Komiks „Maniak miłości” stanowi zapis ponadrocznej, niezwykle burzliwej i wypełnionej spotkaniami z przeróżnymi kobietami, przygody K z portalem randkowym. Obserwujemy tu proces stawania się ekspertem w dziedzinie umawiania się z dziewczynami. Stopniowo K – podobnie jak Brian – wypracowuje skomplikowane algorytmy i wzory pozwalające na możliwie efektywne randkowanie. Kolejne dziewczyny pojawiają się i znikają dzień po dniu. Niestety wraz ze zdobywaniem technicznej biegłości, K zaczyna odczuwać coraz większą pustkę i zagubienie. Po okresie krótkiej euforii, w którym posunął się nawet do tego, że zrezygnował z usług swojej psychoterapeutki, popada w apatię i przygnębienie. Okazuje się, że nowy styl życia nie do końca mu odpowiada. Niestety jeszcze bardziej odpychająca wydaje się możliwość powrotu do starych zwyczajów. Choć coraz bardziej doskwiera mu ten wewnętrzny przymus randkowania, to nie może się od niego uwolnić. Pomimo tego, że – jak sam twierdzi – jest coraz bardziej nieszczęśliwy trwa w tym stanie i nie potrafi zdobyć się na rezygnację z takiego życia.

Koren Shadmi z wdziękiem, lekkością i sporym poczuciem humoru portretuje przygnębiające w gruncie rzeczy życie K oraz jego rówieśników. „Maniaka miłości” można odczytywać jako satyrę na życie współczesnych młodych ludzi żyjących w wielkich miastach. Pogoń za sukcesem, dążenie do wygodnego życia, strach przed odpowiedzialnością i odrzucenie możliwości jakiegokolwiek zaangażowania to główne wyznaczniki pokolenia sportretowanego na planszach komiksu. Jeśli dodamy do tego bezkrytyczne korzystanie z „dobrodziejstw” płynących z mediów społecznościowych, uzyskamy obraz życia zupełnie pozbawionego tradycyjnych ograniczeń i zasad. W tym świecie, jak trafnie podsumowuje to siostra głównego bohatera „przygruchanie sobie kogoś na noc to jak zamówienie chińszczyzny na dowóz”. Może jest łatwe i wygodne, ale jednocześnie przyczynia się do upadku pewnych wartości i strywializowania uczuć. Autor nie ubolewa jednak nad tymi zmianami, lecz stara się je przedstawić możliwie rzetelnie, a jednocześnie w interesującej dla czytelnika formie. Wyrobienie sobie zdania n temat tych zjawisk zostaje już po stronie odbiorcy. Pod względem graficznym komiks prezentuje się bardzo ciekawie. Shadmi łączy akwarele z kredkami uzyskując efekt kojarzący się nieco z ilustracjami zawartymi w książkach dla dzieci. Ciepłe, pastelowe barwy wzmacniają ten efekt i sprawiają, że życie młodych nowojorczyków sprawia wrażenie niezwykle atrakcyjnego, niemal bajkowego.

„Maniaka miłości” można czytać jako zapis moralnego upadku młodego człowieka zagubionego w świecie nowych możliwości, ale równie dobrze można w nim widzieć po prostu zdystansowaną próbę uchwycenia jednego z bardziej interesujących aspektów współczesnego, dynamicznie zmieniającego się świata. Nowe style życia, nowoczesne podejście do problematyki związków damsko-męskich, zmiana statusu rodziny to zjawiska coraz bardziej widoczne i najwyraźniej nieuchronne. Z pewnością nowojorscy trzydziestolatkowie nie mogą być tu w pełni reprezentatywni, ale wydaje się, że dręczące ich rozterki i dylematy stają się coraz bardziej uniwersalne. Koren Shadmi portretuje je, przejaskrawiając oczywiście pewne zdarzenia, w interesujący i często zabawny sposób. Choć, jeśli chwilę się nad tym zastanowić to nie ma w tym komiksie nic zabawnego.