Login:
Hasło:
Pamiętaj mnie

Zapomniałem hasła	Nie mam jeszcze konta
Zaloguj przez:

dzisiaj: 25 maja 2020

Pilot śmigłowca: Kapitan zmienia trasę
Czytając „Pilota śmigłowca” jakieś trzydzieści lat temu, zadawałem sobie pytanie, dlaczego autorzy skazali myśliwskiego asa na bujanie się śmigłowcami. W poprzednim albumie postawiłem pewną tezę na ten temat. Teraz, opisując kolejny zeszyt zatytułowany „Zejście z trasy”, mam zamiar ten wątek rozwinąć.
Każde życie Damiana Kota
„Trzecia część człowieka” Krzysztofa Matkowskiego to tekst, który ma szansę trafić i do czytelników lubiących ambitniejszą fantastykę, i do tych, którzy szukają w głównym nurcie prozy eksplorującej pogranicza między tym, co realne, a tym, co wymyka się racjonalnemu poznaniu.
Pilot śmigłowca: Rozkaz to rozkaz
Sytuacja zmienia się jak w kalejdoskopie. W poprzednim zeszycie było gorąco, w tym będzie bardzo zimno. W poprzednim panowie piloci krążyli wokół pięknej blondynki, w czwartym odcinku „Pilota śmigłowca” inicjatywę przejmuje brunetka.
Do sedna: Richard Kelly. Koniec świata.
Jeśli „Donnie Darko” wydawał się komukolwiek niezrozumiały, przesadzony i hermetyczny, to kolejny film Richarda Kelly’ego będzie kompletnie nieczytelny i okaże się stratą czasu. Premierę miał w maju 2006 roku, tym razem na festiwalu w Cannes, gdzie krytyka zrównała go z ziemią. Przyjrzyjmy się trochę temu obrazowi – „Southland Tales”, czyli „Koniec świata” po polsku, to apokalipsa i zagłada. Ale czego dokładnie?
Zajmowałem się tylko komiksem
Z Markiem Szyszko, rysownikiem komiksów i ilustratorem, w imieniu Esensji rozmawia Marcin Osuch.

Filmy

Magazyn CXCVI

Pobierz magazyn

Podręcznik

Nowości

kinowe

Brak nowości w minionym tygodniu. Aby zobaczyć wcześniejsze, kliknij.

dvd i blu-ray

Brak nowości w minionym tygodniu. Aby zobaczyć wcześniejsze, kliknij.

Zapowiedzi

kinowe

Brak zapowiedzi na najbliższy tydzień. Aby zobaczyć późniejsze, kliknij.

dvd i blu-ray

Brak zapowiedzi na najbliższy tydzień. Aby zobaczyć późniejsze, kliknij.

Steven Soderbergh
‹Che: Rewolucja›

EKSTRAKT:	50%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Che: Rewolucja
Tytuł oryginalny	Che: Part One
Dystrybutor	SPI
Data premiery	3 kwietnia 2009
Reżyseria	Steven Soderbergh
Zdjęcia	Steven Soderbergh
Scenariusz	Peter Buchman
Obsada	Benicio del Toro, Julia Ormond, Rodrigo Santoro, Demián Bichir, Jsu Garcia, Santiago Cabrera, Marisé Alvarez, Unax Ugalde, Sam Robards, Edgar Ramirez, Monique Curnen, Armando Riesco, Catalina Sandino Moreno
Muzyka	Alberto Iglesias
Rok produkcji	2008
Kraj produkcji	Francja, Hiszpania, USA
Czas trwania	126 min
WWW	Strona
Gatunek	dramat
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

33 sceny z życia partyzanta
[Steven Soderbergh „Che: Rewolucja” - recenzja]

Konrad Wągrowski

Lekarz. Partyzant. Rewolucjonista. Minister. Morderca. Bohater. Ikona popkultury. Ernesto „Che” Guevara to jedna z bardziej widowiskowych i nieoczywistych postaci (choć może właśnie oczywistych – tyle że dla każdego w inny sposób) drugiej połowy XX wieku, znana nawet osobom mającym niewielkie pojęcie o historii Ameryki Łacińskiej. Kolejną jej filmową wizję przedstawia Steven Soderbergh. Z jakim efektem?

Konrad Wągrowski

33 sceny z życia partyzanta
[Steven Soderbergh „Che: Rewolucja” - recenzja]

Steven Soderbergh
‹Che: Rewolucja›

EKSTRAKT:	50%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Che: Rewolucja
Tytuł oryginalny	Che: Part One
Dystrybutor	SPI
Data premiery	3 kwietnia 2009
Reżyseria	Steven Soderbergh
Zdjęcia	Steven Soderbergh
Scenariusz	Peter Buchman
Obsada	Benicio del Toro, Julia Ormond, Rodrigo Santoro, Demián Bichir, Jsu Garcia, Santiago Cabrera, Marisé Alvarez, Unax Ugalde, Sam Robards, Edgar Ramirez, Monique Curnen, Armando Riesco, Catalina Sandino Moreno
Muzyka	Alberto Iglesias
Rok produkcji	2008
Kraj produkcji	Francja, Hiszpania, USA
Czas trwania	126 min
WWW	Strona
Gatunek	dramat
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Ernesto „Che” Guevara należy bez dwóch zdań do kanonu postaci kontrowersyjnych. Połowa (?) świata uważa go za bohatera, idealistę, który swe życie poświęcił walce o poprawę losu ludów Ameryki Łacińskiej, z kolei druga połowa (?) ma go za mordercę, który pomógł Fidelowi opanować Kubę, a potem brał udział w rewolucyjnym terrorze, samemu uczestnicząc w egzekucjach. Jest jeszcze oczywiście trzecia… połowa, którą postać Che niespecjalnie emocjonuje. Zważywszy jednak na temperaturę dyskusji, zważywszy na utrzymujące się od czterech dekad popkulturowe szaleństwo na punkcie Che, wydaje się, że ta trzecia „połowa” jest jeśli nie najmniejsza1), to z pewnością najmniej zauważalna.

Bo przecież Ernesto Guevara atakuje wciąż ze wszystkich stron. Pojawia się na koszulkach, plakatach, sztandarach, w telewizyjnych reklamach. Powstają o nim artykuły, książki, filmy dokumentalne. Powstają o nim wciąż filmy fabularne. Trudno się dziwić – wszak nie ma lepszego materiału na dzieło znaczące niż postać niejednoznaczna, ważna, lecz kontrowersyjna. Problem polega jednak na tym, że jak do tej pory filmy o Che były zadziwiająco jednoznaczne, ukazujące tę postać w pozytywnym świetle, ale kontrowersyjne fragmenty życiorysu raczej przemilczające. Wszystko wskazuje, że podobnie będzie w przypadku kolejnego filmu Stevena Soderbergha, ale będziemy to dopiero mogli ocenić po premierze części drugiej – „Che. Guerilla”. Bo prosta struktura części pierwszej, którą od kilku dni możemy oglądać na naszych ekranach, mówiąca o partyzanckiej wojnie na Kubie, po prostu jeszcze do tych realnych kontrowersji nie dociera.

Pojawiają się tylko ich małe symptomy. Kubańscy emigranci w sekwencji amerykańskiej (film toczy się w dwóch płaszczyznach czasowych – na Kubie w czasie rewolucji 1956 roku oraz kilka lat później, gdy Che jako przedstawiciel kubańskiego rządu gości z wizytą w USA) nazywają Che „mordercą”, on sam przyznaje się do wykonywania egzekucji, a jedną z nich widzimy nawet na ekranie. Problem w tym, że ta egzekucja w warunkach wojennych wygląda na całkowicie uzasadnioną, trudno więc mówić tu o jakimkolwiek „odbrązawianiu” figury Che.

Bowiem Ernesto Guevara w interpretacji świetnego Benicio del Toro to postać bez dwóch zdań pozytywna. Zdeterminowana, prawa, uczciwa, charyzmatyczna. Che jest wzorem dla swych żołnierzy, dowódczą stanowczym, ale sprawiedliwym. Człowiekiem, który na równi stara się dbać o wyszkolenie czysto wojskowe, jak i edukację oraz rozwój duchowy swoich podwładnych. Żołnierzem dającym przykład i zapewniającym bezgraniczne oddanie i posłuszeństwo swoich podwładnych. Żołnierzem w walce wykorzystującym nie tylko realną siłę militarną, ale też psychologię, zrozumienie motywacji zarówno swego żołnierza, jak i przeciwnika. Z kolei w sekwencji amerykańskiej widzimy człowieka pewnego swych racji, pozbawionego wątpliwości, szorstkiego żołnierza w nieodłącznym mundurze i z cygarem w ustach zamiast giętkiego polityka. Człowieka budzącego niekłamaną fascynację otaczających go dziennikarzy. Tak rodzi się kult.

Niestety, fryzjerzy do końca trzymali stronę Batisty.

Na szczęście udało się Soderberghowi uniknąć popadania w przesadę i ukazywania Che jako świętego. Jego postać intryguje i rzeczywiście może zafascynować, ale raczej trudno ją polubić. To osoba oddana sprawie, zdeterminowana, ale też oschła i niedostępna, przez to raczej nieodgadniona. To wizja jednak wyraźnie inna od hagiograficznej koncepcji Che z „Dzienników motocyklowych” Waltera Sallesa, w których młody Guevara był nie tylko człowiekiem szlachetnym i prawym, ale również wesołym, sympatycznym chłopakiem.

Główny problem z filmem Soderbergha polega jednak na tym, że podzielenie go na dwie części z pewnością mu szkodzi. Chyba jednak czterogodzinna wizja losów Che byłaby spójniejsza, bardziej przemawiająca do widza niż dwugodzinny wstęp do interpretacji tej postaci. Zdecydowana większość filmu to nużący marsz wojsk partyzanckich przez dżunglę – z potyczkami, z jakimiś elementami partyzanckiego życia, ale w sumie monotonny i męczący. Dopiero ostatnie pół godziny przynosi ożywienie – kawałek solidnego wojennego kina, w którym nie tylko możemy podziwiać batalistykę, ale też udane działania psychologiczne, mające złamać morale słabo zdeterminowanego żołnierza rządowego. Powiedzmy sobie bowiem szczerze – niezależnie od negatywnej oceny dokonań Fidela Castro jego kubański poprzednik, dyktator Fulgencio Batista z pewnością nie należał do postaci zbyt sympatycznych i raczej nie ma wątpliwości co do dobrych powodów dla wybuchu rewolucji. A w jakim kierunku to się wszystko potoczyło, to już zupełnie inna historia. Która zresztą nie jest niestety tematem filmu Soderbergha – a szkoda.

Kolejnym problemem z „Che” jest fakt, że nieco enigmatyczna postać Ernesto Guevary właściwie przysłania innych bohaterów dramatu. Gdzieś tam przewija się Fidel Castro, gdzie indziej jego brat Raul, daje się zauważyć kilku żołnierzy, dowódcę rządowego garnizonu, jakąś dziewczynę – ale wszystko są to postacie bez wyrazistych cech, praktycznie trzecioplanowe, stanowiące tło dla głównego bohatera. Nie ma tu wyrazistych interakcji, ścierania się poglądów, nawet amerykańscy dziennikarze po prostu spijają wszystko, co spływa z ust brodatego rewolucjonisty. Czy zmieni się to w drugiej części?

Bowiem ocenianie tego filmu przed obejrzeniem czterogodzinnej całości naprawdę nie ma wielkiego sensu. Wtedy bowiem się okaże, jak ukazana została postać Ernesto „Che” Guevary. I nawet jeśli nie uda się Soderberghowi opowiedzieć prawdziej historii tej postaci, to może spróbuje przynajmniej wyjaśnić przyczyny otaczającego ją kultu.

10 kwietnia 2009

1) Tak, oczywiście wiem, że połowy są dwie i z reguły równe. Potraktujcie więc to sformułowanie jako niezbyt wyszukaną figurę stylistyczną.

Komentarze

Dodaj komentarz

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

East Side Story: Z góry czasami widać lepiej
Sebastian Chosiński

24 V 2020

Pochodząca z Ukrainy reżyserka Oksana Karas nie miał dotąd większych możliwości przebicia się w Polsce. Owszem, jej filmy od czasu do czasu pokazywane są na festiwalach, lecz żaden, jak do tej pory, nie stał się u nas przebojem. Na to samo nie może również liczyć dramat „Ponad niebem”, który – nawiązując do klasyki literatury rosyjskiej XIX wieku – mówi o jak najbardziej współczesnych (aczkolwiek uniwersalnych) problemach.

więcej »

Projekt Błękitna Księga, sez. 2 odc. 1: W Mekce wyznawców teorii spiskowych
Marcin Mroziuk

22 V 2020

Trzeba przyznać, że drugi sezon „Projektu Błękitna Księga” rozpoczyna się od mocnego uderzenia. Michael Quinn i J. Allen Hynek udają się bowiem do miejsca, które rozpala wyobraźnię nie tylko zagorzałych tropicieli UFO. Tak, dobrze myślicie – chodzi o Roswell w stanie Nowy Meksyk.

więcej »

Projekt Błękitna Księga, odc. 10: O krok od wojny. Ale z kim?
Marcin Mroziuk

20 V 2020

W takich opałach, jak w finałowym odcinku pierwszego sezonu, Michael Quinn i J. Allen Hynek jeszcze nie byli. Pojawienie się niezidentyfikowanych obiektów latających nie gdzieś na odludziu w Teksasie czy Newadzie, lecz w National Mall w Waszyngtonie, powoduje bowiem, że para głównych bohaterów niespodziewanie znajdzie się w centrum bezwzględnej walki o polityczne wpływy. Kłopot w tym, że w tym przypadku nie wiadomo, kto w rzeczywistości jest wrogiem, a kto sprzymierzeńcem.

więcej »