W trzecim tomie Hajime Isayama opisuje sposób, w jaki doszło do tej transformacji oraz przedstawia jej konsekwencje. Okazuje się mianowicie, że przemiana nie spotyka się z przychylnością i zrozumieniem. Oszołomiony całym zajściem generał Wellman uznaje Erena (który w międzyczasie wrócił do ludzkiej postaci) oraz broniących go Mikasę i Armina, za zagrożenie dla ludzkości i wydaje rozkaz ich zniszczenia. W obliczu śmiertelnego niebezpieczeństwa Eren znów zamienia się w Tytana i osłania swoich przyjaciół przed armatnią kulą. Wellman, widząc co się dzieje, ponawia rozkaz. Tym razem jednak przeszkadza mu generał Dott Pyxis. Kontrowersyjny oficer, podejmuje ryzyko i postanawia wykorzystać Erena do realizacji planu odbicia Trostu. W znacznym stopniu przyczynił się do tego zyskujący coraz większą pewność siebie Armin, który przekonał Pyxisa, że Eren mógłby pomóc w zablokowaniu zniszczonej bramy. Plan jest bardzo ryzykowny i opiera się na założeniu, że Eren po transformacji będzie chciał współpracować z ludźmi. Czy ta strategia walki się skuteczna?

Akcja w trzecim tomie serii nie zwalnia tempa a potyczki z potworami atakującymi dystrykt Trost są coraz ciekawsze i trzymają w napięciu, głównie za sprawą pierwszej w dziejach ludzkości próby wykorzystania Tytana w walce. Poza czterema rozdziałami opisującymi te zmagania, w tomie znalazł się także rozdział specjalny, poświęcony kapitanowi Leviemu, postaci która w przyszłości odegra ważną rolę w tej opowieści. Po raz pierwszy w ramach serii możemy zatem zobaczyć w akcji żołnierza, którego moc bojowa, jest równa sile całej standardowej brygady. W mandze znalazła się także siódma część „Informacji, które można ujawnić na tym etapie opowieści”. Tym razem dowiadujemy się, co jest aktualnym celem działań korpusu zwiadowczego, do którego tak bardzo chciał dostać się Eren. Warto zapoznawać się z tymi informacjami uważnie, gdyż nie tylko sprawiają one, że świat przedstawiony w komiksie staje się coraz ciekawszy i kompleksowy, ale również dlatego, że zawierają istotne wskazówki dotyczące dalszego rozwoju akcji. Graficznie trzecia odsłona zmagań ludzkości z Tytanami nie przynosi zmian. Nadal mamy do czynienia z niezwykle dynamicznymi scenami walk oraz nie zawsze poprawnymi anatomicznie ludzkimi postaciami. Szczególnie interesująco wypadają plansze, na których pojawia się Eren w swojej tytanicznej formie. Ciekawe kadrowanie w połączeniu z dynamicznie ukazanymi postaciami sprawiają, że rysunki Hajime Isayamy ogląda się z prawdziwą przyjemnością.

Trzeci tom "Ataku Tytanów" zawiera także interesujące odniesienia do mitologii oraz historii, na które warto zwrócić uwagę po tym, jak nacieszymy się już trzymającą w napięciu opowieścią. Po pierwsze, warto przyjrzeć się nieco dokładniej motywowi przemiany Erena, po drugie zaś, krótkiego komentarza wymaga pojawienie się generała Dotta Pyxisa. W wielu mitologiach połknięcie człowieka przez potwora wiąże się z bogatą symboliką obrzędów przejścia. Jak pisze Mircea Eliade: „Zarówno podczas inicjacji, jak i w bohaterskich sagach oraz mitologiach śmierci symbolika i obrzęd bycia połykanym gra dużą rolę. Symbolika powrotu do brzucha ma zawsze pewien kosmologiczny sens. (…) Znalezienie się w brzuchu potwora – lub symboliczne ‘pogrzebanie′, lub zamknięcie w chacie inicjacyjnej – oznacza powrót do prapoczątkowego mroku, w kosmiczną noc. Wyjście z brzucha – lub ciemnej chaty, lub z ‘inicjacyjnego grobu’ – równa się kosmogonii. Inicjacyjna śmierć powtarza egzemplaryczny powrót do chaosu, by umożliwić powtórzenie kosmogonii, przygotować nowe narodziny” (Sacrum a profanum, Warszawa: Aletheia, s. 211-212). Również Joseph Campbell w swoich badaniach nad mityczną wyprawą bohatera podkreśla, że kluczową jej fazą jest tzw. brzuch wieloryba: „Ideę, zgodnie z którą przekroczenie magicznego progu jest przejściem do sfery odrodzenia, symbolizuje znany na całym świecie obraz brzucha wieloryba, który kojarzy się z łonem. Bohater, zamiast pokonać siłę stojącą na straży progu albo zyskać jej przychylność, zostaje połknięty i wessany przez nieznane, co sprawia wrażenie, że zginął” (Bohater o tysiącu twarzy, Kraków: Nomos, s. 74). Z antropologicznego punktu widzenia mamy tu zatem do czynienia ze śmiercią, która jest początkiem powtórnych narodzin, symbolicznym aktem odnowienia życia. Połknięty przez Tytana Eren trafia do mrocznego miejsca symbolizującego cierpienie, chaos i śmierć. W przeciwieństwie do innych ludzi, bohater nie zostaje w nim, lecz odnajduje siłę, by się wydostać. W ramach tego obrzędu przejścia Eren odradza się przybierając postać Tytana, a jego powtórnym narodzinom towarzyszy spektakularna śmierć potwora, który go wcześniej połknął. Wydaje się, że ta scena jest otwarta na różne interpretacje. Można ją odczytywać jako zapowiedź ostatecznego zwycięstwa ludzkości, ale równie dobrze można w niej widzieć ostrzeżenie dotyczące tego, że to zwycięstwo zostanie okupione przeobrażeniem się ludzi w potwory. Warto śledzić uważnie dalszy rozwój wypadków, aby przekonać się, czy któraś z tych interpretacji okaże się bliska prawdy.

Niestety z powodu tej metamorfozy ludzie boją się Erena i nie chcą przyjąć do swej wspólnoty. Ucieleśnieniem tego strachu jest generał Wellman, który widzi w Erenie zagrożenie i dąży do jego eksterminacji. Na szczęście w porę na scenę wkracza generał Pyxis, który – dla odmiany – dostrzega drzemiący w młodym żołnierzu potencjał i podejmuje próbę wykorzystania go w walce. To prowadzi nas do drugiego z dwóch zasygnalizowanych powyżej wątków. Jak podaje serwis „Kotaku”, w 2013 roku na blogu autora "Ataku Tytanów" zaczęły pojawiać się wpisy, których autorzy grozili Isayamie śmiercią (podobno takich gróźb opublikowano około tysiąca). Przyczyną tego ataku miała być właśnie postać Dotta Pyxisa, którą twórca wzorował na żyjącym w latach 1859-1930 generale Yoshifuru Akiyamie. Ten japoński oficer uczestniczył w wojnie chińsko-japońskiej oraz rosyjsko-japońskiej. Brał także udział w tłumieniu powstania bokserów. Jak często bywa w takich przypadkach, Akiyama dziś przez jednych uznawany jest za bohatera, inni widzą w nim zbrodniarza. Nie może zatem dziwić, że odwoływanie się do takiej postaci wywołało kontrowersje. Zastanawiający jednak jest kontekst całej sytuacji. Przede wszystkim, trzeci tom mangi miał w Japonii premierę w roku 2010 i w tym samym roku autor opublikował na blogu wpis mówiący o swoich historycznych inspiracjach. Groźby adresowane do Isayamy zaczęły pojawiać się natomiast dopiero trzy lata później. Nie bez znaczenia jest oczywiście to, że właśnie w roku 2013 premierę miał stworzony na podstawie mangi serial anime, który okazał się wielkim hitem nie tylko w Japonii, ale także w Chinach i Korei Południowej. Dość dziwne były, w opinii komentatorów, same groźby które wyglądałby tak, jakby zostały przetłumaczone na japoński za pomocą elektronicznego translatora. Podejrzewano, że ich autorami mogli być Koreańczycy lub Chińczycy, co nadało całej sprawie międzynarodowy wymiar. Kontrowersję można niewątpliwie potraktować jako rezultat nie do końca zabliźnionych ran dotyczących trudnej przeszłości Japonii, Chin i Korei Południowej, ale z drugiej strony nie da się zaprzeczyć, że przyczyniła się ona również do zwiększenia popularności serialu oraz mangi.

Podsumowując, należy powiedzieć, że seria rozwija się w coraz bardziej interesujący sposób. Trzeci tom oferuje przede wszystkim mnóstwo akcji związanej z walką o dystrykt Trost, ale zaczynają się także pojawiać ogólniejsze kwestie i dylematy. Opisywane w komiksie zmagania z atakującymi ludzkość potworami zyskują nowe aspekty wraz z pojawieniem się frapującej zależności pomiędzy człowiekiem a Tytanem. Czy przypadek Erena jest odosobniony, czy też jego przemiana mówi coś o naturze tych stworów? Autor nadal buduje atmosferę tajemniczości zachęcając czytelników do podejmowania samodzielnej refleksji nad opisywanymi zdarzeniami oraz interpretowania symboliki pojawiającej się na planszach mangi. Wszystko to sprawia, że coraz bardziej zrozumiała jest popularność, jaką ta seria cieszy się na świecie.