Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 25 września 2023
w Esensji w Esensjopedii

Jurij Moroz
‹Prostytutki›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułProstytutki
Tytuł oryginalnyТочка
Dystrybutor SPI
ReżyseriaJurij Moroz
ObsadaWiktoria Isakowa, Daria Moroz, Anna Ukołowa
Rok produkcji2006
Kraj produkcjiRosja
Czas trwania92 min
ParametryDD 5.1 rosyjski, polski (lektor)
Gatunekdramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

East Side Story: Bo ja jestem, proszę pana, na zakręcie…
[Jurij Moroz „Prostytutki” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Rosja od dawien dawna jednocześnie fascynuje i przeraża. Przybyszom z Zachodu – a takimi są już dla mieszkańców dawnego Związku Radzieckiego również Polacy – w Rosji niemal wszystko może wydawać się przejaskrawione: i bogactwo, i bieda, i szczęście, i rozpacz. Film taki jak „Prostytutki” Jurija Moroza – dramat z życia moskiewskich cór Koryntu – w Polsce powstać by nie mógł. A gdyby jednak jakimś cudem został nakręcony, nie byłby zapewne nawet w połowie tak drastyczny.

Sebastian Chosiński

East Side Story: Bo ja jestem, proszę pana, na zakręcie…
[Jurij Moroz „Prostytutki” - recenzja]

Rosja od dawien dawna jednocześnie fascynuje i przeraża. Przybyszom z Zachodu – a takimi są już dla mieszkańców dawnego Związku Radzieckiego również Polacy – w Rosji niemal wszystko może wydawać się przejaskrawione: i bogactwo, i bieda, i szczęście, i rozpacz. Film taki jak „Prostytutki” Jurija Moroza – dramat z życia moskiewskich cór Koryntu – w Polsce powstać by nie mógł. A gdyby jednak jakimś cudem został nakręcony, nie byłby zapewne nawet w połowie tak drastyczny.

Jurij Moroz
‹Prostytutki›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułProstytutki
Tytuł oryginalnyТочка
Dystrybutor SPI
ReżyseriaJurij Moroz
ObsadaWiktoria Isakowa, Daria Moroz, Anna Ukołowa
Rok produkcji2006
Kraj produkcjiRosja
Czas trwania92 min
ParametryDD 5.1 rosyjski, polski (lektor)
Gatunekdramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Przestępczy półświatek chyba nigdy nie miał się w Rosji tak dobrze jak po politycznej transformacji, która zapoczątkowana została „pierestrojką” Gorbaczowa w połowie lat 80. ubiegłego wieku. Dobitnie przekonywał o tym emitowany swego czasu na antenie jednej z polskich stacji komercyjnych dokumentalny serial „Kryminalna Rosja”, a utwierdzić w tym przekonaniu mogły liczne seriale sensacyjne. Niestety, do Polski trafiły jedynie trzy godne uwagi filmy tego rodzaju: „Bandycki Petersburg”, „Brygada” oraz – najmniej drastyczny z wymienionych – „Kamieńska” (2000-2003). Reżyserem ostatniego z nich był Jurij Moroz, który wcześniej dał się poznać między innymi fanom science fiction, adaptując na potrzeby kina „Świątynię czarownic” (1990) Kira Bułyczowa. Ten sam reżyser w 2006 roku zrealizował „Punkt” („Точка”) – wzbudzający wiele kontrowersji psychologiczny dramat przedstawiający życie trzech moskiewskich dziwek. Polski dystrybutor zrezygnował jednak z wieloznacznego oryginalnego tytułu i zastąpił go prostym i jednoznacznym – „Prostytutki”.
Nina (w tej roli Daria Moroz, prywatnie córka reżysera), Anna (Anna Ukołowa) oraz Kira (Wiktoria Isakowa) są młode i atrakcyjne. Wszystkie pochodzą z prowincji, a do stolicy trafiły w poszukiwaniu lepszego życia. Każda przywiozła ze sobą spory bagaż doświadczeń, ale także nadzieję, że w nowym miejscu, z dala od rodzinnych miast, ich los wreszcie się odmieni. Niestety, prędzej czy później wszystkie trafiają na tytułowy „punkt” – miejsce spotkań prostytutek, gdzie odbywa się swoisty casting prowadzony przez żulika Dodika (Leonid Okuniew), który wybiera sobie nowe panienki, rokujące nadzieje na godziwy zarobek. Dziewczyny z biegiem czasu zaprzyjaźniają się, wspólnie wynajmują również mieszkanie na przedmieściach Moskwy. W retrospekcjach stopniowo dowiadujemy się, co je skłoniło do ucieczki z rodzinnych domów i doprowadziło do zejścia na złą drogę. Patologiczna rodzina. Przyrodni brat, wykazujący wielką ochotę na kazirodczy związek. Wreszcie nieszczęśliwa miłość do żołnierza, który stracił życie (Moroz sugeruje, że na wojnie, najprawdopodobniej w Czeczenii, choć nie jest to wprost powiedziane). Jakkolwiek zwyczajnie to brzmi, przeżycia dziewczyn nie są, niestety, już tak banalne. Za każdym z nich kryje się wielka osobista tragedia i cały ciąg upokorzeń. Najbardziej doświadczona przez los jest Kira – potocznie nazywana przez przyjaciółki Zebrą (wyjaśnienie tego przydomka znalazło się w filmie) – ale, paradoksalnie, to chyba właśnie ona zachowuje największą pogodę ducha.
Film Moroza unika taniego dydaktyzmu i moralizatorstwa. Reżyser nie zniża się do napiętnowania dziewcząt, wręcz przeciwnie – stara się je zrozumieć, co nie jest jednak równoznaczne z „wytłumaczyć” bądź „usprawiedliwić”. Osiąga to bardzo prostymi środkami, nadając filmowi charakter paradokumentalnego reportażu. Dzięki temu możemy zobaczyć prawdziwszą Moskwę – nie tylko rezydencje nowobogackich biznesmenów, ale także slumsy zamieszkałe przez wyrzutków społecznych bądź emigrantów z krajów azjatyckich. Ich świat zaś znacznie różni się tego, który lansowany jest w mediach. Kilka scen przekonuje zresztą dobitnie, że wraz z pieniędzmi rzadko kiedy przychodzi zmiana mentalności. Najwięcej poniżeń spotyka dziewczyny właśnie ze strony bogaczy (choć niechlubnym wyjątkiem zdaje się być tutaj los Kiry), z kolei biedni i wykolejeni potrafią odnosić się do nich ze zrozumieniem, a niekiedy nawet wręcz poświęcać się dla nich. Czy jednak godzi się przyjąć ofiarę bliźniego, mając pełną świadomość tego, że tym samym można pociągnąć go wraz ze sobą na samo dno? Jurij Moroz nie udziela odpowiedzi na to pytanie – zakończenie filmu jest jednak przewrotne i niejednoznaczne. Bohaterki podejmą pewne decyzje, tyle że nam nie będzie już dane poznać ich konsekwencji.
Temat prostytucji często powraca w kinie, pod tym względem obraz Moroza nie jest więc filmem szczególnym. Jest za to na pewno obrazem osobliwym. Świat rosyjskich cór Koryntu w niczym bowiem nie przypomina świata wykreowanego na potrzeby „Pretty Woman” (1990) Garry’ego Marshalla, „Zostawić Las Vegas” (1995) Mike’a Figgisa czy choćby „Dziwki” (1991) Kena Russella. Nawet kulturowo bliższe Morozowi polskie filmy – takie jak „Mewy” (1986) Jerzego Passendorfera i „Prostytutki” (1997) Eugeniusza Priwieziencewa – wydają się być jedynie grzecznymi opowiastkami, niewiele mającymi wspólnego z rzeczywistością, którą starały się zobrazować. Gdyby więc szukać inspiracji reżysera, prędzej znajdziemy je w „Taksówkarzu” (1976) Martina Scorsese (z pamiętną rolą młodziutkiej Jodie Foster, nieco zresztą przypominającej Ninę) bądź obrazie Ulricha Edela „My, dzieci z dworca Zoo” (1981). Nie ma jednak co ukrywać – film Moroza zdecydowanie nie dorównuje im poziomem. Rosjanin nie miał zresztą aż takich ambicji, chciał za to zwrócić uwagę na bardzo poważny problem społeczny. I to mu się udało.
koniec
6 kwietnia 2008

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Fundacja: Sez. 1. odc. 10. Nic tak nie jednoczy jak wspólny wróg
Marcin Mroziuk

25 IX 2023

Możemy się przekonać, że w serialu znaczenie Hariego Seldona jest znacznie większe niż w cyklu Isaaca Asimova, gdyż tutaj nie tylko jest twórcą psychohistorii i obu Fundacji, lecz nawet po swej śmierci aktywnie uczestniczy w rozwoju wydarzeń.

więcej »

East Side Story: Kamp Amersfoort
Sebastian Chosiński

24 IX 2023

Uzbecki dramat wojenny „Sto jeden” Hamidułły Hasanowa to opowieść oparta na faktach. Reżyser przedstawia w niej historię wziętych do niewoli latem 1941 roku jeńców wojennych Armii Czerwonej – byli nimi sami Uzbecy – którzy trafili do znajdującego się na terenie Holandii Kamp Amersfoort. Komendant obozu Walter Heinrich otrzymał zadanie przygotowania ich do swoiście pojętej misji specjalnej.

więcej »

Fundacja: Sez. 1. odc. 9. Pionki na szachownicy przeznaczenia vel psychohistorii
Marcin Mroziuk

22 IX 2023

Chociaż z dużym zainteresowaniem obserwujemy, jak konflikt na Terminusie osiąga punkt kulminacyjny, to niestety w jego finałowej scenie otrzymujemy – niemal dosłownie – deus ex machina. Nic dziwnego, że na tym tle zdecydowanie lepiej wypada wątek rozgrywki między Świtem i Zmierzchem, która także wkracza w decydująca fazę.

więcej »

Polecamy

Peregrynacje wyssane z palca

Z filmu wyjęte:

Peregrynacje wyssane z palca
— Jarosław Loretz

Podróże międzygwiezdne de luxe
— Jarosław Loretz

E.T. wersja hard
— Jarosław Loretz

Ogrodowy nielot
— Jarosław Loretz

Mumii podejście drugie
— Jarosław Loretz

Mumia z gwiazd
— Jarosław Loretz

Pracownik idealny
— Jarosław Loretz

Niech się mury… drzewią?
— Jarosław Loretz

Interpol muzealny
— Jarosław Loretz

Gdy w domu brakło kombinerek
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Z tego cyklu

Kamp Amersfoort
— Sebastian Chosiński

Bohaterowie i zdrajcy
— Sebastian Chosiński

I nie opuszczę cię aż do… ostatniej kuli
— Sebastian Chosiński

Dopaść „Piechura”!
— Sebastian Chosiński

Po trupach do celu
— Sebastian Chosiński

Krócej nie musi znaczyć gorzej
— Sebastian Chosiński

Za więziennym murem
— Sebastian Chosiński

…i nie żyli długo i szczęśliwie
— Sebastian Chosiński

W sytuacji bez wyjścia
— Sebastian Chosiński

Uważaj, co piszesz i myślisz!
— Sebastian Chosiński

Tegoż twórcy

Klasyka kina radzieckiego: Dinozaury i ludzie
— Sebastian Chosiński

Tegoż autora

Non omnis moriar: Artysta o wielu twarzach
— Sebastian Chosiński

Utopijna opowieść weselna
— Sebastian Chosiński

PRL w kryminale: Polska Ludowa oczyma reportażysty
— Sebastian Chosiński

Tu miejsce na labirynt…: Moment, którego nie da się zapomnieć
— Sebastian Chosiński

Klasyka kina radzieckiego: Gdy ofiarą pada gliniarz…
— Sebastian Chosiński

Grać obrazami, malować dźwiękami
— Sebastian Chosiński

Lamentacje nad losem ojców i synów
— Sebastian Chosiński

„Kobra” i inne zbrodnie: Stirlitz versus Hans Kloss
— Sebastian Chosiński

Non omnis moriar: W cieniu historycznego browaru
— Sebastian Chosiński

Wrzesień 2023
— Sebastian Chosiński, Paweł Ciołkiewicz, Piotr ‘Pi’ Gołębiewski, Marcin Knyszyński, Marcin Osuch

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.