dzisiaj: 28 lutego 2020
w Esensji w Google

Komentarze

Magazyn CXCIII

Podręcznik

Kulturowskaz MadBooks Serialomaniak.pl Skapiec.pl

Nowości

książkowe (wybrane)

więcej »

komiksowe (wybrane)

więcej »

muzyczne

więcej »

Zapowiedzi

książkowe

więcej »

kinowe

więcej »

komiksowe

więcej »

growe

więcej »

Komentarze

Komentarze do: Wszystkie Obiektów Tekstów
z działu: Wszystkie Twórczość Książki Film Komiksy Gry Varia Muzyka
1 2 3 … 1202 »

Co nam w kinie gra: Langdon powraca (15.05.2009)


malliam, 27-02-2020 20:24:
witamy w świecie iluminatów, gdy przyprowadzamy biednych, utalentowanych w świetle reflektorów iluminatów, pomagamy Ci spełnić twoje marzenia, płacimy naszym menbersom 20000,0000,00 USD za rzeczywistość, jeśli interesujesz się nami na Illuminibrotherhoodkindom @ gmail.com
willam

Mała Esensja: Cena szczęścia


Wojciech, 26-02-2020 21:04:
Serwisem z mapą występowania nazwisk był MoiKrewni.pl, ale nie istnieje już chyba od paru lat. Są serwisy genealogiczne z bazami danych archiwalnych (tworzone na podstawie zindeksowanych ksiąg metrykalnych), są serwisy z rozkładem nazwisk bazujące na danych współczesnych, ale sprzed paru lat.
Kowalskich znam, Nowaków znam, ale więcej Krawczyków i Bochenków :)

freynir, 25-02-2020 15:53:
W Rosji otczestwo jest ciągle używane oficjalnie i administracyjnie (sprawdzone właśnie na paszporcie jednego znajomego). Jeżeli chodzi o nazwiska latynoamerykańskie w Polsce, nie jest to dużym problemem, o ile rodzice zgłoszą wcześniej, że córka będzie nosiła podwójne nazwisko.
PS- Kowalskich: żadnego nie kojarzę, ale znam dwóch Nowaków :-P

Beatrycze, 25-02-2020 14:58:
Moj matka ma koleżankę Kowalską.
A z kolei Wrony żadnego nie znam osobiście, choć Banach zdaje się nazywała się moja nauczycielka.
Tak, pamiętam taką mapkę, kiedyś się nią bawiłam, ale nie kojarzę adresu i faktycznie - występują tam "zagłębia" danych nazwisk, np. Nowickich faktycznie jest zatrzęsienie niedaleko Gniezna, skąd pochodził mój ojciec.
Nawet liczbę oób z danym nazwiskiem wyświetlałam, na wtedy np. osób noszących panieńskie nazwisko jednej z moich babć było tylko 44.

Nadzieja umiera ostatnia…


pszemeq, 25-02-2020 11:21:
Nie mogę niestety zgodzić się z recenzją. Ten ostatni tom wypada bardzo słabo.Odniosłem wrażenie zamykania wątków na siłę i byle szybko. Wiele elementów nie zgadza się z wcześniejszymi informacjami - np. statek eksploracyjny miał być w fatalnym stanie - teraz po prostu odlatuje ...

Mała Esensja: Cena szczęścia


Achika, 25-02-2020 09:25:
A tak przy okazji: zna ktoś z Was jakiegoś Kowalskiego? :-) Bo ja nigdy w życiu nie spotkałam - mam wrażenie, że najpopularniejszym nazwiskiem jest Wrona (oczywiście z pewnością są różnice regionalne). A taki Banach wcale nie wydaje się być popularnym nazwiskiem, tymczasem znam trzy niespokrewnione osoby, które je noszą.
Kiedyś trafił w moje ręce link do strony, gdzie można było na mapie Polski wyświetlić "gęstość" występowania danego nazwiska, ale nie wiem, czy jeszcze istnieje.

El Lagarto, 25-02-2020 00:57:
Podwójne nazwiska, jedno od ojca, drugie od matki występują nie tylko w Ameryce Łacińskiej, ale też w Hiszpanii, skąd pochodzą. Problem zaczyna się, gdy Hiszpan poślubia np. Polkę i mają córkę, która inaczej powinna nazywać się w systemie polskim, a inaczej w hiszpańskim.
Z kolei w obu Koreach większość mieszkańców nosi nazwisko Kim (coś jakby u nas 3/4 ludzi nazywało się Kowalski), zaś przy przedstawianiu się Koreańczycy zaczynają od nazwiska. Kim Dzong Un ma na nazwisko Kim.

El Lagarto, 25-02-2020 00:40:
Islandzki system o tyle się różni od rosyjskiego otczestwa, że jest używany oficjalnie i administracyjnie. U Rosjan teraz jest to już chyba (?) tylko forma grzecznościowa.
U nas z kolei czasem używa się jeszcze końcówki -ówna na określenie córki lub -owa na określenia żony (w Rosji i Czechach -ova jako końcówka żeńska jest oficjalna i wpisywana do dokumentów)

El Lagarto, 25-02-2020 00:33:
Chciałem napisać o tych islandzkich nazwiskach, ale freynir mnie ubiegł. Dodam zatem, że podobny system obowiązywał niegdyś też w innych krajach nordyckich. Wszelkie skandynawskie nazwiska zakończone na -sen albo -son mają właśnie takie pochodzenie.
Z tego com czytał w islandzkich spisach ustawia się wszystko alfabetycznie wg imion, a nie nazwisk, bo imię jest ważniejsze dla identyfikacji osoby (przynajmniej tak było kiedyś w książkach telefonicznych).
Akurat z drzewami genealogicznymi Islandczycy nie mają problemów, bo ich rodowody są dokładnie udokumentowane do czasów średniowiecza.

Ugluk, 23-02-2020 21:04:
@Achika
To mi przypomina scenę z "Trzynastego wojownika", gdy Banderas się przedstawia ibn... ibn... ibn, a Wikingowie na to: "to będziesz Iban", albo jakoś tak.

Achika, 23-02-2020 19:46:
Długo się zastanawiałam, dlaczego w paszportach studentów z Arabii Saudyjskiej pojawia się zawsze jakaś litera, np. K, M albo A, i w końcu się dowiedziałam, że to pierwsza litera imienia dziadka, które już by się nie zmieściło. Miałam też interesanta bodajże z Nepalu, który w ogóle nazwiska nie miał, bo jego plemię nie używa.
A otczestwa uwielbiam. Bardzo ładny sposób zwracania się do kogoś.

freynir, 23-02-2020 19:24:
Trudne nie jest, dopóki ktoś nie chce skonstruować drzewa genealogicznego albo zweryfikować pokrewieństwa. Myślę, że bez skrupulatnie prowadzonych ksiąg metrykalnych byłoby to sporym kłopotem. Na pewno za to rozwiązuje problemy z identyfikacją konkretnej osoby, podobnie jak starohiszpańskie i (poprawcie, jeżeli się mylę) staroniemieckie nazwiska pełne von, con, und, itd, itp, gdyż określały pochodzenie na trzy-cztery pokolenia wstecz.

Beatrycze, 23-02-2020 13:05:
Hmm, dla mnie to już w zasadzie nie jest nazwisko, tylko odpowiednik rosyjskiego "otciestwa".
W sumie to trudne przeciez nie jest.
Ja przez lata myślałam, że Bjork to pseudonim, dopiero potem dowiedziałam się, że to po prostu jej imię.

Mała Esensja: Przez szacunek dla zwierząt


Aga, 22-02-2020 21:10:
Cenzura nie tylko usunęła opis tego, co znajdowało się za wschodnią granicą - faktycznie bardzo, bardzo negatywny. Zmieniono też jedno wydarzenie, kluczowe dla akcji i losów Topsy'ego.
Miałam przyjemność przeczytać tą książkę w wersji zmienionej, a potem dostać w swoje ręce wydanie przedwojenne - jako dziecko nie orientujące się jeszcze w cenzurze byłam zdumiona rozbieżnościami.

Wojciech, 22-02-2020 19:25:
Cenzura PRL-owska polegała na skróceniu trasy na wschód do Przemyśla. Wycięto Kresy i zapewne negatywny stosunek do tego, co za wschodnią granicą.

Mała Esensja: Cena szczęścia


freynir, 22-02-2020 18:47:
I tak mamy łatwo. Np. na Islandii dziecko dostaje nazwisko na bazie imienia ojca (z rzadka matki), coś jak w Rosji otcziestwo. Np. córka Jona Noerssona będzie się nazywać Ohraf Jonsdottir.

Achika, 22-02-2020 16:30:
Kazano by mu napisać oświadczenie, że niezgodność nastąpiła na skutek nieporozumień językowych, czy jakoś tak. Akurat pracuję w zezwoleniach na pobyt i nierzadkie jest to, że ktoś podaje np. inne miejsce urodzenia niż poprzednio, bo poprzednio podał nazwę wsi, w której mieszkali rodzice i on jako dziecko, a teraz podaje nazwę pobliskiego miasteczka, w którym był oddział położniczy. Zwykle nawet nie dopytujemy.
Ze stwierdzeniem, że "ale matka jeszcze żyje" nie spotkałam się, natomiast istotnie Azjaci (szczególnie z Indii i Bangladeszu) mają czasem problem z załapaniem definicji nazwiska panieńskiego, nawet jeśli ogólnie nieźle mówią po angielsku.

Mała Esensja: Przez szacunek dla zwierząt


Achika, 22-02-2020 13:48:
Yay, Topsy i Lupus!!! Uwielbiałam tę książkę i wypożyczałam z biblioteki chyba ze cztery razy. Tylko że... kompletnie nie pamiętam, że tam była jakaś wędrówka jakichś dzieci! Pamiętam tylko rozmawiające między sobą zwierzęta (bardzo realistycznie - porozumiewały się w dużej mierze fuknięciami i prychnięciami), okrutnego dyrektora cyrku i owszem - poszukiwania pieska, chociaż mam wrażenie, że prowadzone głównie przez jego czworonożnego kumpla... Czy to możliwe, że wydano jakąś wersję okrojoną? Skoro piszesz o cenzurze?
...nawiasem mówiąc, kto tej pięknej książce dał taką infantylną okładkę, ratunku, to powinno być karalne. "Moje" wydanie miało śliczne, realistyczne grafiki, chyba Janusza Grabiańskiego.

Mała Esensja: Cena szczęścia


Beatrycze, 21-02-2020 15:20:
Jeszcze mi się taka anegdota przypomniała odnośnie nazwisk - opowiedziana mi przez matkę, której krewna pracowała w urzędzie miasta, czy też urzędzie imigracyjnym.
W każdym razie w jakimś tam formularzu rejestracyjnym była rbryczka "nazwisko rodowe matki"
Podobno imigranci z Azji (nie wiem, którego kraju konkretnie) na to pytanie odpowiadali "ale moja matka jeszcze żyje" i denerwowali się na dalsze nagabywania.
(sie zastanawiam, jakiego rodzaju to nieporozumienie, czy np. "nazwisko rodowe" to miano twojej linii przodków, a w poczet przodków zaliczają po śmierci - jeśli ktoś wie, chętnie o tym przeczytam :)
W każdym razie owa pani, aby w papierach cokolwiek było, w takich sytuacjach wpisywała tym ludziom w rubryczkę "Li".
Tylko teraz sobie myślę - co jeśli taki imigrat spędzi parę lat w Polsce, dojdzie wk ońcu do tego, o cochodzi z nazwiskiem rodowym i np. będzie potrzebował dokumentów innych. Wpisze tam co innego niż "Li" i naraz okaże się, że papiery się nie zgadzają...

Beatrycze, 21-02-2020 14:02:
W takim razie prawo nie dyskryminuje.
Bardziej mi chodzi o względy praktyczno-zwyczajowe. Sądzę, że przyjmowanie nazwiska przez męża się powszechne nie stało.
Inna sprawa, że nawet jakby się stało - nadal jedna osoba ma zagwozdkę (o ile ma pracę, gdzie dorobek jest ważny).
Słyszałam, że w krajach latynoskich (ale nie wiem, których dokładnie), dziecko dostaje podwójne nazwisko po obojgu rodzicach. Zastanawiam się jednak, jak to potem jest redukowane, gdy ono z kolei ma potomstwo - czy wybiera sobie, który człon przejdzie dalej, czy są jakieś zasady.
Gdzieniegdzie nie ma też nazwisk, co też stwarzać może problemy w przypadku formularzy (np. rejestracji na konferencję, systemów deponowania publikacji) gdzie np. jest okienko na imię i okienko na nazwisko i oba np. są ustawione jako obowiązkowe do wypełnienia, żeby przekliknąć dalej. Niby drobiazg, a potrafi pewnie zirytować, jak jest tych formalności dużo do wypełnienia.
1 2 3 … 1202 »

Polecamy

Komiks nadmiaru

Niekoniecznie jasno pisane:

Komiks nadmiaru
— Marcin Knyszyński

Śledztwo trwa!
— Marcin Knyszyński

Głębokie rozczarowanie
— Marcin Knyszyński

Roślinny kryzys tożsamości
— Marcin Knyszyński

No to łups, Asteriksie? No to łups, Obeliksie!
— Marcin Knyszyński

Siła symbolu
— Marcin Knyszyński

Pajęcze lata Todda McFarlane’a
— Marcin Knyszyński

Bilety w pierwszym rzędzie na koniec wszechświata
— Marcin Knyszyński

Wszystko jest złudzeniem
— Marcin Knyszyński

Wystarczy uwierzyć
— Marcin Knyszyński

Copyright © 2000-2020 – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.