Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 22 marca 2023
w Esensji w Esensjopedii

‹Dungeon Siege II›

Dungeon Siege II
EKSTRAKT:40%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułDungeon Siege II
Tytuł oryginalnyDungeon Siege II
Data produkcji23 września 2005
Producent Gas Powered Games
Wydawca Microsoft
Dystrybutor CD Projekt
Cena129,90
WWW
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk

Diablo 3
[„Dungeon Siege II” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
„Dungeon Siege 2” musi być wyjątkowo udanym „action-RPG”. Co prawda nudziłem się przy nim prawie przez cały czas, ale tylko sporadycznie miałem ochotę natychmiast usunąć go z dysku.

Jacek Wesołowski

Diablo 3
[„Dungeon Siege II” - recenzja]

„Dungeon Siege 2” musi być wyjątkowo udanym „action-RPG”. Co prawda nudziłem się przy nim prawie przez cały czas, ale tylko sporadycznie miałem ochotę natychmiast usunąć go z dysku.

‹Dungeon Siege II›

Dungeon Siege II
EKSTRAKT:40%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułDungeon Siege II
Tytuł oryginalnyDungeon Siege II
Data produkcji23 września 2005
Producent Gas Powered Games
Wydawca Microsoft
Dystrybutor CD Projekt
Cena129,90
WWW
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Podstawową bolączką rozrywki tego rodzaju jest jej zastosowanie: nie służy do grania, tylko do odmóżdżania się. Jeśli ktoś potrzebuje poklikać sobie bez angażowania szarych komórek – ani tych odpowiedzialnych za myślenie, ani tych związanych z koordynacją ruchową – a przy okazji popatrzeć na ładne widoki z towarzyszeniem znośnej muzyki, „Dungeon Siege 2” jest dla niego. Mnie nie bawi.
Owszem, da się w niej znaleźć kilka atrybutów charakterystycznych dla RPG, pod które się podszywa. W szczególności warto zwrócić uwagę na zadania poboczne (a nie tylko główny wątek) i rozbudowaną fabułę, skądinąd wygrywającą konkurs na najbardziej tandetnego królika z kapelusza za rok 2005. Jeśli ktoś się nie boi, że go zęby rozbolą, to może ją nawet śledzić, choć nie ma wcale takiej potrzeby, bo dialogi nie przekazują informacji niezbędnych z punktu widzenia rozgrywki. Za to zadania poboczne wzbijają się – w porównaniu z gatunkową normą – na szczyty komplikacji, bo czasem, by je wykonać, trzeba wrócić do obszaru zwiedzanego kilka godzin wcześniej, bądź skręcić w boczną ścieżkę o długości dochodzącej do dwudziestu metrów. Nie brakuje również zagadek wymagających, cytuję, „niespotykanego intelektu”. Zważywszy, że wszystkie dają się rozwiązać metodą chybił-trafił, wolę nie pytać jakie zdanie mają autorzy o intelekcie swoich klientów.
Najbardziej wzruszających wrażeń dostarcza drużyna. W danej chwili kieruje się dokładnie jedną postacią, pozostałe walczą samodzielnie. Ponieważ gra ma prostą konstrukcję, sztuczna inteligencja bohaterów wystarcza do utrzymania ich przy życiu. Jednocześnie niewygórowany poziom trudności przez większość czasu nie zmusza gracza, by wykorzystywał pełnię możliwości drużyny. Inaczej mówiąc, na ogół wcale nie trzeba grać. Wystarczy podejść do grupy wrogów, stanąć z boku i przyglądać się fajerwerkom. Taki Progress Quest, tylko ładniejszy i z pauzą.
Krwiożerczego Królika Chaosu poznaje się po: ciemnej karnacji, odzieniu wykorzystującym symbole czaszek oraz solidnych ochraniaczach na uszy.
Krwiożerczego Królika Chaosu poznaje się po: ciemnej karnacji, odzieniu wykorzystującym symbole czaszek oraz solidnych ochraniaczach na uszy.
Fakt faktem, że ładniejszy o kilka klas. W „Dungeon Siege 2” zdecydowanie nie brakuje ślicznych widoczków. Co prawda nie należy oczekiwać nowoczesnych efektów specjalnych. Na przykład wiele postaci nie otwiera ust mówiąc, zupełnie jakbyśmy mieli rok 1999, a nie 2006. Ale przecież komu by na tym zależało w grze, którą włącza się po ciężkim dniu, przysypiając nad klawiaturą? Muzyka też jest w porządku i pasuje do całości, choć jeśli ktoś grał w „Star Wars: Knights of the Old Republic” to może się rozczarować, bo na potrzeby „Dungeon Siege 2” zatrudniono tego samego kompozytora, któremu najwyraźniej zabrakło weny. Idąc przez las ciągle miałem wrażenie, że lada chwila zza krzaków wyskoczy na mnie banda Ewoków.
Czasami jest trochę zabawniej. Niektórzy wrogowie przewyższają pozostałych siłą ognia, a czasem po prostu zwykłego mięsa katapultowego jest za dużo na raz. Wtedy trzeba posiłkować się specjalnymi mocami, zmienić broń i zaklęcia na bardziej dopasowane do okoliczności, a niekiedy także, uwaga, wycofać się. Niby prosta rzecz, ale nieco szokuje w zestawieniu z dominującą monotonią. Szkoda, że cała gra nie jest taka.
Bohaterów natomiast poznaje się po upodobaniu do zabawy hula-hoop. Koniecznie zielonym!
Bohaterów natomiast poznaje się po upodobaniu do zabawy hula-hoop. Koniecznie zielonym!
Action RPG sprawdzają się, gdy się je uruchamia na kwadrans lub dwa dla odprężenia. W „Dungeon Siege 2” to działa nienajlepiej, bo choć można zapisać stan w dowolnym momencie, to zabawę zawsze wznawia się w najbliższym mieście. W każdym z nich stoi teleport, umożliwiający szybkie przemieszczanie się do punktów kontrolnych rozmieszczonych w dziczy, których jednak jest trochę za mało. Czasem, żeby dotrzeć do najbliższego spośród jeszcze nieodkrytych, trzeba grać nawet godzinę. Nie można tego zajęcia rozłożyć na raty, bo na miejsce zabitych potworów szybko pojawiają się nowe, więc każde wyłączenie gry oznacza w praktyce, że ostatnią masakrę trzeba będzie zacząć od nowa.
„Dungeon Siege 2” wygląda tak, jak mogłoby wyglądać następne „Diablo”. Autorzy wyraźnie wzorowali się na konkurencji i ściągnęli od niej nie tylko wymagany poziom umysłowego zaangażowania w rozgrywkę, ale też pomysł na drzewko rozwoju umiejętności specjalnych. Każda z czterech profesji, skądinąd ciekawie pomyślanych, ma własny zestaw zdolności uzupełniony o „moce”, czyli supersilne nibyzaklęcia, które co prawda po jednorazowym użyciu stają się niedostępne na dłuższą chwilę, ale za to czynią wyjątkowo efektowne spustoszenie. To dobry patent. W bardziej przemyślanej grze znacząco urozmaiciłby zabawę. Tutaj, niestety, trochę się marnuje.
Jednym z największych urozmaiceń jest animacja maskująca ładowanie danych z dysku podczas dalekich podróży.
Jednym z największych urozmaiceń jest animacja maskująca ładowanie danych z dysku podczas dalekich podróży.
Oczywiście, skoro są profesje, to – jakżeby inaczej – mag nie może nosić zbroi, a łucznik nie założy magicznej szaty, ponieważ to najzupełniej naturalne, że aby wbić się w pstrokaty szlafrok, trzeba umieć ciskać kule ognia. W tym gatunku to norma i nie warto się czepiać.
Jakość polskiej wersji językowej nie ma najmniejszego znaczenia, bo i tak każdy zna takie historyjki na pamięć, z dokładnością do imion postaci. Mi, co prawda, przeszkadzał toporny przekład z ewidentnymi potknięciami w rodzaju mylenia płci i odwracania logiki wypowiedzi. Z drugiej strony, wyszukiwanie pomyłek można potraktować jak dodatkowe wyzwanie intelektualne. „Dungeon Siege 2” bardzo na tym zyskuje: komplikacja rozgrywki od ręki rośnie o rząd wielkości.
Plusy:
  • ładne widoki
  • elegancki podział na profesje
Minusy:
  • brak wyzwań
  • nuda, nuda, nuda
koniec
26 stycznia 2006

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

W świecie pdf-ów: Słudzy Pana Rozkładu
Miłosz Cybowski

18 III 2023

„The Warband of Bayl of Many Eyes” to klimatyczny dodatek, z którego można zrobić całkiem dobry użytek. Ale z pewnością nie przyda się on wszystkim.

więcej »

W świecie pdf-ów: Mali, brzydcy i zieloni
Miłosz Cybowski

11 III 2023

„The Cluster-Eye Tribe” to solidny dodatek. Opisane w nim plemię goblinów zapewnia kilka pomysłów na przygody, nawet jeśli nie można zaliczyć ich do szczególnie wyszukanych.

więcej »

Chaos, którego należało uniknąć
Miłosz Cybowski

4 III 2023

„Up in Arms” – dodatek, który miał zajmować się głównie wojownikami Starego Świata – rozczarowuje swoją formą i, miejscami, także treścią.

więcej »

Polecamy

Słudzy Pana Rozkładu

W świecie pdf-ów:

Słudzy Pana Rozkładu
— Miłosz Cybowski

Mali, brzydcy i zieloni
— Miłosz Cybowski

Polityka wśród zielonoskórych
— Miłosz Cybowski

Tajemnicza wyspa
— Miłosz Cybowski

Nie trać głowy
— Miłosz Cybowski

Przygoda na Halloween
— Miłosz Cybowski

W ogrodzie Morra
— Miłosz Cybowski

Kaplice zamiast pomników
— Miłosz Cybowski

Gabinet osobistości
— Miłosz Cybowski

Nieludzie Starego Świata
— Miłosz Cybowski

Zobacz też

Tegoż autora

Amerykański kac
— Jacek Wesołowski

Poradnik autora: jak pisać zdania złożone
— Jacek Wesołowski

Filmowa interaktywność
— Jacek Wesołowski

Budzenie wewnętrznego pięciolatka
— Jacek Wesołowski

Reinkarnacja wspomnień
— Jacek Wesołowski

Pomyłki Historii
— Jacek Wesołowski

Pociąg do zadań specjalnych
— Jacek Wesołowski

Potężna dawka nudy
— Jacek Wesołowski

Tratwa z napędem atomowym
— Jacek Wesołowski

Cukier w cukrze
— Jacek Wesołowski

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.