Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 6 czerwca 2023
w Esensji w Esensjopedii

Anna Kańtoch
‹Łaska›

EKSTRAKT:50%
WASZ EKSTRAKT:
80,0 (0,0) % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułŁaska
Data wydania24 lutego 2016
Autor
Wydawca Czarne
SeriaZe strachem
ISBN978-83-8049-236-3
Format400s. 125×205mm
Cena34,90
Gatunekkryminał / sensacja / thriller
WWW
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup

Zabójczy ziemniak
[Anna Kańtoch „Łaska” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
„Łaska” Anny Kańtoch, autorki do tej pory znanej przede wszystkim z opowieści fantastycznych, to bardziej powieść psychologiczna o kobiecie w depresji niż kryminał. Istotne jest zatem pytanie: kto zabił?, ale znacznie ważniejsze: jak poradzi sobie z tym główna bohaterka?

Jacek Jaciubek

Zabójczy ziemniak
[Anna Kańtoch „Łaska” - recenzja]

„Łaska” Anny Kańtoch, autorki do tej pory znanej przede wszystkim z opowieści fantastycznych, to bardziej powieść psychologiczna o kobiecie w depresji niż kryminał. Istotne jest zatem pytanie: kto zabił?, ale znacznie ważniejsze: jak poradzi sobie z tym główna bohaterka?

Anna Kańtoch
‹Łaska›

EKSTRAKT:50%
WASZ EKSTRAKT:
80,0 (0,0) % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułŁaska
Data wydania24 lutego 2016
Autor
Wydawca Czarne
SeriaZe strachem
ISBN978-83-8049-236-3
Format400s. 125×205mm
Cena34,90
Gatunekkryminał / sensacja / thriller
WWW
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup
W centrum powieści stoi Maria, jej bolączki, próby – często daremne – prowadzenia ustabilizowanego życia. To kobieta z trudnym życiorysem: w dzieciństwie została porwana i odnaleziona w niejasnych okolicznościach, co położyło się cieniem na całym jej życiu. Nie ma rodziny ani przyjaciół. Próbuje się dostosować do otoczenia, żyć normalnie, ale zwłaszcza dla kobiety z małej miejscowości rzecz to wyjątkowo trudna. Tym bardziej że w okolicy zaczynają ginąć dzieci, co wiąże się w trudny do wytłumaczenia sposób ze sprawą z dzieciństwa Marii.
Jest tajemnica, połamana przez życie bohaterka, wstrząsająca zbrodnia, ciekawe charaktery dziecięce, małomiasteczkowi milicjanci – wszystko sprawnie napisane, z odpowiednio dozowanym napięciem. Powieść Anny Kańtoch wciąga, a zagadka Kartoflanego Człowieka może powodować u czytelnika szybsze bicie serca, jest to bowiem postać tyleż niezwykła, co odrażająca i tajemnicza. „Łaska” mogła być książką dobrą, jest jednak tylko przeciętną z kilku powodów.
Praca milicji została przedstawiona stereotypowo, jakby autorka wzorowała się na tzw. powieściach milicyjnych z czasów PRL-u, tych literackich potworkach, które dziś można traktować tylko jako osobliwą ciekawostkę i znak czasów. Mundurowi są nudni jak diabli i wyjątkowo nieudolni, poza młodą sierżant Drzymałą, która wprowadza nieco ożywienia. Niespecjalnie ciekawe są relacje w środowisku nauczycielskim, trochę koleżeństwa, trochę plotkarstwa, ale to wszystko bez ikry i nieco na siłę. Kuleje realizm. Nie wiadomo do końca, gdzie rozgrywa się akcja – raz padają sugestie, że w dużej wsi, innym razem bohaterowie przemierzają całe kilometry lub poruszają się autobusem (miejskim?). Sugeruje się, że mordowane dzieci mieszkały tak daleko od siebie, że nie mogły się ze sobą spotkać przypadkiem, co byłoby zrozumiałe w Warszawie czy Trójmieście, ale nie w małej mieścinie. Autorce nie udało się w kreacji świata wyjść ponad poziom stawiania makiet, dlatego trudno wczuć się w czasy realnego socjalizmu – one niczym się w praktyce nie różną od współczesnych, poza nic nie znaczącymi szczegółami. Niezrozumiałe jest, dlaczego w małej miejscowości nie wybucha panika, nawet po kolejnych zabójstwach dzieci. Mieszkańcy beztrosko organizują sobie obchody Dnia Miasta, wymieniają się spostrzeżeniami i właściwie tyle. Nie zamyka się szkół, a dzieciom nadal pozwala się poruszać po okolicy bez ograniczeń. Obserwujemy kolejne pogrzeby, które nie wywołują żadnych emocji.
Trudniejsza do oceny wydaje się część dotycząca działań operacyjnych ówczesnych służb mundurowych. Z dzisiejszej perspektywy jej nieudolność jest porażająca, ale jak wyglądało to w rzeczywistości? Niestety wiemy o tym niewiele, a poza czasopismami pokroju „Detektywa”, niewiele jest spójnych i wiarygodnych relacji o pracy milicji w PRL-u. W każdym razie powieściowa milicja nie ogłasza stanu wyjątkowego i nie powołuje specjalnego zespołu do złapania mordercy/porywacza. Dopiero po długim czasie przyjeżdża do pomocy z miasta wojewódzkiego podpułkownik Derkacz, który nie ma jednak w śledztwie żadnego udziału. Właściwie całą sprawę od początku do końca rozwiązuje porucznik Bogusz i sierżant Drzymała. Śledztwem nie interesują się również media, co można pewnie tłumaczyć ograniczonym dostępem do informacji w owym czasie, ale wątek ten nie zostaje w ogóle poruszony w książce. A przecież w krótkiej historii Polski socjalistycznej byłaby to, gdyby naprawdę się wydarzyła, zbrodnia bez precedensu, wyjątkowo przemyślana i krwawa. W dodatku z dziećmi jako ofiarami, a takie zbrodnie pozostają w pamięci jako wyjątkowo bestialskie. Szkoda zatem, że autorka zatrzymała się w pewnym momencie – z jednej strony wymyśliła intrygę wyjątkową brutalną, z drugiej rozwiązała ją jak najzwyklejsze śledztwo.
Łamigłówka przygotowana przez zabójcę okazała się niezwykle karkołomna (ze szczytowym momentem, gdy na oczach milicjantów zostaje zabity chłopiec, bo morderca „domyślił się”, gdzie ich znajdzie), przez co trudno w nią uwierzyć, a motywy sprawcy pozostają do końca mętne. Zresztą czytelnik obcujący od czasu do czasu z literaturą kryminalną bez trudu zgadnie mniej więcej w połowie, kto zabił. Bo w całej osadzie jest tylko jedna naprawdę tajemnicza postać i aż dziw, że milicjantom (i pozostałym mieszkańcom, zwłaszcza Marii, która zachowuje się jak oczadziała) nie przychodzi do głowy, żeby ją sprawdzić. Oczywiście czytelnikowi podrzuca się mylne tropy i mnoży wątpliwości, ale od pewnego momentu sprawa jest już całkowicie jasna, a ostatnie strony to już bardziej nabijanie objętości. Szkoda, bo historia miała duży potencjał, a ostatecznie bardziej rozczarowuje niż zachwyca. Pisarka osiągnęła jednak mimo niedociągnięć efekt niepewności, tajemnicy, potrafiła w pewnych sytuacjach dozować odpowiednio napięcie, a postać Marii, choć niemiłosiernie irytująca, jest nietypowa i tym samym oryginalna. I to ją właśnie najbardziej pamięta się po lekturze. Ale chyba o to autorce chodziło od początku, a kryminalna oprawa była jedynie kamuflażem.
koniec
16 września 2016

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Gwałt niech się gwałtem odciska!
Sebastian Chosiński

5 VI 2023

Po rozstaniu z Eberhardem Mockiem Markowi Krajewskiemu pozostał, przynajmniej jak na razie, już tylko jeden bohater – komisarz (względnie kapitan, w zależności od roli, jaką w danym momencie pełni) Edward Popielski. Po dwóch misjach, w których rywalizował z agentami Abwehry, w „Pasożycie” przychodzi mu ponownie nacisnąć na odcisk Sowietom. Ceną w tej walce jest życie szpiegujących przeciwko „czerwonym” agentów „Dwójki”.

więcej »

PRL w kryminale: Szpital grozy
Sebastian Chosiński

2 VI 2023

Błędy lekarskie są przykrą codziennością. Zwłaszcza w pracy chirurga, która jest szczególnie odpowiedzialna i stresogenna. Czasami pacjent umiera na stole operacyjnym, niekiedy już po zabiegu. Takie właśnie wydarzenie jest punktem wyjścia „Szklanki czystej wody” – kolejnej „powieści milicyjnej” Jerzego Edigeya, w której jedną z głównych ról odgrywa major Janusz Kaczanowski, oficer Komendy Stołecznej MO.

więcej »

Krótko o książkach: Fasada
Joanna Kapica-Curzytek

1 VI 2023

„Tajemnice Fleat House” to powieść kryminalna, pełna nieoczekiwanych zwrotów akcji i tajemnic. Te największe dotyczą przeszłości i zawikłanych ludzkich losów.

więcej »

Polecamy

Krótka druga wiosna „romansu naukowego”

Stare wspaniałe światy:

Krótka druga wiosna „romansu naukowego”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Jak przewidziałem drugą wojnę światową
— Andreas „Zoltar” Boegner

Cyborg, czyli mózg w maszynie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Narodziny superbohatera
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza historia przyszłości
— Andreas „Zoltar” Boegner

Zobacz też

Inne recenzje

Zło czające się w lesie
— Marcin Mroziuk

Tegoż twórcy

Koniec, czyli początek
— Marcin Mroziuk

Rodzinne tragedie
— Marcin Mroziuk

Przeszłość zawsze powraca
— Marcin Mroziuk

Z zegarmistrzowską precyzją
— Marcin Mroziuk

Śmierć na plaży
— Marcin Mroziuk

Upalne lato po Czarnobylu
— Anna Nieznaj

W białym domu
— Marcin Mroziuk

Zbrodnia w cieniu elektrowni atomowej
— Marcin Mroziuk

Esensja czyta: Październik 2016
— Miłosz Cybowski, Joanna Kapica-Curzytek, Jarosław Loretz, Marcin Mroziuk, Joanna Słupek, Agnieszka ‘Achika’ Szady, Konrad Wągrowski

Wybrańcy aniołów
— Marcin Mroziuk

Tegoż autora

Nieprawdopodobne, a jednak prawdziwe
— Jacek Jaciubek

Szpiega wynajmę
— Jacek Jaciubek

Suchość w ustach
— Jacek Jaciubek

Wszystkie odcienie szarości
— Jacek Jaciubek

Królestwo za kafelek
— Jacek Jaciubek

Historia wiary znaczona krwią
— Jacek Jaciubek

Człowiek-puzzle
— Jacek Jaciubek

Poprzez góry, poprzez lasy
— Jacek Jaciubek

Misja na Marsa
— Jacek Jaciubek

Dzieci ulicy
— Jacek Jaciubek

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.