dzisiaj: 19 października 2018
Na więcej Stalin nie zasłużył
To bardzo inteligentna czarna komedia. Co jednak należy zrozumieć i uszanować, może ona rozwścieczyć ludzi, których dotyka bezpośrednio. Czyli Rosjan. Bo jeśli rządzący ich krajem przez dekady politycy zostali pokazani jako skończone kanale, zboczeńcy, alkoholicy i zbrodniarze – to co można myśleć o narodzie, którym rządzili? Armando Iannucci, reżyser „Śmierci Stalina”, już chyba nigdy nie dostanie pozwolenia na kręcenie zdjęć w Rosji.
Krótko o filmach: Białe oczka i uśmiechnięta paszcza
Agnieszka Szady krótko pisze o kolejnej na naszych ekranach komiksowej opowieści z Marvela – „Venomie” z Tomem Hardym w tytułowej roli.
Jeden za wszystkich…
Drugi tom „Władzy” przynosi kontynuację opowieści o przygodach trójki najemników rozgrywającej się w świecie, nad którym kontrolę przejęły zwierzęta. Tym razem Izaak, Oktawia i Pantakriusz muszą nie tylko wykazać się odwagą i siłą, ale także udowodnić, że kierują się kodeksem honorowym.
„Nie chcę żyć w cynicznym świecie”
Sam autor tak pisze o swojej „Modlitwie do morza”: „to hołd złożony milionom rodzin, które zostały rozerwane i zmuszone przez wojnę i prześladowania do opuszczenia swoich domów”.
Ten dziwny wiek XIX: Praca odtwórcza
Wydawca określa powieść „Powstali 1863” Elżbiety Szczęsnowicz mianem „książki znalezionej w pamiętniku”. I jest to w połowie prawdą. Tylko że autorka, przepisując miejscami całe fragmenty opublikowanych (sic!) wspomnień powstańca styczniowego, bardzo niebezpiecznie ociera się o plagiat. I nie pomagają w niczym dodatkowe genderowe wątki kobiet i ich pracy na rzecz powstania.
Od Cage’a do (mniej znanego) Seiferta
Aż trudno uwierzyć, że ta bardzo minimalistyczna w formie, ale za to niezwykle bogata w treści muzyka wyszła spod rąk nie dojrzałych artystów, okupujących jazzową scenę od wielu lat, lecz… studentów. Za to jak zdolnych! „Duo” pianisty Franciszka Raczkowskiego i skrzypka Mikołaja Kostki skrzy się pomysłami i subtelnymi improwizacjami, których nie powstydziliby się mistrzowie gatunku.
Osadzony
Powiedzieć, że Tyler Cross ma pecha, to nic nie powiedzieć. Kłopoty w jakie wpakował się w poprzednim tomie, okazały się zaledwie przygrywką do tego, co los zafundował mu tym razem. Lektura opowieści o tym, jak próbuje się z nich wykaraskać to prawdziwa frajda i czysta przyjemność.
Komentarze
Magazyn CLXXX
Podręcznik
- Drogi Potencjalny Autorze!
– kanał informacyjny ogólny [pomoc…]- Esensja bloguje
- – kanał informacyjny blogu
- Mapa wydarzeń – ogólna
książkowe (wybrane)
- Aparatus
Andrzej Pilipiuk - Domostwo błogosławionych
Catherynne M. Valente - Jego krwawe zamiary
Graeme Macrae Burnet - Piastówny i żony Piastów
Jadwiga Żylińska - Pierwszy Heretyk
Aaron Dembski-Bowden - Śniadanie u Tiffany’ego
Truman Capote - Za kilka demonów więcej
Kim Harrison - Fałszywa nuta
Izabela Żukowska
kinowe (wybrane)
- 53 wojny
Ewa Bukowska - Climax
Gaspar Noé - Donbas
Sergei Loznitsa - Jak pies z kotem
Janusz Kondratiuk - Książka Lili
Marcela Rincón - Uwolnij mnie
Federica Di Giacomo - Zwyczajna przysługa
Paul Feig - Z perspektywy Paryża
Jean-Paul Civeyrac
dvd i blu-ray (wybrane)
- Duża ryba i begonia [BR]
Xuan Liang, Chun Zhang - Duża ryba i begonia [DVD]
Xuan Liang, Chun Zhang - Historia Glenna Millera [DVD]
Anthony Mann - Jurassic World: Upadłe królestwo [BR]
J.A. Bayona - Jurassic World: Upadłe królestwo (3D) [BR]
J.A. Bayona - Kochając Pabla, nienawidząc Escobara [DVD]
Fernando León de Aranoa - Odlotowy Nielot [DVD]
Árni Ásgeirsson - Winchester ’73 [DVD]
Anthony Mann
komiksowe
- Lucky Luke: Człowiek, który zabił Lucky Luke'a
Matthieu Bonhomme - Avengers: Czas się kończy, tom 4
Jonathan Hickman; Mike Mayhew, Mike Deodato, Stefano Caselli, Kev Walker - Daredevil - Nieustraszony! #6
Ed Brubaker, Greg Rucka; Michael Lark, Paul Azaceta - Rat Queens #4: Najwyższe fantazje
Kurtis J. Wiebe; Roc Upchurch - Punisher MAX #5
Garth Ennis; Goran Parlov, Howard Chaykin - Moon Knight #3: W noc
Cullen Bunn; German Peralta, Ron Ackins - Hawkeye kontra Deadpool
Gerry Duggan; Matteo Lolli, Jacopo Camagni - Kajtek i Koko w kosmosie #3: Przyjaciel Jol
Janusz Christa
growe
- Bolidy
Wolfgang Kramer - Aeon’s End
Kevin Riley - Detektyw: Kryminalna Gra Planszowa
Ignacy Trzewiczek, Jakub Łapot, Przemysław Rymer
muzyczne
- Której nie znacie vol. 2
Irena Jarocka - Marginal
Pablopavo i Ludziki - I tak się trudno rozstać – Wars, Szpilman, Wasowski
Lora Szafran, Bogdan Hołownia - Ulotne
Anna Maria Jopek, Branford Marsalis - Andrzej Kuryło – z biegiem lat
- Noc z Kochankiem
Nocny Kochanek - Polski Top Wszech Czasów 2018
- Szum
Cheap Tobacco
książkowe (wybrane)
- Mao
Torbjørn Færøvik - Moja słodka Audrina
Virginia C. Andrews - Sny wojenne
Marek Harny - Być może kiedyś
Lauren Graham - Drugi Legion
Richard Schwartz - Dziki romans
Christina Lauren - Świt między dobrym i złym
Marta Krajewska - Zdrowaś mario
Aleksandra Pezda
kinowe (wybrane)
- Bergman – rok z życia
Jane Magnusson - Duch śmierci
Steven DeGennaro - Dziewczyna w sieci pająka
Fede Alvarez - Halloween
David Gordon Green - I odpuść nam nasze długi
Antonio Morabito - Mała czarownica
Mike Schaerer - Ocean ognia
Donovan Marsh - Siedem lat jednej nocy
Chang-min Choo
komiksowe (wybrane)
- Bruno Brazil #1 (wyd. zbiorcze)
Greg; William Vance - Na co dybie w wielorybie czubek nosa Eskimosa
Tadeusz Baranowski - Grass Kings #1
Matt Kindt; Tyler Jenkins - Kruk
James O’Barr - Brygada
Enrique Fernandez - Batman. Rozbite miasto i inne opowieści
Brian Azzarello; Eduardo Risso - Opowieści o niedoskonałej przyszłości
Alfonso Font - Storm #7: Zabójca z Eribanu / Ogary Marduka
Martin Lodewijk; Don Lawrence
growe
- Monolith Arena
Michał Oracz - Osadnicy: Narodziny Imperium – Amazonki
Ignacy Trzewiczek, Joanna Kijanka - Bloodborne: Koszmar Tropiciela
Christopher Chung, Eric M. Lang
Komentarze
Co do belferskich zapędów, to nich Pan sobie jeszcze raz przeczyta swoje wpisy. Moim zdaniem jest w nich 100% czystego belferstwa. No, ale tak możemy przerzucać się w nieskończoność. Mam tylko nadzieję, że dane mi kiedyś będzie osiągnąć Pański poziom krytycyzmu i rzeczowości.
Z drugiej strony fakt, że ktoś marnuje swój czas, by analizować moje teksty, okazuje się dziwnie przyjemny. Jeśli mógłbym jednak coś zasugerować - znów ryzykując oskarżenie o belferstwo - to polecałby bardziej wnikliwą analizę.
Po pierwsze, nie tylko liczby - że pozwolę sobie na brawurową frazę - się liczą. Są w tych tekstach przecież jakieś argumenty, opisy, uzasadnienia. Dla mnie akurat konieczność sprowadzenia komiksu do liczby jest najtrudniejsza i najmniejszą przywiązuję do tego wagę. Po drugie, wyrabia Pan sobie zdanie na podstawie bardzo małego wycinka materiału. Tylko wśród ostatnio opublikowanych recenzji było wiele bardzo krytycznych (np. Żelazo i kamień, James Bond. Eidolon). No, ale oczywiście nie sprawdził Pan nic poza Esensją.
Na tym chyba skończymy tę wymianę, bo ona najwyraźniej do niczego nie prowadzi. Najwyraźniej kompletnie się nawzajem nie rozumiemy. Szkoda czasu, a ja przecież muszę napisać kolejną bałwochwalczą recenzję.
Miałem coś napisać na te Pańskie belferskie zapędy, ale machnąłem ręką, bo pewnie poczułby się Pan obrażany... W każdym razie, teraz będzie łopatologia: Jeśli nazwę obraz gufnianym, to nie oznacza, że twórce nazwałem gufnianym. Przykładowo "Żmiję" Spakowskiego uważam za szajs, a "Wiedźmina" za świetną książkę - to wg Pana uznałem Sapkowskiego za szajs czy świetnego? Cóż, belferskie zapędy zaprowadziły Pana na manowce.
Sparafrazuję Pana, bo widzę, że uzurpuje Pan sobie prawa, których odmawia innym:
Jeśli mogę - drobna rada. Warto przyjąć do wiadomości, że nie wszyscy podzielają nasze oceny i opinie na temat konkretnych komiksów. Tak po prostu już jest. Z faktu, że dla Pana ten komiks jest wspaniały naprawdę nie wynika, że inni muszą myśleć tak samo.
Co do Pańskiego oceniania i wiarygodności - nie oceniam, tylko zwracam na coś uwagę - i nie chodzi tylko o Mechaniczną ziemię czy Shi (nie jest to zły komiks, ale 100%?). U Pana dominuje ocena 100%, nieco rzadziej pojawia się 90%, rzadko 80%, a przeglądając ostatnie 24 recenzje - niższa ocena pojawiła się tylko raz (70%). Naprawdę na 24 komiksy trafił Pan jeden bardzo dobry, sześć świetnych (w tym "Władza"!) i siedemnaście arcydzieł? Wie Pan, ja tak się wszystkim zachwycałem mając 15-17 lat...
Szanowny Panie,
Każdy ma prawo do własnej opinii. Mnie ten komiks się podoba i nic na to nie poradzę. Podczas lektury dobrze się bawiłem i napisałem o swoich odczuciach. Rysunki, moim zdaniem, wcale nie odbiegają od tych z "Azymutu". Choć oczywiście widać, że autor z czasem nabrał lekkości i swobody. Zmienił także nieco sposób rysowania.
Swoją wiarygodność buduję natomiast od kilku lat. W tym czasie miałem szczęście i możliwość napisania kilkuset recenzji. Pod każdą opinią w nich zawartą podpisuję się swoim imieniem i nazwiskiem, a to wiele dla mnie znaczy.
Sugerowanie, że wydawcy lubią tylko tych recenzentów, którzy oceniają ich komiksy jako rewelacyjne, jest po prostu fałszywe. Wydawcy, wbrew temu, co może się niektórym wydawać, cenią rzeczowe recenzje, także krytyczne (choć pewnie woleliby czytać tylko entuzjastyczne). Mówię to na podstawie własnych doświadczeń.
Natomiast używanie określeń "głębia na poziomie muszli klozetowej" mówi niestety coś o poziomie tego, kto tak się wypowiada. Nawet krytykując komiks nie wolno obrażać jego twórców, a to określenie jest po prostu obraźliwe. O ile pamiętam, nigdy nie zdarzyło mi się używać podobnego języka.
I na koniec - jeśli mogę - drobna rada. Warto przyjąć do wiadomości, że nie wszyscy podzielają nasze oceny i opinie na temat konkretnych komiksów. Tak po prostu już jest. Z faktu, że dla Pana ten komiks jest jak wydmuszka naprawdę nie wynika, że inni muszą myśleć tak samo.
Sz. Panie, sądzę, że wie Pan co to jest średnia, czyli nie, razem nie 100%, tylko jakieś 45-50. I przecież może Pan każdy komiks oceniać jako rewelacyjny, to kwestia na czym Panu zależy - na byciu lubianym przez wydawców, czy byciu wiarygodnym.
A tak wyjaśnię - ocena rysunków jest przez pryzmat Azymutu, gdzie moim zdaniem, Andréae spisał się znacznie lepiej.
Natomiast ocena scenariusza... Mamy do czynienia ze sztampowym frankofonem, w którym prosta akcja gna na łeb na szyję, a bohaterowie mają głębię na poziomie wody w muszli klozetowej; jak to czasem nazywam: ludziki z papieru. Ani to zabawne, ani fajna intryga, ani rozrywka intelektualna - po prostu wielkie nic, wydmuszka.
OK, jak ideologia nie dominuje nad fabułą to jeszcze ujdzie. Przymierzam się do serii ze względu na rysunki, ale nie chciałbym tych komiksów tylko oglądać.
Moim zdaniem nie. Nie twierdzę, że w ogóle może istnieć jakiś przekaz wolny od ideologicznego zaangażowania, ale nie odebrałem tego komiksu jako manifestu feministycznego. Na pewno są tam natomiast elementy retoryki antywojennej, jest też próba ukazania prawdziwego oblicza imperialnej polityki. Przede wszystkim jednak to jest świetna opowieść.
Ten komiks to jest jakiś feministyczny manifest?
Czyli razem 100%? A tak na poważnie, to już teraz zawsze będę pytał, na ile mogę ocenić dany komiks.
Wy chyba bardzo lubicie Kurca. Inaczej nie potrafię sobie wytłumaczyć ocen tego komiksu (tak cz. 1, jak i cz. 2). O ile jeszcze rysunki można ocenić na 60, przy dobrym humorze na 70%, o tyle scenariusz to 30%.
Zapewne sam Autor komiksu w najbrunatniejszych snach nie podejrzewa, że stworzył superbohatera neonazistę. Niech te wpisy będą moim skromnym wkładem w ideologiczne uświadomienie Wszechświata.
@El Legarto
Faktycznie, coś w tym jest. Czyli ubrany na czarno proekologiczny neonazista masakruje pisowców. Taaaak, to po prostu musi być dobry komiks, nie ma innej opcji.
Eh... chyba jednak jest różnica między malowniczą rozwałką w fantastycznej scenerii dotyczącą fantastycznych istot a rozwalaniem komiksowych odpowiedników realnie istniejących postaci. I dla mnie jest obojętne czy chodzi o zabijanie pisowców, zandbergowców, korwinowców, peselowców czy platformersów. W każdym przypadku będzie to równia pochyła. Jeśli już muszą istnieć takie "satyryczne" komiksy, to niech pozostaną niszą w niszy i marginesem marginesu.
Co do katharsis, o wiele lepiej zapisać się na MMA albo na siłkę.
@zyx Oczywiście totalitaryzmy są w wielu punktach bliźniaczo podobne. Jednak komuniści niespecjalnie przejmują się przyrodą Przykład: osuszenie Jezioro Aralskiego i wywołanie katastrofy ekologicznej. Nazizm przeciwnie: głosił kult przyrody, sam Fuhrer był wielkim miłośnikiem zwierząt, a idee nazistowskie były wprost oparte na koncepcji wielkiego przyrodnika Darwina. Dlatego upieram się, że ubrany na czarno Likwidator to jednak neonazista.
A to jest nisza do wykorzystania na polskim rynku - odpowiednik Likwidatora szatkujący polityków z każdej strony.
W miejsce Loba proponuję "Nienawidzę Baśniowa".
@Π- owszem, ale głowami niemal wszystkich polityków, a nie jednej frakcji. Dla mnie swego czasu katharsis stanowił Lobo, ostatnio zaś amerykańska wersja serialu "Wariat" (w oryginale i w USA MANIAC)- Ameryka końca lat 80-tych?, może 90-tych, opanowana przez japońskie koncerny, w jednej z głównych ról niemal wszechwładna Japonka przypalająca papierosa od papierosa, a w głównych rolach poddany systemowi schizofrenik i uzależniona od pigułki "A" buntowniczka bez powodu, połączeni razem przez zdepresjonowaną S.I.
Ale przyznajcie, że po włączeniu wiadomości na byle jakim programie po dłuższej chwili macie ochotę zabawić się w Likwidatora głowami polityków. Ja traktuję tę pozycję na zasadzie katharsis, choć oczywiście przeszkadza mi, że autor chyba wierzy w to co tworzy. Niemniej na takiej samej zasadzie w czasie sesji na studiach zapuszczałem sobie "Martwicę mózgu".
Tak sobie myślę, że jeśli autor rzeczywiście jest nastawiony "proekologicznie" to jednak może takim komiksem robić więcej szkody niż pożytku, bo poniekąd utrwala w świadomości publicznej wizerunek "ekoterrorysty".
"Komiksy o Hildzie skierowane są do dzieci ośmio-, dziewięcio-, dziesięcioletnich"
Ale 30-sto, 40-stolatkom też mogą się spodobać (sprawdzone empirycznie).
@El Lagarto
Wymienione przez ciebie cechy idealnie pasują także do ideologii komunistycznej i w tym kierunku - biorąc pod uwagę treść "dzieła" - bym szedł w przypadku autora komiksu.
Polecamy
Kadr, który…:
To całkiem… zupełnie… idiotyczne!
— Marcin Knyszyński
Jestem w domu!
— Marcin Knyszyński
Zły, zły tyranozaur
— Marcin Osuch
Pewien głąb wkręca się w głąb
— Agnieszka ‘Achika’ Szady
Tort bardzo piętrowy
— Agnieszka ‘Achika’ Szady
Kadry odnalezione #1
— Marcin Osuch
Warszawa od podwórka
— Wojciech Gołąbowski
Promem przez Wisłę
— Wojciech Gołąbowski
Nie całkiem w stronę zachodzącego słońca
— Wojciech Gołąbowski
Uciekaj, myszko, do dziury…
— Agnieszka ‘Achika’ Szady
Copyright © 2000-2018 – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.