dzisiaj: 13 sierpnia 2020
Pilot śmigłowca: Szczęśliwy finał
Podobnie jak w pierwszym zeszycie, scenarzysta bawi się krótkim i zdawałoby się jednoznacznym tytułem. Jednoznacznym, tym bardziej że całą okładkę zajmuje śmigłowiec. Po lekturze okazuje się, że wcale nie jest to takie oczywiste. Zobaczmy, jaką to „Kraksę” zaliczył porucznik Karski.
Do księgarni marsz: Lipiec 2020
Oto pierwsza porcja polecanek książkowych na tegoroczne wakacje.
Pociąg pod specjalnym nadzorem
Czytelnik biorący dziś do ręki „Snowpiercera” prawdopodobnie zna już film z 2013 roku oraz jest w trakcie oglądania serialu emitowanego na Netfliksie. W porównaniu z tymi produkcjami czarno-biały komiks sprzed niemal czterdziestu lat pozornie wydaje się skromniejszy. Mniej tu efektów specjalnych, ale za to znacznie bardziej wielowymiarowe są postacie i socjologiczne tło całej historii.
Na rubieżach rzeczywistości: W poszukiwaniu rzeczywistości obiektywnej
Gdy czytamy kolejne powieści Philipa K. Dicka w bardzo krótkim czasie, trudno oprzeć się wrażeniu, że porusza on w nich bardzo podobne zagadnienia – dopracowuje je i poszerza, ale tak naprawdę pisze o tym samym. „Labirynt śmierci” to kolejne „Oko na niebie” i „Ubik” – powieść podobna, choć ideowo ukierunkowana nie na ontologiczne rozważania o zastanej rzeczywistości, lecz na epistemologię. Jak możemy ową rzeczywistość poznać?
Wakacyjny leksykon filmów o żywych trupach: Część 1
Wakacje to czas, w którym można się oddać błogiemu odmóżdżeniu (oby nie za bardzo), a najlepiej to osiągnąć oglądając filmy o ożywionych pożeraczach mózgów. A że oferta w tym zakresie jest przeogromna, zaś, niestety, ilość nie idzie w parze z jakością, proponuję cykl prezentujący najciekawsze tytuły poświęcone zombie. W odcinku pierwszym o tym, jak to się zaczęło, czyli o dziełach George’a A. Romera.
Czarna krowa w kropki bordo…
Wydawnictwo Mandioca przyzwyczaiło już swoich czytelników do komiksów niezwykłych. Jeszcze świeżo w pamięci mamy upiornego „Skazańca 666” czy mityczną „Żywą stal” a na księgarskich półkach już mości sobie miejsce baśniowe „Imaginarium zbiorowe”. Zapierająca dech w piersiach opowieść o… latającej krowie.
Ale co z tą papugą?
Większość filmów Marvela ma to do siebie, że można je oglądać bez końca, niezależnie, czy zostały nakręcone rok czy dekadę temu. Poza tym przez dziesięć lat dorosło nowe pokolenie widzów, dlaczego więc „Iron Man II” nie miałyby dostać nowej recenzji?
Komentarze
Magazyn CXCVIII
Konkursy
- Konkurs literacki PFFN
- Kapelusz za sto tysięcy (konkurs na opowiadanie kryminalne)
- Granice wolności (konkurs graficzny)
Podręcznik
- Drogi Potencjalny Autorze!
– kanał informacyjny ogólny [pomoc…]- Esensja bloguje
- – kanał informacyjny blogu
- Mapa wydarzeń – ogólna
książkowe (wybrane)
- Miłość w Auschwitz
Francesca Paci - Wianek z róż
Agnieszka Olszanowska - Aru Shah i drzewo życzeń
Roshani Chokshi - Bohaterka Numbani
Nicky Drayden - Niewidzialne kobiety
Caroline Criado Perez - Po piśmie
Jacek Dukaj - Z zimnym sercem
Caz Frear - Zamiana
Beth O’Leary
komiksowe
- Miasto Grzechu #4: Sin City #4: Ten żółty drań (wyd.III)
Frank Miller - Batman - Detective Comics #1000
Scott Snyder, Geoff Johns, Tom King, Paul Dini, Warren Ellis; Jim Lee, Kelley Jones, Greg Capullo, Dough Mahnke, Alex Maleev - B.B.P.O.: B.B.P.O. - Piekło na Ziemi #4
Mike Mignola, John Arcudi, Cameron Stewart, Chris Roberson - Astonishing X-Men: Astonishing X-Men #2: Człowiek zwany X
Charles Soule; Paulo Siqueira, Matteo Buffagni, ACO, Gerardo Sandoval, Ron Garney, Phil Noto - Deadpool #10: Tajne imperium
Gerry Duggan; Matteo Lolli, Mike Hawthorne - Avengers #5: Tajne imperium
Mark Waid, Jeremy Whitley; Mike Del Mundo, Phil Noto - OKP Dolores #2: Sieroty z Fortu Messaoud
Didier Tarquin, Lyse Tarquin - Globalne Pasmo
Warren Ellis; Lee Bermejo, David Lloyd, Brian Wood, Simon Bisley
growe
- Bałagan w przedszkolu
Reiner Knizia - Poprzez Historię
Joanna Kijanka - Zamki Burgundii: BIG BOX
Stefan Feld
muzyczne
- 1920. Bitwa, która ocaliła Europę
- Pyramid
Jaga Jazzist - Konkret Musik
Gösta Berlings Saga
książkowe (wybrane)
- Diuna
Frank Herbert - Dżinn
Graham Masterton - Fundacja i Imperium
Isaac Asimov - Latawce
Romain Gary - Serce z czarnego lodu
Terry Goodkind - Spektakl
Kinga Wójcik - Zanim zamkniemy drzwi
Elżbieta Jodko-Kula - Ogień zwalczaj ogniem
Anna Tell
komiksowe
- Najemnik #5: Forteca
Vicente Segrelles - Elf Quest #1
Wendy Pini, Richard Pini; Wendy Pini - Storm #9: Pokręcony świat / Roboty z Danderzei
Martin Lodewijk; Don Lawrence - Metronom
Eric Corbeyran; Grun
growe (wybrane)
- Moja!
Jesús Álvarez - Cthulhu: Death May Die (edycja polska)
Rob Daviau, Eric M. Lang - Klątwa Strahda
- Mezo
John Clowdus - Mezo: Dusze dla Xibalby
John Clowdus - Mezo: God Pack
John Clowdus - Monolith Arena: Golemy
- Yog-Sothoth
Rob Daviau, Eric M. Lang
Komentarze
No i znowu będę tym, który się wymądrza, ale Nie Mogę Się Powstrzymać.
Futro A'tomka pochodzi z tygrysa zabitego przez spadające kokosy. Tygrys był zabity na śmierć w starej wersji komiksu wydanej w PRL-u. W rysowanej od nowa podroży mielolotem Papcio Chmiel dodał stronę, gdzie tygrys odzyskuje przytomność i składa uroczystą przysięgę. Może Papcio albo wydawca uznał, że śmierć tygrysa będzie zbyt dużym wstrząsem dla czytelnika końca XX wieku?
> ‹Avengers #5: Tajne imperium›
Ratunku. Ludzie, nie czytajcie tego syfu. Dwa zeszyty zebrane w tym tomiku to z jednej strony kontynuacja nikomu niepotrzebnej (i chyba niewydanej w Polsce) miniserii Avengers.1, a z drugiej strony reklama słabujących serii Infamous Iron Man i The Unstoppable Wasp. (Nic to nie dało. Obie serie zostały anulowane kilka zeszytów później.) Dwa kolejne zeszyty to spin-off koszmarnego gniota, jakim okazał się być event Secret Empire. Vision, Scarlet Witch, Octo Octavius, Deadpool, Odinson, Taskmaster i Black Ant... robią rzeczy. Kto nie czytał Secret Empire, nie będzie miał pojęcia, co, jak i dlaczego. Ostatni zaś zeszyt to wytłumaczenie dlaczego Lady Thor nie wzięła udziału w Secret Empire (coś teleportowało ją do alternatywnego wymiaru. Szczęściara.)
Mdłość i nijakość to cechy całej masy bohaterów-Anglików (Adrian Mole, Wilt, Artur Dent...), może wręcz jakaś cecha narodowa. :-)
Nadrobiłam lekturę, książka fajna; z jednej strony miałam wrażenie, że wszystko nieco zbyt szybko się dzieje, z drugiej - szalenie jestem zadowolona, że nie jest to utwór w trzech tomach po 400 stron każdy, co w dzisiejszych czasach staje się zniechęcającą tendencją.
Podzielę się świeżo powstałym haiku:
Gołąb jak wicher
wiatr, zefirek - jest, znikł
- klaszcząc skrzydłami
Nie Białoruś tylko Polska. Nie naziści tylko Niemcy. Partyzantka w Polsce mogła być tylko polska. Reszta to było nieistotne tło. Zbydlęcenie jako pierwsi pokazali sowieci w Polsce do 41 tak ze rajd Niemców na wschód można uznać jako wyzwolenie. Wyzwolenie dla Polaków i kara dla oprawców z Katynia i więzień z Lwowa i Grodna czy Mińska.
Teraz czytam akurat publikacje o ołowiu:
"In developing countries like Pakistan Pb paints, Pb water pipes, Pb acid batteries, Pb containing eye cosmetics, Pb food cans, Pb in petroleum as anti-knocking agent and Pb oaring and mining are constant sources of Pb intoxication in general population"
Hadi, A Mini Review on Lead (Pb) Toxicity in Plants, 2015
Nie sądziłam, że gdzieś jeszcze używa się ołowianych rur do wody, kosmetyków oraz puszek... A tu proszę.
@El Legarto Jeśli nie oglądałeś "Żywotu Briana" to nadrób to jak najszybciej. Chyba najlepszy film Pythonów, w przeciwieństwie do "Dogmy" jest naprawdę zabawny, szczególnie jeśli lubisz absurdalny humor, podszyty ironią i sarkazmem. Podobno zdaniem niektórych jest obrazoburczy, ale ja tak nie uważam - to inteligentna szydera z ludzi, z ich płytkości i głupoty, nie z religii.
Smith przy kilku okazjach powtarzał, że jest wierzący - nie podoba mu się tylko taki powszechny, dość "użytkowy" i głównie martyrologiczny sposób podejścia do wiary i religii. To nie jest film antyreligijny, w żadnym wypadku. Tak jak pisała Beatrycze - on jest nawet momentami lekko smutny.
OK, przyjmuję do wiadomości wszystkie powyższe opinie, w tym te zawarte w recenzji. Na pewno nie będę się spierać na temat filmu, którego nie oglądałem. :-)
Jeżeli jednak reżyser serio pyta: "Dlaczego kobiety przedstawiane są w Biblii jako źródło wszelkiego zła, gorsze niż cała armia heretyków"? to jednak warto, żeby przed nakręceniem filmu tę Biblię sobie przeczytał. Inaczej mamy złą wolę albo w najlepszym przypadku lenistwo intelektualne. No chyba, że to nadinterperetacja Recenzenta...
Reżyser nie przeczytał Biblii, ja nie obejrzałem filmu, więc już milknę na ten temat.
Viggo też grał w "Armii Boga" ? Cóż, trza będzie w końcu obejrzeć.
Myślę, że jej tekst odzwierciedla ten właśnie głębszy przekaz filmu.
Z Marcinem się trochę nie zgodzę, bo moim zdaniem cały wątek duchownego, pragnącego "zreformować nauczanie" i poddać je współczesnemu marketingowi, sprzedając wiernym plastikowego "Jezusa koleżkę" zostaje także wyśmiany. Ale film widziałam wieki temu, więc nie pamiętam dobrze.
Są filmy, które szargają kwestie religijne dla samego szargania. Tutaj natomiast, spod całej prześmiewczej warstwy wyziera wg. mnie tęsknota za Bogiem, który jest dobry i który chce dobrze dla ludzi.
"Armię Boga" widziałam też bardzo dawno, ale zostawiła we mnie mniej wspomnień. Bardziej bym ją nazwała fantasy opartym na mitologii chrześcijańskiej. Na wielki plus postaci grane przez Christophera Walkena (świetnie obsadzony) i Viggo Mortenssena (tutaj niektórzy się zachwycali jego kreacją, dla mnie OK, ale znowuż bez szału).
@Beatrycze
Piosenka całkiem całkiem. Masz przykre skojarzenia, nie zazdroszczę. Z księżmi i katechetami jest tak jak z lekarzami albo nauczycielami. Jak kiepsko trafimy, możemy się zrazić do służby zdrowia albo edukacji na lata.
@Achika No właśnie "Żywotu Briana" też nie oglądałem, ale w przeciwieństwie do "Dogmy" mam go na liście "do zobaczenia". Z poważniejszych obrazów "heretyckich" nie widziałem też "Armii Boga", ponoć bardzo dobre. Mam dekady filmowych zaległości, w tym 3 części "Ojca chrzestnego", co sprawia, że eliminuję z listy dzieła potencjalnie głupie i niekonieczne, bo materiału i tak starczy mi do końca życia. Czytanie recenzji i komentarzy ułatwia selekcję, choć oczywiście mogę coś przez to coś fajnego przegapić.
A KOMEDIA to jakiś z założenia głupszy i odmóżdżający gatunek? "Świętoszek" Moliera to też komedia...
Pytania w recenzji aż ociekały patosem i groteską, więc postanowiłem na nie odpowiedzieć w swoim stylu. Jak komizm, to komizm.
Mnie tam się "Dogma" podobała i głębię też tam dostrzegłam (a "Sprzedawców" nie zmogłam, bo za bardzo mnie zdołowali i też trochę znudzili). Wcale nie uważam tego filmu za antyreligijny. Nie powiedziałabym, że to tylko skok na kasę dla jaj i że chodzi o wyśmiewanie tylko.
@El Lagarto - to może miałeś bo ja wiem, dobrych katechetów, księży, rodzinę. Bo ja religię katolicką też kojarzę głównie z grzechem, karą, upokarzaniem podczas spowiedzi, nieustającym mówieniem o cierpieniu, krwi, ofierze, bólu, umartwieniach, straszeniem mnie za dzieciaka człowiekiem który umarł bo jadł mięso w piątek i wizją dziadka na chmurce, który zapisuje każde moje przewinienie, żeby mnie potem za to torturować przez wieczność itp. itd.
Btw - polecam piosenkę Alanis Morisette do "Dogmy":
https://www.youtube.com/watch?v=e9gEZcr1MyM
Chłopaki... ale wiecie, że ten film to KOMEDIA? Od "Żywotu Briana" też oczekujecie jakichś pogłębionych analiz? (inna sprawa, że co najmniej dwa celne spostrzeżenia tam się znalazły).
To nie recenzja tylko paskudne streszczenie pełne niezapowiedzianych spojlerów, zdradzające zakończenia, niszczące 3/4 połowę przyjemności z lektury.
Dzięki zyx. Czyli utwierdziłem się w mniemaniu, że szkoda czasu. Po przeczytaniu recenzji znalazłem sobie filmografię Kevina Smitha i tytuły prawie nic nie mówią. Chyba kiedyś zacząłem oglądać "Sprzedawców", ale nie zmogłem do końca, nie jestem targetem...
@El Legarto
Dobry post. Film to prowokacja dla samej prowokacji, nie ma tam żadnej głębi i nie ma też tych pytań o których pisze Marcin Knyszyński. Smith nie pochyla się nad religią katolicką, nie diagnozuje jej wad, lecz wyśmiewa jej popularny, wykrzywiony medialny obraz w który zapewne sam wierzy. To obraz zrobiony dla jaj, hucpa i przy okazji dosyć prymitywny skok na kasę, bo będzie "skandal" i ludzie pójdą do kin przekonać się na własne oczy o co ten krzyk. I poszli...
Nie oglądałem żadnego filmu Kevina Smitha, recka też niespecjalnie mnie zachęciła. Coś ważnego straciłem?
Za to spróbuję odnieść się do pytań zawartych w artykule.
>Dlaczego wyobrażamy sobie Boga jako mężczyznę
Spadek po judaizmie. W Biblii częściej porównuje się Jahwe do ojca albo do władcy niż do matki jednak i takie porównania tam występują. "Jak kogo pociesza własna matka, tak Ja was pocieszać będę" (Iz 66, 13)
>Dlaczego wśród apostołów nie ma ani jednego Murzyna?
Z tego samego powodu, z jakiego nie było wśród nich Eskimosa.
>Dlaczego kobiety przedstawiane są w Biblii jako źródło wszelkiego zła, gorsze niż cała armia heretyków?
Czyżby? W Starym Testamencie Rachela, Rebeka, Rut, Miriam, Zuzanna, Judyta (i wiele innych); w Nowym Testamencie Maryja, siostry Maria i Marta, uboga wdowa, poganka (oraz wiele innych) są przedstawione jako wzór do naśladowania
Równie dobrze i równie sensownie można napisać, że mężczyźni są w Biblii przedstawieni jako źródło zła: Adam, Kain, Cham, Nabuchodonozor, saduceusze i faryzeusze, Judasz i wielu innych. Szatan też wyobrażany jest jako postać męska!
>Dlaczego religia katolicka to zawsze w pierwszej kolejności Golgota, śmierć na krzyżu, cierpienie, zakazy, nakazy i ciągła smuta?
Nieprawda. W pierwszej kolejności to radość Zmartwychwstania.
Symbolem zbawienia jest Uczta Mesjańska na końcu czasów. Czyli impreza się znajdzie nawet na końcu świata. Nie wiem co pokazał biskup New Jersey, ale jak ktoś po prostu szuka koleżków, to trafił pod zły adres.
Co do smutku, to nawet Apokalipsa kończy się radosną wizją
W Starym Testamencie są zarówno Psalmy radosne, jak i smutne. Samo życie.
O radości i szczęściu jest mowa w Biblii wielokrotnie.
Boże Narodzenie jest radosnym świętem, także Wielkanoc, pomimo smutnego przygotowania jest świętem radosnym.
Oczywiście, że apostołów było 13, a nawet więcej. Po zdradzie Judasza, na jego następcę wybrano św. Macieja. Później za apostołów uważano też np. św. Pawła i św. Barnabę, choć nie byli towarzyszami Jezusa.
Wygląda na to, że Kevin Smith spał na katechezie.
Christa luźno podchodził do takich rzeczy. W którymś z pierwszych komiksów z serii Kokosz ma też wujka, który nie pojawia się w żadnej późniejszej części. Albo Mirmił - początkowo książę, potem kasztelan.
Bo ja wiem... Jak dla mnie to jednak zbyt ekstrawagancka teoria, mimo że wtedy byłaby już pewność, że Jaga to nie Zielacha. Zresztą pamiętajmy, że Christa również dwa razy wprowadził na scenę woja Wita, więc taki zabieg to nie był u niego odosobniony przypadek.
Polecamy
Pilot śmigłowca:
Kilka słów na pożegnanie
— Marcin Osuch
Szczęśliwy finał
— Marcin Osuch
Trochę jak Blueberry
— Marcin Osuch
Nasz polski superman
— Marcin Osuch
Pilot punktuje, „Pilot” dołuje
— Marcin Osuch
W końcu to komiks
— Marcin Osuch
Pożegnanie z Rosińskim
— Marcin Osuch
Rozkaz to rozkaz
— Marcin Osuch
Kapitan zmienia trasę
— Marcin Osuch
Latający dyliżans
— Marcin Osuch
Copyright © 2000-2020 – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.