Na album składają się cztery krótkie historie. W pierwszej z nich, zatytułowanej „Słoń a sprawa zbójcerska” Maciej Kur wspólnie ze Sławomirem Kiełbusem przedstawiają kolejny genialny plan mistrza strategii, jakim bez wątpienia jest we własnych oczach Hegemon. Tym razem wódz zbójcerzy po wnikliwym przestudiowaniu materiałów historycznych stwierdza, że do rozgromienia mieszkańców Mirmiłowa potrzebny mu jeden „drobny” element – słoń. Tytułowa historyjka opowiada natomiast o tym, jak zbój Łamignat próbuje odnaleźć się w nowych czasach, w których szczytem marzeń młodych i powabnych dziewcząt jest… porwanie. Scenariusz znów jest w tym przypadku dziełem Macieja Kura a za oprawę graficzną odpowiada tym razem Piotr Bednarczyk. W trzeciej historii – „Instytut Badnia Smoków” – za sprawą Tomasza Samojlika ważną rolę odgrywają motywy ekologiczne. Oto do Mirmiłowa przybywa wysłannik Instytutu Badania Smoków, a Kajko postanawia za wszelką cenę ukryć przed nim Milusia. Album kończy opowieść o spotkaniu Mirmiła ze swoim bratem – Wojmiłem. W opowieści pod wiele mówiącym tytułem „Pojedynek” dochodzi do dość istotnej różnicy zdań na temat tego, kto powinien zaopiekować się pucharem stanowiącym pamiątkę po tacie braci.

Lektura albumu dostarcza sporo frajdy i pozwala rzeczywiście poczuć atmosferę dawnych czasów. Jest to w dużym stopniu zasługa Macieja Kura, który tworzy opowieści lekkie i zabawne, a jednocześnie pełne mniej lub bardziej subtelnych nawiązań do komiksów Janusza Christy. Jeśli dodamy do tego pomysłowe nawiązania do współczesności, to otrzymamy scenariusze, jakie pewnie w dzisiejszych czasach tworzyłby sam twórca Kajka i Kokosza. Jeśli chodzi o warstwę graficzną, to każdy z trzech rysowników tworzy w innej stylistyce. Sławomir Kiełbus pozostaje najbardziej wierny Januszowi Chriście. Piotr Bednarczyk wprawdzie tworzy w bardziej żywiołowym stylu, ale jeżeli chodzi o tła i kolorystykę, to można odnieść wrażenie, że jego plansze przypominają te tworzone przez Christę nawet bardziej od komputerowo kolorowanych plansz Kiełbusa. Tomasz Samojlik pozostaje natomiast całkowicie wierny swojej, dobrze znanej fanom „Ryjówki Przeznaczenia” kresce.

„Łamignat straszliwy” stanowi udaną kontynuację ważnej inicjatywy wydawnictwa Egmont. Wskrzeszenie serii przygód dzielnych wojów Mirmiła jest bez wątpienia strzałem w dziesiątkę. Te postaci mają ogromny potencjał, którego żal byłoby nie wykorzystać. Powodowani nostalgią, starsi czytelnicy bez wątpienia chętnie wrócą do lektury z dzieciństwa i prawdopodobnie zachęcą do niej swoje dzieci. Czy to się uda? Trudno przewidzieć, ale próbować warto. Ciesząc się kolejnym albumem z krótkimi historyjkami, trzeba jednak nadal mieć nadzieję, że doczekamy się także regularnej serii z dłuższymi, pełnoalbumowymi przygodami Kajka i Kokosza uzupełnianej ewentualnie różnymi seriami pobocznymi. Serię główną z powodzeniem na pewno mogliby tworzyć Kur z Kiełbusem a spin-offy mogłyby stać się okazją do wypromowania innych twórców. Póki co jednak cieszmy się tym, co mamy i zakrzyknijmy jak Wojmił i Mirmił w ostatnim panelu albumu: „Jak za starych, dobrych czasów”.