I zdaje się temu rysunkowi towarzyszył dialog tych starszych panów "Już nie dla nas takie zabawy". "- Ale popatrzeć zawsze miło". A poza tym ten humor Janusza Christy był w zasadzie niemalże unikalny. Rysownik nie tylko miał głowę do wymyślania ciekawych fabuł komiksów - szczególnie tych o Kajku i Kokoszu (wcześniej w przygodach Kajtka i Koka), ale miał wyborne poczucie humoru trafiające nie tylko do młodzieży, ale również do dorosłych. Pamietam doskonale, jak jego Komiksy z cyklu Kajko i Kokosz zaczęły wychodzić w "Relaxie" i "Świecie Młodych", to czytałem je zachłannie ja, ale również i mój tata, który mi te komiksy kupował. Wiele z tych jego "Kajkoszowych" rysunków ma do dziś miano kultowych - i słusznie, bo były naprawdę przeurocze. Jedne z mych ulubionych grepsów z tych albumów to oczywiście tekst zbójcerza "Hegemon to szuja" i "Cooo?!" stojącego obok wodza. Oraz Kokoszowe "Herkules nie kogut. Jeszcze jedno takie dziabnięcie i po mnie". Kajko i Kokosz" pozostaną na wiele lat jednymi z najlepszych polskich komiksów.

Niezłe akcje odbywały się w karczmach u Christy, według mnie tę opisaną wyżej przebija ta ze „Złotego pucharu”, kiedy to do stolicy przybywa Mirmił ze swoim orszakiem (Kajko, Kokosz i Zielacha) i zatrzymuje się w Grand Karczmie, w której już są łobuzy Wielkiego Kompana. I się zaczyna... Najlepiej to podsumowuje naczelnik straży miejskiej, który stoi nieopodal na wzgórzu i mówi: „Hm, krzyki i łomot słychać aż tutaj. To coś lepszego niż zwykle”.