Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 29 marca 2023
w Esensji w Esensjopedii

Brent Weeks
‹Droga Cienia›

EKSTRAKT:40%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułDroga Cienia
Tytuł oryginalnyThe Way of Shadows
Data wydania12 listopada 2009
Autor
PrzekładMałgorzata Strzelec
Wydawca MAG
CyklAnioł Nocy
ISBN978-83-7480-150-8
Format600s. 135×205mm
Cena39,99
Gatunekfantastyka
WWW
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup

Ziejący czosnkiem zabójca i jego padawan
[Brent Weeks „Droga Cienia” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
„Daj mi kilka stron, a ja ci zagwarantuję pełen odjazd”, napisał w posłowiu do „Drogi cienia” Brent Weeks. Niestety, problem z tą powieścią jest taki, że przez pierwsze dwieście stron nie dzieje się praktycznie nic wartego uwagi, a kolejne trzysta jest wypełnione po brzegi akcją. Czy zatem bilans wychodzi na plus?

Miłosz Cybowski

Ziejący czosnkiem zabójca i jego padawan
[Brent Weeks „Droga Cienia” - recenzja]

„Daj mi kilka stron, a ja ci zagwarantuję pełen odjazd”, napisał w posłowiu do „Drogi cienia” Brent Weeks. Niestety, problem z tą powieścią jest taki, że przez pierwsze dwieście stron nie dzieje się praktycznie nic wartego uwagi, a kolejne trzysta jest wypełnione po brzegi akcją. Czy zatem bilans wychodzi na plus?

Brent Weeks
‹Droga Cienia›

EKSTRAKT:40%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułDroga Cienia
Tytuł oryginalnyThe Way of Shadows
Data wydania12 listopada 2009
Autor
PrzekładMałgorzata Strzelec
Wydawca MAG
CyklAnioł Nocy
ISBN978-83-7480-150-8
Format600s. 135×205mm
Cena39,99
Gatunekfantastyka
WWW
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup
Głównym bohaterem powieści jest Merkuriusz, mały ulicznik, członek jednego z wielu gangów walczących o terytoria w Norze. Całe życie marzy o tym, by zostać uczniem Durzo Blinta, najlepszego i najdroższego zabójcy w mieście (takich ludzi nazywa się tam siepaczami), którego jednym ze znaków charakterystycznych jest nawyk… żucia ząbków czosnku1). Mimo początkowych niepowodzeń i niechęci, jaką Blint obdarza przyszłego wychowanka, ostatecznie zgadza się go nauczać. Zawiązanie akcji jest, jak sami widzicie, wyjątkowo nieporadne i wyjątkowo schematyczne.
Dalszy ciąg akcji wlecze się niemiłosiernie – przez kilkaset stron śledzimy dorastanie Kylara (taki przydomek musiał przyjąć Merkuriusz po rozpoczęciu terminu u Blinta), jego treningi ze swoim mentorem oraz kontakty z młodymi arystokratami, gdy otrzymuje drugą tożsamość jako zubożały baronet. Tu i tam pojawiają się sceny, które dla czytelnika nie mają praktycznie żadnego znaczenia. Dopiero wiele stron później okazuje się, że bohaterowie trzecioplanowi, którzy wzięli w nich udział, nie pojawili się przypadkowo i tak naprawdę mieli jakiś wpływ na właściwą fabułę powieści. W pewnych przypadkach nawet dalszy ciąg nie wyjaśnia, po co autor wplótł w akcję niektóre epizody.
O ile jednak pierwsza część jest straszliwie nudna, o tyle w drugiej dzieje się tyle, że aż ciężko nadążyć za biegiem wydarzeń. Wydaje się, że autor za wszelką cenę chciał zapętlić akcję tak bardzo, jak to tylko możliwe. W tych wszystkich fintach i planach wewnątrz planów bardzo łatwo się pogubić, szczególnie jeśli nie przykładało się zbyt wielkiej wagi do zapamiętywania imion wszystkich drugo- i trzecioplanowych postaci, które pojawiły się w początkowych rozdziałach powieści. Ostatecznie prowadzi to do takiego mętliku, że aż szkoda czasu na próby domyślania się, kto jest kim, kto kogo szantażuje, a kto kim steruje. Tym bardziej że trup ściele się gęsto.
Druga część okazuje się również o wiele bardziej brutalna od pierwszej. To nie wada, nawet jeżeli w niektórych miejscach jest to zwykłe epatowanie krwią i wnętrznościami rodem z filmów gore. Wadą jest natomiast brak konsekwencji w uśmiercaniu bohaterów. Na przykład od początku wiadomo, że nastąpi rozstrzygająca walka, będąca punktem kulminacyjnym, lecz mimo to obaj adwersarze unikają tego starcia jak ognia. Weeksowi brakuje kunsztu Martina, by taka retardacja mogła zostać uznana za plus powieści. Bohaterowie wychodzą cało z najgorszych opresji, jak gdyby śmierć się ich nie imała, a technika deus ex machina używana jest często i wyjątkowo absurdalnie. Szczególnie rażące po oczach jest nagłe pojawienie się w mieście proroka przewidującego przyszłość, który oferuje swoją pomoc Kylarowi.
Pod względem stylu Weeks prezentuje się kiepsko. Męczące dialogi między uczniem a mistrzem czy zbyt uproszczone, a miejscami wręcz przeciwnie – zbyt pokrętne – opisy to stała cecha tej powieści. Coś takiego można wybaczyć początkującemu autorowi, a Weeks właśnie do takich się zalicza, jednak nie w sytuacji, kiedy wydaje powieść będącą początkiem trylogii. Po piątym z kolei dialogu, w którym Durzo stwierdza, że Kylar jest do niczego i powinien był go zabić już dawno temu, miałem ochotę odłożyć książkę na bok i nigdy do niej nie wracać. Natomiast po przeczytaniu jednostronicowych zmagań Kylara ze skomplikowanym mechanizmem obrony zamku doszedłem do wniosku, że zrozumienie tego, jak on działa, nie ma większego znaczenia, skoro i tak bohaterowi udało się osiągnąć zamierzony cel.
Jako debiut literacki „Droga cienia” prezentuje niski poziom. Wyraźna przepaść dzieląca powieść na dwie części nie sprzyja lekturze, ratowanie bohaterów z beznadziejnych sytuacji tylko irytuje czytelnika, kiepski styl wręcz domaga się porządnego redaktora, a interesujące elementy są w tej powieści niczym rodzynki w cieście. Jest ich zdecydowanie za mało.
koniec
28 czerwca 2010
1) Powieść niestety nie wyjaśnia, w jaki sposób ktoś, kto musiał zionąć czosnkiem co najmniej na kilka metrów wokół siebie, zdołał wyrobić sobie pozycję najlepszego siepacza. Chyba że zawdzięczał to swoim zdolnościom magicznym.

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Nieznośny ciężar wspomnień
Marcin Mroziuk

28 III 2023

W „Podpalaczce” towarzyszymy obdarzonej magicznym darem bohaterce, która znajduje się w samy centrum konfliktu targającego światem stworzonym przez Zoraidę Córdovę. Fabuła jest rzeczywiście wciągająca, natomiast szkoda, że zakończenie książki przynosi wyjaśnienie tylko części zagadek i każe spodziewać się powstania kolejnych części cyklu.

więcej »

Seryjni…: „Zawsze starałem się nie zostawiać żadnych śladów”
Sebastian Chosiński

27 III 2023

W rok po poświęconej Edmundowi Kolanowskiemu książce „Nekrofil” Andrzej Gawliński opublikował w Wydawnictwie Kryminalistycznym analizę zbrodniczej działalności kolejnego z polskich seryjnych morderców – Joachima Knychały. „Wampir” jest pozycją znacznie obszerniejszą, bo też materiał wyjściowy – kilkunastotomowe akta sprawy – pozwolił na dogłębniejsze zbadanie sprawy „Frankensteina”, jak nazwali go śledczy prowadzący dochodzenie w latach 70. i 80. ubiegłego wieku.

więcej »

Wobec grozy wojny
Joanna Kapica-Curzytek

26 III 2023

„Ognisty medalion” umiejętnie łączy współczesne motywy thrillera i powieści sensacyjnej z opowieścią o niełatwych losach ludzi u schyłku drugiej wojny światowej w stolicy Niemiec.

więcej »

Polecamy

Jak przewidziałem drugą wojnę światową

Stare wspaniałe światy:

Jak przewidziałem drugą wojnę światową
— Andreas „Zoltar” Boegner

Cyborg, czyli mózg w maszynie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Narodziny superbohatera
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza historia przyszłości
— Andreas „Zoltar” Boegner

Zobacz też

Tegoż twórcy

Tęczowa teologia sukcesu
— Beatrycze Nowicka

Moda na krzesanie, odcinki 403-492
— Beatrycze Nowicka

Potęga barw
— Katarzyna Piekarz

Z nadzieją patrząc w przyszłość
— Beatrycze Nowicka

A teraz poderżnij gardło za tatusia…
— Beatrycze Nowicka

Było kolorowo?
— Beatrycze Nowicka

Kolorowy Czarny Pryzmat
— Anna Kańtoch

Tegoż autora

Niezbędny zestaw startowy
— Miłosz Cybowski

Myślenie życzeniowe
— Miłosz Cybowski

Miniaturowy Wielki Kosmiczny Chomik w natarciu
— Miłosz Cybowski

Postęp musi trwać
— Miłosz Cybowski

Chaos, którego należało uniknąć
— Miłosz Cybowski

Nadmiar szkodzi
— Miłosz Cybowski

Czasy się zmieniają, lecz zasady nie
— Miłosz Cybowski

Moralność przyszłości
— Miłosz Cybowski

Rzeczy, których zabrakło
— Miłosz Cybowski

Ultimate Goth
— Miłosz Cybowski

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.