Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 25 września 2023
w Esensji w Esensjopedii

Komiksy

Magazyn CCXXIX

Podręcznik

Kulturowskaz MadBooks Skapiec.pl

Nowości

komiksowe

  • Dr Jekyll & Mr Hyde (wyd.III)
    Stefan Weinfeld; Marek Szyszko
  • Vasco. Księga 7
    Gilles Chaillet
  • Pan Wtorek Popielcowy
    Éric Liberge
  • Black Beard
    Jean-Yves Delitte
  • Relax #43 (PolishComicArt)
    Grant Morrison, Gardner Fox, Mikołaj Graniak, Gerard Way, Karol Weber, Artur Grzenda, Jakub Kijuc; Jacek Skrzydlewski, Wojciech Cichoń, Artur Biernacki, Łukasz Zabdyr, Andrzej Graniak, Paweł Bartosiak, Sławomir Kiełbus, Mariusz Moroz, Gedeon, Zbigniew Larwa, Jakub Kijuc, Darick Robertson, Alfonso Font, Joe Kubert, Frank Frazetta, Freddie E. Williams II
  • Kroniki ze Stambułu #01
    Ersin Karabulut
  • Relax #43 (Labrum)
    Bernie Wrightson, Przemysław Soroka, Bartosz Zaskórski, Philippe Druillet, François Rivière, André Franquin, Caza, Bartosz Minkiewicz, Daniel Chmielewski, Jimmy Stamp, Mark Russell, Janek Koza, Daniel Odija; Wojciech Stefaniec, Bernie Wrightson, Debora Santos, Bartosz Zaskórski, Przemysław Dedelis, Yanick Paquette, Caza, Philippe Druillet, Daniel Chmielewski, André Franquin, Janek Koza, Bartosz Minkiewicz, Andreas Martens
  • Wdówka #1
    Igor Barańko
więcej »

Zapowiedzi

komiksowe

więcej »

Filip (Lepsko) Myszkowski
‹Emilia, Tank i Profesor: Eryk Ostatni Szrama 2›

Eryk Ostatni Szrama 2
EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułEryk Ostatni Szrama 2
Scenariusz
Data wydaniapaździernik 2004
RysunkiFilip (Lepsko) Myszkowski
Wydawca Zin Zin Press
CyklEmilia, Tank i Profesor
Gatunekhumor / satyra, SF
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk

Kto mu pisze teksty?
[Filip (Lepsko) Myszkowski „Emilia, Tank i Profesor: Eryk Ostatni Szrama 2” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Wygląda na to, że wydanie pierwszego tomu komiksu „Eryk. Ostatni Szrama” było dla Filipa Myszkowskiego na tyle traumatycznym przeżyciem, że musiał dać upust swojej frustracji w części drugiej. Wrażenie, że autor się tłumaczy, obniża wartość fabularną tego komiksu.

Marcin Herman

Kto mu pisze teksty?
[Filip (Lepsko) Myszkowski „Emilia, Tank i Profesor: Eryk Ostatni Szrama 2” - recenzja]

Wygląda na to, że wydanie pierwszego tomu komiksu „Eryk. Ostatni Szrama” było dla Filipa Myszkowskiego na tyle traumatycznym przeżyciem, że musiał dać upust swojej frustracji w części drugiej. Wrażenie, że autor się tłumaczy, obniża wartość fabularną tego komiksu.

Filip (Lepsko) Myszkowski
‹Emilia, Tank i Profesor: Eryk Ostatni Szrama 2›

Eryk Ostatni Szrama 2
EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułEryk Ostatni Szrama 2
Scenariusz
Data wydaniapaździernik 2004
RysunkiFilip (Lepsko) Myszkowski
Wydawca Zin Zin Press
CyklEmilia, Tank i Profesor
Gatunekhumor / satyra, SF
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Zresztą od samego początku fabuła w tym komiksie kuleje. Mniej więcej do jednej trzeciej albumu akcja rozwija się bardzo powoli. Najpierw mamy retrospekcję, w której diaboliczny Lepskator robi szramę Szramie, a następnie próbuje ukraść dusze Emilii, Tanka i Profesora w czasach, kiedy byli jeszcze dziećmi. Właściwie trudno powiedzieć, czemu służy ten prolog. W pierwszym przypadku odwołuje się do faktów, które znamy z pierwszego albumu, natomiast do drugiej sceny nie ma bezpośredniego nawiązania w dalszej części komiksu (może poza sposobem załatwienia Lepskatora).
W dalszej części wydarzeń powracamy do teraźniejszości, w której Emilia naprawia motory i pilnuje porządku, Tank jedzie na wycieczkę, a Profesor zapija swój występ z pierwszej części komiksu. Tymczasem mały Eryk wychodzi z więzienia i z pomocą Lepskatora zmienia się z ukształtowanego w procesie resocjalizacji szlachetnego twardziela, w siejącego zło w całej krainie rozrabiakę, godnego nazwiska swojego ojca-stwórcy. Nieuchronnie musi zatem dojść do ponownego spotkania Eryka, Lepstatora i naszych bohaterów. I rzeczywiście. Robi się „wielkie bum” i… w tym momencie następuje koniec komiksu. Trochę mało jak na 64 strony albumu.
Pewnym usprawiedliwieniem dla takiego kształtu fabuły może być to, że mamy do czynienia z komiksem, będącym częścią większej całości świata i przygód, które wykreował Myszkowski w kilku innych historyjkach, znanych na przykład z „Produktu”. Tylko, czy pojedynczy album broni się samodzielnie?
Sytuacji nie poprawia fakt, że autobiograficzne wtręty i kąśliwe uwagi autora odnośnie pierwszej części komiksu są mało zabawne. Na przykład retoryczne pytanie pod adresem profesora „Co za idiota pisze temu jełopowi teksty?” rodzi zbyt daleko posunięte, zupełnie zbędne skojarzenia. Nadmiar samokrytycyzmu zdecydowanie szkodzi. Natomiast jeden dowcip dowodzi jednak, że autor ma – na całe szczęście – dystans do siebie i swojej twórczości. Otóż, autorem komiksu o przygodach Emilii, Tanka i Profesora okazuje się być jedna z tych postaci – zgadnijcie która?
To, co jest mocną stroną komiksu Myszkowskiego, to rysunek. Bardzo dynamiczny, co widać najlepiej na szkicu z tytułowej strony albumu. Szkoda, że po pokryciu tuszem nieco traci na dynamice. Ponadto duża gęstość i jedna grubość kreski dla wszystkich planów sprawiają, że momentami ciężko dociec, co się dokładnie dzieje. Widać jednak, że Myszkowski się rozwija: jego rysunek jest coraz bardziej dokładny, staranny i lekki. Przykładem może być postać Emilii, która z kłody drewna powoli zmienia się w sexy babeczkę. Z całą pewnością można również powiedzieć, że autor potrafi opowiadać rysunkiem w czytelny sposób.
Generalnie „Eryk. Ostatni Szrama 2” to komiks, jakich brakuje na naszym rynku. Sprawnie narysowany i opowiedziany. Posiadający niezobowiązującą, pełną akcji, przygodową fabułę. Diabeł tkwi jednak w szczegółach i nad szczegółami scenariusza powinien jednak Myszkowski popracować. Część pierwsza była lepsza, ale i drugą można przeczytać.
Plusy:
  • przygodowa konwencja, której brakuje w polskim komiksie,
  • staranny rysunek w realistycznej stylistyce.
Minusy:
  • nadmiar samokrytycyzmu autora,
  • nierówna fabuła,
  • powtarzalność motywów w fabule.
koniec
5 sierpnia 2005

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Stworzyć coś godnego uwagi
Paweł Ciołkiewicz

24 IX 2023

Poza nowym wydaniem komiksu „Ye” Guilherme Petreki wydawnictwo Mandioca proponuje w tym roku jeszcze jedno dzieło tego twórcy. Tym razem jest to współtworzona z Tiago Minamisawą, osadzona w magicznych, japońskich realiach opowieść o niewidomej, wędrownej mistrzyni gry na shamisenie.

więcej »

Wojna sprzyja przedsiębiorczym
Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

23 IX 2023

Każdy kraj ma swojego szemranego bohatera, takiego, który nie działał zgodnie z prawem, a jednak poprzez utrwalenie wizerunku w popkulturze w jakiś sposób jest darzony szacunkiem czy wręcz sympatią. W Stanach jest to Al Capone, u nas Łukasz „Tasiemka” Siemiątkowski, a we Francji Joseph Joanovici, o którym opowiada komiksowa miniseria „Pewnego razu we Francji”.

więcej »

Sporo obietnic
Marcin Knyszyński

22 IX 2023

Drugi z trzech tomów zbiorczych serii „Czarny Młot. Odrodzenie” jest przykładem na to, że fantazja autora czasem ponosi zbyt mocno, a chęć uczynienia swego działa dziwnym i niejednoznacznym powinna mieć chyba jakieś granice. Jeff Lemire chciał niewątpliwie dobrze, ale tym razem wystawił czytelniczą cierpliwość na próbę.

więcej »

Polecamy

Nowe status quo

Niekoniecznie jasno pisane:

Nowe status quo
— Marcin Knyszyński

Fabrykacja szczęśliwości
— Marcin Knyszyński

Pusta jest jego ręka! Część druga
— Marcin Knyszyński

Pusta jest jego ręka! Część pierwsza
— Marcin Knyszyński

Superbohater zza biurka
— Marcin Knyszyński

Myślę, więc jestem – tym, kim myślę, że jestem
— Marcin Knyszyński

Kurde blaszka!
— Marcin Knyszyński

Podpatrywanie człowieczeństwa
— Marcin Knyszyński

Suprawielki pantechnobarok
— Marcin Knyszyński

Teraz (naprawdę) mamy kryzys
— Marcin Knyszyński

Zobacz też

Tegoż autora

Przyszłość Thorgala i prawo skali
— Marcin Herman

Nazwisko: Sienkiewicz, Henryk. Zawód: scenarzysta komiksowy
— Marcin Herman, Piotr Niemkiewicz

Reklama – wybór (nie)kontrolowany!
— Marcin Herman

Nie tylko underground #5
— Marcin Herman

Thorgal to dziewica?
— Marcin Herman

Festiwal się zmienia
— Marcin Herman

Debiutant zwycięża w Łodzi
— Marcin Herman

Wilq triumfuje
— Marcin Herman

Nieśmietelnie zabawne
— Marcin Herman

Kłopoty z samochodami
— Marcin Herman

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.