Dalej wypadki toczą się błyskawicznie. Po raz kolejny pojawia się Pluto i oczywiście ginie następny z najpotężniejszych robotów na świecie. Detektyw Gesicht w tych okolicznościach rezygnuje z urlopu w Japonii i kontynuuje śledztwo. Zrządzenie losu sprawia, że przypada mu także w udziale konieczność sprawowania opieki nad Adolfem Haasem. Mężczyzna, który planował zabójstwo robota, sam stał się bowiem ofiarą potrzebującą pomocy. W międzyczasie życie traci jeszcze jeden z naukowców z grupy Bora. Jakby tego było mało, autor serwuje kolejny zwrot akcji w sprawie 39. incydentu środkowoazjatyckiego. Pojawia się także następny naukowiec z grupy Bora – tym razem poznajemy profesora Tenmę, twórcę Atoma Żelaznorękiego. Krótko mówiąc, w czwartym tomie dzieje się naprawdę dużo. Jednak mimo nagromadzenia niezwykle dramatycznych zdarzeń Naoki Urasawa nie zapomina o pieczołowitym konstruowaniu relacji pomiędzy poszczególnymi postaciami. Na pierwszy plan bez wątpienia wysuwa się tu napięcie pomiędzy Gesichtem i Haasem. Relacje pomiędzy nimi zmieniają się jak w kalejdoskopie i obaj dowiadują się o sobie wielu interesujących rzeczy.

Wszystko to nadal przedstawione jest w doskonałej oprawie graficznej. Naoki Urasawa i jego asystenci dbają o każdy detal, dzięki czemu lektura „Pluto” to prawdziwa przyjemność. Jesteśmy dopiero na półmetku serii, ale już można powiedzieć, że jest to manga, którą po prostu trzeba znać. Z jednej strony dynamiczna akcja i wielowątkowa intryga kryminalna, z drugiej zaś szereg odniesień do sytuacji społeczno-politycznej i niebanalne refleksje na temat kondycji współczesnego społeczeństwa. Co ważne, autor znalazł idealną równowagę, dzięki czemu komiks nie popada ani w nadmierne i przegadane filozofowanie, ani też w bezmyślne walki. Każda scena czemuś tu służy i nic nie dzieje się przypadkowo, nawet jeżeli początkowo można odnieść takie wrażenie. Tak, jak w przypadku wspomnianej powyżej, doskonale rozpisanej sekwencji otwierającej ten tom.