Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 24 marca 2023
w Esensji w Esensjopedii

John Byrne, Neil Gaiman, Paul Kupperberg, Mike Mignola, Jerry Ordway, George Pérez, Steve Purcell, Dan Raspler, Roger Stern
‹Uniwersum DC według Mikea Mignoli›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułUniwersum DC według Mikea Mignoli
Scenariusz
Data wydania7 października 2020
RysunkiMike Mignola
PrzekładTomasz Sidorkiewicz
Wydawca Egmont
ISBN9788328196230
Format400s. 180x275mm
Cena134,99
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Przed „Hellboyem”
[John Byrne, Neil Gaiman, Paul Kupperberg, Mike Mignola, Jerry Ordway, George Pérez, Steve Purcell, Dan Raspler, Roger Stern „Uniwersum DC według Mikea Mignoli” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Nazywasz się fanem komiksu, więc pewnie wiesz, kim jest Mike Mignola. Kojarzysz go zapewne przede wszystkim z „Mignolaverse”, czyli świata „Hellboya”, „B.B.P.O.” i najróżniejszych serii pobocznych, jak chociażby „Witchfinder”, „Lobster Johnson”, czy „Abe Sapien”. Wiadomo, przygody czerwonego diabła były oszałamiającym sukcesem i zepchnęły w cień wszystkie poprzednie dokonania autora. A teraz, dzięki nowemu albumowi egmontowskiego cyklu „DC Deluxe”, możemy na ów cień rzucić nieco światła.

Marcin Knyszyński

Przed „Hellboyem”
[John Byrne, Neil Gaiman, Paul Kupperberg, Mike Mignola, Jerry Ordway, George Pérez, Steve Purcell, Dan Raspler, Roger Stern „Uniwersum DC według Mikea Mignoli” - recenzja]

Nazywasz się fanem komiksu, więc pewnie wiesz, kim jest Mike Mignola. Kojarzysz go zapewne przede wszystkim z „Mignolaverse”, czyli świata „Hellboya”, „B.B.P.O.” i najróżniejszych serii pobocznych, jak chociażby „Witchfinder”, „Lobster Johnson”, czy „Abe Sapien”. Wiadomo, przygody czerwonego diabła były oszałamiającym sukcesem i zepchnęły w cień wszystkie poprzednie dokonania autora. A teraz, dzięki nowemu albumowi egmontowskiego cyklu „DC Deluxe”, możemy na ów cień rzucić nieco światła.

John Byrne, Neil Gaiman, Paul Kupperberg, Mike Mignola, Jerry Ordway, George Pérez, Steve Purcell, Dan Raspler, Roger Stern
‹Uniwersum DC według Mikea Mignoli›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułUniwersum DC według Mikea Mignoli
Scenariusz
Data wydania7 października 2020
RysunkiMike Mignola
PrzekładTomasz Sidorkiewicz
Wydawca Egmont
ISBN9788328196230
Format400s. 180x275mm
Cena134,99
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
„Uniwersum DC według Mike’a Mignoli” to potężna dawka twórczości autora „Hellboya” z czasów, kiedy pracował dla wydawnictwa Detective Comics. Wszystko zaczęło się w roku 1987, kiedy to szefostwo DC ściągnęło go z konkurencyjnego Marvela, gdzie coś tam rysował, ale bez jakichś wielkich sukcesów. Uniwersum DC podnosiło się powoli po „Kryzysie na Nieskończonych Ziemiach” i mnóstwo starych bohaterów zostało drugie życie. Ich historie były opowiadane na nowo, w bardziej poważny i dojrzały sposób – Supermana na ten przykład w Mroczną Erę wprowadzał słynny John Byrne, do którego jeszcze wrócimy.
Jedną z takich postaci był Phantom Stranger, enigmatyczny przybysz nie wiadomo skąd, odziany zawsze w długi czarny płaszcz i kapelusz z wielkim rondem. Podczas Srebrnej Ery był detektywem rozwiązującym kuriozalne, nadnaturalne zagadki, w latach siedemdziesiątych został obrońcą wszechświata obdarzonym mistycznymi mocami, a potem stał się ofiarą „Kryzysu”, podobnie jak wielu mu podobnych. Amerykański scenarzysta komiksowy, Paul Kupperberg, zabrał się za „renowację” Widmowego Przybysza w 1987 roku – jego czteroodcinkową historię, w której Phantom Stranger traci swe moce i musi zapobiec intrydze niejakiego Eclipso, zilustrował młody, dobrze rokujący nabytek wydawnictwa – Mike Mignola. „Phantom Stranger” otwiera zbiór Egmontu i – co tu dużo mówić – może zniechęcić nie tylko fanów Mignoli, ale i fanów komiksu w ogóle. Stylu Mignoli z epoki „Hellboya” rozpoznać nie sposób – jego rysunki nie odbiegają tu nawet w małym stopniu od superbohaterskiej średniej z lat osiemdziesiątych. A sama historia jest tak absurdalna, głupia i po prostu zła, że lepiej spuścić na nią zasłonę milczenia. To wygląda trochę jak pastisz kuriozów ze Srebrnej Ery, tylko, że… wcale nim nie jest, a Kupperberg napisał to wszystko na serio.
Złe wrażenie zaciera druga opowieść, również czteroodcinkowa – „Świat Kryptona”. Autorem scenariusza jest wspomniany John Byrne, któremu powierzono odkurzenie legendy samego Supermana. Jego sześcioodcinkowa miniseria „The Man of Steel” z końca 1986 roku uznana została za jedną z najważniejszych w historii całego uniwersum Detective Comics. Zasygnalizowane tam wątki zagłady planety Supermana doczekały się rozwinięcia właśnie w „Świecie Kryptona”. Fabuła każdego odcinka jest tu retrospekcją w kolejnym – początek „eugenicznej” rewolucji na Kryptonie, wojna, młodość ojca Supermana i docieranie Człowieka ze Stali do prawdy o swoim dziedzictwie. Mike Mignola rysuje w stylu bardzo podobnym do Byrne’a – nie da się tu nie zauważyć mocnej inspiracji i pobieranych wówczas nauk. Do tej naprawdę świetnej historii John Byrne nawiązywał potem w regularnej serii z Supermanem, której dwa odcinki gościnnie ilustrował również Mignola. Lecimy na miejsce eksplozji Kryptona i doświadczamy wizji, w której na Ziemię przybywa więcej Kryptończyków niż tylko nasz jeden Kal-El. W innym odcinku udajemy się do Szkocji, gdzie ruszymy tropem Silver Banshee i celtyckich legend.
Niezłą gratką dla fanów niezapomnianego wydawnictwa „TM-Semic” będą „Wspomnienia z przeszłości Kryptona” z „Action Comics Annual 2” z 1989 roku. Scenariusz napisali Jerry Ordway, Roger Stern i George Perez – rysował również Ordway a także Curt Swan i oczywiście Mike Mignola. Opowieść ta ukazała się w Polsce w czerwcu 1991 roku w „Supermanie” z TM-Semic. Całość została niemiłosiernie pocięta – wymagał tego rygor ilości stron polskiego wydania, ale kto by tam w tych czasach zwrócił na to uwagę. Planeta Więzienna, krwawy dyktator Mongul, walki kosmicznych gladiatorów, tajemniczy i niezwykle istotny w późniejszym okresie artefakt zwany „Eradicatorem” oraz pojedynek Supermana i Draagi – wszyscy czytaliśmy to z wywalonymi językami i czekaliśmy na więcej. Teraz jednak również nie ma szansy na przeczytanie „Wspomnień…” w całości, gdyż do albumu Egmontu trafił tylko odcinek rysowany przez Mignolę. Rysowany świetnie, nadal po „byrne’owsku” choć, jeśli się dobrze przyjrzeć, daje się już zauważyć pewne manieryzmy autora „Hellboya”.
Wysilać nie trzeba się przy kolejnej, króciutkiej opowieści. „Drzewa jak bogowie” to fragment innego „annuala” z 1989 roku – tym razem „Swamp Thing”. Jason Woodrue, znany jako „Floronic Man” (mało znana postać, choć istotna dla całej mitologii „Potwora z bagien”) zastanawia się jak bardzo siły przyrody wpłynęły na podania i legendy najróżniejszych ludów Ziemi. Mignola rysuje już niemal w „swoim stylu” – bliżej mu już do tego mrocznego, kanciastego i groteskowego sposobu na komiks, którym podbił serca czytelników na całym świecie. „Drzewa jak bogowie” już czytaliśmy wcześniej – jako dzieło ze scenariuszem Neila Gaimana, wydane było w „jego zbiorze”, czyli „Dniach pośród nocy”.
Dobrze znamy też „Sanktuarium”, które (jako „Sanctum”) ukazało się w Polsce w grudniu 1994 roku w „Batmanie” z TM-Semic. Odcinek ten jest zdecydowanie jednym z najoryginalniejszych, jakie wyszły pod egidą tego wydawnictwa – jest też jednym z najsilniejszych punktów „Uniwersum DC według Mike’a Mignoli”. Niesamowite preludium do „Hellboya” – fantasmagoryczny horror, katakumby, duchy i duszny klimat, a do tego wszystkie znane już nam zabiegi artystyczne Mignoli. Zbiór zamykają dwie dużo słabsze opowiastki, obie wyrwane z większych całości i pochodzące już z dwudziestego pierwszego wieku. Mignola odpowiada tu za scenariusz a nie rysunki – dla jego fanatycznych wielbicieli będzie to fajna ciekawostka, dla reszty raczej zmarnowany kawał papieru, do którego nigdy nie wrócą. O wiele ciekawsze są na przykład okładki jego autorstwa, które tworzył dla DC przez cały okres swojej kariery i których prawdziwe zatrzęsienie znajdziemy w albumie – niektóre z nich są naprawdę nieziemskie.
Nie jest to oczywiście wszystko, co napisał i narysował Mike Mignola dla Detective Comics. Czego zabrakło w omawianym albumie? „Gotham w świetle lamp gazowych” i „Zagładę Gotham” już kiedyś Egmont wydał – poza tym objętość tych historii rozdęłaby zbiór do niepraktycznych i bezsensownych rozmiarów. Nie ma też naprawdę niezłej opowieści, której akurat w Polsce jeszcze nie było. Pod koniec 1988 roku Mike Mignola zilustrował czteroczęściową opowieść „Cosmic Odyssey”, do której scenariusz napisał sam Jim Starlin, spec od „kosmicznych, superbohaterskich epopei” – tak, to on napisał słynną trylogię o „Rękawicy/Wojnie/Krucjacie Nieskończoności” dla Marvela. Bardzo bym sobie życzył, żeby kiedyś wydano to w Polsce – to „kosmos DC” pełną gębą, Nowi Bogowie, Darkseid, Apokolips, Równanie Antyżycia, Superman, Batman, Etrigan i wiele innych ciekawych bohaterów i miejsc.
„Uniwersum DC według Mike’a Mignoli” to zbiór przede wszystkim dla oddanych fanów Mike’a Mignoli, świadomych tego, że nie zawsze rysował on tak jak w „Hellboyu”. Brak tej wiedzy i kierowanie się mocno „hellboyową” okładką, może wprowadzić w błąd – co zaboli podczas lektury. Gdy jednak odrzucimy sam koniec i początek zbioru okaże się, że mamy do czynienia z niezłym kawałkiem komiksowej historii. Warto spróbować, choć warto wiedzieć z czym ma się do czynienia.
koniec
16 listopada 2020

Komentarze

16 XI 2020   10:44:31

Troche z d*py strony (taki easter egg): Mignola kiedyś narysował pare opowieści na podstawie "Fahrada i Szarej Myszy" Fritza Leibera i w serii "Fables" (Basnie) wydawanej przez Vertigo (sp imprint DC) pojawiają sie bohaterowie jako żywo przypominający właśnie Fahrada i Grey Mousera, narysowani kreska w stylu Mignoli. Pełna Incepcja:-)

22 XI 2020   18:55:00

@Lysy Na marginesie marginesu: bohater Leibera w oryginale nosił miano Gray Mouser. W polskiej wersji był to Szary Kocur (tłumacz Marek Marszał)

Mouser to ten kto łowi myszy. Jeśli w jakimś przekładzie komiksu Gray Mouser działał jako Szara Mysz, to jest to lapsus tłumacza.

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Nierówno pod skalpem
Marcin Knyszyński

23 III 2023

Rene Goscinny i Albert Uderzo to „Asteriks” – wiadomo. Zanim jednak dwaj przyjaciele stworzyli postać dzielnego Gala, napisali i narysowali kilka innych mniej znanych komiksów. Poznajmy ich pierwszego bohatera, dzielnego Indianina Umpa-pę.

więcej »

Krótko o komiksach: Coś tu nie wyszło
Dagmara Trembicka-Brzozowska

22 III 2023

Tak jak „Bękarty” dały nadzieję na lekką poprawę, tak „Łzy Hel” przywracają „Thorgala. Młodzieńcze lata” do poziomu serii jedynie odcinającej kupony. A szkoda.

więcej »

Myślenie życzeniowe
Miłosz Cybowski

21 III 2023

Gdyby B. Dave Walters, scenarzysta „Zaćmionego życzenia”, poświęcił równie wiele czasu na zbudowanie spójnej fabuły, co Tess Fowler na rysowanie rudych loków jednej z bohaterek, być może mielibyśmy do czynienia z komiksem wartym uwagi.

więcej »

Polecamy

Kurde blaszka!

Niekoniecznie jasno pisane:

Kurde blaszka!
— Marcin Knyszyński

Podpatrywanie człowieczeństwa
— Marcin Knyszyński

Suprawielki pantechnobarok
— Marcin Knyszyński

Teraz (naprawdę) mamy kryzys
— Marcin Knyszyński

Zielone koszmary
— Marcin Knyszyński

To jest Sparta!!!
— Marcin Knyszyński

Między złotem a srebrem
— Marcin Knyszyński

Ten, którego nadejście zauważasz
— Marcin Knyszyński

Samotni wśród bliskich
— Marcin Knyszyński

Gdy zło zwycięża…
— Marcin Knyszyński

Zobacz też

Tegoż twórcy

Dobry diabeł w krainie potępionych
— Andrzej Goryl

Więcej Hellboya!
— Andrzej Goryl

Pięć minut
— Marcin Knyszyński

Wielka miłość
— Paweł Ciołkiewicz

Jak ja lubię, gdy nadciąga ostateczne starcie dobra ze złem
— Łukasz Bodurka

Mroczny Rycerz: M jak… Moore, McKeever i Mignola
— Daniel Gizicki

Najciemniej pod latarnią
— Tomasz Kontny

Krótko o komiksach: Sierpień 2003, cz. 2
— Sebastian Chosiński, Daniel Gizicki, Wojciech Gołąbowski, Bartosz Jeziorski, Marcin Lorek, Piotr Niemkiewicz, Tomasz Sidorkiewicz

Krótko o komiksach: Maj 2003, cz. 2
— Marcin Lorek, Tomasz Sidorkiewicz

Bracia Frankensteina
— Tomasz Sidorkiewicz

Tegoż autora

Nierówno pod skalpem
— Marcin Knyszyński

Dużo kobiet!
— Marcin Knyszyński

Fantastyka w sepii
— Marcin Knyszyński

Za dużo bohaterów
— Marcin Knyszyński

Na początku był gotyk
— Marcin Knyszyński

W dół, do ziemi
— Marcin Knyszyński

To nie są rzymskie wakacje
— Marcin Knyszyński

Jak wyjść z twarzą
— Marcin Knyszyński

Kryzys tożsamości
— Marcin Knyszyński

Wszędzie i nigdzie
— Marcin Knyszyński

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.