Kadr, który…: Sakai i AndreasNie wiem, jakie komiksy czyta i lubi Paweł Kołodziejski, spod którego ręki wyszła szata graficzna komiksu o Wicie Stwoszu. Ale w kilku miejscach nie sposób się oprzeć wrażeniu, że gdzieś „to” już widziałem. A może to zasługa Bogusława Michalca, odpowiedzialnego za scenariusz?
Wojciech GołąbowskiKadr, który…: Sakai i AndreasNie wiem, jakie komiksy czyta i lubi Paweł Kołodziejski, spod którego ręki wyszła szata graficzna komiksu o Wicie Stwoszu. Ale w kilku miejscach nie sposób się oprzeć wrażeniu, że gdzieś „to” już widziałem. A może to zasługa Bogusława Michalca, odpowiedzialnego za scenariusz? Dziś dla odmiany nie jeden kadr, ale aż trzy. Wszystkie pochodzą z „poematu heroikomiksowego” wydanego w 2017 przez wydawnictwo „Universitas”, a opowiadającego głównie o krakowskich latach życia genialnego rzeźbiarza przełomu XV i XVI wieku. Wit, niedawno przybyły do stolicy, poznaje Stanisława z Pyskowic, uczonego Akademii Krakowskiej. Ten zabiera go do lasu, by na przykładzie drzew i liści wskazać drogę, którą rzeźbiarz winien podążać: jego sztuka powinna dać się czytać jak otwarta dla pokoleń księga, aby patrząc na sylwetki i gesty, oglądający rozumieli akcję rozgrywającą się przed ich oczami. Kadr leśno-rzeźbiarski przywodzi mi na myśl scenę z komiksu o Usagim Yojimbo, z albumu „Cienie śmierci”.1) Podobnie jak tam, miękką kreską naniesiono wiele różnych elementów, wzajemnie się łączących i przenikających. Grubszymi liniami zaznaczono pierwszy plan i ważniejsze, czy też bliższe elementy, cieńszymi tło i resztę kompozycji. Kadr zachowuje symetrię, acz mam wrażenie, że wizje wyrzeźbionych postaci nieco przytłoczyły artystę widocznego u dołu. Drugi kadr (a właściwie kilka pionowych pasków na całą wysokość planszy) przypomina z kolei „Rorka” Andreasa – choć podobny zabieg cięcia, połączonego z odsuwaniem się od obserwowanego obiektu (zoom out) jest obecny u wielu artystów komiksu. Dlaczego więc akurat Andreas? O tym za chwilę. Wit, który spadł z drzewa (schował się na nim uciekając przed niedźwiedziem), trafia do przytułku, pełniącego także rolę szpitala. Jest nieco poturbowany, ale ręce ma sprawne. Szkicuje obserwowane twarze, a nawet namawia się obecnego tam nieznajomego, by udawał świętego Piotra, „jak przy trzecim pianiu koguta”. Na paskach wpatrujemy się początkowo w długą brodę z gęstych, kręconych włosów, by dojść także do oczu: smutnych, zmęczonych. Przy czym trudno powiedzieć, czy jest to jeszcze człowiek z przytułku, czy już święty Piotr z drewna. I wreszcie kadr ostatni. Choć i tu wkradła się nieścisłość, bo mowa o całej planszy, upstrzonej jedynie kilkoma niewielkimi, nałożonymi nań kadrami. W nich zaś widzimy zbliżającą się… sowę. Jest noc, plansza obrazuje średniowieczną Norymbergę, ale ta nadlatująca sowa przenosi nas nagle w zupełnie inny świat: realno-magiczny świat Rorka z późniejszych albumów cyklu. Choć – w przeciwieństwie do Andreasa – wcale nic nie mówi. Oczywistym jest, że niektóre motywy i techniki funkcjonują w obszarze komiksu od wielu lat. Że stosowane są przez wielu twórców. Ale, z drugiej strony, inspirowanie się mistrzami tego medium nie jest żadnym powodem do wstydu. ![]() 24 lutego 2022 1) Nawiasem mówiąc, mam do tego kadru szczególny sentyment, bo niemal 14 lat temu zapoczątkował niniejszy cykl. |
Prezentujemy zdjęcia ze spotkania z Grzegorzem Rosińskim, które miało miejsce w dniu 3 marca 2023. Spotkanie odbyło się w Galerii Komiksu i Ilustracji Polishcomicart.pl.
więcej »Wydawnictwo Egmont wprowadza sukcesywnie na nasz rynek komiksy Alana Moore’a z jego własnego imprintu założonego w wydawnictwie „Wildstorm” w 1999 roku – „America’s Best Comics”. Trzytomowy „Tom Strong” powstawał w latach świetności „ABC” – zobaczmy co ciekawego możemy tu znaleźć.
więcej »Komiksowy rynek w marcu wyraźnie budzi się z zimowego letargu. Praktycznie każdy wydawca coś dla nas przygotował.
więcej »Kurde blaszka!
— Marcin Knyszyński
Podpatrywanie człowieczeństwa
— Marcin Knyszyński
Suprawielki pantechnobarok
— Marcin Knyszyński
Teraz (naprawdę) mamy kryzys
— Marcin Knyszyński
Zielone koszmary
— Marcin Knyszyński
To jest Sparta!!!
— Marcin Knyszyński
Między złotem a srebrem
— Marcin Knyszyński
Ten, którego nadejście zauważasz
— Marcin Knyszyński
Samotni wśród bliskich
— Marcin Knyszyński
Gdy zło zwycięża…
— Marcin Knyszyński
Kadr, który…: Trójwymiarowość
— Wojciech Gołąbowski
Historia w obrazkach: Pycha kroczy przed upadkiem
— Wojciech Gołąbowski
W świetle i bez niego
— Wojciech Gołąbowski
Właściwy człowiek na właściwym grzbiecie
— Konrad Wągrowski
Trójwymiarowość
— Wojciech Gołąbowski
Pośród cieni
— Wojciech Gołąbowski
Co to to, kto to tak pcha
— Marcin Mroziuk
Ho, ho… kurde bele… ho!
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
No wiesz ty co…?
— Wojciech Gołąbowski
Kto wrobił G.H. Fretwella?
— Paweł Ciołkiewicz
Oleg jest jednak trochę rozczarowany
— Paweł Ciołkiewicz
O wilku mowa!
— Paweł Ciołkiewicz
Niesamowita księga
— Wojciech Gołąbowski
Przeczytaj to jeszcze raz: Pozornie bez związku, niemal bez trupa
— Wojciech Gołąbowski
Przeczytaj to jeszcze raz: Ohydne anonimy na spokojnej angielskiej wsi
— Wojciech Gołąbowski
Przeczytaj to jeszcze raz: Odliczanie do zera
— Wojciech Gołąbowski
Przeczytaj to jeszcze raz: Samotny zabójca wampirów
— Wojciech Gołąbowski
Ryzykowny pomysł za sto punktów
— Wojciech Gołąbowski
Krótko o komiksach: Pies Dylan wkracza do akcji
— Wojciech Gołąbowski
Mała Esensja: Lasem pachnące
— Wojciech Gołąbowski
Przeczytaj to jeszcze raz: Do rytmu piekielnej szanty
— Wojciech Gołąbowski
Krótko o książkach: Powroty są trudne
— Wojciech Gołąbowski
Mała Esensja: Kroszonka-wydmuszka
— Wojciech Gołąbowski