Teologia bez iskier
Dialog epistolarny „W co wierzy ten, kto nie wierzy?” pomiędzy Umberto Eco i kardynałem Carlo Maria Martinim to raczej kurtuazyjna obrona własnych stanowisk niż bezlitosna szermierka idei.

Pięć razy Strugaccy
„Piknik na skraju drogi i inne utwory” zawiera, poza tytułową powieścią, dokładnie cztery inne historie autorstwa Arkadija i Borisa Strugackich. Nie wszystkie przetrwały próbę czasu, nie wszystkie ukryte w nich znaczenia łatwo dziś odczytać, ale nie powinno nas to powstrzymywać przed lekturą.

Do księgarni marsz: Kwiecień 2021
Początek kwietnia zdominowały między innymi przygotowania do świąt, ale teraz można już spokojnie oddać się lekturze. Oto ciekawe pozycje, które wypatrzyliśmy w zapowiedziach wydawców.

Domek na prerii
„Buddy Longway” to kojąca, familijna opowieść rozgrywająca się na Dzikim Zachodzie. Na pierwszym planie jest tu jednak życie rodzinne bohaterów, a nie pojedynki rewolwerowców, czy potyczki z Indianami. Owszem znajdziemy tu obowiązkowe punkty klasycznego westernu, ale są tworzą one tło opowieści.

Ferajna z Baker Street: Odc. 4. Wszystkie twarze mordercy
W kolejnym dochodzeniu, które doktor Watson zleca Bei i jej towarzyszom, wyjaśnienie popełnionej zbrodni znowu wymaga odwołania się do zjawisk nadprzyrodzonych.

Pozorna sztampa
Często w swoich recenzjach stawiałem tezę o niedocenianiu cyklu o dzielnym kowboju szczególnie w zderzeniu z „Asteriksem i Obeliksem”. Tam ciągle Rzymianie i Rzymianie, a tutaj? Indianie, Meksykanie, desperados, telegraf, kolej żelazna, ropa itp. itd. Akurat w przypadku „Gór Czarnych” Goscinny otarł się nieco o sztampę, ale jest to sztampa pozorna.

Jasna strona wszechmożliwości
„Wydech” potwierdza klasę Teda Chianga jako mistrza opowiadań fantastycznych. Docenić je powinni nawet ci, którzy za tym gatunkiem nie przepadają – to twórczość bogata literacko, pełna wiarygodnych psychologicznie postaci. Pomysły autora olśniewają, a wszechstronność inspiracji nie oznacza powierzchowności.

East Side Story: Andriej Tarkowski oczyma… dziecka
Nazwać Andrieja Tarkowskiego klasykiem światowej (nie tylko radzieckiej i rosyjskiej) kinematografii – to jakby nic o nim nie powiedzieć. Był bowiem nie tylko reżyserem, ale i natchnionym poetą kina, wizjonerem i chrześcijańskim mistykiem, który w swoich filmach sięgał po skrajnie odmienne tła – od średniowiecznej Rusi po bezbrzeżny Kosmos. Dokumentalny film „Świątynia kina” opowiada o jego życiu i twórczości z perspektywy syna artysty.