Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 31 maja 2023
w Esensji w Esensjopedii

Komiksy

Magazyn CCXXVI

Podręcznik

Kulturowskaz MadBooks Skapiec.pl

Nowości

komiksowe

więcej »

Zapowiedzi

komiksowe

więcej »

Matthieu Bonhomme
‹Lucky Luke: Człowiek, który zabił Lucky Luke’a›

EKSTRAKT:90%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułLucky Luke: Człowiek, który zabił Lucky Luke’a
Scenariusz
Data wydania17 października 2018
RysunkiMatthieu Bonhomme
Wydawca Egmont
CyklLucky Luke
ISBN9788328135499
Format64s. 215x285 mm
Cena39,99
Gatunekprzygodowy
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

A kto umarł, ten nie żyje
[Matthieu Bonhomme „Lucky Luke: Człowiek, który zabił Lucky Luke’a” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Ujrzawszy zapowiedź tego albumu uznałem, że to może być nieszablonowa rzecz. Mroczna okładka i intrygujący tytuł dawały nadzieję na dobry komiks.

Marcin Osuch

A kto umarł, ten nie żyje
[Matthieu Bonhomme „Lucky Luke: Człowiek, który zabił Lucky Luke’a” - recenzja]

Ujrzawszy zapowiedź tego albumu uznałem, że to może być nieszablonowa rzecz. Mroczna okładka i intrygujący tytuł dawały nadzieję na dobry komiks.

Matthieu Bonhomme
‹Lucky Luke: Człowiek, który zabił Lucky Luke’a›

EKSTRAKT:90%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułLucky Luke: Człowiek, który zabił Lucky Luke’a
Scenariusz
Data wydania17 października 2018
RysunkiMatthieu Bonhomme
Wydawca Egmont
CyklLucky Luke
ISBN9788328135499
Format64s. 215x285 mm
Cena39,99
Gatunekprzygodowy
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Zawsze byłem sceptycznie nastawiony do przejmowania znanych serii przez nowych autorów, zwłaszcza scenarzystów. Kreskę można jakoś tam podrobić1), ale do opowiadania dobrych historii trzeba mieć nieprzeciętny talent. Najlepszych przykładem są „Asteriks” i właśnie klasyczny, rysowany przez Morrisa „Lucky Luke”. Te albumy, do których rękę przyłożył Goscinny, biją o klasę pozostałe.
Ale w przypadku „Człowieka, który zabił Lucky Luke’a” Matthieu Bonhomme’a sytuacja jest inna. Tutaj dostajemy rodzaj spin-offu, odbiegającego zarówno w formie, jak i treści od tego, do czego przyzwyczaili nas Morris i Goscinny. Już początek jest niebanalny, można rzec: filmowy. Klasyczne westernowe miasteczko, odgłos strzału, krzyk „zabiłem Lucky Luke’a!” i… on sam leżący we krwi. Na kolejnej stronie – również filmowy – przeskok o kilka dni wstecz. Deszczowym wieczorem Luke przybywa do Froggy Town i w saloonie wdaje się w awanturę. W ten sposób poznaje Joshuę „Doca” Wednesdaya, rewolwerowca chorego na gruźlicę oraz trójkę braci Bone, z których jeden jest miejscowym szeryfem, a pozostali jego pomocnikami. Spotkanie ze stróżami prawa jest raczej chłodne, ale na razie nie kończy się większą awanturą.
Następnego dnia mieszkańcy miasta proszą o pomoc w rozwiązaniu sprawy napadu na dyliżans z transportem złota wydobytego przez miejscowych poszukiwaczy. Ponieważ tematem nie mogą zająć się bracia Bone, Luke rozpoczyna śledztwo. Śladów mało, głównym, właściwie jedynym świadkiem jest średni z braci. Poszlaki wskazują na anonimowego Indianina, więc rozróba z lokalnymi czerwonoskórymi wisi na włosku, jako że biali od razu mają ochotę ukarać całe plemię za ten wybryk. Luke może liczyć tylko na zgorzkniałego Wednesdaya oraz swojego rumaka (a jakże, Jolly Jumper też tu jest, w końcu to „Lucky Luke”). Bone’owie niby pomagają, ale chwilami jakby bardziej przeszkadzali. Tak czy inaczej, rzecz kończy się tak jak zaczęła, czyli klasycznym pojedynkiem na głównej (jedynej) ulicy westernowego miasteczka. A ponieważ rzecz jest „na poważnie”, więc i trup jest prawdziwy.
Bonhomme od strony graficznej bardzo sprawnie oddał nastrój Dzikiego Zachodu. Rysunek, nieco mniej przerysowany od kreski Morrisa, nie jest w pełni realistyczny, to coś pomiędzy. Dialogi są dobrze poprowadzone, oddając jednocześnie zróżnicowanie charakterów poszczególnych postaci. Przyznam szczerze, nie miałbym nic przeciwko, gdyby przygoda Matthieu Bonhomme’a z „Lucky Luke’m” miała potrwać dłużej.
Czy byłby ten komiks równie interesujący i wciągający, gdyby jego bohaterem nie był sam Lucky Luke? Cóż, trzeba przyznać, że intryga zbudowana jest całkiem sprawnie; dla wielbicieli westernu to po prostu dobra historia. A postać głównego bohatera należy traktować jaką swoisty chwyt marketingowy, element atrakcyjnego opakowania. Na szczęście to opakowanie nie jest puste w środku.
koniec
16 listopada 2018
1) Trochę to smutne, ale wystarczy spojrzeć na „Smerfy” rysowane przez Peyo i innych rysowników: nie ma większych różnic.

Komentarze

17 XI 2018   20:10:57

Tylko mi nie mówcie, że ten Azjata na okładce to Lucky Luke...

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Trend wznoszący
Dagmara Trembicka-Brzozowska

30 V 2023

Piszę to ze sporym zaskoczeniem, ale drugi tom zrebootowanych „Ksiąg Magii” jest stanowczo lepszy od pierwszego – na tyle, że czytałam go ze sporą dawką przyjemności.

więcej »

Filozoficzne mordobicie
Dagmara Trembicka-Brzozowska

29 V 2023

To pierwszy „pełnometrażowy” album z serii „Rick i Morty”, który się u nas ukazał – dotąd mieliśmy okazję czytać jedynie albumy zbierające krótsze fabuły. „Rick i Morty idą do piekła” to komiks, w którym scenarzysta, Ryan Ferrier, trochę eksperymentował i w związku z tym – nie wszystko mu się udało.

więcej »

Gra tajemnic
Maciej Jasiński

28 V 2023

Mimo gwiazdorskiej obsady, pierwszy filmowy „Legion Samobójców” nie był specjalnie udanym dziełem. Drugi okazał się produkcją o wiele lepszą, a James Gunn pokazał jak powinno się robić takie filmy: łączące przemoc, humor i grupę wyrzutków, którzy często mają - delikatnie mówiąc - coś z deklem. Czy komiksowa „Zła krew” podąża tym samym tropem?

więcej »

Polecamy

Superbohater zza biurka

Niekoniecznie jasno pisane:

Superbohater zza biurka
— Marcin Knyszyński

Myślę, więc jestem – tym, kim myślę, że jestem
— Marcin Knyszyński

Kurde blaszka!
— Marcin Knyszyński

Podpatrywanie człowieczeństwa
— Marcin Knyszyński

Suprawielki pantechnobarok
— Marcin Knyszyński

Teraz (naprawdę) mamy kryzys
— Marcin Knyszyński

Zielone koszmary
— Marcin Knyszyński

To jest Sparta!!!
— Marcin Knyszyński

Między złotem a srebrem
— Marcin Knyszyński

Ten, którego nadejście zauważasz
— Marcin Knyszyński

Zobacz też

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.