„Nie chcę żyć w cynicznym świecie”
Sam autor tak pisze o swojej „Modlitwie do morza”: „to hołd złożony milionom rodzin, które zostały rozerwane i zmuszone przez wojnę i prześladowania do opuszczenia swoich domów”.

Osadzony
Powiedzieć, że Tyler Cross ma pecha, to nic nie powiedzieć. Kłopoty w jakie wpakował się w poprzednim tomie, okazały się zaledwie przygrywką do tego, co los zafundował mu tym razem. Lektura opowieści o tym, jak próbuje się z nich wykaraskać to prawdziwa frajda i czysta przyjemność.

Jeden za wszystkich…
Drugi tom „Władzy” przynosi kontynuację opowieści o przygodach trójki najemników rozgrywającej się w świecie, nad którym kontrolę przejęły zwierzęta. Tym razem Izaak, Oktawia i Pantakriusz muszą nie tylko wykazać się odwagą i siłą, ale także udowodnić, że kierują się kodeksem honorowym.

Ten dziwny wiek XIX: Praca odtwórcza
Wydawca określa powieść „Powstali 1863” Elżbiety Szczęsnowicz mianem „książki znalezionej w pamiętniku”. I jest to w połowie prawdą. Tylko że autorka, przepisując miejscami całe fragmenty opublikowanych (sic!) wspomnień powstańca styczniowego, bardzo niebezpiecznie ociera się o plagiat. I nie pomagają w niczym dodatkowe genderowe wątki kobiet i ich pracy na rzecz powstania.

Na więcej Stalin nie zasłużył
To bardzo inteligentna czarna komedia. Co jednak należy zrozumieć i uszanować, może ona rozwścieczyć ludzi, których dotyka bezpośrednio. Czyli Rosjan. Bo jeśli rządzący ich krajem przez dekady politycy zostali pokazani jako skończone kanale, zboczeńcy, alkoholicy i zbrodniarze – to co można myśleć o narodzie, którym rządzili? Armando Iannucci, reżyser „Śmierci Stalina”, już chyba nigdy nie dostanie pozwolenia na kręcenie zdjęć w Rosji.

Krótko o filmach: Białe oczka i uśmiechnięta paszcza
Agnieszka Szady krótko pisze o kolejnej na naszych ekranach komiksowej opowieści z Marvela – „Venomie” z Tomem Hardym w tytułowej roli.

Od Cage’a do (mniej znanego) Seiferta
Aż trudno uwierzyć, że ta bardzo minimalistyczna w formie, ale za to niezwykle bogata w treści muzyka wyszła spod rąk nie dojrzałych artystów, okupujących jazzową scenę od wielu lat, lecz… studentów. Za to jak zdolnych! „Duo” pianisty Franciszka Raczkowskiego i skrzypka Mikołaja Kostki skrzy się pomysłami i subtelnymi improwizacjami, których nie powstydziliby się mistrzowie gatunku.