Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 30 maja 2023
w Esensji w Esensjopedii

Neill Blomkamp
‹Dystrykt 9›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułDystrykt 9
Tytuł oryginalnyDistrict 9
Dystrybutor Vue Movie Distribution
Data premiery9 października 2009
ReżyseriaNeill Blomkamp
ZdjęciaTrent Opaloch
Scenariusz
ObsadaSharlto Copley, Jason Cope, Nathalie Boltt
MuzykaClinton Shorter
Rok produkcji2009
Kraj produkcjiNowa Zelandia
Czas trwania112 min
WWW
GatunekSF
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Kłopoty z krewetkami
[Neill Blomkamp „Dystrykt 9” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Już pierwsze słowa „Dystryktu 9” określają charakter filmu. 20 lat temu na naszej planecie zjawili się kosmici. Wbrew oczekiwaniom ich statek nie wylądował w Waszyngtonie, Nowym Jorku czy Chicago, lecz zawisł nad ziemią na przedmieściach Johannesburga w RPA. To oczywiście żartobliwe nawiązanie do amerykocentryzmu symbolizowanego zwłaszcza przez „Dzień niepodległości”, ale również jasny komunikat – oglądacie zupełnie inny film o kontakcie z Obcymi, niż moglibyście oczekiwać.

Konrad Wągrowski

Kłopoty z krewetkami
[Neill Blomkamp „Dystrykt 9” - recenzja]

Już pierwsze słowa „Dystryktu 9” określają charakter filmu. 20 lat temu na naszej planecie zjawili się kosmici. Wbrew oczekiwaniom ich statek nie wylądował w Waszyngtonie, Nowym Jorku czy Chicago, lecz zawisł nad ziemią na przedmieściach Johannesburga w RPA. To oczywiście żartobliwe nawiązanie do amerykocentryzmu symbolizowanego zwłaszcza przez „Dzień niepodległości”, ale również jasny komunikat – oglądacie zupełnie inny film o kontakcie z Obcymi, niż moglibyście oczekiwać.

Neill Blomkamp
‹Dystrykt 9›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułDystrykt 9
Tytuł oryginalnyDistrict 9
Dystrybutor Vue Movie Distribution
Data premiery9 października 2009
ReżyseriaNeill Blomkamp
ZdjęciaTrent Opaloch
Scenariusz
ObsadaSharlto Copley, Jason Cope, Nathalie Boltt
MuzykaClinton Shorter
Rok produkcji2009
Kraj produkcjiNowa Zelandia
Czas trwania112 min
WWW
GatunekSF
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
I „Dystrykt 9” rzeczywiście jest inny, nie tylko dlatego, że kosmici wzgardzą gościnną ziemią Stanów Zjednoczonych. Neill Blomkamp, w którego uwierzył sam Peter Jackson, wspomagając finansowo praktycznie debiutancki projekt w oparciu jedynie o obiecującą krótkometrażowkę, proponuje całkiem nietypowe spojrzenia na zgrany, wydawałoby się, temat kontaktu.
Po pierwsze – cel przybycia Obcych nie jest w pełni jasny. Czy jest to inwazja jak w „Dniu niepodległości”? Pokojowa wizyta jak w „Bliskich spotkaniach trzeciego stopnia”? Ucieczka lub emigracja z własnego świata jak w „Alien Nation”? Nie wiadomo do końca. 20 lat temu wielki statek kosmiczny przybył na Ziemię. Ponieważ zawisł po prostu w okolicy Johannesburga bez próby nawiązania kontaktu, ludzie sami weszli na jego pokład. Znaleźli tam tysiące krewetkopodobnych istot na skraju wyczerpania. Stworzyli dla nich obóz w okolicy statku, obóz, który przez lata przekształcił się w ogromne slumsy, tym różniące się od brazylijskich faweli, że zamieszkałe przez kosmitów. Których liczba sięga już 2 milionów.
Kolejna nowość w ujęciu tematu to relacje między ludźmi i obcymi. Nie ma tu współpracy, ale nie ma też wojny. Jest współegzystencja. Kontakt jest ograniczony. Niby ci Obcy mieszkają u nas, niby posługują się angielszczyzną, niby podlegają ziemskiemu prawu, ale tworzą osobną, niezasymilowaną społeczność, a ich zamiary nie są do końca jasne. A może nie ma żadnych? Może po prostu chcą sobie tu żyć?
Dziwni ci Obcy. Mieszkają w slumsach, w fatalnych – z naszego punktu widzenia – warunkach. Mają świra na punkcie kociego jedzenia. Wyglądają na społeczność całkowicie zdegenerowaną, ale dysponują w niektórych zakresach bardzo wyrafinowaną technologią. W szczególności dotyczy to broni, która jest bardzo niebezpieczna, ale może być uruchamiana tylko przez kosmitów, co oczywiście budzi zaciekawienie, wątpliwości i niepokój. Stosunek władz do przybyszów jest niejednoznaczny – z jednej strony deklarowana jest pomoc dla potrzebujących, z drugiej widać rezerwę i obawy. A takie połączenie nigdy niczego dobrego nie przynosi.
W rankingu najseksowniejszych obcych krewetki plasują się gdzieś między E.T. i ósmym pasażerem Nostromo.
W rankingu najseksowniejszych obcych krewetki plasują się gdzieś między E.T. i ósmym pasażerem Nostromo.
Nie trzeba wiele wyobraźni, aby stwierdzić, że pochodzący z RPA Blomkamp w gruncie rzeczy opowiada o swym dawnym kraju. Nie doszukiwałbym się jednak w przesłaniu analogii do apartheidu. W „Dystrykcie 9” mamy do czynienia z nieco inną sytuacją, nazwijmy ją „postapartheidową”. Nie ma jawnie deklarowanej segregacji rasowej – pozornie wszyscy są równi, pozornie przybysze otrzymują pomoc i wsparcie. W rzeczywistości są jednak traktowani jako obywatele drugiej kategorii, uważani są za obciążenie, a nawet zagrożenie, a rząd szuka sposobów na to, aby zlikwidować narastający problem. Nietrudno tu doszukać się analogii z kwestiami uchodźców, których kolejne afrykańskie zawieruchy przerzucają między krajami. Niby wszyscy twierdzą, że oczywiście, należy im się wsparcie i współczucie, ale w gruncie rzeczy najchętniej pozbyliby się ich w dowolny, niekoniecznie zbyt etyczny sposób.
I w takiej właśnie sytuacji zastajemy tytułowy Dystrykt 9. Na skutek narastającej przestępczości wokół „obcej” dzielnicy rząd decyduje się na eksmisję, przeniesienie mieszkańców do zupełnie nowego ośrodka, dużo bardziej oddalonego od Johannesburga. Oczywiście – to dla ich własnego dobra. W rzeczywistości – jak się dowiadujemy później – to pozbycie się problemu i przeniesienie w jeszcze gorsze warunki, bliskie więzieniu, nie mieszkalnej dzielnicy. Zadanie zostaje powierzone niezbyt bystremu urzędnikowi Wikusowi Van De Merwe (w tej roli świetnie sobie radzący całkowity debiutant Sharlto Copley), którego jedyną kompetencją jest bycie… szwagrem wysoko postawionego rządowego oficjela. Van De Merwe rozpoczyna akcję, która dość szybko staje się nieco chaotyczna, a już wkrótce – na skutek zetknięcia się z tajemniczymi chemikaliami znalezionymi w jednym z domów – przynosząca zaskakujące efekty dla samego urzędnika. Wszystko to staje się katalizatorem dla wyjątkowo dramatycznych wypadków.
Krewetka idealnie wkomponowała się w odświeżone logo Mosfilmu.
Krewetka idealnie wkomponowała się w odświeżone logo Mosfilmu.
Neill Blomkamp, jak na debiutanta, świetnie radzi sobie z materią filmową. Przede wszystkim ma znakomity pomysł na zaintrygowanie widza – wprowadza go w ten świat za pomocą pseudodokumentu, w którym szereg osób wspomina niedawne wydarzenia, co jest dodatkowo ilustrowane archiwalnymi zdjęciami z głośnej akcji. Wszystko to jest tak poprowadzone, że nie tylko nie mamy pojęcia, w jakim kierunku pójdzie film, ale nawet przez pierwsze pół godziny nie wiemy, kto w ogóle będzie głównym bohaterem tej opowieści. Potem formuła się wyczerpuje, ale na drugą połowę filmu Blomkamp ma zupełnie inny pomysł. I tak od historii o społecznym zacięciu przechodzimy do efektownego kina akcji, bardzo dobrze zrealizowanego i w żaden sposób nie zaprzeczającego wcześniej przyjętej konwencji. Znakomicie – jak na przyjęty budżet 30 milionów dolarów – prezentują się efekty specjalne. Za takie kwoty Michael Bay kręci sceny dialogów, a tu wystarczyło na wiarygodne pokazanie świata przyszłości, na świetną wizualizację kosmitów (aż trudno uwierzyć, że wszystkie „krewetki” zostały wygenerowane przez komputer), no i na efektowną feerię eksplozji i futurystycznych strzelanin. Wydaje się, że po takim popisie Blomkamp ma zapewniony byt w branży fimowej na wiele, wiele lat. Wszak producenci kochają filmy, które wyglądają na droższe, niż są w rzeczywistości.
Czas na odrobinę krytyki, bo „Dystrykt 9” nie jest jednak filmem idealnym. Po pierwsze – nie ma niestety konsekwencji w poprowadzeniu formuły pseudodokumentu. Przez pierwsze minuty mamy wrażenie, że całość filmu zostanie rozegrana w tej konwencji, ale w pewnym momencie sceny mogące uchodzić za fragmenty filmu dokumentalnego zaczynają być przeplatane takimi, które z pewnością nie mogą tak być traktowane. Potem zaś pomysł dokumentu zostaje całkowicie zarzucony, by znów na chwile powrócić w końcówce. Choć przyczyny, dla których film jest produkcją dość nietypową, podawałem powyżej, to cały popychający fabułę pomysł z przemianą bohatera nie należy do zbyt oryginalnych – podobny motyw mieliśmy w „Musze” czy dawnej „Zemście kosmosu”. Wreszcie samo zakończenie – niejednoznaczne i otwarte. Czy taki był zamiar reżysera? Czy chciał zostawić wiele faktów w domyślności widza, czy po prostu nie miał pomysłu na dobre zwieńczenie swego dzieła? A może to otwarta furtka do sequela? Tytuł „Dystrykt 10” sam się narzuca i w sumie nie byłby to wcale zły pomysł.
Bo jednak jako całość „Dystrykt 9” jest powiewem świeżości w filmowej fantastyce. Nieoczywista fabuła, wizje Obcych i relacji z nimi odrębne od przyjętych schematów, które przecież od lat zarzynają gatunek, solidne społeczne przesłanie, a wszystko to połączone w atrakcyjną rozrywkowo formę – takich filmów nam trzeba. Jeśli zaczyna się takim filmem jak „Dystrykt 9”, aż strach pomyśleć, jak dobry może być kolejny projekt Blomkampa. Na co z pewnością warto liczyć.
koniec
9 października 2009

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Kulawe konie: Sez. 1. odc. 3. Haki i wtyczki
Marcin Mroziuk

29 V 2023

Oczywiste jest, że służby specjalne często nie grają czysto, ale coraz więcej wskazuje, że tajna operacja, którą zaplanowała Diana Taverner, jest nie tylko nieetyczna, ale także łączy się z nadmiernym ryzykiem, a konsekwencje mogą ponieść wplątani w nią wbrew swej woli agenci z Slough House.

więcej »

East Side Story: Po nitce do (terrorystycznego) kłębka
Sebastian Chosiński

28 V 2023

Mogłoby się wydawać, że czasy, w których powstają bałwochwalcze filmy na temat funkcjonariuszy tajnych służb, już dawno minęły. Nawet w państwach postradzieckich. A jednak nie! Sześć lat temu w Kazachstanie Wiktor Klimow nakręcił obraz z okazji ćwierćwiecza istnienia Komitetu Bezpieczeństwa Narodowego. Osią fabularną tego propagandowego dzieła jest walka z islamistami z organizacji „Żołnierze Kalifatu”.

więcej »

Kulawe konie: Sez. 1. odc. 2. Przysługa za przysługę
Marcin Mroziuk

26 V 2023

Wprawdzie porywacze Hassana Ahmeda nie wyglądają na profesjonalistów, ale wygląda na to, że mimo pełnej mobilizacji wszystkich sił MI5 może mieć problem z odnalezieniem kryjówki Synów Albionów przed terminem zapowiedzianej egzekucji uwięzionego studenta. Trudno w tym momencie nie zastanawiać się, czy Robert Hobden może okazać się kluczem do uwolnienia brytyjskiego muzułmanina o pakistańskich korzeniach.

więcej »

Polecamy

Życie miejskie dla ubogich

Z filmu wyjęte:

Życie miejskie dla ubogich
— Jarosław Loretz

Drama na trzy ręce
— Jarosław Loretz

Nie, nie, wejście od frontu odpada
— Jarosław Loretz

Technika zgniłego Zachodu
— Jarosław Loretz

Tam, gdzie nikt nie patrzy
— Jarosław Loretz

Czy Herkules była kobietą?
— Jarosław Loretz

Prosimy nie regulować monitora
— Jarosław Loretz

Patyki eliminacji
— Jarosław Loretz

Pieczęć średniego zapieczętowania
— Jarosław Loretz

Dekoracje waść niszczysz!
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Inne recenzje

SPF – Subiektywny Przegląd Filmów (8)
— Jakub Gałka

Tegoż twórcy

Esensja ogląda: Wrzesień 2015
— Jarosław Loretz, Agnieszka ‘Achika’ Szady

Esensja ogląda: Styczeń 2014 (1)
— Gabriel Krawczyk, Daniel Markiewicz, Konrad Wągrowski

Esensja ogląda: Wrzesień 2013 (1)
— Sebastian Chosiński, Alicja Kuciel, Jarosław Loretz, Agnieszka Szady, Konrad Wągrowski

Ludzie jak krewetki
— Jakub Gałka

Tegoż autora

Statek szalony
— Konrad Wągrowski

Kobieta na szczycie
— Konrad Wągrowski

Przygody Galów za Wielkim Murem
— Konrad Wągrowski

Potwór i cudowna istota
— Konrad Wągrowski

Migające światła
— Konrad Wągrowski

Śladami Hitchcocka
— Konrad Wągrowski

Miliony sześć stóp pod ziemią
— Konrad Wągrowski

Tak bardzo chciałbym (po)zostać kumplem twym
— Konrad Wągrowski

Kac Vegas w Zakopanem
— Konrad Wągrowski

Żyje się tylko dziewięć razy
— Konrad Wągrowski

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.