Login:
Hasło:
Pamiętaj mnie

Zapomniałem hasła	Nie mam jeszcze konta
Zaloguj przez:

dzisiaj: 25 listopada 2020

Prezenty świąteczne 2020: Komiksy
Jak co roku, przedstawiamy nasze komiksowe propozycje prezentów mikołajkowo-gwiazdkowych. Zachęcamy do uzupełniania poniższego zestawienia Waszymi typami w komentarzach.
Pan Samochodzik po latach: Ach, ci wariaci w pogoni za skarbami
W „Panu Samochodziku i templariuszach” znajdziemy wszystko co najlepsze w cyklu Zbigniewa Nienackiego – poszukiwania skarbu, który potrafi rozpalić wyobraźnię zarówno bohaterów, jak i czytelników, do tego intrygujące zagadki kryminalne i historyczne, a przede wszystkim mnóstwo przygód z udziałem pana Tomasza i trójki towarzyszących mu harcerzy. Nie zmienia to jednak faktu, że ta wciągająca powieść i tak od lat pozostaje w cieniu serialu.
Legendarna Historia Polski: Gryzonie zemsty
Komiksy w tej czy innej formule funkcjonowały praktycznie przez cały okres istnienia PRL, ale jako medium mainstreamowe zaistniały po wprzęgnięciu ich w machinę propagandową socjalistycznego państwa.
Chomik
Pierwsze w histori „Esensji” opowiadanie nagrodzone Zajdlem!
Wszystko, a nawet więcej
Drugie, „poprawione i poszerzone” wydanie książki „Eugeniusz Bodo. Już taki jestem zimny drań” jest bardzo obszerną biografią tego przedwojennego aktora i celebryty (w pozytywnym słowa tego znaczeniu). Niestety, wydaje się, że droga do kolejnych „poszerzonych” wydań została zamknięta dwa miesiące temu.

Komiksy

Magazyn CCI

Pobierz magazyn

Podręcznik

Nowości

komiksowe

DCEased – Nieumarli w świecie DC
Tom Taylor; Stefano Gaudiano, Trevor Hairsine
Strażnicy Galaktyki #2
Andy Lanning, Dan Abnett; Bradley Walker, Wesley Craig
Supersisters
William Maury, Christophe Cazenove; William Maury
Thorgal #38: Selkie (oprawa miękka)
Yann le Pennetier; Frédéric Vignaux
Thorgal #38: Selkie (oprawa twarda)
Yann le Pennetier; Frédéric Vignaux
Potwór z bagien. Scott Snyder
Scott Snyder; Yanick Paquette
Joker – Zabójczy uśmiech
Jeff Lemire; Andrea Sorrentino
Berezyna
Frédéric Richaud, Patrick Rambaud; Ivan Gil

więcej »

Zapowiedzi

komiksowe

100 Naboi. Brat Lono
Brian Azzarello; Eduardo Risso
Wujek Sknerus i Kaczor Donald: Najbogatszy kaczor świata
Don Rosa
Potężna Thor #4: Thor Wojny
Jason Aaron; Valerio Schiti, Russell Dauterman
Snowpiercer. Przez wieczny śnieg #2
Jacques Lob; Jean-Marc Rochette
Niezwykła podróż #6
Denis-Pierre Filippi; Silvio Camboni
Poczwarki
Gosia Kulik
Posępny Mononokean #16
Kiri Wazawa
Voyeur. Komiksy erotyczne z Playboya #2
Horacio Altuna

więcej »

Maciej Parowski, Bogusław Polch
‹Funky Koval #4: Wrogie przejęcie›

EKSTRAKT:	30%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Funky Koval #4: Wrogie przejęcie
Scenariusz	Maciej Parowski
Data wydania	27 października 2011
Rysunki	Bogusław Polch
Wydawca	Prószyński i S-ka
Cykl	Funky Koval
ISBN	978-83-7648-947-6
Format	48s. 215×290mm
Cena	21,90
Gatunek	SF
WWW	Polska strona
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	MadBooks.pl
Wyszukaj w	Selkar.pl
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Funky Koval is dead
[Maciej Parowski, Bogusław Polch „Funky Koval #4: Wrogie przejęcie” - recenzja]

Marcin Osuch

Czasem lepiej by było, gdyby twórcy nie wracali do swoich kultowych dzieł. Udowodnił to Lucas, udowodnili niestety Parowski i Polch.

Funky Koval is dead
[Maciej Parowski, Bogusław Polch „Funky Koval #4: Wrogie przejęcie” - recenzja]

Czasem lepiej by było, gdyby twórcy nie wracali do swoich kultowych dzieł. Udowodnił to Lucas, udowodnili niestety Parowski i Polch.

Maciej Parowski, Bogusław Polch
‹Funky Koval #4: Wrogie przejęcie›

EKSTRAKT:	30%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Funky Koval #4: Wrogie przejęcie
Scenariusz	Maciej Parowski
Data wydania	27 października 2011
Rysunki	Bogusław Polch
Wydawca	Prószyński i S-ka
Cykl	Funky Koval
ISBN	978-83-7648-947-6
Format	48s. 215×290mm
Cena	21,90
Gatunek	SF
WWW	Polska strona
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	MadBooks.pl
Wyszukaj w	Selkar.pl
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Kiedy pojawiła się informacja o tym, że po bez mała dwudziestu latach Funky Koval powraca, zwyczajnie się ucieszyłem. Chyba nie ma sensu tłumaczyć dlaczego, ale na wszelki wypadek zapraszam do lektury recenzji poprzednich tomów („Bez oddechu”, „Sam przeciw wszystkim”, „Wbrew sobie”). Będąc realistą, miałem świadomość, że nie mogę się spodziewać tak powalającego komiksu, jakimi w swoim czasie były pierwsze dwa tomy. Poziom trzeciego, który poza grafiką utrzymuje jakość, byłby w zupełności zadowalający. Niestety, spotkało mnie rozczarowanie i to dosyć duże.

Zacznę od tej łatwiejszej kwestii, od rysunku. Od trzeciego tomu Polch zdecydował się zrezygnować ze swojego legendarnego stylu, na rzecz rysunku nazwijmy to „wiedźmińskiego”, czyli mocno odszczegółowionego. Do tego doszło jakieś piętnaście lat bez rysowania komiksów (trening czyni mistrza, brak treningu mistrzostwo odbiera). Efekt, jaki jest, każdy widzi. Rysownik w wywiadzie zamieszczonym w albumie twierdzi, że „ta część jest graficznie bardziej dojrzała i smaczniejsza niż poprzednie albumy”. Kwestia gustu.

„Wbrew sobie” scenariuszowo miał wyraźnie więcej słabości niż poprzednie albumy, ale jako całość trzymał się kupy. „Wrogie przejęcie” ma kilka ciekawych momentów, ale jego czytanie to zabawa w poszukiwanie ukrytego sensu. Początek daje jeszcze nadzieję na wciągającą historię, ale już od trzeciej strony zaczyna się problem. Czytelnik wchodzi w ciągnący się przez dziesięć (!) stron sen Kovala. Cały problem w tym, że nie wnosi on kompletnie, absolutnie nic do treści i akcji komiksu. W jednym z wywiadów Polch wspomniał, że warunkiem powrotu do pracy nad Kovalem jest wykorzystanie jego kilku autorskich plansz (opublikowanych w wydaniu zbiorczym Egmontu z roku 2001). No to zostały wykorzystane.

Nie chcę się pastwić nad towarzyszącym „Wrogiemu przejęciu” opisem wydawcy, ale nie mogę się powstrzymać przed wykorzystaniem go do zwrócenia uwagi na dosyć ciekawe kwestie. Miały spaść maski, miały wyjść na jaw skrywane sojusze. Mieliśmy poznać zakończenie, co mogłoby sugerować, że wyjaśnione zostały wszystkie wątki. Niby tak, ale jakoś bez przekonania. Czytelnik nie dowie się, jaką rolę pełnił Dritt. Prawdziwego sojusznika, dobrego policjanta (podczas gdy tego złego grał Ut-Tann)? Wyjaśnienie morderstwa Lilly Rye okazało się tak naiwne, że nie chce mi się wierzyć, iż taki był pierwotny zamysł. Autorzy wyraźnie poszli na skróty, wręcz na łatwiznę. Co gorsza, pojawiło się kilka nowych wątków, które powodują, że po zakończeniu lektury zamęt w głowie czytającego jest większy. Okazuje się, że z Xa’Ghu wróciły dwa klony Kovala (ten przywieziony przez eskadrę Dupree i ten przez Drolle). Co się stało z prawdziwym Kovalem?

Dialogi. Dialogi są niedobre, bardzo niedobre. Aż się nie chce wierzyć, że poprzednie trzy tomy tworzyli ci sami ludzie. Powtórzenia („przegiął”, „zero kontaktu”), zwroty niedopasowane do rozmówców i sytuacji (chociażby młodzieżowe „spoko” Hellbrighta do Ut-Tanna). Dominują wrzaski i przekleństwa, które miały chyba dynamizować akcję. Przez większość komiksu wszyscy drą się na wszystkich, przez co czytelnik ma poczucie ogromnego chaosu. Całość uzupełniają banalne, prowadzące donikąd dialogi oraz długaśne przemówienia i przemyślenia tłumaczące zagubionemu odbiorcy sytuację. Potężny krok wstecz w porównaniu z poprzednimi albumami.

Czy są jakieś plusy? Koval w wersji hippisowskiej i ścięty na jeżyka, wiekowi Roddy i Parey z nadwagą. I chyba tyle.

Przeczytałem „Wrogie przejęcie” trzy razy i muszę przyznać, że nie udało mi się wyłowić żadnego ukrytego sensu, żadnej głębokiej myśli ukrytej pod fasadą matriksopodobnego dzieła. Błędy, słabości, brak logiki i spójności z poprzednimi albumami można by wyciągać jeszcze długo. Najsmutniejsze jest to, że ta bardzo nieudana czwarta część wpływa na odbiór tych wcześniejszych.

29 lutego 2012

Komentarze

29 II 2012 06:07:33

Przyznam szczerze, że mnie ten komiks znudził, nie doczytałem do końca. I jakoś nie żałuję... To jak z remake'em "Alternatywy 4"; bohaterowie ci sami, ale czasy już inne. I życia w nich brak.

29 II 2012 06:34:42

Podpisuję się pod recenzją i komentarzem przedmówcy. Niestety Funky IV jest brzydki, nudny... bardzo słaby. Wolę już o nim zapomnieć :(

08 VIII 2016 00:38:24

Moje spostrzeżenie: poprzednie części wyprzedzały rzeczywistość, w czwartej autorzy próbują ją dogonić. Stąd ten cały niezrozumiały bełkot. W efekcie otrzymaliśmy receptę jak "rozłożyć" bohatera, niestety - dobrego.

Dodaj komentarz

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Piękno nie umiera nigdy
Sebastian Chosiński

25 XI 2020

TW „Aleksandra” to jedna z najbardziej wyrazistych bohaterek serii komiksowej o esbeckim Wydziale 7 (VII). Nie tylko piękna, ale również inteligentna i odważna. Z potężnym bagażem życiowych doświadczeń. Jeśli chcecie dowiedzieć się o niej więcej, a zwłaszcza poznać jej przeszłość – koniecznie sięgnijcie po „Helenę”, zeszyt specjalny serii.

więcej »

Niezamknięty rozdział
Joanna Kapica-Curzytek

24 XI 2020

Autorka „Cudownego chłopaka” R. J. Palacio powraca z powieścią graficzną dla nastolatków, której akcja rozgrywa się we Francji podczas drugiej wojny światowej. W „Białym ptaku” dwójka bohaterów: Sara i Julian musi przedwcześnie dorosnąć i doświadczyć bolesnej konfrontacji ze światem dorosłych. Trzymającej w napięciu lekturze towarzyszą głębokie etyczne przemyślenia.

więcej »

Dżuma i cholera, czyli Wielki Test Czytelniczy
Marcin Knyszyński

23 XI 2020

„Perramus” to popularna argentyńska firma produkująca odzież – między innymi płaszcze przeciwdeszczowe, takie jaki nosi główny bohater komiksu Juana Sasturaina i Alberta Brecci. Kim jest tajemniczy mężczyzna cierpiący na całkowity zanik pamięci i przedstawiający się „imieniem” wyczytanym z metki płaszcza? Symbolem, chodzącą przestrogą, łamigłówką, metaforą?

więcej »