Przejście Północne-Zachodnie to droga wodna z Europy do wybrzeży wschodniej Azji przebiegająca wśród labiryntu archipelagów, zamarzających mórz i kryjących się w płytkiej wodzie skał Oceanu Arktycznego. Próby przebycia czy też raczej wytyczenia szlaku morskiego, który wyeliminowałby konieczność opływania Ameryki Południowej w celu przepłynięcia pomiędzy wybrzeżami Atlantyku i Pacyfiku, sięgają XV wieku. Wśród sporej grupy eksploratorów, którzy podjęli próbę przedarcia się przez wody Arktyki, był także brytyjski kapitan John Franklin. W 1845 roku wyruszył on na pokładzie statków „Erebus” i „Terror” wraz ze studwudziestodziewięcioosobową załogą, przyjmując sobie za cel przepłynięcie z Morza Baffina do Morza Beringa. Nie była to pierwsza wyprawa Franklina, wcześniej próbował bez powodzenia odnaleźć przejście także drogą lądową. Statki wchodzące w skład ekspedycji z 1845 ostatni raz były widziane przez wielorybników dwa miesiące od momentu wypłynięcia z portu – Franklin z załogą czekał w Zatoce Baffina na odpowiednie warunki, aby móc popłynąć dalej. Nikt z podróżników nie powrócił, w licznych wyprawach poszukiwawczych zginęło więcej osób niż liczyła załoga obu statków, a los śmiałków na długo stał się tajemnicą i wciąż pobudza wyobraźnię.