Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 4 czerwca 2023
w Esensji w Esensjopedii

Komiksy

Magazyn CCXXVI

Podręcznik

Kulturowskaz MadBooks Skapiec.pl

Nowości

komiksowe

więcej »

Zapowiedzi

komiksowe

  • Baltimore #1
    Mike Mignola, Christopher Golden; Ben Stenbeck
  • Jack z Baśni #1
    Bill Willingham, Lilah Sturges; Tony Akins, Steve Leialoha, Andrew Pepoy
  • Beniamin i Beniamina
    René Goscinny; Albert Uderzo
  • JLA. Wieża Babel
    Mark Waid, D. Curtis Johnson, Devin Grayson; Howard Porter, Arnie Jorgensen, Mark Pajarillo, Steve Scott, Pablo Raimondi
więcej »

Tove Jansson
‹Muminki i morze›

Muminki i morze
EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułMuminki i morze
Scenariusz
Data wydania21 listopada 2005
RysunkiTove Jansson
PrzekładTeresa Chłapowska
Wydawca Egmont
CyklMuminki
Gatunekhumor / satyra
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Muminki i morze

Muminki z dymkami
[Tove Jansson „Muminki i morze” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Paszczak-zoolog i Paszczak-botanik kłócą się o klasyfikację drapieżnych krzaków, rodzina Muminków zostaje wzięta za zbiegłe z zoo hipopotamy, a Too-Tiki buduje miniaturowy statek dla ducha. Kto ma ochotę zapoznać się z innymi niż w książkach przygodami Muminków i ich przyjaciół, temu polecam komiks Tove Jansson „Muminki i morze”.

Agnieszka ‘Achika’ Szady

Muminki z dymkami
[Tove Jansson „Muminki i morze” - recenzja]

Paszczak-zoolog i Paszczak-botanik kłócą się o klasyfikację drapieżnych krzaków, rodzina Muminków zostaje wzięta za zbiegłe z zoo hipopotamy, a Too-Tiki buduje miniaturowy statek dla ducha. Kto ma ochotę zapoznać się z innymi niż w książkach przygodami Muminków i ich przyjaciół, temu polecam komiks Tove Jansson „Muminki i morze”.

Tove Jansson
‹Muminki i morze›

Muminki i morze
EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułMuminki i morze
Scenariusz
Data wydania21 listopada 2005
RysunkiTove Jansson
PrzekładTeresa Chłapowska
Wydawca Egmont
CyklMuminki
Gatunekhumor / satyra
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Muminki i morze
Komiksy o Muminkach (oczywiście autorstwa Tove Jansson) dotychczas nie były w Polsce wydawane, choć powstały dawno – jeszcze w latach 50., na zamówienie gazety „Evening News”. Widać to zresztą po układzie graficznym – historyjki są podzielone na podłużne, wąskie paski, jak większość komiksów publikowanych w prasie codziennej.
W tomiku „Muminki i morze” znajdują się dwie historyjki: tytułowa oraz „Dżungla w Dolinie Muminków”. Miłośnicy sympatycznych trolli bez trudu odnajdą w tych komiksach pewne wątki znane m.in. z książek „Tatuś Muminka i morze” oraz „W dolinie Muminków”, jednak zostały one opowiedziane w zupełnie inny sposób. Dom Muminków zarasta dżunglą nie za sprawą czarodziejskiego kapelusza, lecz z powodu zasiania w ogródku tropikalnych nasion z wyrzuconej przez morze skrzynki. Na wyspie z latarnią morską bohaterowie spotykają Too-Tiki, która występuje głównie w „Zimie Muminków”, a także ducha przypominającego nieco tego z „Pamiętników Tatusia Muminka”. Zupełnie niepodobny do wersji książkowej jest Ryjek (o ile to on – w komiksie ani razu nie pada imię) – jest cały czarny i nie odzywa się ani słowem. Każdy, kto pamięta książkowego Ryjka, przyzna, że szczególnie to ostatnie jest po prostu niemożliwością! :-)
Mimo znacznych podobieństw do książki „Tatuś Muminka i morze”, komiks o przeprowadzce do latarni morskiej jest znacznie weselszy. Powieść jest w pewnych aspektach dość przygnębiającym studium kryzysu wieku średniego oraz poszukiwania własnego miejsca w życiu, natomiast w komiksie nawet tak smutny epizod, jak urządzanie pogrzebów ptakom, które zabiły się o latarnię, ma zupełnie inny ciężar gatunkowy. Nie ma też tego upiornego klimatu, który nadawały przemieszczające się drzewa i cały pomysł z wyspą, która się boi.
W książce występują wątki, które można by nazwać psychologicznymi; w komiksie też są, chociaż zupełnie inne. Napisanie wymarzonej przez Tatusia Muminka powieści udaje się dopiero wtedy, kiedy Too-Tiki uświadamia mu, że powinien pisać o tym, co naprawdę lubi, a nie na siłę o morzu, tylko dlatego, że „ma ono taką epicką głębię”. Muminek przestaje bać się ciemności i duchów, kiedy musi wyruszyć na pomoc Pannie Migotce (która zresztą sama to zaaranżowała). Jest też w komiksie trochę humoru, na przykład scena z miną morską lub rysunek Mamy Muminka wręczającej ogarniętemu weną Tatusiowi „cały papier, jaki jeszcze im pozostał”… dość znacząco nanizany na zagięty gwóźdź.
„Dżungla w Dolinie Muminków” ma zupełnie inny klimat. To w większości zwariowana przygodówka składająca się z zabaw w Tarzana, ucieczek przed zwierzętami, roślinami i personelem ogrodu zoologicznego. Jedynym nieco poważniejszym wątkiem jest scena z dzikimi zwierzętami, które wolą wracać do ciepłych klatek niż przeziębiać się na wolności, choć świetnie się z Muminkami bawiły.
Rysunki są udane, choć w porównaniu do ilustracji książkowych wydają się uproszczone i jakby chropowate oraz pozbawione przestrzeni. Być może jest to spowodowane tym, że w malutkim kadrze trudno umieścić wiele szczegółów (a jeszcze muszą zmieścić się dymki) lub jakimiś względami technicznymi związanymi z drukiem gazetowym. W niektórych miejscach na rysunkach występują białe plamy, jak gdyby coś wytarło część kresek – trudno powiedzieć, czy jest to wina drukarni, czy też po prostu komiksy te w takim właśnie stanie się zachowały. Mam też wątpliwość co do określenia „ogródek kuchenny” – po polsku mówi się raczej „ogródek warzywny” lub „warzywnik”.
Komiks o Muminkach każdy wielbiciel twórczości Tove Jansson przeczyta, jak sądzę, z zainteresowaniem, jednak w tej wersji gubi się to, co stanowi o niepowtarzalnym uroku jej książek – opisy i specyficzny język narracji. Wystarczy porównać – całkiem ładny, nie przeczę – rysunek rodziny Muminków wyciągającej deski z morza z analogiczną sceną w książce:
„Nie jest łatwo wyciągnąć dwucalową deskę na brzeg. Ileż przy tym emocji! Deska jest trudna do schwycenia, ciężka od wody, może łatwo wymknąć się z łapek, a potem wrócić z następną falą i uderzyć jak taran. Wtedy jest naprawdę niebezpieczna. Ale potem, kiedy już leży na brzegu poza zasięgiem morza, staje się skarbem, zwłaszcza dlatego, że jest zdobyczna. Błyszczy i ma ciepły kolor starego dziegciu, jest ciężka i idealnie równa, a na jednym jej końcu widnieje znak właściciela”. [„Tatuś Muminka i morze”]
Rzecz jasna, komiks to inne medium niż książka, więc trudno oczekiwać, by w równie obrazowy sposób przekazywał wrażenia dotyku czy zapachu. Również uczucia bohaterów mogą być w książce przedstawione bardziej subtelnie. Dlatego cieszę się, że Tove Jansson nie zrobiła po prostu „rysunkowej wersji” swoich powieści, lecz wymyśliła bohaterom zupełnie nowe przygody.
koniec
23 grudnia 2005

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Robi wrażenie
Marcin Osuch

4 VI 2023

Uczciwie przyznaję, że miałem jakieś tam oczekiwania do tego komiksu. Nie że będzie to jakieś genialne odświeżenie kultowej przecież serii, raczej zwyczajnie byłem ciekaw, jak autor rozegra starość głównych bohaterów, Thorgala i Aaricii. Ponieważ tej starości jest niewiele, to jestem nieco rozczarowany, ale patrząc na całość, muszę przyznać, że „Żegnaj, Aaricio” da się czytać i wciąga.

więcej »

Legendy i ich legendy
Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

3 VI 2023

Legendy Zachodu” to elegancko wydany komiks, opowiadający o tak barwnych postaciach, jak Wyatt Earp, Billy Kid i Siedzący Byk. Mówi się, że w każdej legendzie jest ziarno prawdy. Tu także, choć twórców lubi ponosić fantazja.

więcej »

Dzikie wakacje, ale dla kogo?
Dagmara Trembicka-Brzozowska

2 VI 2023

Kiedy wszyscy znajomi z klasy jadą nad morze albo w góry, wakacje u dziadków na wsi wydają się co najmniej mało interesujące. Jednak dzięki fantazji protoplastów i sile własnej wyobraźni Ada może przeżyć przygody jak z filmu.

więcej »

Polecamy

Superbohater zza biurka

Niekoniecznie jasno pisane:

Superbohater zza biurka
— Marcin Knyszyński

Myślę, więc jestem – tym, kim myślę, że jestem
— Marcin Knyszyński

Kurde blaszka!
— Marcin Knyszyński

Podpatrywanie człowieczeństwa
— Marcin Knyszyński

Suprawielki pantechnobarok
— Marcin Knyszyński

Teraz (naprawdę) mamy kryzys
— Marcin Knyszyński

Zielone koszmary
— Marcin Knyszyński

To jest Sparta!!!
— Marcin Knyszyński

Między złotem a srebrem
— Marcin Knyszyński

Ten, którego nadejście zauważasz
— Marcin Knyszyński

Zobacz też

Tegoż twórcy

Ekscentryczność, dobra zabawa i naiwność w jednym
— Agata Włodarczyk

Prześwietleni
— Beatrycze Nowicka

Czego oczy nie widziały
— Michał Kubalski

Listy tobie ofiarowane
— Beatrycze Nowicka

Esensja czyta: Listopad 2012
— Miłosz Cybowski, Jakub Gałka, Joanna Kapica-Curzytek, Alicja Kuciel, Konrad Wągrowski

Przeczytaj to jeszcze raz: Frustracja Tatusia Muminka
— Agnieszka Szady

Złoty ogon i ciężka woda
— Agnieszka Szady

M jak miłość… Muminka
— Agnieszka Szady

Ryjka i Muminka niełatwa droga do kapitalizmu
— Agnieszka Szady

Daj się strolować!
— Michał R. Wiśniewski

Tegoż autora

Skażona utopia
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Niejednoznaczny kot
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Harry Potter? Narnia? Mozart!
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Łowcy łowców potworów
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Mogiła i Pozgonny na tropie
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Lutnią w łeb, albo magia, miecz i rodzina
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

700 twarzy Greya, czyli Lublin się nie poddaje
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Coperdzikon
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Oko podarowane przez wilka
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Dżungla w browarze i burza w bramie…
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.