„Olgę i osty” ciężko mi jednoznacznie zaklasyfikować pod względem gatunku. Występują tu baśniowe elementy, magiczna kraina, diabły i postacie rodem z mitologii – mimo to określenie „fantastyka” nie do końca do książki pasuje. „Olga i osty” nie jest (a przynajmniej jest nie tylko) opowieścią o kobiecie, która pewnego dnia znajduje przejście do czarodziejskiego świata. To historia o zmaganiu się z przeszłością i teraźniejszością, próbach znalezienia swojego miejsca, depresji i trudnych relacjach z innymi. Elementy fantastyczne zdają się raczej pretekstem do przedstawienia wątków psychologicznych. Na końcu nie można mieć nawet całkowitej pewności, czy wszystkie magiczne przygody Olgi nie są tylko jakimś snem czy wytworem wyobraźni bohaterki. Która z Olg jest tą prawdziwą? W pewnym momencie bowiem historia dosłownie staje się wielowarstwowa, rozgałęzia się i czytelnik poznaje różne możliwe wersje wydarzeń – a w każdej z nich losy bohaterki zmierzają do zupełnie innego punktu. „Olga i osty” to powieść skomplikowana, najeżona symboliką, melancholijna i przede wszystkim pięknie napisana. Agnieszka Hałas po mistrzowsku splata wątki, tworzy niesamowity klimat i kreuje wiarygodnych bohaterów. Z postaciami stworzonymi przez autorkę zresztą bardzo łatwo się utożsamiać. Chyba każdego rzeczywistość czasem po prostu przerasta. Olga to postać do bólu wręcz prawdziwa i zwyczajna, niewiele mająca wspólnego z bohaterkami współczesnych powieści fantastycznych czy nawet tymi z literatury obyczajowej. Nie ma w niej niczego wyjątkowego. Nie jest piękna, nie dysponuje niezwykłymi mocami. Jej życie nie było usłane różami, ale to nie jedna z tych postaci, które to wiecznie krzywdzi okrutny świat. Nie zostawił jej mąż, nie zaczyna nowego, cudownego życia, nie jest Kopciuszkiem, nagle zdobywającym księcia z bajki… można by wyliczać tak długo. Olga po prostu stara się dać sobie radę ze światem i samą sobą.

„Olgę i osty” uważam za najlepszą z powieści Agnieszki Hałas. Sądzę też, że jest to lektura nie tylko dla fanów fantastyki, bo opis wydawcy mylnie sugeruje, że mamy do czynienia z fantastyczną powieścią przygodową. Jednocześnie jednak – to nie pozycja dla każdego. Nie nazwałabym jej prostą literaturą rozrywkową. Czytelnicy poszukujący wartkiej akcji, walk na śmierć i życie oraz wielkich bohaterów, mogą być rozczarowani. Jeśli ktoś jest całkowicie uczulony na wszelkie wątki fantastyczne – to też niekoniecznie lektura dla niego (choć jak mówiłam, można traktować je jak symbole, sny, podróż w głąb własnego umysłu czy po prostu wytwory wyobraźni, acz ja tak na nie popatrzeć nie umiem). To książka mocno specyficzna, ale warta uwagi z bardzo wielu względów. Najlepiej przed jej zakupieniem po prostu zapoznać się z fragmentami promocyjnymi i samemu ocenić, czy to odpowiednia lektura.