Co nam w kinie gra: Lotem bliżej, przy pełni straszniej (26.02.2010)Pomagamy wybrać seans filmowy na weekend. Premiery tego tygodnia to: „W chmurach”, „Wilkołak”, „Odbicie zła”, „Las”, „Niezasłane łóżka”, „Kocham kino” i „Zabriskie Point”.
EsensjaCo nam w kinie gra: Lotem bliżej, przy pełni straszniej (26.02.2010)Pomagamy wybrać seans filmowy na weekend. Premiery tego tygodnia to: „W chmurach”, „Wilkołak”, „Odbicie zła”, „Las”, „Niezasłane łóżka”, „Kocham kino” i „Zabriskie Point”. Co tydzień w piątek punktualnie o godzinie 10:00 szukajcie na naszych łamach poradnika, mającego pomóc wybrać wam premiery filmowe, na które w najbliższy weekend warto wybrać się do kina. Jeśli natomiast chcecie nadrobić zaległości – sprawdzajcie, co warto zobaczyć według Zgryźliwych Tetryków. Ryan Bingham to profesjonalista specjalizujący się w "doradztwie dotyczącym zmian w karierze zawodowej" (eufemistyczne ujęcie zwalniania pracowników). Życie Ryana to ciągła podróż, jego mieszkanie to tylko puste miejsce. Podczas jednej z podroży poznaje Alex i zaczyna myśleć o zmianie stylu życia. Czy tak się stanie? Czytaj w „Esensji”: Dariusz Kuźma „W poszukiwaniu drugiego pilota”: Nazywany reżyserskim objawieniem ostatnich lat, wychwalany za ubieranie ważnych społecznie tematów w humorystyczne szaty, łącząc lekki, niezobowiązujący klimat z zaproszeniem do szerszej refleksji. Z mojej perspektywy jednak filmowiec nierówny, podejmujący ciekawe zagadnienia w intrygujący sposób, lecz poruszający się po emocjonalnych peryferiach, nie potrafiąc stworzyć jednolitego, wiarygodnego świata. „W chmurach” jednak Jasonowi Reitmanowi wreszcie udało się wyklarować swój autorski styl. (80%) Czytaj całą recenzję. Urszula Lipińska pisze w relacji z Camerimage: Nieco słabsze od „Dziękujemy za palenie”, nieco lepsze od „Juno”. Drobne wady nie mają tu jednak większego znaczenia. Wdzięk, klasa i sympatia zarówno do bohaterów, jak i do widza, wytrąciły oręż najbardziej wymyślnym filmom pokazywanym na festiwalu. Składający się z trzech produkcji dorobek Reitmana teraz już oficjalnie i z pełnym przekonaniem można uznać za twórczość konsekwentnej osobowości reżyserskiej. Osobowości pomysłowej, małym krokami i cierpliwie zmierzającej do filmu, który kiedyś zapisze się w historii jako arcydzieło, choć nie będzie ani obrazem wystawnym, ani wybitnie wirtuozerskim, ani fabularnie wydumanym. Kapitalnie prowadzeni aktorzy, nadzwyczajna płynność zacierania granic między konwencjami, świetna ścieżka dźwiękowa, błyskotliwe dialogi, ale przede wszystkim: niekonwencjonalny temat ujęty w nieoczywisty sposób. Niezależni amerykańscy reżyserzy już zdążyli skompromitować te wartości, wykrzywić je i wykpić. Reitman przywraca im dawny blask. Czytaj cały tekst. Tetrycy o filmie: Ula Lipińska: Kiedy w niebie rozdawali talent, Jason Reitman musiał się ustawić w kolejce dwa razy. Słyszałam, że „W chmurach” opowiada historyjkę do bólu zwyczajną, gdzie indziej znowu, że co do sekundy wykoncypowaną. Kogo to obchodzi, skoro Reitman jest po prostu niezdolny do sztuczności na ekranie. Najbardziej ekscentryczne pomysły (jak np. zdjęcie młodej pary podróżujące z bohaterem) sprzedaje z naturalnością i ciepłym uśmiechem. Awers wszelakich filmów o zagubieniu w wielkich metropoliach i samotności w szklanych biurowcach – po seansie kilka ważnych dotąd tytułów na ten temat przestaje się w ogóle liczyć. (8/10) Zobacz opis filmu w „Esensjopedii”. Ocena widzów wg www.imdb.com: 7.9/10 Ocena krytyków wg www.rottentomatoes.com: 90% • • • Bohaterem opowieści jest mężczyzna, który po długim pobycie w Stanach Zjednoczonych powraca do swojego rodzinnego domu w wiktoriańskiej Wielkiej Brytanii. Tutaj zostaje ugryziony przez wilkołaka i sam zaczyna się zmieniać w obrośniętego futrem potwora. Czytaj w „Esensji”: Jarosław Loretz „8 filmowych wilkołaków” Zobacz opis filmu w „Esensjopedii”. Ocena widzów wg www.imdb.com: 6.4/10 Ocena krytyków wg www.rottentomatoes.com: 33% • • • Bohaterką historii jest kobieta, która traci kontrolę nad swoim życiem po tym jak przypadkowo na ulicy spotyka swojego sobowtóra. Usiłując rozwikłać tajemnicę, przekonuje się, że w całą sprawę mogą być zamieszani jej przyjaciele i rodzina. Czytaj w "Esensji": Jakub Gałka pisze w Subiektywnym Przeglądzie Filmów: Nie thriller, a horror raczej, choć krwi nie ma tu zbyt wiele. Zamiast tego są ładne ujęcia niepokojąco sterylnej i pustej metropolii, której odrealniony charakter podkreśla niespokojna muzyka. Dzięki temu udaje się reżyserowi przynajmniej na początku utrzymać widza w napięciu, tym przyjemniejszym, że budowanym dość niestandardowymi metodami. Dalej jest już niestety gorzej, bo nie dzieje się w „Odbiciu zła” zbyt wiele, poza snującą się z przestraszoną miną bohaterką, a ileż razy można tej ostatniej kazać powolnym krokiem i przy narastającej muzyce zbliżać się do drzwi, winkla czy innego miejsca zza którego może wyskoczyć Straszne Coś. Oczywiście nie wyskakuje, a z czasem widz się tą zabawą w kotka i myszkę nudzi. Rozczarowuje też finał i wyjaśnienie całej intrygi… którego właściwie nie ma, a na pewno nie ma na poziomie racjonalnym (stąd też film bliższy jest nadprzyrodzonemu horrorowi niż realistycznemu psychologicznemu thrillerowi). Kilka scen jednak się filmowcom udało, a i nastrój przez pierwszą połowę „Odbicie…” buduje fajny – szkoda, że nie dorównał temu scenariusz. (50%) Czytaj cały tekst. Zobacz opis filmu w „Esensjopedii”. Ocena widzów wg www.imdb.com: 5.6/10 Ocena krytyków wg www.rottentomatoes.com: 31% • • • Film aktorski z elementami animacji. Starszy, schorowany ojciec i opiekujący się nim syn. Codzienne zabiegi pielęgnacyjne, z trudem jedzone posiłki, strzępki rozmów. I montowane równolegle sekwencje wspólnej wędrówki przez las. Przejmująca opowieść o sprawach najważniejszych - szukaniu wzajemnego porozumienia, przełamywaniu barier, zaufaniu, uczuciu, potrzebie bliskości. Tetrycy o filmie: Ula Lipińska: Wobec tajemnicy śmierci wszyscy jesteśmy bezradni, a w „Lesie” widać, że artyści także. Wyraźnie Dumała koncentruje się stronie wizualnej, dążąc raczej do oddziaływania na zmysły widza i nieprzesadnie bacząc na resztę. Jego film wymienia z widzem parę obojętnych słów, chłodnych zdań i banalnych uwag o umieraniu w oparciu o proste metafory i opozycje. Dom to przestrzeń we władzy syna, w lesie przewodzi ojciec. W domu ojciec jest bezradny, w lesie odwrotnie. W domu wygrywa młodość, w lesie – doświadczenie. I tak dalej, bez końca. Dla polskiego kina taki film to może nowość i symbol odwagi, ale w europejskich i azjatyckich kinematografiach podobnych rzeczy powstało już na pęczki. (4/10) Zobacz opis filmu w „Esensjopedii”. Ocena widzów wg www.imdb.com: 6.8/10 • • • Zabawna opowieść o dwojgu młodych ludzi, którzy żyją niemal obok siebie, a których ścieżki nigdy się nie przecinają, do dnia w którym los bierze sprawy w swoje ręce. Mimo, że Axl i Vera mieszkają w tym samym budynku, ich ścieżki długo się nie przecinają. Ich historie - zabawne i tajemnicze, romantyczne i przejmujące – nawiązują do siebie i tworzą kontrasty, by wreszcie ostatecznie się zderzyć. Zobacz opis filmu w „Esensjopedii”. Ocena widzów wg www.imdb.com: 7.4/10 Ocena krytyków wg www.rottentomatoes.com: 76% • • • Trzydziestu sześciu powszechnie znanych reżyserów z pięciu kontynentów i dwudziestu pięciu krajów, w trzyminutowej formie składa hołd kinu - magicznemu miejscu komunii miłośników filmu z całego świata. Zobacz opis filmu w „Esensjopedii”. Ocena widzów wg www.imdb.com: 6.8/10 Ocena krytyków wg www.rottentomatoes.com: 100% • • • Tytułowe Zabriskie Point to miejsce w słynnej Dolinie Śmierci w Kalifornii. Na uniwersytecie w Los Angeles dochodzi do rozruchów. Do kolorowych studentów, występujących przeciwko dyskryminacji rasowej, przyłączają się biali. Żądają równych praw, zapewnienia miejsc pracy. Podczas demonstracji ginie policjant. Świadkiem wydarzeń jest Mark, który ucieka z miasta skradzioną awionetką, tym samym rzucając na siebie podejrzenie o udział w strzelaninie, w której zginął policjant. Na pustyni w Arizonie spotyka hipiskę Darię. Zobacz opis filmu w „Esensjopedii”. Ocena widzów wg www.imdb.com: 6.9/10 Ocena krytyków wg www.rottentomatoes.com: 61% ![]() 26 lutego 2010 |
W niedzielę 14 maja ogłoszono laureatów nagrody Nebula za rok 2022.
więcej »Ogłoszono listę finalistów nagród Nebula za rok 2022. Nagrody te przyznawane są przez Amerykańskie Stowarzyszenie Pisarzy Fantasy i SF (Science Fiction Writers of America). Razem z Nebulami poznaliśmy nominacje do nagród Bradbury’ego i Andre Norton, które choć oficjalnie nie są kategoriami Nebuli, ale przyznawane są według tych samych zasad.
więcej »Indianie też nie mieli się czego wstydzić
— Jarosław Loretz
Życie miejskie dla ubogich
— Jarosław Loretz
Drama na trzy ręce
— Jarosław Loretz
Nie, nie, wejście od frontu odpada
— Jarosław Loretz
Technika zgniłego Zachodu
— Jarosław Loretz
Tam, gdzie nikt nie patrzy
— Jarosław Loretz
Czy Herkules była kobietą?
— Jarosław Loretz
Prosimy nie regulować monitora
— Jarosław Loretz
Patyki eliminacji
— Jarosław Loretz
Pieczęć średniego zapieczętowania
— Jarosław Loretz
Oscarowy remanent w kinie Iluzjon
— Filmoteka Narodowa
Druga odsłona kina drogi w Gdańsku
— Akademickie Centrum Kultury Uniwersytetu Gdańskiego „Alternator”, Dyskusyjny Klub Filmowy Uniwersytetu Gdańskiego „Miłość Blondynki”
Kino drogi w DKF Miłość Blondynki
— Akademickie Centrum Kultury Uniwersytetu Gdańskiego „Alternator”, Dyskusyjny Klub Filmowy Uniwersytetu Gdańskiego „Miłość Blondynki”
SPF – Subiektywny Przegląd Filmów (16)
— Jakub Gałka
Czekając na arcydzieło
— Patrycja Rojek
Złe odbicie, niedobre
— Jarosław Loretz
Groza na wrzosowisku
— Tomasz Rachwald
W poszukiwaniu drugiego pilota
— Dariusz Kuźma
SPF - Subiektywny Przegląd Filmów (13)
— Jakub Gałka
Ślepowidzenie
— Sebastian Chosiński
Umrika
— Sebastian Chosiński
„Tajemnice Bridgend” i „Czarodziejska góra”
— Sebastian Chosiński, Konrad Wągrowski
Jesteśmy waszymi przyjaciółmi
— Sebastian Chosiński
Slow West
— Sebastian Chosiński
Imigranci
— Marta Bałaga, Sebastian Chosiński
Steve Jobs
— Kamil Witek
Pakt z diabłem
— Marta Bałaga
Intruz
— Sebastian Chosiński
W piwnicy
— Marta Bałaga
Klasyka kina radzieckiego: Gdyby czerwonoarmiści mieli miecze samurajskie
— Sebastian Chosiński
East Side Story: Poszukiwana żywa lub martwa
— Sebastian Chosiński
Do sedna: Alejandro González Iñárritu. Zjawa
— Marcin Knyszyński
Do sedna: Alejandro González Iñárritu. Birdman
— Marcin Knyszyński
Do sedna: Alejandro González Iñárritu. Biutiful
— Marcin Knyszyński
Do sedna: Alejandro González Iñárritu. Babel
— Marcin Knyszyński
Do sedna: Alejandro González Iñárritu. 21 gramów
— Marcin Knyszyński
Do sedna: Alejandro González Iñárritu. Amores perros
— Marcin Knyszyński
Cinergia 2019: Dżihad trzynastolatka
— Konrad Wągrowski
Klasyka kina radzieckiego: Miłość to wielkie słowo i marne uczucie
— Sebastian Chosiński
Zmarł Leonard Pietraszak
— Esensja
Do kina marsz: Marzec 2020
— Esensja
Do kina marsz: Luty 2020
— Esensja
50 najlepszych filmów 2019 roku
— Esensja
Do kina marsz: Styczeń 2020
— Esensja
Do kina marsz: Grudzień 2019
— Esensja
Do kina marsz: Listopad 2019
— Esensja
Do kina marsz: Październik 2019
— Esensja
Do kina marsz: Wrzesień 2019
— Esensja
Do kina marsz: Sierpień 2019
— Esensja
Autor zapomniał dodać, iż "Zabriskie Point" jest ucztą dla fanów twórczości legendardnego zespołu "Pink Floyd".