Zazwyczaj w przypadku tego typu pozycji najwięcej emocji wzbudzają hasła poświęcone znanym osobom. W „Alfabecie Tyrmanda” takich też nie brakuje, możemy tutaj przeczytać, co pisarz sądził o wielu współczesnych mu dziennikarzach (m.in. Zygmunt Kałużyński, Mieczysław Rakowski), twórcach (np. Jan Kott, Zbigniew Herbert czy Wanda Jakubowska) czy politykach (m.in. Władysław Gomułka czy Franklin Roosevelt). Gros tych notek stanowią fragmenty „Dziennika 1954”, ale znajdziemy tu teksty powstałe później, które były drukowane w „Kulturze” i „Wiadomościach”. Inną sprawą jest, że stosunek Tyrmanda do wielu kolegów po piórze jest zazwyczaj dobrze znany jego wiernym czytelnikom, więc nie czeka na nich tutaj jakieś specjalne zaskoczenie. Bez wątpienia interesująca jest natomiast możliwość prześledzenia opinii twórcy „Życia towarzyskiego i uczuciowego” opublikowanych na ten sam temat na przestrzeni wielu lat (tak jest choćby w notkach o Aleksandrze Fordzie i Stefanie Kisielewskim oraz „Złym”). Zresztą podobny efekt wywołuje też już to, że w książce tej sąsiadują przemyślenia Tyrmanda z różnych okresów jego życia, a przecież chociaż nigdy nie był zwolennikiem komunizmu, to jednak zupełnie inne były jego doświadczenia w latach spędzonych w Polsce i na emigracji.

Na szczęście „Alfabet Tyrmanda” nie jest więc jedynie próbą zdyskontowania wzrostu zainteresowania postacią autora „Złego” w roku mu poświęconym, ale pozycją, która rzeczywiście pozwala na nowo przyjrzeć się jego dorobkowi. I właśnie z tego powodu może okazać się ona dla wielu osób zachętą do powtórnego sięgnięcia po „Dziennik 1954” czy powieści Leopolda Tyrmanda.