W „Akcji Kopernik” Olczak podjęła temat tak zwanego małego sabotażu z czasów okupacji niemieckiej. Kto czytał „Kamienie na szaniec” Aleksandra Kamińskiego (bądź oglądał zrealizowany na ich podstawie film Roberta Glińskiego”), ten jest w temacie. Kto nie czytał, powinien zacząć lekturę komiksu od końca, czyli od umieszczonego w formie aneksu „Pomocnika historycznego”, w którym wyjaśnione zostają najważniejsze zagadnienia związane z działalnością harcerzy z Szarych Szeregów w przedpowstaniowej Warszawie. To oni właśnie odpowiadali za mały sabotaż – druk i kolportaż ulotek, malowanie antyniemieckich i patriotycznych haseł i znaków (jak chociażby legendarna „kotwica” Polski Walczącej) na murach, zniechęcanie Polaków do chodzenia do kin na nazistowskie filmy propagandowe. Nadzorowała to powołana do życia już w początkach 1940 roku Organizacja Małego Sabotażu „Wawer”, którą kierował wspomniany już Aleksander Kamiński, a do której należeli późniejsi bohaterowie słynnej „akcji pod Arsenałem” (na jej temat również powstał, wydany w IPN-owskiej serii „W imieniu Polski Walczącej” komiks): „Alek”, „Rudy” i „Zośka”.

Album autorstwa Olczak i Kiełbusa skupia się zwłaszcza na jednym z epizodów małego sabotażu – na akcji przeprowadzonej przez „Alka”, czyli Macieja Aleksego Dawidowskiego, przedwojennego absolwenta prestiżowego warszawskiego liceum imienia Stefana Batorego, kolegi Jana Bytnara i Tadeusza Zawadzkiego. W lutym 1942 roku Dawidowski, korzystając z wczesnej pory oraz nieuwagi niemieckich patroli i policji granatowej, odkręcił z pomnika Mikołaja Kopernika umieszczony na nim napis w języku niemieckim („Dem grossen Astronomen Nikolaus Kopernikus”, to jest „Wielkiemu astronomowi…”) i tym samym odsłonił tablicę, która widniała w tym miejscu wcześniej: „Mikołayowi [sic!] Kopernikowi rodacy”. Wydarzenie to zajmuje w komiksie najwięcej miejsca, w dużo większym skrócie autorka scenariusza przedstawia natomiast jego bezpośrednie konsekwencje, to jest podjętą przez gubernatora dystryktu warszawskiego Ludwiga Fischera decyzję o likwidacji innego patriotycznego monumentu – Jana Kilińskiego, jednego z przywódców insurekcji kościuszkowskiej – i to, jak postanowili zareagować na nią harcerze z Szarych Szeregów.

W przeciwieństwie do „Katynia”, autorce „Akcji Kopernik” zabrakło jednak pewnej konsekwencji, nie zdołała bowiem efektownie zamknąć fabuły; komiks wydaje się więc niedokończony. A przecież nie trzeba było wiele. Wystarczyłyby pewnie ze dwie plansze, na których w „teleekspresowym” skrócie pokazano by dalszy rozwój sytuacji, doprowadzając całość – tak byłoby chyba najlogiczniej – do aresztowania „Rudego” (Bytnara), jego uwolnienia w wyniku akcji pod Arsenałem i śmierci „Alka” (Dawidowskiego) w wyniku odniesionych ran kilka dni później. Pochwalić za to należy rysunki Kiełbusa, który nie rezygnując ze swego charakterystycznego stylu, potrafił mimo wszystko zerwać z nawykami wyrobionymi podczas pracy nad historyjkami dla dzieci. Na koniec należałoby jeszcze odpowiedzieć na jedno pytanie: Dlaczego album poświęcony warszawskiemu małemu sabotażowi powstał na zlecenie muzeum z Trójmiasta? Otóż dzisiaj niemieckojęzyczna tablica zdjęta z pomnika Kopernika przez Dawidowskiego jest eksponatem w Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku.