Weekendowa Bezsensja: Streszczenia lektur (1)Redaktorzy Bezsensji weszli w kontakt ze swoim wewnętrznym dzieckiem. Dla ścisłości – wewnętrznym gimnazjalistą. Owocem tego bliskiego spotkania III stopnia są wypracowania na temat ulubionych lektur bezsensjonistów, napisane stylem uczniowskim (nie jesteśmy jednak przesadnie ortodoksyjni: ortografię oraz interpunkcję zastosowaliśmy dorosłą). Ciekawe, ilu prawdziwych gimnazjalistów trafi tu przez wyszukiwarkę i potraktuje nasz żart jako prawdziwe „zgapy”?
Agnieszka ‘Achika’ SzadyWeekendowa Bezsensja: Streszczenia lektur (1)Redaktorzy Bezsensji weszli w kontakt ze swoim wewnętrznym dzieckiem. Dla ścisłości – wewnętrznym gimnazjalistą. Owocem tego bliskiego spotkania III stopnia są wypracowania na temat ulubionych lektur bezsensjonistów, napisane stylem uczniowskim (nie jesteśmy jednak przesadnie ortodoksyjni: ortografię oraz interpunkcję zastosowaliśmy dorosłą). Ciekawe, ilu prawdziwych gimnazjalistów trafi tu przez wyszukiwarkę i potraktuje nasz żart jako prawdziwe „zgapy”? „Władca pierścieni” jest bardzo interesującą książką z rodzaju fantastyki. Napisał ją J. Tolkien dla swoich dzieci, które pojechały walczyć na wojnie. Później książka zdobyła popularność dookoła całego świata. Głównym bohaterem jest Frodo, który jest hobbitem, nie ma żony, tylko przyjaciela Sama, i z tego powodu ma owłosione stopy. Wujem Froda jest Bilbo, który znika na urodzinach po tym, jak Gandalf wystrzelił z fajerwerków i zostawia mu złoty pierścień, znaleziony w innej książce tego samego autora. Frodowi Gandalf każe przechowywać pierścień w tajemniczości i tak akcja się toczy przez kilkanaście lat, kiedy to Gandalf przyjeżdża i wrzuca pierścień do kominka, chociaż ciągle jest zimny. Wtedy okazuje się, że Frodo musi wyjechać do elfów, którzy mieszkają w mieście Rivendell. Ich dowódcą jest Elrond, który ma córkę imieniem Arwena i nie chce jej wydać za Aragorna, zanim nie zostanie królem Gondorem. Lecz to się okazuje dopiero później, ponieważ bohaterowie robią po drodze wiele przygód, na przykład wpadają w pieczarki. W Rivendell dostają Drużynę do pomocy, w liczbie osób dziewięciu, żeby zrównoważyć liczbę Upiorów, które się potopiły w rzece. Drużyna również przeżywa wiele przygód, na przykład biją się z orkami w starej kopalni i Gandalf spada do przepaści, żeby ich uratować. Na dodatek tropi ich Gollum, który kiedyś był hobbitem, ale zmutował na skutek złego oddziaływania pierścienia. Boromir rzuca się na Froda pod wpływem pożądania do pierścienia, co staje się powodem rozdzielenia Drużyny na części: Frodo i Sam wyruszają do Mordoru, a pozostali ścigają Meriadoka i Pippina za to, że porwali ich orkowie, z wyjątkiem Boromira, który zmarł. W dalszych częściach książki młodzi hobbici spotykają entów i ramię w ramię z drzewami pokonują Sarumana za to, że zniszczył ekologię Isengardu. Aragorn, Legolas i Gimli spotykają jeźdźców na koniach i objawia im się biały Gandalf. Następuje wielka bitwa pod Gondorem i wszyscy martwią się, co się dzieje z Frodem i Samem, od których nie ma żadnej wieści z wyjątkiem mieczyka i kolczugi. Tymczasem nasi dzielni hobbici walczą z pajęczycą Szelobą, która chce ich omotać i zjeść, a potem zostają chwilowo wzięci do wojska przez orków, lecz udaje im się uciec, bo udają, że zemdleli. Gollum, który wcześniej został aresztowany za łowienie ryb w niedozwolonym miejscu, teraz nadal tropi hobbitów, na koniec obgryza Frodowi rękę i wpada do lawy, co jest dowodem na to, że czasami nawet nędznik może spełnić dobry uczynek. „Władca pierścieni” kończy się dobrze, chociaż trochę smutno, bo Aragorn żeni się z Arweną, a pozostali bohaterowie wyjeżdżają za granicę. Z książki tej wynika morał, że jest lepiej mieć przyjaciół niż bogactwa, którzy pomogą w potrzebie. „Nocarz” jest książką o wampirach, ale nie zalicza się do gatunku horroru, ponieważ nie jest nastawiony na straszenie czytelnika. Jest to książka patriotyczna. Tytuł pochodzi od słowa Nocarze: są to pozytywne wampiry, patriotycznie nastawione, gdyż zwalczają Renegatów, wyniszczających naród polski. Słowo renegat w dawnych czasach oznaczało kogoś, kto zastępuje króla. Ukazuje to zarozumiałość złych wampirów, które swoją nazwą chciałyby wszystkim pokazać, że są jak królowie! Król wampirów nazywa się Ukryty, ale występuje dopiero w następnych odcinkach książki. Renegaci piją prawdziwą krew, którą zabierają ludziom. Nocarze piją krew sztucznie zrobioną, która tym się różni, że nie jest czerwona, lecz rubinowa. Głównym bohaterem jest młody mężczyzna o zawodzie lekarz farmacji, który postanawia wstąpić do tajnej agencji wojskowej, żeby chronić Ojczyznę i przezywać męskie przygody. W tym celu zostaje pasowany na wampira po ciemku za pomocą miecza wakizashi i od tego momentu nazywa się Vesper. Poznajemy też inne postaci, takie jak: Ultor, Alacer, Okruszek oraz Nidor, który jest najlepszym przyjacielem głównego bohatera i cały czas stoi za jego plecami. Wszystkie wampiry mają imiona po łacinie, żeby móc się łatwiej między sobą porozumiewać. Vesper lubi być dobrym wampirem, lecz często przeżywa wewnętrzne rozdarcie, na przykład kiedy musi zastrzelić tragiczne ofiary, żeby je wysadzić w powietrze dla zatarcia śladów. Za karę chce sobie obciąć głowę, co widzimy również w scenie z uwięzionym renegatem, który obgryza palce jak pies. Oprócz wewnętrznych przeżyć bohatera w książce jest dużo scen walki oraz męskiej przyjaźni. Dokładnie opisane są helikoptery i pistolety, których używają w tym celu, więc jest to również lektura bardzo kształcąca. Niestety, zakończenie jest ponure, ponieważ Vesper odjeżdża z Panią i rozdeptuje sobie legitymację. Książka ta zawiera dużo patriotyzmu, a także podkreśla korzyści płynące z przystąpienia Polski do Unii Europejskiej, co widać w scenie, kiedy Nocarze lecą z Polski do Anglii bez kontroli granicznej. Z tego powodu nadaje się na lekturę dla młodych ludzi szukających własnej drogi w życiu. Książka ta opowiada o świecie przyszłości, w którym Ziemia jest już tak zniszczona, że w Afryce została tylko jedna święta góra. Dzięki nowoczesnej technologii została w kosmosie sztucznie utworzona afrykańska planeta, którą zasiedlili Masajowie, którzy nie chcieli być Kenijczykami, lecz w pocie czoła swych rąk uprawiać ziemię i doić krowy na podobieństwo swoich przodków. Planeta ta nazywa się Kirinyaga, podobnie jak książka. Głównym bohaterem jest Koriba, pełniący rolę szamana, ponieważ umie korzystać z komputera i w ten sposób przepowiada deszcz oraz inne nieszczęścia. Mieszkańcy wioski płaca mu kozami za leczenie, a on bardzo pilnuje przestrzegania dawnych obyczajów, co nieraz kończy się dramatycznie, na przykład musi zabijać noworodki, które urodziły się nie tym końcem, co trzeba. Książka jest podzielona na opowiadania. Najbardziej podobało mi się to opowiadanie, w którym mała dziewczynka leczy ptaka w chacie Koriby i na skutek tego uczy się rozmawiać z komputerem, a nawet tworzy własny system operacyjny. Historia ta ma smutne zakończenie, ponieważ dziewczynka chciała dotknąć nieba jak ptak i się zabiła, o czym napisała wiersz, a mieszkańcy wioski myśleli, że to wszystko czary. Inne opowiadania pokazują, jak ludzkie jednostki nie mogą się przystosować do trudów życia na Kirinyadze i muszą wyjechać za granicę lub wędrować po stepie razem z hienami. W końcówce książki na planecie rozbija się statek kosmiczny, co powoduje, że mieszkańcy dostają rowery, wiatraczki i inne nowinki techniczne. Na skutek tego z powrotem stają się Kenijczykami. Przesłanie z tego płynie takie, że przejawów cywilizacji nie da się powstrzymać wolą jednego człowieka. „Stan niewolności” jest to książka z gatunku science-fiction, ponieważ akcja rozgrywa się w przestrzeni kosmicznej. Znajduje się tam stacja, sztucznie zbudowana przez wielką korporację, na której wyhodowano nową rasę ludzi. Mają oni po cztery ręce, lecz nie mają wcale nóg. Jest to przystosowanie do życia w zerowej grawitacji, co powoduje, że potocznie nazywają ich czworączkami. Czworączki wykonują na stacji różne prace, na przykład sadzą rośliny jadalne. Jedna z dziewczyn zakochuje się w chłopaku z innej grupy i ma z nim niemowlę, które często nosi przy sobie, co powoduje podziw mniejszych dzieci, ponieważ nigdy nie widziały prawdziwej matki. Niestety, ta sielanka kończy się, gdy na stację przybywa kontrola z rządu, której przywódczyni sprzeciwia się genetyce oraz nienawidzi mutantów, w wyniku czego chce wszystkie czworączki odesłać na ziemię, żeby pełzały jak ptak z połamanymi skrzydłami. Główny bohater dramatycznie przełamuje swoje wątpliwości i pomaga czworączkom porwać stację wraz z lekarzem i jego żoną, która gra na skrzypcach bez nagłośnienia. W sekrecie kocha się w czwororęcznej dziewczynie imieniem Silver i nie chce, żeby od grawitacji opadła jej aureola srebrnych włosów. Książkę tę można polecić wszystkim nastolatkom spragnionym dowodu, że prawdziwa miłość nie takie przeszkody przezwycięży. |
Irvine Welsh, Szkot z Edynburga, zadebiutował dokładnie trzydzieści lat temu powieścią opartą bardzo mocno na swoim własnym życiu. Czyli na wspomnieniach z końca lat siedemdziesiątych, kiedy to heroina była „naturalnym elementem jego otoczenia” i sposobem na życie w Leith, jego rodzimej dzielnicy. Powieść ta, napisana po angielsku, szkocku i miejscami twardą miejscową gwarą z Leith, kojarzona jest u nas przede wszystkim z jej kinową ekranizacją. Mocną i nie pozostawiającą obojętnym.
więcej »Otaczają mnie ludzie twierdzący, że nikt już nie czyta tyle co kiedyś. Słysząc takie stwierdzenie raz po raz uświadamiam sobie, jak mało wiedzą oni o dzisiejszej społeczności czytelniczej, która oczywiście jest inna od tej, jaką pamiętają nasi rodzice czy dziadkowie, ale wciąż jest i działa… czasem nawet zbyt skutecznie.
więcej »Może i luty jest najkrótszym miesiącem, ale to nie znaczy że nie było czego recenzować!
więcej »Cyborg, czyli mózg w maszynie
— Andreas „Zoltar” Boegner
Narodziny superbohatera
— Andreas „Zoltar” Boegner
Pierwsza historia przyszłości
— Andreas „Zoltar” Boegner
10 naj…: 11 twarzy jesieni
— Esensja
Do księgarni marsz: Wrzesień 2018
— Esensja
Meandry
— Beatrycze Nowicka
Esensja czyta: Styczeń 2017
— Miłosz Cybowski, Dawid Kantor, Anna Kańtoch, Joanna Kapica-Curzytek, Beatrycze Nowicka, Marcin Osuch, Konrad Wągrowski
Esensja czyta: Wrzesień 2016
— Dominika Cirocka, Miłosz Cybowski, Jarosław Loretz, Beatrycze Nowicka, Marcin Osuch, Konrad Wągrowski
Piątka na piątek: Ten młody zdusi Centaury
— Esensja
Esensja czyta: Sierpień 2016
— Miłosz Cybowski, Joanna Kapica-Curzytek, Jarosław Loretz, Anna Nieznaj, Marcin Osuch, Joanna Słupek
Esensja czyta: Sierpień 2015
— Miłosz Cybowski, Jacek Jaciubek, Marcin Mroziuk, Agnieszka ‘Achika’ Szady
Kanon ze smoczej jaskini: Moja własna lista. Część I
— Beatrycze Nowicka
Co leży Pomiędzy?
— Magdalena Kubasiewicz
40 najgorszych okładek płyt 2021 roku… i bonus z pupą
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Muzyka 18+, czyli muzyka a branża porno (reaktywacja)
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Wszystko, czego nigdy nie chcielibyście wiedzieć o… Esensji (30)
— Agnieszka ‘Achika’ Szady
Wszystko, czego nigdy nie chcielibyście wiedzieć o… Esensji (29)
— Agnieszka ‘Achika’ Szady
40 najgorszych okładek płyt 2020 roku i bonus
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Wszystko, czego nigdy nie chcielibyście wiedzieć o… Esensji (28)
— Agnieszka ‘Achika’ Szady
Wszystko, czego nigdy nie chcielibyście wiedzieć o… Esensji (27)
— Agnieszka ‘Achika’ Szady
Jak poradzić sobie z brakiem dostępu do fryzjera, czyli 10 filmów z niesfornymi włosami
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Jeszcze więcej filmowych wirusów
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Wszystko, czego nigdy nie chcielibyście wiedzieć o… Esensji (26)
— Agnieszka ‘Achika’ Szady
Krótko o książkach: Lektura w splotach
— Jarosław Loretz
Meandry
— Beatrycze Nowicka
Rozterki magicznej dzieciarni
— Beatrycze Nowicka
Lengorchia na lato
— Beatrycze Nowicka
Esensja czyta: Sierpień 2017
— Dominika Cirocka, Miłosz Cybowski, Marcin Mroziuk, Beatrycze Nowicka, Marcin Osuch, Joanna Słupek, Agnieszka ‘Achika’ Szady
Kopiuj-wklej, nielegalna kaszanka i antypolskie spiski
— Beatrycze Nowicka
Esensja czyta: Styczeń 2017
— Miłosz Cybowski, Dawid Kantor, Anna Kańtoch, Joanna Kapica-Curzytek, Beatrycze Nowicka, Marcin Osuch, Konrad Wągrowski
Esensja czyta: Grudzień 2016
— Miłosz Cybowski, Joanna Kapica-Curzytek, Beatrycze Nowicka
Esensja czyta: Listopad 2016
— Miłosz Cybowski, Joanna Kapica-Curzytek, Beatrycze Nowicka, Konrad Wągrowski
Esensja czyta: Wrzesień 2016
— Dominika Cirocka, Miłosz Cybowski, Jarosław Loretz, Beatrycze Nowicka, Marcin Osuch, Konrad Wągrowski
Krótko o filmach: Porozmawiajmy z innym mną
— Agnieszka ‘Achika’ Szady
Po komiks marsz: Listopad 2022
— Paweł Ciołkiewicz, Piotr ‘Pi’ Gołębiewski, Marcin Knyszyński, Marcin Osuch, Agnieszka ‘Achika’ Szady
Coperdzikon
— Agnieszka ‘Achika’ Szady
Krótko o filmach: Thor to imię czy stanowisko?
— Agnieszka ‘Achika’ Szady
Krótko o filmach: Znałem twoją babcię
— Agnieszka ‘Achika’ Szady
Oko podarowane przez wilka
— Agnieszka ‘Achika’ Szady
Dżungla w browarze i burza w bramie…
— Agnieszka ‘Achika’ Szady
Malarka na walizkach
— Agnieszka ‘Achika’ Szady
10 naj… : 10 roztańczonych kadrów
— Marcin Osuch, Agnieszka ‘Achika’ Szady
Krótko o filmach: Kieślowszczyzna w pelerynce
— Agnieszka ‘Achika’ Szady
na wszystkich znanych bogów, co za stek bzdur! większych idiotyzmów nigdy na oczy nie widziałam. Jeśli to miał być żart, to mało śmieszny/