu. To Filip Awdiejew („Kwas”, „Ostatni posterunek”), któremu udało się na początku ataku terrorystów uciec przez okno w garderobie, oraz Roman Szmakow („Indygo”, „Dzień w Juriewie”), który przebywał w teatrze do samego końca i przeżył szturm specnazowców. Poza tym na ekranie oglądamy między innymi wcielającą się w Samochinę Natalię Pawlienkową („Podróż zimowa”, „Niech będzie Liza”), Olgę Łapszynę („Lewiatan”, „Nazywali ją Mumu”) w roli Swietłany, Ksenię Zujewą jako Galę oraz Jana Capnika („Braterstwo”, „Lew Jaszyn. Bramkarz moich marzeń”), który zagrał dyrektora teatru. Za zdjęcia odpowiadał debiutujący w roli operatora Fiodor Głazaczow, natomiast za nadzwyczaj emocjonalną ścieżkę dźwiękową – estoński kompozytor Sten Šeripov („Wiśniowy tytoń”, „Ryba-marzenie”). „Konferencję” zaprezentowano na ubiegłorocznym Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Wenecji, jak również na krajowym (rosyjskim) „Kinotawrze”, gdzie – oprócz nominacji do Grand Prix – zdobyła nagrodę za najlepszy scenariusz.
koniec
7 lutego 2021

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

The Last of Us: Odc. 8. Żeby żyć, trzeba jeść
Marcin Mroziuk

24 III 2023

Trzeba przyznać, że ten odcinek – w odróżnieniu od poprzedniego – wreszcie dostarcza widzom atrakcji, na jakie czekają. Para głównych bohaterów musi bowiem przetrwać nie tylko borykając się z chorobą Joela i niedoborem jedzenia, ale także stawić czoła grupie naprawdę groźnych ludzi.

więcej »

Klasyka kina radzieckiego: W starej twierdzy w Kokandzie
Sebastian Chosiński

22 III 2023

Po trzech tadżyckich miniserialach opowiadających o instalowaniu władzy radzieckiej w Turkiestanie przyszła kolej na telewizyjne dzieło rodem z Uzbekistanu (chociaż z licznym udziałem aktorów rosyjskich, w tym samego Aleksandra Kajdanowskiego). Trzyczęściowa historia „Było to w Kokandzie” autorstwa Uzbeka Uczkuna Nazarowa oparta została na motywach wydanej w 1939 roku powieści Nikołaja Nikitina.

więcej »

Sprawa prywatna: Odc. 7. Tajemnica maski demona
Marcin Mroziuk

20 III 2023

Po raz kolejny możemy się przekonać, że główna bohaterka jest w gorącej wodzie kąpana, a zarazem ufając swej intuicji jest skłonna zaufać różnym osobom, nie zważając na wysuwane przeciw nim oskarżenia. Przy tej okazji wystawione na próbę będą też jej uczucia do Pabla i Andrésa, a na razie trudno przesądzić, czy któryś z nich w końcu zawładnie je sercem.

więcej »

Polecamy

Dekoracje waść niszczysz!

Z filmu wyjęte:

Dekoracje waść niszczysz!
— Jarosław Loretz

Ten człowiek jeszcze oddycha!
— Jarosław Loretz

Dama przed podróżą
— Jarosław Loretz

Dama w podróży
— Jarosław Loretz

Wymarzony kochanek
— Jarosław Loretz

Spaleni słońcem
— Jarosław Loretz

Dymek w lesie
— Jarosław Loretz

Beczka bezpieczeństwa
— Jarosław Loretz

Pomsta na ufokach
— Jarosław Loretz

Zupa jednak wyszła za słona
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.