Login:
Hasło:
Pamiętaj mnie

Zapomniałem hasła	Nie mam jeszcze konta
Zaloguj przez:

dzisiaj: 1 marca 2021

Na rubieżach rzeczywistości: Imperium wcale się nie rozpadło
„Valis” jest pierwszą z trzech ostatnich powieści Philipa K. Dicka – razem z „Bożą inwazją” i „Transmigracją Timothy’ego Archera” stanowi nieformalną trylogię, w której autor zawarł podsumowanie swoich literackich poszukiwań Boga, transcendencji i prawdy o otaczającej go rzeczywistości.
Uśmiech towarzyszki Kamli
Polityczny esej połączony z reportażem z partyzanckiego przemarszu to w wykonaniu prozaiczki światowej klasy broń niezwykle niebezpieczna. Arundhati Roy w „Indiach rozdartych” wrzuca czytelnika w sam środek krwawego konfliktu, opisanego z liryczną pasją.
Człowiek po przejściach
„Rork” należy do tych komiksów, które do dziś rozpalają wyobraźnię czterdziestoletnich fanów opowieści obrazkowych w Polsce.
Lupin: Odc. 4. Prawdziwa potęga mediów
Po tym, co widzieliśmy w poprzednim odcinku, oczywiście należało się spodziewać, że główny bohater weźmie na celownik Huberta Pellegriniego. Dawny pracodawca Babakara będzie jednak dla Assane’a niezwykle trudnym przeciwnikiem.
Uczyć nie bawiąc
Seria „Legendarna historia Polski” była zamkniętym przedsięwzięciem, zainicjowanym przy współpracy z polonijną Fundacją Kościuszkowską. Jednak sukces cyklu skłonił wydawcę „Sport i Turystyka” do samodzielnego już uruchomienia kontynuacji.
Nie każdy elf wygląda jak Legolas
Nie będę bardzo oryginalny twierdząc, że lubię ładnie wydane komiksy. Duży format (powiększony A4), twarda okładka, dużo materiałów dodatkowych. Taki właśnie jest pierwszy tom „Świata Dryftu”, i, co ważne, zawiera całkiem nieźle zapowiadającą się historię.

Książki

Magazyn CCIII

Pobierz magazyn

Podręcznik

Nowości

książkowe (wybrane)

Nocny powrót
Sebastian Fitzek
Anatomia pęknięcia
Michał Protasiuk
Księgi krwi
Clive Barker
Zew Wilka
Anthony Ryan
Hajmdal. Relikt
Dariusz Domagalski
Belfast
Aleksandra Łojek
Krótka piłka
Harlan Coben
Silva Rerum III
Kristina Sabaliauskaitė

więcej »

Zapowiedzi

książkowe

Na Zachód po trupie Polski
Bogdan Musiał
Czerwony śnieg na Etnie
Jarosław Mikołajewski, Paweł Smoleński
Pogrzebana
Peter Hessler
Przez drogi i bezdroża
Peter Hessler
Jak zdobyć supermoce
Ewa Martynkien

więcej »

Zadie Smith
‹Widzi mi się›

EKSTRAKT:	70%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Widzi mi się
Tytuł oryginalny	Feel Free
Data wydania	22 sierpnia 2018
Autor	Zadie Smith
Przekład	Justyn Hunia
Wydawca	Znak
ISBN	978-83-240-5417-6
Format	400s. 144×205mm; oprawa twarda
Cena	49,90
Gatunek	eseje / felietony, non-fiction
WWW	Polska strona
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	MadBooks.pl
Wyszukaj w	Selkar.pl
Wyszukaj w	Skąpiec.pl

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Zadie Smith uzupełnia swoje braki w wiedzy
[Zadie Smith „Widzi mi się” - recenzja]

Joanna Kapica-Curzytek

„Widzi mi się” potwierdza, że Zadie Smith to eseistka przekorna, czasem ironiczna, a nawet autoironiczna. Ale przede wszystkim – bardzo dobra obserwatorka i osoba ciekawa świata.

Zadie Smith uzupełnia swoje braki w wiedzy
[Zadie Smith „Widzi mi się” - recenzja]

„Widzi mi się” potwierdza, że Zadie Smith to eseistka przekorna, czasem ironiczna, a nawet autoironiczna. Ale przede wszystkim – bardzo dobra obserwatorka i osoba ciekawa świata.

Zadie Smith
‹Widzi mi się›

EKSTRAKT:	70%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Widzi mi się
Tytuł oryginalny	Feel Free
Data wydania	22 sierpnia 2018
Autor	Zadie Smith
Przekład	Justyn Hunia
Wydawca	Znak
ISBN	978-83-240-5417-6
Format	400s. 144×205mm; oprawa twarda
Cena	49,90
Gatunek	eseje / felietony, non-fiction
WWW	Polska strona
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	MadBooks.pl
Wyszukaj w	Selkar.pl
Wyszukaj w	Skąpiec.pl

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Na każdą książkę Zadie Smith czeka się z niecierpliwością, niezależnie od tego, czy zapowiadana jest powieść czy tom esejów. Nic dziwnego, autorka mając zaledwie 25 lat opublikowała swoją debiutancką powieść „Białe zęby” (rok 2000), która została entuzjastycznie przyjęta przez czytelników i doczekała się wielu nagród. Z kolei powieść „O pięknie” z 2005 roku znalazła się w finale nagrody Bookera. Oprócz tego autorka w ostatnich latach chętnie udziela wywiadów, z zaangażowaniem wypowiadając się na temat współczesnych przemian społeczno-kulturowych na świecie i kształtując opinię publiczną.

Przyznam się, że wolę Zadie Smith jako eseistkę aniżeli powieściopisarkę. Dwie jej ostatnie powieści: „NW” oraz „Swing Time” u mnie osobiście budzą niedosyt i trochę rozczarowują. Być może również dlatego, że są mocno osadzone w brytyjskich realiach i kodach kulturowych, nie do końca możliwych do odczytania przez kogoś, kto nie jest mieszkańcem Wielkiej Brytanii.

Gdy zapowiedziano „Widzi mi się”, cieszyłam się więc, że znów będę mieć okazję do obcowania z niebanalnymi, pełnymi ciekawych obserwacji tekstami Zadie Smith – tak jak to było w przypadku „Jak zmieniałam zdanie” (wydanego u nas w 2010 roku). Te oczekiwania częściowo zostały spełnione.

Sięgając po „Widzi mi się”, warto mieć przede wszystkim świadomość, że tom składa się z tekstów autorki nienowych, publikowanych w prasie angielskojęzycznej w latach 2010 – 2017. Tytuły gazet to górna półka: Zadie Smith współpracuje między innymi z brytyjskim dziennikiem „The Guardian”, czasopismem „Harper’s Magazine” oraz amerykańskim dwutygodnikiem „The New York Review of Books” i tygodnikiem „New Yorker”. To tylko niektóre źródła, z których pochodzą zebrane eseje. Bardzo dobrze, że taki wybór się ukazuje, ostatecznie niewielu z nas systematycznie czyta zagraniczną prasę i nie ma okazji dotrzeć do tekstów Zadie Smith publikowanych na bieżąco. (Budzi to trochę u polskiego czytelnika pragnienie, aby i u nas był choć jeden szeroko czytany tytuł, w którym byłoby tyle miejsca na eseje, recenzje i inne okołoliterackie formy publicystyczne).

„Jedną z moich pobudek do pisania jest to, że oferuje ono jaką taką sposobność do uzupełniania, na własną rękę, w skromnym zakresie, braków w wiedzy”, wyznaje Zadie Smith w eseju „Kilka uwag o nastrojeniu”. Rzeczywiście, ta motywacja, będąca ukłonem w stronę postawy Sokratesa, może być przekonująca. Tym bardziej, że zachodzi zjawisko sprzężenia zwrotnego: czytelnik czyni rzecz podobną (choć nie wyłącznie) – sięgając na przykład po eseje Zadie Smith po to, by czegoś się nauczyć lub przynajmniej poznać inny od swojego punkt widzenia. Jednak wgłębiając się w lekturę, nie możemy oprzeć się wrażeniu, że to czysta kokieteria ze strony autorki, która swobodnie żongluje nazwiskami, tytułami, faktami, interpretuje, dekoduje, chwali i krytykuje, tropi powiązania, demaskuje wiele kulturowych zjawisk. Jak na przykład w tekście „Pokolenie »dlaczego«”. Esej powstał w 2010 roku, ale upływ czasu i to, co dzisiaj wiemy o Facebooku i mechanizmach mediów społecznościowych sprawia, że tekst nabiera nowych znaczeń. Świetne jest omówienie powieści „Budda z przedmieścia” Hanifa Kureishiego, której lektura była dla Zadie Smith doświadczeniem pod wieloma względami przełomowym.

Możemy się przy okazji przekonać, że kultura anglosaska jest oczywiście globalna i uniwersalna, ale tylko do pewnego stopnia. Zadie Smith dużo miejsca poświęca temu, co hermetyczne i zrozumiałe tylko dla tych, którzy aktywnie uczestniczą w życiu społeczno-kulturalnym w Wielkiej Brytanii oraz USA. Sama autorka dzieli swój czas pomiędzy oba te kraje, obecnie jest wykładowczynią na Uniwersytecie Nowojorskim. Dlatego pewnym kłopotem dla polskiego czytelnika będzie z pewnością to, że „Widzi mi się” zawiera teksty dotyczących wielu nieznanych u nas twórców, realiów czy kodów kulturowych. Jeśli więc nie interesujemy się dogłębnie rapem, nie wszystko będzie dla nas zrozumiałe w tekście „Pan Hova dom zbudował”, w którym Smith analizuje (i ceni wysoko) twórczość Jaya-Z. Podobnie będzie z „Przyszywanymi braćmi”, nawiązującymi do programu komediowego „Key and Peele”, którego emisja zakończyła się w amerykańskiej telewizji trzy lata temu. Równie niełatwy w odbiorze, choć inspirujący intelektualnie, jest zbiór felietonów z „Harper’s Magazine”. Przeczytamy w nich na przykład o prozie Sharify Rhodes-Pitts (piszącej o tym, że Harlem to miejsce-nigdzie), o tym, że „jamajska fleksja stała się modna wśród białych brytyjskich nastolatków” i o tym, że proza Geoffa Dyera jest „bezklasowa”.

Jeśli tylko jesteśmy tego rodzaju czytelnikami, którzy – jak wyżej pisałam – są zainteresowani uzupełnianiem wiedzy i chętnie czytają nie tylko o tym, co już dobrze znają, z lektury będziemy zadowoleni. Trzeba jednak zaznaczyć, że autorka poprzeczkę zawiesiła bardzo wysoko. Niezłym wsparciem będzie z pewnością zamieszczony na końcu książki wykaz dzieł omawianych w tekstach, nawet z uwzględnieniem informacji o polskich tłumaczeniach. Do pełnego zadowolenia (i przejrzystości) brakuje mi tutaj jeszcze indeksu postaci oraz tytułów dzieł (filmów, książek, itp.), omawianych w tekstach przez autorkę – taki indeks jest w angielskojęzycznym wydaniu poprzedniego tomu esejów „Changing My Mind”.

Pomijając te przeszkody, poprzez lekturę „Widzi mi się” mamy znakomitą okazję do nawiązania intelektualnego dialogu z jedną z najciekawszych osobowości współczesnej literatury światowej. Zadie Smith jest bystrą obserwatorką świata, formułuje wyraziste i przenikliwe opinie, a przede wszystkim jest głęboko zanurzona w kulturze i jej różnorodnych zjawiskach, którą potrafi zajmująco interpretować. Warto podążyć jej tropami.

18 września 2018

Komentarze

Dodaj komentarz

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Różnorodny świat zwierząt
Joanna Kapica-Curzytek

1 III 2021

Mała małpka zgubiła swoją mamę. Z pomocą przychodzi motylek. Musi tylko się dowiedzieć, jak mama wygląda.

więcej »

Uciec, ale dokąd?
Marcin Knyszyński

27 II 2021

Wydawnictwo IX zebrało pięć starszych opowiadań Dawida Kaina, dołożyło dwa zupełnie nowe i wydało „Wszystkie grzechy korporacji Somnium”. Skromna, mała książeczka – ale niech nie zwiodą was jej niepozorne gabaryty. Wszystkie dotychczas czytane przeze mnie powieści autora („Oczy pełne szumu”, „Fobia” i „Ostatni prorok”) dotykały podobnego zagadnienia – kłopotu zwanego „istnieniem”. Tak, dokładnie – coś, co jest absolutnie podstawowe, niezbywalne i konieczne (choć tu można się spierać na szczycie (...)

więcej »

PRL w kryminale: Zielarz, przemytnik i arabski kochanek
Sebastian Chosiński

26 II 2021

Na początku lat 80. XX wieku aktywność literacka Zygmunta Zeydlera-Zborowskiego zaczęła wyhamowywać. Raz, że pisarz był już w wieku, w którym większość mężczyzn w Polsce Ludowej znajdowała się na emeryturze. Dwa, że wraz ze zmieniającą się sytuacją polityczną malała popularność „powieści milicyjnych”. Drukowany na łamach prasy „Czwarty klucz” był jedynym premierowym tekstem pisarza, jaki ukazał się w gorącym 1981 roku.

więcej »