Główną bohaterką „Łaski” jest Maria Lenarczyk, pracująca w 1985 roku jako nauczycielka w szkole podstawowej w miasteczku, w którym dorastała. Okazuje się, że jej powrót w rodzinne strony nie był chyba najszczęśliwszym pomysłem, gdyż tajemnicze okoliczności śmierci jednego z jej uczniów zupełnie wytrącają Marię z równowagi. Zaczyna ona przypuszczać, że sprawa zmarłego Wojtka może mieć związek z tym, co przytrafiło się jej samej przed trzydziestu laty, kiedy na kilka dni zaginęła w pobliskim lesie. Sześcioletnią Marysię odnaleziono wtedy całą we krwi (ale nie jej własnej!) i niepamiętającą co jej się przytrafiło. Kiedy po Wojtku giną kolejne dzieci, główna bohaterka próbuje na własną rękę wytropić mordercę, a także odkryć mroczną tajemnicę kryjącą się w jej przeszłości. Z prawdziwym zainteresowaniem obserwujemy więc z jednej strony postępy prywatnego śledztwa Marii, z drugiej przebieg oficjalnego dochodzenia prowadzonego przez porucznika Adama Bogusza. Nie da się ukryć, że sympatia czytelników jest jednak po stronie stroniącej od ludzi nauczycielki, a nie ambitnego oficera milicji, który traktuje tę sprawę po prostu jako szansę na zrobienie kariery, a tak naprawdę kompletnie się nie przejmuje ofiarami czy ich bliskimi. Niewątpliwą zaletą „Łaski” jest przekonująco nakreślony obraz stosunków panujących w komisariacie i w szkole, gdzie niektórym zależy tylko na świętym spokoju, inni próbują kopać dołki pod kolegami, a praktycznie wszyscy interesują się cudzym życiem osobistym. Wiadomo przecież, że w małym miasteczku nikt nie jest całkiem anonimowy, w pewnym momencie ludzie zaczynają więc dziwnie patrzeć na Marię, gdyż wygląda na to, że to właśnie w jej pobliżu czai się śmierć.