Login:
Hasło:
Pamiętaj mnie

Zapomniałem hasła	Nie mam jeszcze konta
Zaloguj przez:

dzisiaj: 28 stycznia 2020

50 najlepszych filmów 2019 r. – finał!
Jak co roku prezentujemy Wam 50 najlepszych – naszym zdaniem – filmów minionych 12 miesięcy, wybranych spośród tych. które były pokazywane w polskich kinach w oficjalnej dystrybucji.
Książka roku 2019
Po raz kolejny zapraszamy do głosowania na najlepsze książki minionego roku. Tym razem mamy dla Was 30 pozycji wydanych w 2019. Wybierzcie pięć z nich, aby zagłosować.
Najlepsze komiksy 2019 roku - nominacje
Podobnie jak rok temu, przedstawiamy Wam listę najlepszych premier komiksowych minionych 12 miesięcy wybranych przez redakcji Esensji. W tym roku jest 50 pozycji, na które będziecie mogli zagłosować, by ustalić listę czytelniczą.
Kurtka warta grzechu
W historii kinematografii wiele przedmiotów miało swoje znaczące pięć minut. Przypomnijcie sobie jak strużka potu ciekła wam po plecach na widok pewnej lalki, serca zdobywał balonik, umysł omamiał jedyny pierścień. Kurtka – główny bohater komedii „Deerskin” Quentina Dupieux – to jednak swoista nowość.
Do księgarni marsz: Grudzień 2019 – Styczeń 2020
Grudzień znów był bardzo ubogi wydawniczo, więc u nas pozownie łączone wydanie grudniowo-styczniowe przeglądu zapowiedzi ksiązkowych.

Książki

Magazyn CXCII

Pobierz magazyn

Konkursy

Książki roku 2019

Podręcznik

Nowości

książkowe

Algorytm Ady
James Essinger
Dymy nad Birkenau
Seweryna Szmaglewska
Irma
Marcin Gryglik
Ktoś, kogo znamy
Shari Lapena
Mord na Zimnych Wodach
Małgorzata Grosman
Nieodpowiednia dziewczyna
J. Harrow
Pamięci pamięci
Maria Stiepanowa
Powtórka z rozgrywki
Marcin Wolski

więcej »

Zapowiedzi

książkowe (wybrane)

Algorytm Ady
James Essinger
Ciężar pianina
Chris Cander
Miasteczko
Natalia Nowak-Lewandowska
Nagi sad
Wiesław Myśliwski
Nasza pani z Ravensbrück
Marta Grzywacz
Stażystka
Alicja Sinicka
Totalna magia
Alice Hoffman
Ziemia przeklęta
Juan Francisco Ferrándiz

więcej »

Joseph Conrad
‹Jądro ciemności›

EKSTRAKT:	100%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Jądro ciemności
Tytuł oryginalny	Heart of Darkness
Data wydania	I kwartał 2018
Autor	Joseph Conrad
Przekład	Patrycja Jabłońska
Wydawca	GREG
ISBN	978-83-7517-119-8
Format	96s. 150×210mm; oprawa twarda
WWW	Polska strona
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	MadBooks.pl
Kup w	Selkar.pl: 13,47 zł
Wyszukaj w	Skąpiec.pl

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

13,47 zł

Sprawdź cenę

Przeczytaj to jeszcze raz: Człowiek, który widzi
[Joseph Conrad „Jądro ciemności” - recenzja]

Anna Nieznaj

Kiedy głośno jest o kontrowersyjnie uwspółcześnionym spolszczeniu „Jądra ciemności” Conrada według Dukaja, warto też sięgnąć po jedno z tłumaczeń poprzednich: na przykład Patrycji Jabłońskiej. Może być i tak, że milenials czy korposzczur z generacji X odnajdzie się dużo łatwiej w spokojnym toku dziewiętnastowiecznej narracji.

Anna Nieznaj

Przeczytaj to jeszcze raz: Człowiek, który widzi
[Joseph Conrad „Jądro ciemności” - recenzja]

Joseph Conrad
‹Jądro ciemności›

EKSTRAKT:	100%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Jądro ciemności
Tytuł oryginalny	Heart of Darkness
Data wydania	I kwartał 2018
Autor	Joseph Conrad
Przekład	Patrycja Jabłońska
Wydawca	GREG
ISBN	978-83-7517-119-8
Format	96s. 150×210mm; oprawa twarda
WWW	Polska strona
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	MadBooks.pl
Kup w	Selkar.pl: 13,47 zł
Wyszukaj w	Skąpiec.pl

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

13,47 zł

Sprawdź cenę

Co uderza najmocniej, to przenikliwość spojrzenia. Narrator, mimo swojej niesłychanej przecież życiowej aktywności widzi świat z pozycji obserwatora – kogoś z zewnątrz. To nie tylko jego rola podróżnika: czy w nienazwanej po imieniu Brukseli, gdzie zostaje zatrudniony w swojej spółce handlowej, czy też w samym Kongu. Również na Londyn patrzy, jak na miejsce zupełnie obce, malując nieoczywistą wizję, rozpoczynającą się od słów: „I to również było jedno z mrocznych miejsc na ziemi” i rozwijającą się w dygresję o wyimaginowanym rzymskim dowódcy, którego los przywiódł nad dziką rzekę, w niesprzyjający klimat i upodlający brak cywilizacji. „Bezsilne obrzydzenie” w konfrontacji z dziczą.

Taki właśnie narrator, zdolny do widzenia nieoczywistości, relacjonuje absurd zachowań europejskich pracowników spółki, którzy pełni wielkich ambicji i intryganckiego zapału nie są w stanie załatwić prostej dostawy nitów do naprawy statku. Opowiada o dyrektorze zagubionej w dżungli stacji i że wobec faktu, iż „nie miał talentu organizacyjnego, inicjatywy, nawet zamiłowania do porządku” jego główną predyspozycją do pełnionego stanowiska jest zdrowie. Sam fakt fizycznego przetrwania wielu lat w skrajnie niesprzyjającym klimacie.

Marlowe mówi o afrykańskich robotnikach przymusowych: ich chorobach i śmierci, bezsensownej, możliwej do przewidzenia w takich warunkach. Tak jak z zaciętą ironią opowiada o groteskowej akcji gaszenia podpalonej chaty, tak też wyjaśnia, że w czasie długiej podróży w górę rzeki dawano lokalnym pomocnikom kawałki miedzianego drutu jako zapłatę. Mieli za to kupować prowiant, tyle że albo wiosek po drodze nie było, albo były wrogo nastawione, albo też po prostu nie zarządzano postojów – ponieważ Europejczycy mieli co jeść.

Nieśpieszna opowieść punktuje kolejne obserwacje, nie musząc w zasadzie dopowiadać do nich wniosków, gdyż samo postawienie problemów narzuca interpretacje. Marlowe przy tym jako wynajęty fachowiec – robi swoje. Organizuje pieszą przeprawę całej karawany do stacji, naprawia statek, prowadzi go w trudnym rejsie w górę rzeki, uczestniczy w potyczce i mimo szoku w momencie śmierci sternika, zachowuje przytomność umysłu. Nawet wtedy, gdy ma już „poczucie snu”, co wynika po prostu z narastającej choroby, opisanej też z tą nieco upiorną, sarkastyczną trzeźwością: „Być może miałem też trochę gorączki. Nie można żyć ciągle z ręką na pulsie. Często miałem »trochę gorączki« albo trochę czegoś innego – figlarne uderzenie łap dziczy, wstępne igraszki przed poważniejszym atakiem”.

Wszyscy oczywiście wiemy z niezliczonym odwołań, co będzie dalej, u kresu podroży: „pan Kurtz”, „wybitny człowiek”, który tak wspaniale prowadzi swoją stację, gromadzi transporty kości słoniowej, sobie tylko znanymi metodami. Jak okazuje się później, oczekując poddańczych ceremonii i wbijając na pale głowy buntowników, a jednocześnie pracując nad światłym raportem dla Towarzystwa na rzecz Zniesienia Dzikich Obyczajów – pełnym altruistycznych wielkich słów z zapomnianym później ręcznym postscriptum „Wybić całe to bydło!”.

Tyle znana interpretacja: Kurtz pozbawiony hamulców narzuconych przez własną cywilizację, postawiony – dzięki posiadaniu broni palnej – w roli jedynego w okolicy półboga stracił całą pozłotkę moralności, którą zdawał się prezentować, gdy działał w poprzednim, właściwym sobie świecie.

Jednak współczesny czytelnik prawdziwą grozę i „ohydę” czuje chyba na ostatnich stronach, gdy brukselscy znajomi wspominają z żalem zmarłego. „Mimochodem dał mi do zrozumienia, że Kurtz zasadniczo był wielkim muzykiem”. „Brałem go za malarza, który pisał do gazet albo za dziennikarza, który umiał malować”. „Był uniwersalnym geniuszem”. „Poinformował mnie, że właściwą sferą Kurtza powinna być polityka »od popularnej strony«”. „Jakże on umiał mówić! Elektryzował wielkie zgromadzenia. (…) Mógłby być wspaniałym przywódcą ekstremistycznej partii”.

Nie potrzeba cytować dalej. Gdy czyta się to obecnie, zbędna staje się fraza „pozbawiony hamulców narzuconych przez własną cywilizację” z najpopularniejszej interpretacji opowiadania – wszak te same mechanizmy tak niedługo później bez przeszkód działały na naszym kontynencie. Pozostajemy w myślach z uznaną kiedyś za oczywistość tezą „Niemcy to taki kulturalny naród”, która w jakiś sposób domyka się klamrą z początkowymi rozważaniami nad losem zagubionego w zimnej dziczy rzymskiego przywódcy. Przy czym znamienny jest opis pochodzenia oszalałego narcystycznego tyrana znad rzeki Kongo: „Jego matka była w połowie Angielką, ojciec w połowie Francuzem. Cała Europa miała wkład w stworzenie Kurtza”. Mam wrażenie, że nie zdziwiłaby ta przerażająca historyczna analogia Conradowskiego narratora, który nawet w gorączce zachowywał klinicznie precyzyjne spojrzenie świadka.

10 czerwca 2018

Komentarze

Dodaj komentarz

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Hiszpania jest jedną wielką mogiłą
Joanna Kapica-Curzytek

28 I 2020

„Strup” to wstrząsające świadectwo o pokłosiu wojny domowej w Hiszpanii. Choć żyjący nie chcą o niej z różnych przyczyn rozmawiać, szczątki zmarłych krzyczą. Oskarżąją i ostrzegają.

więcej »

Czarne chmury nad klasztorem
Marcin Mroziuk

27 I 2020

„Bjørn – syn burzy” to niezbity dowód na to, że powieść historyczna może być dla młodzieży równie wciągającą lekturą co pierwszorzędna fantastyka. To efekt tego, że Paweł Wakuła w swej książce umiejętnie łączy trzymającą w napięciu intrygę kryminalną z barwną opowieścią o początkach państwa Polan.

więcej »

Na marginesie historii
Miłosz Cybowski

26 I 2020

Historia Zakonu Ubogich Rycerzy Chrystusa i Świątyni Salomona, powszechnie znanego jako templariusze, to temat, który nie traci na swojej popularności. Paul Hill w książce „Templariusze na wojnie, 1120-1312” podejmuje się opisania ich militarnego udziału w konfliktach nie tylko na Bliskim Wschodzie, ale także na Półwyspie Iberyjskim i w Europie Wschodniej. Efekt pozostawia bardzo wiele do życzenia.

więcej »