Kadr, który…: A ja widzę samo lasso!Konrad Wągrowski Jeśli na western, to tylko we trzech, czyli słów kilka o nowatorskim sposóbie oglądania filmu kinowego.
Konrad WągrowskiKadr, który…: A ja widzę samo lasso!Jeśli na western, to tylko we trzech, czyli słów kilka o nowatorskim sposóbie oglądania filmu kinowego. Wydaje się, że z albumów „Tytusa, Romka i „A’Tomka” można wybrać tyle ciekawych kadrów, żeby nimi samymi zapełnić cały nasz cykl. I nie chodzi tu o jakąś ich techniczną perfekcję, szczegółowość, ukryte smaczki, ale raczej po prostu o pomysłowość Papcia Chmiela. Są więc kadry igrające z komiksową formułą (na przykład gdy Tytus przełamuje ramkę, by uciec przed napastnikami), są kadry urzekające minimalistycznym sposobem na oddanie całkiem złożonych scenerii (wiele przykładów można znaleźć w części „kosmicznej” i „podróży do ćwierć koła świata”), ale są też kadry będące po prostu genialnymi komiksowymi scenkami, zapadającymi w pamięć i zdobywającymi status kultowości. Dziś jeden z takich przypadków. Część dziewiąta – „westernowa” (funkcjonująca pod nieoficjalnym tytułem „Tytus na Dzikim Zachodzie”) – powstała w roku 1974. To istotna informacja, w czasach gierkowskiej stabilizacji bowiem coraz częściej na naszych ekranach gościły filmy amerykańskie. Gatunkiem szczególnie w Polsce lubianym był western – historie w realiach tak odległych od szarego PRL-owskiego socjalizmu, jak tylko się da, przedstawiające zwykle jasny podział na dobro i zło, przypominające mity uwielbianej w Polsce Ameryki, musiały fascynować miliony widzów. Westerny (które raczej rzadko przemycały jakieś niepoprawne politycznie treści, nie było więc problemu z cenzurą) królowały więc w kinach, a wkrótce i sobotnie pasmo telewizyjne było ich pełne. Nic więc dziwnego, że ta fascynacja przeniknęła i do „Tytusa”. Zdobyte cudem bilety na film „Strzały znikąd” „dozwolony od lat 7, a fajny jak od 14” są wspaniałym łupem, jakim Tytus uszczęśliwia kolegów. Niestety, najwyraźniej Tytus wielkiego wyboru w doborze miejsc już nie miał i udało mu się uzyskać trzy stanowiska w pierwszym rzędzie, tuż pod ekranem. Ekranem, który zapewne nie był zbyt daleko oddalony od widowni (co wiemy też z faktu, że później praktycznie prosto z krzesła Tytus wskoczy do filmu) – taki też urok starych kin. Film, jak przystało na western, jest panoramiczny, zatem objęcie wzrokiem całego ekranu jest wręcz niemożliwością. Chłopcy decydują się więc podzielić go na trzy części, każdy z nich ogląda swój kawałek i opowiada kolegom, co widzi. I w ten sposób otrzymujemy kultowy dialog: – Na mojej połowie kowboj rzuca lassem. – Na mojej cwałuje bizon. – A ja widzę samo lasso! Obrazek przedstawia pierwsze dwa rzędy kina, zapełnione ludźmi, głównie młodzieżą (wśród której siedzi jeden starszy pan), pośrodku bardziej wyraziście pokolorowani Tytus, Romek i A’Tomek. Westernowy kadr, przedstawiający dokładnie to, co opisali chłopcy, to już pokaz, jak doskonale radzi sobie Papcio Chmiel ze scenami ruchu. Bizon i koń (zwłaszcza ten drugi) złapani są w wykrzywionych pozach, z mocno pracującymi wszystkimi kończynami, po ich pyskach widać wysiłek długiego pościgu, a dodatkowej dynamiki scenie dodają wzbijane obłoczki kurzu. Kowboj ma widoczne wszystkie ważne atrybuty – kapelusz, chustę i kolty, w zadzie bizona tkwi z kolei wbita indiańska strzała, centralne miejsce zajmuje oczywiście lasso. W tle wysuszony typowy westernowy krajobraz – piaszczysta powierzchnia, trzy ścięte stożki górskie, rzec można Newada bądź Nowy Meksyk. Prawdziwym majstersztykiem jest takie wplecenie wszystkich podstawowych westernowych atrybutów w zaledwie mały fragment jednego obrazka. ![]() 17 lutego 2017 |
W drugim zeszycie „Batmana” (nr 1/91) wydanym przez TM-Semic ponownie spotykamy Jokera. Tyle tylko, że nie ma twarzy Jacka Nicholsona, za to przepełnia go szaleństwo, będące znakiem firmowym Alana Moore′a.
więcej »Jedną serię Briana K. Vaughana już czytaliśmy. To właśnie nią, czyli historią ostatniego mężczyzny na Ziemi, utorował sobie drogę do sukcesu. W połowie tejże drogi autor rozpoczął prace nad inną, równie głośną serią – pięćdziesięcioodcinkowa „Ex Machina” od pewnego czasu jest już na naszym rynku.
więcej »Złapaliśmy małe opóźnienie z publikacją majowych polecanek komiksowych. Nie ma jednak tego złego, co by na dobre nie wyszło. Do ostatniej chwili pojawiały się kolejne zapowiedzi i udało nam się ich uwzględnić naprawdę dużo.
więcej »Superbohater zza biurka
— Marcin Knyszyński
Myślę, więc jestem – tym, kim myślę, że jestem
— Marcin Knyszyński
Kurde blaszka!
— Marcin Knyszyński
Podpatrywanie człowieczeństwa
— Marcin Knyszyński
Suprawielki pantechnobarok
— Marcin Knyszyński
Teraz (naprawdę) mamy kryzys
— Marcin Knyszyński
Zielone koszmary
— Marcin Knyszyński
To jest Sparta!!!
— Marcin Knyszyński
Między złotem a srebrem
— Marcin Knyszyński
Ten, którego nadejście zauważasz
— Marcin Knyszyński
Kadr, który…: Zaorane
— Agnieszka ‘Achika’ Szady
20 najlepszych książeczek Tytusa, Romka i A’Tomka
— M. Fitzner, Wojciech Gołąbowski, Adam Kordaś, Marcin Osuch, Agnieszka ‘Achika’ Szady, Konrad Wągrowski
Tytus, Romek i A’Tomek: Właściwy człowiek na właściwym koniu
— Konrad Wągrowski
Tytus, Romek i A’Tomek: Ci wspaniali harcerze w swych niezwykłych maszynach
— M. Fitzner, Marcin Osuch
Tytus, Romek i A’Tomek: The best of Tytus
— Marcin Osuch
Esensja czyta dymki: Maj-czerwiec 2009
— Jakub Gałka, Wojciech Gołąbowski, Marcin Osuch, Konrad Wągrowski
Bardzo nam wesoło, bo z nami de Zoo!
— Sebastian Chosiński, Jakub Gałka, Wojciech Gołąbowski, Marcin Osuch, Konrad Wągrowski
W świetle i bez niego
— Wojciech Gołąbowski
Właściwy człowiek na właściwym grzbiecie
— Konrad Wągrowski
Trójwymiarowość
— Wojciech Gołąbowski
Sakai i Andreas
— Wojciech Gołąbowski
Pośród cieni
— Wojciech Gołąbowski
Co to to, kto to tak pcha
— Marcin Mroziuk
Ho, ho… kurde bele… ho!
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
No wiesz ty co…?
— Wojciech Gołąbowski
Kto wrobił G.H. Fretwella?
— Paweł Ciołkiewicz
Oleg jest jednak trochę rozczarowany
— Paweł Ciołkiewicz
Esensja czyta dymki: Styczeń 2017
— Marcin Mroziuk, Marcin Osuch, Konrad Wągrowski
Papcio Chmiel – życie i dzieło
— Joanna Kapica-Curzytek
Esensja czyta dymki: Grudzień 2016
— Marcin Mroziuk, Marcin Osuch, Konrad Wągrowski
Esensja czyta dymki: Październik 2016
— Marcin Mroziuk, Marcin Osuch
Uczyć bawiąc, bawić ucząc!
— Paweł Ciołkiewicz
Papcio Chmiel przed narodzeniem Tytusa
— Joanna Kapica-Curzytek
Jak Papcio Chmiel komiksy piracił
— Marcin Osuch
Esensja czyta dymki: Wrzesień 2011
— Esensja
Esensja czyta dymki: Maj 2011
— Esensja
Absolutne rarytasy!
— Sebastian Chosiński
Po komiks marsz: Maj 2023
— Sebastian Chosiński, Paweł Ciołkiewicz, Piotr ‘Pi’ Gołębiewski, Marcin Knyszyński, Marcin Osuch, Konrad Wągrowski
Statek szalony
— Konrad Wągrowski
Kobieta na szczycie
— Konrad Wągrowski
Przygody Galów za Wielkim Murem
— Konrad Wągrowski
Potwór i cudowna istota
— Konrad Wągrowski
Migające światła
— Konrad Wągrowski
Śladami Hitchcocka
— Konrad Wągrowski
Miliony sześć stóp pod ziemią
— Konrad Wągrowski
Tak bardzo chciałbym (po)zostać kumplem twym
— Konrad Wągrowski
Kac Vegas w Zakopanem
— Konrad Wągrowski
W moim wydaniu jest „dozwolony od lat 15, a fajny jak od 30”