Trzeba przyznać, że bohaterki wykazują się dużą pomysłowością w przepłaszaniu wszelkiej maści książąt planujących poślubić Jadwigę. Nie ograniczają się one bowiem do rozpuszczania plotek, lecz dla osiągnięcia swych celów potrafią nawet zainscenizować przedstawienie godne prawdziwego teatru. Inną sprawą jest, że intrygi dziewcząt nie wyrządzają nikomu większej szkody, a one same nie wiedzą, że ich poczynania nie są wcale tak tajne, jak im się wydaje. Możemy się też przekonać, że na Wawelu ścierają się różne wpływy, a ściany często mają uszy. W związku z tym czeka na nas tutaj kilka niespodziewanych zwrotów akcji, a w miarę rozwoju wydarzeń fabuła staje się coraz bardziej wciągająca.

Co istotne, Kalina Jerzykowska potrafi barwnie przedstawić codzienne wydarzenia na królewskim dworze, a niewątpliwą atrakcją powieści jest też możliwość poznania burzliwych losów kilku sympatycznych dwórek. Autorka przywołuje też na kartach książki – choćby mimochodem – ważne postacie z tamtej epoki. I tak jedna z dwórek wspomina niedawne chrzciny Jana Kochanowskiego, a także jesteśmy świadkami dyskusji o rewolucyjnej teorii Mikołaja Kopernika. Swoją drogą akurat ten ostatni pomysł może budzić pewne wątpliwości, bo dzieło „O obrotach sfer niebieskich” ukazało się drukiem w 1543 roku, a akcja powieści toczy się 13 lat wcześniej. W sumie to jednak tylko drobiazg, który nie wpływa specjalnie na nasz odbiór utworu Kaliny Jerzykowskiej. Można natomiast się obawiać, że część młodych czytelników trochę się zniechęci do lektury „Dwórek królowej Bony” z powodu celowo wprowadzonych przez autorkę archaizmów (na szczęście wyjaśnionych w przypisach), ale już po kilkunastu stronach można przyzwyczaić się do takiego zabiegu literackiego. Z kolei pojawienie się tutaj kilku postaci występujących w „Paziach króla Zygmunta” może stać się zachętą do sięgnięcia po powieść Antoniny Domańskiej. Nie ulega zaś wątpliwości, że obie te książki nie tylko pozwalają lepiej poznać czasy Zygmunta Starego, ale również mogą dostarczyć nam sporo emocji.