Co oznacza zwrot "typowe red shirty"? To, że wyglądaja tak samo? Mam wrażenie, że to określenie nie do końca zrozumiałe dla przeciętnego czytelnika.

Nie rozumiem, to Pani po Fabryce Słów spodziewała się czegoś innego niż przeciętnego czytadła dla chłopców z pisiej Obrony Terytorialnej lub gimbazy od Korwina?

"Red shirt" to określenie pochodzące z serialu "Star Trek", oznaczające bezimiennego statystę, którego głównym zadaniem jest zginąć. W Esensji używamy czasem wyrażeń z fantastycznego odłamu popkultury :-)

@leszek
Patrz „Czerwone koszule” Scalziego

@Pawel.M.
Przez takie podejście przegapiłam „Łzy Mai”… I pewnie nie tylko ja. Więc jednak należy sprawdzać – albo wedle rad proroka Lebiody pozwolić żeby sprawdził ktoś inny, byle za długo nie czekać… ;-)

Odnośnie "red shirtów" - Zwykle staram się nie korzystać z anglojęzycznych trminów, ale w tym przypadku ów termin był nader adekwatny, uznałam też, że osoby zainteresowane powieścią z dużym prawdopodobieństwem będą go znać.

Odnośnie uwagi o Fabryce - rzadko ostatnio sięgam po ich książki, co nie znaczy, że wcale. Akurat w tym przypadku sięgnęłam przede wszystkim po Grzędowicza - z zainteresowania, bo "Pan lodowego ogrodu" bardzo mi się podobał. Co do innych, raz, że dobrze napisanym czytadłem nie wzgardzę, dwa - czasem można natrafić na coś sensownego. Jak patrzę na swoje półki, z FSowych książek widzę na nich np. Objawienie" Grepsa - nie pozbawione wad, ale jak na debiut całkiem niezłe, czy niedokończony cykl Mortki o Madsie Voortenie (tak wiem, że generalnie został zjechany, ale akurat mnie się spodobał), albo "Jesienne ognie" Komarowej, które bardzo lubię, mimo iż do niejednego można by się przyczepić.

Niestety myślę tak samo. Wielkie rozczarowanie. Kupa fajnych pomysłów z których nic nie wynika. Żal.

Koleżanka z pracy, której pożyczyłam "Hel-3" miała cudny komentarz: "tę książkę można by dawać dzieciom do czytania w szkołach, żeby zrozumiały, co nałóg robi z człowiekiem".

Koleżanka książkę oddała mi po przeczytaniu 200 stron, stwierdzając, że to smutne, iż Grzędowicz tak się literacko zmarnował. Ja już raczej po jego ewentualne następne ksiązki nie sięgnę, no chyba, że w recenzjach przeczytam, że udało mu się wyjrzeć poza wąski krąg własnych obsesji.