Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 31 marca 2023
w Esensji w Esensjopedii

Komiksy

Magazyn CCXXIV

Podręcznik

Kulturowskaz MadBooks Skapiec.pl

Nowości

komiksowe

więcej »

Zapowiedzi

komiksowe

więcej »

Tomasz Kontny, Wojciech Stefaniec, Marek Turek
‹Wydział 7 #9: Azyl›

EKSTRAKT:90%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułWydział 7 #9: Azyl
Scenariusz
Data wydaniamarzec 2022
RysunkiWojciech Stefaniec
Wydawca ONGRYS
CyklWydział 7
ISBN978-83-66603-45-5
Format32s. 170x245 mm
Cena15,00
Gatunekgroza / horror, SF
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Arkham na Kociewiu
[Tomasz Kontny, Wojciech Stefaniec, Marek Turek „Wydział 7 #9: Azyl” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Ileż sardonicznej przekory jest w tytule dziewiątego rozdziału opowieści o „Wydziale 7”! Nie wierzycie? Cóż, wspomnianym przez autorów „azylem” jest bowiem szpital psychiatryczny, do którego po przygodzie z „czarną wołgą” trafił porucznik Szymon Wilk. A to dopiero początek dramatycznych perypetii, jakie obmyślił dla niego scenarzysta Tomasz Kontny.

Sebastian Chosiński

Arkham na Kociewiu
[Tomasz Kontny, Wojciech Stefaniec, Marek Turek „Wydział 7 #9: Azyl” - recenzja]

Ileż sardonicznej przekory jest w tytule dziewiątego rozdziału opowieści o „Wydziale 7”! Nie wierzycie? Cóż, wspomnianym przez autorów „azylem” jest bowiem szpital psychiatryczny, do którego po przygodzie z „czarną wołgą” trafił porucznik Szymon Wilk. A to dopiero początek dramatycznych perypetii, jakie obmyślił dla niego scenarzysta Tomasz Kontny.

Tomasz Kontny, Wojciech Stefaniec, Marek Turek
‹Wydział 7 #9: Azyl›

EKSTRAKT:90%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułWydział 7 #9: Azyl
Scenariusz
Data wydaniamarzec 2022
RysunkiWojciech Stefaniec
Wydawca ONGRYS
CyklWydział 7
ISBN978-83-66603-45-5
Format32s. 170x245 mm
Cena15,00
Gatunekgroza / horror, SF
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Jeśli wierzyć w to, że istnieją na świecie miejsca przeklęte, ze szczególną mocą przyciągające Zło (sic! koniecznie z wielkiej litery), to takim właśnie miejscem jest to, w którym rozgrywa się akcja „Azylu” – dziewiątego (a jeśli doliczymy jeszcze numer specjalny, czyli „Helenę”, to dziesiątego) rozdziału historii esbeckiego „Wydziału 7”. To pałac znajdujący w kociewskiej wsi Górna Grupa (obecnie w województwie kujawsko-pomorskim). Pierwszą jego właścicielką była Malwina von Bismarck, młodsza siostra Ottona, kanclerza Prus, a potem II Rzeszy; po odzyskanie przez Polskę niepodległości przeszedł on w ręce generała Kazimierza Sosnkowskiego, od którego budynek wykupili w 1923 roku księża werbiści, aby utworzyć tam Dom Misyjny, seminarium duchowne oraz gimnazjum. Po wybuchu drugiej wojny światowej obiekt przejęli Niemcy; do zakonników powrócił on w 1945 roku, ale tylko na siedem lat. Władze komunistyczne wywłaszczyły ich, oddając do dyspozycji misjonarzom tylko jedno ze skrzydeł pałacu, w pozostałej części otwarto szpital dla nerwowo i psychicznie chorych, który był oddziałem takiej samej placówki funkcjonującej w Świeciu.
W nocy z 31 października na 1 listopada 1980 roku doszło tam do niewyobrażalnej tragedii; w wyniku pożaru, który spowodowany był fatalnym stanem budynku zginęło pięćdziesięciu pięciu pensjonariuszy. Często przywiązani do łóżek (trafiały tam bowiem zazwyczaj ciężkie przypadki) płonęli żywcem. Nie mieli żadnych szans na ocalenie. Być może znacie przejmującą balladę śpiewaną oryginalnie przez Przemysława Gintrowskiego do słów Jacka Kaczmarskiego „A my nie chcemy uciekać stąd” – zainspirowana została tym właśnie wydarzeniem, choć oczywiście w wykonaniu legendarnych bardów nabrała innego, politycznego znaczenia. Szpitala w Górnej Grupie już nie odtworzono; po upadku PRL-u ruiny budynku ponownie trafiły w ręce księży werbistów, którzy pałac odbudowali i – jak przed wojną – otworzyli w nim działający po dziś dzień Dom Misyjny św. Józefa (jeden z siedemnastu).
Do tego właśnie miejsca w połowie 1965 roku po tragicznie zakończonym pościgu za „czarną wołgą” (patrz: „Pościg na E81”) trafia porucznik MO Szymon Wilk, jeden z funkcjonariuszy oficjalnie rozwiązanego jakiś czas temu Wydziału 7 Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Z poważnych obrażeń wewnętrznych jakoś się wykaraskał; trudniej dojść mu do siebie po głębokim wstrząśnieniu mózgu. Swoje dokłada też demoniczny dyrektor oraz personel placówki (pielęgniarki mogłyby uczyć siostrę Ratched z „Lotu nad kukułczym gniazdem”, jak znęcać się nad pensjonariuszami), nieustannie szpikujący Szymona psychotropami. Dopiero po dziewięciu miesiącach odzyskuje on względną świadomość, chociaż widzenie wciąż ma mocno zaburzone. Nie pamięta przeszłości ani co się z nim stało. Nie wie też, w jakim miejscu się znajduje. Uświadamia go zajmujący ten sam pokój (choć trafniej byłoby napisać: celę) starzec Witold, którego z Szymonem łączy to, że również pracował dla Służby Bezpieczeństwa.
Ma on bowiem dar… retrokognicji (po dotknięciu rzeczy lub ludzi widzi ich przeszłość), który zresztą doprowadził go do szaleństwa i sprawił, że wylądował w Górnej Grupie. Mógłby pomóc Wilkowi w wypełnieniu dziur w pamięci, ale cena, jaką by za to zapłacił, prawdopodobnie okazałaby się bardzo wysoka. W każdym razie – za wysoka. Szymon prosi więc o wsparcie inną osobę, która także posiada nadzwyczajny dar. Pod tym względem szpital przypomina szkołę X-Menów, z tą jednak różnicą, że nad pacjentami nimi czuwa człowiek będący całkowitym przeciwieństwem profesora Xaviera. To, jak można mniemać, psychopata lubujący się w pseudomedycznych eksperymentach, który idealnie sprawdziłby się w roli asystenta doktora Mengele. Tyle że służy komunistom. Nie powinno dziwić nas więc, że Szymon chce się z tego miejsca wydostać. Problem w tym, że każdy błąd może zakończyć się dla niego zamknięciem w osławionym „drugim skrzydle”, którym notorycznie straszy się pensjonariuszy sprawiających problemy.
Niezwykle intrygująco wypadło w komiksie to połączenie dramatycznej historii konkretnego miejsca z mroczną opowieścią o obdarzonych nadzwyczajnymi mocami esbeckich mutantach. A jeśli dodać do tego jeszcze psychodeliczno-oniryczne (ba! psychotropowe) rysunki Wojciecha Stefańca (między innymi tworzone dla Timofa i cichych wspólników „Alveum”, „Dom żałoby”, „Szanowny” czy „Noir” i powiązani z nim fabularnie „Ludzie, którzy nie brudzą sobie rąk”) – dostajemy do, nomen omen, rąk (byle nie „brudnych”!) być może nawet najlepszy, jak dotąd, zeszyt serii. Graficznie to majstersztyk komiksu grozy, którego nie powstydziłby sam Dave McKean (swego czasu nadworny grafik Neila Gaimana). Choć kadry Polaka są dużo bardziej surowe, można to zrozumieć – wszak pokazują świat widziany oczyma człowieka doprowadzonego do szaleństwa, świat, który się w jednej chwili rozmywa się, to znów pulsuje i migocze, świat pogrążający się w mroku, a po chwili eksplodujący barwami. Świetnie to wszystko zatrybiło z historią szpitala w Górnej Grupie. Mam tylko nadzieję, że Szymon Wilk nie będzie tam przebywał do jesieni 1980 roku. Wszak kilka ofiar pożaru nie zostało nigdy zidentyfikowanych.
koniec
30 marca 2022

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Przeklęty życiem
Marcin Knyszyński

31 III 2023

Trzecia seria „Deadpoola” w wydaniach zbiorczych od Egmontu powoli dobiega końca. Ósmy tom jest nieco krótszy niż pozostałe – zawiera osiem odcinków jednego autora. Jak wywiązał się z powierzonego mu zadania Frank Tieri? No, mogło być lepiej.

więcej »

Same śliczności
Dagmara Trembicka-Brzozowska

30 III 2023

Jakiś czas temu Egmont zaczął jakiś czas temu dodawać w dziale komiksów dla dzieci serie wydawane w większym formacie, w twardej oprawie, które zachwycają rysunkami. Takie są „Pamiętniki Wisienki”, taka jest „Czarolina”, a teraz także rozpoczęta w roku 2021 „Pozytywka”.

więcej »

Zamknięta w opowieści
Agata Włodarczyk

29 III 2023

Dzieci wychowywane w ośrodku badawczym, poddawane nieludzkim eksperymentom, obdarzone niewyobrażalnymi mocami – co się stanie, gdy uciekną? Co się stanie, gdy jedno z nich zostanie poddane takim manipulacjom, że straci poczucie rzeczywistości?

więcej »

Polecamy

Kurde blaszka!

Niekoniecznie jasno pisane:

Kurde blaszka!
— Marcin Knyszyński

Podpatrywanie człowieczeństwa
— Marcin Knyszyński

Suprawielki pantechnobarok
— Marcin Knyszyński

Teraz (naprawdę) mamy kryzys
— Marcin Knyszyński

Zielone koszmary
— Marcin Knyszyński

To jest Sparta!!!
— Marcin Knyszyński

Między złotem a srebrem
— Marcin Knyszyński

Ten, którego nadejście zauważasz
— Marcin Knyszyński

Samotni wśród bliskich
— Marcin Knyszyński

Gdy zło zwycięża…
— Marcin Knyszyński

Zobacz też

Tegoż twórcy

Bebechy metropolii
— Andrzej Goryl

„Martwi żyją, a żywi są martwi”
— Paweł Ciołkiewicz

Człowiek jest jak mały robak
— Paweł Ciołkiewicz

Śpij kochany, śpij
— Paweł Ciołkiewicz

Esensja czyta dymki: Grudzień 2011
— Esensja

W kawiarni u Grety
— Robert Wyrzykowski

Wynurzenia w wannie
— Daniel Gizicki

Tegoż autora

Głos z innego świata
— Sebastian Chosiński

Duchy starego pałacu
— Sebastian Chosiński

Demony i halucynogenne grzybki
— Sebastian Chosiński

Pieśni o zmartwychwstaniu
— Sebastian Chosiński

Szczęśliwi ludzie z wyspy Fionii
— Sebastian Chosiński

Opowieści liryczne, historie codzienne…
— Sebastian Chosiński

Do szpiku kości
— Sebastian Chosiński

Uduchowieni młodzi ludzie
— Sebastian Chosiński

Wyrwać się z kokonu
— Sebastian Chosiński

Artystyczne oblicze internacjonalizmu
— Sebastian Chosiński

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.