W „Wyżej niż wysoko” oczywiście na pierwszym planie jest więc wspinanie się tam, gdzie mało kto odważyłby się stanąć. Okazuje się też, że takich jak oni zapaleńców jest więcej – możemy więc obserwować swoistą rywalizację, jaka toczy się między piątką przyjaciół a samotnikiem Jankiem. Zastanawiamy się, kto pierwszy wejdzie na niezdobyty przez innych wieżowiec czy komin, na jakim jeszcze szczycie niespodziewanie się spotkają. Równie istotne jest jednak to, że w książce Katarzyny Ryrych znajdziemy też nakreślone z sympatią portrety młodych ludzi, którym udało się znaleźć swoją własną przestrzeń, z dala nie tylko od świata rodziców, ale i rówieśników. Nie da się bowiem ukryć, że dorośli często nie mają zielonego pojęcia, o tym co robią ich dorastające dzieci, a z kolei nastolatkowie rzadko kiedy zastanawiają się nad tym, czego w ich wieku pragnęli ich ojcowie czy matki. Najwięcej do myślenia daje zaś czytelnikom to, jak członkowie NO ENTRY zachowują się po tragicznym wypadku jednego z nich. Obserwujemy u nich z jednej strony poczucie bolesnej straty, z drugiej chęć podjęcia kolejnych wyzwań…

Warto jeszcze dodać, że chociaż historia przedstawiona w „Wyżej niż wysoko” jest fikcyjna, to grupa NO ENTRY rzeczywiście działa i ma na swoim koncie zdobycie wielu obiektów pojawiających się w książce. Najważniejsze jest jednak to, że Katarzyna Ryrych potrafiła sprawić, że jest to pasjonująca lektura nie tylko dla podobnych do bohaterów poszukiwaczy przygód i adrenaliny.