Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 1 kwietnia 2023
w Esensji w Esensjopedii

Gry

Magazyn CCXXIV

Podręcznik

Kulturowskaz MadBooks DriveThruRPG.com Skapiec.pl

Nowości

growe

  • Znajdź coś…
  • Imperium Maledictum
    Dave Allen, Emmet Byrne, Tim Cox, Zak Dale-Clutterbuck, John Dunn, Michael Duxbury, Cody Faulk, Tim Huckelbury, D.G. Laderoute, Elaine Lithgow, TS Luikart, Dominic McDowall, Pádraig Murphy, Sam Taylor
  • Lustria
    Dave Allen, Steve Darlington, Michael Duxbury, Jude Hornborg, Charles Morrison, Alfred Nunez Jr., Pádraig Murphy, Clive Oldfield, Samuel Poots, Anthony Ragan, Simon Wileman
  • Threat Assessment: Xenos
    Christopher Colston, Michael Duxbury, Chris Edwards, Christ Handley, Travis Legge, Ciarán O’Brien, Sven Truckenbrodt
więcej »

Zapowiedzi

‹Kameleon›

EKSTRAKT:40%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułKameleon
Tytuł oryginalnyColoretto
Data produkcjiwrzesień 2010
Producent Abacus Spiele
Wydawca G3
Info2-5 graczy, od 8 lat
Cena35,–
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk

Farbuj skórę kameleon, farbuj skórę
[„Kameleon” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Michael Schacht to projektant gier znany w naszym kraju głównie dzięki grze „Zoloretto”, która odniosła ogromny sukces. Polega ona na budowaniu zoo i umieszczaniu na wybiegach odpowiednich zwierząt. Kameleon zaś to stworzenie powszechnie kojarzone z niesamowitą umiejętnością zmiany koloru skóry i przybierania barw otoczenia. O czym więc jest gra wydawnictwa G3 o takim tytule? Przekonajcie się sami, czytając dalszą część recenzji.

Kamil Sambor

Farbuj skórę kameleon, farbuj skórę
[„Kameleon” - recenzja]

Michael Schacht to projektant gier znany w naszym kraju głównie dzięki grze „Zoloretto”, która odniosła ogromny sukces. Polega ona na budowaniu zoo i umieszczaniu na wybiegach odpowiednich zwierząt. Kameleon zaś to stworzenie powszechnie kojarzone z niesamowitą umiejętnością zmiany koloru skóry i przybierania barw otoczenia. O czym więc jest gra wydawnictwa G3 o takim tytule? Przekonajcie się sami, czytając dalszą część recenzji.

Dziękujemy dystrybutorowi G3 za udostępnienie egzemplarza gry na potrzeby recenzji.

‹Kameleon›

EKSTRAKT:40%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułKameleon
Tytuł oryginalnyColoretto
Data produkcjiwrzesień 2010
Producent Abacus Spiele
Wydawca G3
Info2-5 graczy, od 8 lat
Cena35,–
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
„Kameleon” jest to prosta karcianka, w której decydujemy o dołożeniu kolejnej karty do rzędu lub zabraniu któregoś z nich. W pudełku znajdziemy talię 90 kart, a pośród nich 63 kolorowe kameleony (po 9 w każdym z 7 kolorów), 10 kart „+2” punkty, 3 jokery i kartę ostatniej rundy. Oprócz tego mamy pięć kart pomocy, pięć kart rzędów do rozgrywki dla 3 – 5 osób oraz trzy karty rzędów do gry dwuosobowej.
Reguły rozgrywki w zasadzie streściłem w jednym zdaniu w powyższym akapicie. Na początku gracze otrzymuje po jednej karcie kameleona, następnie zaś po kolei wykonują swoje akcje: albo dociągają jedną kartę z talii i dokładają ją do wybranego przez siebie rzędu (maksymalnie mogą się w nim znaleźć trzy), albo biorą jeden z już wyłożonych rzędów (nie musi być pełen). Po zabraniu kart gracz nie bierze już udziału w tej rundzie. Trwa ona do momentu aż wszyscy z uczestników zabawy zdecydują się na jeden zestaw. Niezabrane karty są odrzucane i rozpoczyna się kolejna runda. Gra trwa do czasu, gdy zostanie wyciągnięty symbol ostatniej rundy, który znajduje się 15 kart przed końcem talii (jak sama nazwa wskazuje, oznacza to, że ta runda jest ostatnią). Każdy z graczy określa 3 kolory spośród leżących przed nim, które zapunktują dodatnio, cała reszta zaś będzie stanowić jego punkty ujemne.
Teraz według tabeli punktacji gracze liczą karty i sumują swoje punkty. Do wyboru mamy dwa warianty punktowania w rozgrywce. Jeden opiera się na zasadzie: im więcej kart, tym więcej punktów; drugi zaś to: 3 karty najwięcej punktów, liczby niższe i wyższe to mniejsza liczba punktów. Należy również wspomnieć o możliwości gry dwuosobowej, w którym gracze mają do wyboru podczas dokładania tylko 3 rzędy, a w dodatku jeden z tylko jedną kartą, drugi z dwoma, trzeci z trzema. Jest to ciekawy wariant, który powoduje, że partia staje się bardziej wciągająca niż podczas standardowej rozgrywki. W dodatku przed pierwszym ruchem każdy z graczy otrzymuje 2 losowe karty z talii.
Zasady są proste i przystępne tym samym jest to typowa gra rodzinna dedykowana dzieciom powyżej 8. roku życia. Chociaż myślę, że i młodsze są w stanie sobie poradzić, przynajmniej z wariantem „Im więcej kart w danym kolorze, tym więcej punktów”. Jednak po kilku partiach w większym gronie gra wydaje się niezbyt wciągająca. Dzieci potrafią się znudzić, nie wspominając już o dorosłych. Ot, prosta karciana gra, w której rozgrywka wcale nie dostarcza zbyt wielkich emocji. Zawiera spory element losowy, dodatkowo miałem wrażenie, że gra trwa zbyt krótko i powoduje, że gracze rzadko otrzymują ujemne punkty. Dorzucenie kart do talii mogłoby zmienić ten stan rzeczy i być może częściej pojawiały by się punkty ujemne. Rzadka ujemna punktacja mogła być również wynikiem gry zachowawczej.
Dodatkowo rozgrywka na tabeli punktacji „im więcej, tym lepiej” powoduje, że gra jest mało interesująca, szczególnie dla starszych dzieci (10 – 12 lat). Dlatego można bez zastanowienia zagrać na tabeli bardziej zaawansowanej. Uwagę w tej grze przykuwa jednak wariant dla dwóch osób. Tu pojawia się już większa liczba strategii i rywalizacji między graczami. Jest znacznie „gęściej” podczas rozgrywki i gracze wydzierają sobie karty albo są zmuszeni do wzięcia pojedynczej karty. Reasumując, gra mnie osobiście nie zachwyciła. Zamiast „Kameleona” poleciłbym inne gry z wydawnictwa G3, jak chociażby „6. bierze” czy też „Mamma Mia”. Jednak „Kameleon” zapewne również znajdzie swoich zwolenników, dlatego gry nie skreślam całkowicie.
koniec
29 września 2010

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Krótko o grach: 2‑letni detektyw
Agnieszka Jackowska

1 IV 2023

„Znajdź coś… Zabawy w małych detektywów” to ciekawa gra od Wydawnictwa Muduko. Gra pozytywnie zaskakuje już po otwarciu. Jej elementy wykonane są z materiałów przyjaznych środowisku, a samo pudełko może być wykorzystane jako kolorowanka, kalendarz lub dziennik małego obserwatora pogody.

więcej »

Krótko o grach: W poszukiwaniu wolności
Miłosz Cybowski

28 III 2023

Seria „Cartaventura” jest dość niepozorna, ale różne odsłony tej paragrafowej gry planszowo-karcianej potrafią dostarczyć sporo dobrej zabawy.

więcej »

Niezbędny zestaw startowy
Miłosz Cybowski

25 III 2023

Zawsze wydawało mi się, że startery do systemów RPG są przeznaczone dla tych, którzy nie są pewni, czy chcą się mierzyć z danym settingiem lub nie chcą od razu inwestować w podręczniki główne. Tak się jednak składa, że „Zestaw Startowy” do czwartej edycji Warhammera jest (ze względu na zamieszczone tam dodatki) niemalże niezbędny.

więcej »

Polecamy

Słudzy Pana Rozkładu

W świecie pdf-ów:

Słudzy Pana Rozkładu
— Miłosz Cybowski

Mali, brzydcy i zieloni
— Miłosz Cybowski

Polityka wśród zielonoskórych
— Miłosz Cybowski

Tajemnicza wyspa
— Miłosz Cybowski

Nie trać głowy
— Miłosz Cybowski

Przygoda na Halloween
— Miłosz Cybowski

W ogrodzie Morra
— Miłosz Cybowski

Kaplice zamiast pomników
— Miłosz Cybowski

Gabinet osobistości
— Miłosz Cybowski

Nieludzie Starego Świata
— Miłosz Cybowski

Zobacz też

Tegoż autora

W trzy lata do potęgi
— Kamil Sambor

Innowacyjny rozwój gry karcianej
— Kamil Sambor

Wojna z prawdziwym rozmachem
— Kamil Sambor

Zbuduj, zasiedl, wymrzyj
— Kamil Sambor

Fantastyczna menażeria
— Kamil Sambor

Noc w muzeum
— Kamil Sambor

Groooaaarrr… nom… nom…
— Kamil Sambor

Samotność poza planszą
— Kamil Sambor

Sese Seko Mobutu vs Moise Czombe
— Kamil Sambor

Uduchowiona logika
— Kamil Sambor

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.