W poszukiwaniu Nangilimy
Pierwsza powieść Laviego Tidhara na polskim rynku, „Osama”, jest książką-zagadką i swego rodzaju festiwalem interpretacyjnym. Pierwsze internetowe recenzje i opinie wiązały mocno „Osamę” z Philipem K. Dickiem i jego „Człowiekiem z wysokiego zamku”. Czy słusznie?

Smok w szkatułce
Debiutancka powieść Istvana Vizvary łączy stylistyki znane już czytelnikom z jego opowiadań: dość oniryczne wątki obyczajowe w realiach science fiction oraz surrealistyczną groteskę z domieszką prowokacji.

Marvel: Najlepsza stylówa w mieście
Zapomnijcie o wszystkim, co wiedzieliście do tej pory na temat Spider-Mana. O tym, że jest nim Peter Parker, że wujek Ben nie żyje i że Gwen Stacy została zamordowana przez Green Goblina. Komiks „Spider-Gwen: Ścigana?”, który ukazał się jako sto czterdziesty czwarty tom Wielkiej Kolekcji Komiksów Marvela, zrywa z tradycją i wywraca świat do góry nogami.

Szpiedzy, smoki i różniczki
Trzecia, nie ostatnia, część „Kronik Rozdartego Świata” spełnia podstawowy warunek powodzenia przygodowego cyklu: nawet jeżeli czytelnikowi umykają z pamięci szczegóły intryg w poprzednich tomach, bohaterów traktuje jak żywe osoby, o których los należy się niepokoić.

W miłości jak na wojnie
„Zimna wojna” wrze. „Zimna wojna” parzy. „Zimna wojna” rozpala zmysły i uśpione tęsknoty: za dawno niesłyszaną (nie tylko łemkowską) melodią, dzikim tańcem o świcie na barowej ladzie, pewnym typem kina, którego schyłek już niejednokrotnie głoszono. I w końcu – powiedzmy to wprost – za miłością, za namiętnością która zwala z nóg, do diabła!

Po komiks marsz: Czerwiec 2018
W czerwcu komiksowych premier jakby mniej w porównaniu z majem. Nadal jest to jednak przyzwoita liczba ponad pięćdziesięciu nowych pozycji.

Psy nie robią hopsa-hop
Połowa lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku nie przyniosła rewolucyjnych zmian w życiu Charliego Browna i reszty Fistaszków. I bardzo dobrze, bo w tym wypadku brak zmian to pozytywna wiadomość.

Wymiary niecodzienności, cz. 2
Artysta pisze: Lubię się bawić w programach graficznych 3D. Dbam o to, żeby grafiki, które robię, nie stały się „sztuką”. To mi daje poczucie wolności i nie przytłacza rzekomą odpowiedzialnością.