Login:
Hasło:
Pamiętaj mnie

Zapomniałem hasła	Nie mam jeszcze konta
Zaloguj przez:

dzisiaj: 15 października 2019

Po komiks marsz: Październik 2019
Po festiwalowym szaleństwie z początku miesiąca, październik nie chce odpuścić portfelom komiksowych fanów.
Na rubieżach rzeczywistości: Koszmarna teofania
„Trzy stygmaty Palmera Eldritcha” zaliczane są do najbardziej złożonych, skomplikowanych i zarazem najlepszych powieści Philipa K. Dicka. Jest to też jeden z jego wyjątkowo osobistych utworów, w którym próbował mierzyć się z własnymi, głęboko skrywanymi lękami. Dick wspominał, że ta książka po napisaniu przerażała go tak bardzo, że nie potrafił do niej wrócić, aby wykonać autorską korektę. Dziś spotkamy się z istotą, którą niektórzy mogą nazwać Bogiem. A inni Szatanem.
Czy to człowiek?
To nie jest film superbohaterski. To nie jest też film o anty bohaterze. Ani nawet o arcyłotrze. To, podobnie jak Marvelowski „Logan”, film o człowieku.
Śmierć na plaży
„Pokuta” to trzeci już kryminał Anny Kańtoch, którego akcja rozgrywa się w latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku. I podobnie jak w „Łasce” i „Wierze” możemy tutaj liczyć na intrygującą zagadkę kryminalną, doskonale skonstruowaną fabułę i przekonująco nakreślony obraz życia w małym miasteczku w schyłkowym okresie PRL-u.
Ten się śmieje…
Przyszedł wreszcie czas na ostateczną rozgrywkę pomiędzy prezydentem Garrym Callahanem i Pająkiem Jeruzalem. Obaj stają do tego starcia po wielu przejściach i obaj nie mają już nic do stracenia.
Wiatr ze Wschodu (74)
Fantasy (choć nietypowe), science fiction (utrzymane w najlepszych tradycjach gatunku), horror (z rosyjską duszą). O tym wszystkim słów kilka w kolejnym raporcie o aktualnym stanie rosyjskojęzycznej fantastyki.
Do księgarni marsz: Październik 2019
Październik oznacza Targi Ksiażki w Krakowie i możliwość przebierania w zapowiedziach. Oto co wybraliśmy z tej obfitości.

Książki

Magazyn CXC

Pobierz magazyn

Podręcznik

Nowości

książkowe (wybrane)

Dopóki śmierć nas nie rozłączy
JoAnn Chaney
Dziadek Władek
Ewa Zawistowska
Dziecko na niebie
Jonathan Carroll
Europa
Marcin Libicki
Nieprzejednana Honor
David Weber
Pokrzyk
Katarzyna Puzyńska
Stuhrmówka
Maciej Stuhr, Beata Nowicka
Ultima
Stephen Baxter

więcej »

Zapowiedzi

książkowe (wybrane)

Czarownica ze wzgórza
Stacey Halls
Dziedzictwo Rodu Poldarków. Część VIII−XII
Winston Graham
Gareth Jones
Mirosław Wlekły
Holandia
Marek Orzechowski
Księżniczka incognito
Connie Glynn
Leonardo da Vinci
Dmitrij Mereżkowski
Mój Znak
Jerzy Illg
Opowiadania wszystkie
Clarice Lispector

więcej »

Mark Lawrence
‹Koło Osheim›

EKSTRAKT:	60%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Koło Osheim
Tytuł oryginalny	The Wheel of Osheim
Data wydania	17 kwietnia 2019
Autor	Mark Lawrence
Wydawca	Papierowy Księżyc
Cykl	Wojna Czerwonej Królowej
ISBN	978-83-65830-43-2
Format	640s. 143×205mm
Cena	47,90
Gatunek	fantastyka
WWW	Polska strona
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	MadBooks.pl
Wyszukaj w	Selkar.pl
Wyszukaj w	Skąpiec.pl

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Zatrzymać koło
[Mark Lawrence „Koło Osheim” - recenzja]

Beatrycze Nowicka

„Koło Osheim”, czyli zwieńczenie „Wojny Czerwonej Królowej” nie powinno rozczarować czytelników, którzy zdążyli polubić trylogię o księciu Jalanie.

Zatrzymać koło
[Mark Lawrence „Koło Osheim” - recenzja]

„Koło Osheim”, czyli zwieńczenie „Wojny Czerwonej Królowej” nie powinno rozczarować czytelników, którzy zdążyli polubić trylogię o księciu Jalanie.

Mark Lawrence
‹Koło Osheim›

EKSTRAKT:	60%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Koło Osheim
Tytuł oryginalny	The Wheel of Osheim
Data wydania	17 kwietnia 2019
Autor	Mark Lawrence
Wydawca	Papierowy Księżyc
Cykl	Wojna Czerwonej Królowej
ISBN	978-83-65830-43-2
Format	640s. 143×205mm
Cena	47,90
Gatunek	fantastyka
WWW	Polska strona
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	MadBooks.pl
Wyszukaj w	Selkar.pl
Wyszukaj w	Skąpiec.pl

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Na początek warto powiedzieć kilka cieplejszych słów o wydawcy, który tym razem stanął na wysokości zadania. Nowa tłumaczka poradziła sobie o wiele lepiej od osób odpowiedzialnych za przekład trylogii o Jorgu, a także dwóch poprzednich tomów cyklu poświęconego wnukowi Czerwonej Królowej. Korekta wreszcie spełniła swoją rolę. Dzięki temu odbioru nie psują niepoprawne gramatycznie zdania, nieadekwatne słowa, błędy ortograficzne oraz literówki. Wszystko to zdecydowanie uprzyjemnia lekturę. Co więcej – zaskakująco (jeśli przypomnieć sobie, jak ukazywały się tomy poprzednie), tym razem książka ukazała się zgodnie z datą premiery, a nie tygodnie czy nawet miesiące później.

O świecie, narracji czy bohaterach pisałam już w recenzjach „Księcia głupców” oraz „Klucza kłamcy”, więc nie będę się powtarzać, zwłaszcza że Lawrence trzyma się wytyczonej ścieżki. W „Kole…” znalazło się trochę humoru, ale i nieco wzruszeń oraz akcja, tym razem szczęśliwie bardziej dynamiczna niż w tomie drugim. Sposób narracji się nie zmienił (odbiorca obserwuje świat oczami Jalana), podobnie ton całej powieści. Nadal mamy do czynienia z historią przygodową, w której znalazło się miejsce na nutkę ironii i odrobinę gry z konwencją, ale też i sceny typowe dla fantasy heroicznej.

Podobnie jak w innych swoich książkach, Lawrence z różnym skutkiem bawi się w przeskoki czasowe i retrospekcje. Początkowo mnie to zirytowało – po tym, jak „Klucz kłamcy” kończył się przekroczeniem przez bohaterów bramy zaświatów, spodziewałam się, że akcja części trzeciej rozpocznie się od tego momentu. Tymczasem „Koło…” otwiera scena powrotu Jalana do świata żywych, a wydarzenia w krainie umarłych zostały poszatkowane i powplatane w charakterze wspomnień księcia. Po zastanowieniu się, doszłam jednak do wniosku, że autor wybrał bezpieczniejszą opcję – rozrzucone fragmenty budzą większą ciekawość czytelnika, poza tym w zaświatach wydarzyło się stosunkowo niewiele i relacjonowanie tego w porządku chronologicznym raczej osłabiłoby wydźwięk wydarzeń. W dodatku, w opisie „drugiej strony” czegoś zabrakło; choć Jalan nieraz wspomina, jak tam było strasznie, ów nastrój nie udziela się odbiorcy, wizji brakuje niepokojącego klimatu. Rozbicie opisu na fragmenty pozwala częściowo to zamaskować, jednak nie wystarczy, by w pełni zadowolić czytelnicze oczekiwania. Skoro już o wadach mowa, i tym razem mizernie zaprezentowały się postaci kobiece, zwłaszcza Lisa de Veer, pełniąca rolę jedynie statystki. Redaktor oryginalnego wydania przeoczył w jednym miejscu niekonsekwencję w relacjonowaniu wydarzeń, w drugim zaś w niewielkiej odległości pojawiają się dwa zbliżone do siebie dialogi.

Trylogia Czerwonej Królowej niejako meandruje dookoła historii Księcia Cierni – wątek Jalana oplata główny szkielet fabularny związany z nadciągającą katastrofą oraz sprzecznymi interesami magów i Budowniczych. Lawrence umieścił w powieści sporo nawiązań i smaczków czytelnych dla fanów trylogii o Jorgu. Szczególnie ubawiło mnie spotkanie obydwu książąt. Już wcześniej zauważyłam, że wiele elementów historii obu postaci jest do siebie wręcz aż nazbyt podobne. Autor zadrwił z tego, każąc bohaterom spotkać się na wspólnej popijawie i wyliczać punkty wspólne swoich biografii. Gdy wreszcie w pewnym momencie Jorg stwierdza, że jednak pewna okoliczność ich różni, czytelnik znający poprzednie książki osadzone w uniwersum Rozbitego Imperium wie, że młody Ancrath się myli (Lawrence dorzucił potem zresztą jeszcze jedno podobieństwo). W ten sposób autor zdaje się mówić, że zastosował takie rozwiązanie świadomie, po to, by pokazać, jak różne charakterologicznie postaci można zbudować na tych samych „punktach węzłowych”.

Skoro zaś o charakterach mowa – dość wiarygodnie została przedstawiona przemiana księcia Czerwonej Marchii. Nie zmienia się on na tyle, by przestać być lubiącym wygody i niewieście wdzięki arystokratą-utracjuszem, ale przyparty do muru potrafi wykazać się odwagą. Słuchając historii o duchach-echach-emanacjach Budowniczych uwięzionych w pułapce ludzkich wierzeń i mitologii, Jalan zastanawia się i dostrzega w sobie, jak i on zmienia się pod presją oczekiwań. Wiara Snorriego w zalety księcia zawstydza i wywołuje pragnienie, by tej dobrej opinii nie zszargać.

„Koło Osheim” tak naprawdę głównym bohaterem stoi – pisząc krótko, odbiorca, którego losy księcia Jalana obeszły, najprawdopodobniej przeczyta zwieńczenie jego historii z zainteresowaniem. Ci, którym protagonista był obojętny, mogą słusznie narzekać na zepchnięcie pozostałych postaci na odległy plan, czy dość „kameralną”, jak na ostatni tom trylogii, fabułę (więcej tu wędrówek i rozmów, zaś sceny opisane z największym rozmachem dość nieoczekiwanie przypadają na pierwszą połowę książki). Ja zaliczam się do tej pierwszej grupy, więc lektura sprawiła mi przyjemność.

16 czerwca 2019

PS. Sobie i czytelnikom życzę, aby Papierowy Księżyc wydał dalsze tomy trylogii Anthony’ego Ryana i Roberta Jacksona Bennetta, na które również czekam. Przy okazji dowiedziałam się, że na Zachodzie ukazał się też zbiór opowiadań ze świata Rozbitego Imperium – cudów się raczej nie spodziewam (opowiadanie dołączone do „Księcia Cierni” dobre nie było, wydaje się, że autor lepiej się sprawdza w dłuższej formie, choć też trudno rozsądzać na podstawie jednego przykładu), ale przeczytałabym.

PPS. Duży plus za okładkę – wprawdzie koncepcyjnie i kolorystycznie nawiązuje ona do zagranicznych, ale realizacja okazała się nad wyraz udana.

Komentarze

Dodaj komentarz

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Z zegarmistrzowską precyzją
Marcin Mroziuk

13 X 2019

Fani przygód Domenica Jordana aż kilkanaście lat musieli czekać na trzeci tom opowiadań z tym bohaterem. Ich cierpliwość została sowicie wynagrodzona przez Annę Kańtoch, bo „Diabeł w maszynie” nie tylko zawiera pięć niezwykle wciągających historii, ale odkrywa też przed czytelnikami nowe fakty z życia tego wyjątkowego medyka.

więcej »

Reklamy, motele, bary i mieszkańcy
Joanna Kapica-Curzytek

12 X 2019

Książka jest zapisem podróży autora po amerykańskiej prowincji. „Zaginiony kontynent” dokumentuje przebycie prawie czternastu tysięcy mil i wizytę w trzydziestu ośmiu stanach USA.

więcej »

Środkowy rozdział
Beatrycze Nowicka

11 X 2019

„Wściekła pogoda” Friederike Otto raczej stanowi rozszerzenie wiedzy o antropogenicznych zmianach klimatu niż wprowadzenie dla kogoś, kto dopiero próbuje zorientować się w temacie.

więcej »