Login:
Hasło:
Pamiętaj mnie

Zapomniałem hasła	Nie mam jeszcze konta
Zaloguj przez:

dzisiaj: 28 maja 2023

Upadek Rycerza: Część 5. Rycerz odnowiony
Tego już w czasach TM-Semic nie poznaliśmy. Batman pokonał Azraela, a sam Azrael najwyraźniej poszedł po rozum do głowy, Robin powrócił do jaskini, Nightwing pojawił się ni stąd ni zowąd i tylko rozczarowanego i obrażonego Alfreda nadal brakuje. Bruce Wayne wrócił do roli człowieka-nietoperza, prawda? No niestety, sprawa jest trochę bardziej skomplikowana.
Harry Potter? Narnia? Mozart!
Szafka z zegarem w szkolnej bibliotece okazuje się przejściem do świata fantazji. Brzmi jak początek streszczenia powieści dla młodzieży młodszej? Trochę tak, bo „Czarodziejski flet” Floriana Sigla to niejako próba pożenienia opery Mozarta z motywami typowo szkolnymi: wredny szpaner, sympatyczny fajtłapa, atrakcyjna koleżanka, budzący strach dyrektor. A po drugiej stronie – przygody, ratowanie świata i… królewna. Kogo wybierze bohater?
Niejednoznaczny kot
Jeżeli w ruinach kurortu znajdziesz nietknięte drzwi, a obok nich tajemniczą figurkę, na wszelki wypadek jej nie dotykaj, a już na pewno nie podnoś! Tytułowa bohaterka filmu „Suzume” przez swoją lekkomyślność zostaje wciągnięta w niesamowitą przygodę, w trakcie której będzie musiała uratować swój kraj oraz zakocha się w… żółtym krzesełku.
Kulawe konie: Sez. 1. odc. 1. Witajcie w czyśćcu (a może nawet w piekle)
Nie ulega wątpliwości, że twórcy „Kulawych koni” znakomicie potrafią operować kontrastami i igrać z przyzwyczajeniami widzów. I tak na początku pierwszego odcinka wprawdzie obserwujemy dynamiczną akcje przeprowadzoną przez agentów służb specjalnych, ale szybko wydarzenia toczą się w zgoła odmiennym tempie, Co istotne, mimo to napięcie wciąż utrzymuje się na wysokim poziomie.
Bywało lepiej
„Jesteśmy snem” to zbiór trzech krótkich powieści Ursuli K. LeGuin. Zbiór dość nierówny, bo zawarte w nim historie są leciwe i mało zajmujące, szczególnie dla współczesnego czytelnika.
Wporzo
„Niepodległość. Terra Alta II” to powieść kryminalna, ale przy okazji jest zaangażowanym głosem w dyskursie o tożsamości Katalonii.
Puchatek: Żenada i wstyd
Jak wielokrotnie pouczają starsi – co nagle, to po diable. „Puchatek: Krew i miód” potwierdza to w całej rozciągłości.

Książki

Magazyn CCXXVI

Pobierz magazyn

Podręcznik

Nowości

książkowe

Świt Atlantydy
Evan Currie
Bardzo spokojna okolica
John Bloom, Jim Atkinson
Duchy z Błękitnej Zatoczki
J. Fenosa
Kamienica
Agnieszka Panasiuk
Sekretne życie pobożnych kobiet
Deesha Philyaw
Sigalin
Andrzej Skalimowski
Szczęście
Magdalena Miecznicka

więcej »

Zapowiedzi

książkowe (wybrane)

Spotkanie z Ramą
Arthur C. Clarke
Abakanowicz
Paweł Kowal
Diakon kontra King Kong
James McBride
Dziesiąta Aleja
Mario Puzo
Jak uciec Houdiniemu
Kerri Maniscalco
Jaśminowy Tron
Tasha Suri
Lekcje
Ian McEwan
Wojna w blasku dnia. Księga 1
Peter V. Brett

więcej »

Adam Nasielski
‹Grobowiec Ozyrysa›

EKSTRAKT:	70%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Grobowiec Ozyrysa
Data wydania	9 października 2015
Autor	Adam Nasielski
Wydawca	CM
Cykl	Wielkie gry Bernarda Żbika
Seria	Kryminały przedwojennej Warszawy
ISBN	978-83-63424-79-4
Format	206s. 119×194mm
Cena	24,90
Gatunek	kryminał / sensacja / thriller
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	MadBooks.pl
Wyszukaj w	Selkar.pl
Wyszukaj w	Skąpiec.pl

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Zbrodnie w stylu retro: Żbik i Downar w szponach Ozyrysa
[Adam Nasielski „Grobowiec Ozyrysa” - recenzja]

Sebastian Chosiński

Jedno wiemy już od dawna: kiedy do akcji przystępuje inspektor Bernard Żbik, sprawa musi być naprawdę wyjątkowej wagi. Co z kolei za każdym razem wymagało od Adama Nasielskiego predyspozycji do wymyślania pełnych ekwilibrystyki fabuł. W „Grobowcu Ozyrysa”, którego akcja dzieje się w Warszawie, pisarz sięgnął aż do historii starożytnego Egiptu.

Sebastian Chosiński

Zbrodnie w stylu retro: Żbik i Downar w szponach Ozyrysa
[Adam Nasielski „Grobowiec Ozyrysa” - recenzja]

Adam Nasielski
‹Grobowiec Ozyrysa›

EKSTRAKT:	70%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Grobowiec Ozyrysa
Data wydania	9 października 2015
Autor	Adam Nasielski
Wydawca	CM
Cykl	Wielkie gry Bernarda Żbika
Seria	Kryminały przedwojennej Warszawy
ISBN	978-83-63424-79-4
Format	206s. 119×194mm
Cena	24,90
Gatunek	kryminał / sensacja / thriller
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	MadBooks.pl
Wyszukaj w	Selkar.pl
Wyszukaj w	Skąpiec.pl

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Nie da się ukryć, że Adam Nasielski – jeden z najpopularniejszych autorów literatury popularnej okresu międzywojennego – nie bał się wyzwań. Opisując perypetie inspektora Bernarda Żbika z warszawskiej Centrali Służby Śledczej, starał się z powieści na powieść utrudniać mu zadanie i, jeśli chodzi o skalę trudności, regularnie podnosić poprzeczkę. Jeśli czytelnikom „Wielkich gier…” wydawało się, że po historiach przedstawionych w „Domu tajemnic” (1935) i „Skoku w otchłań” (1936) nie sposób już wymyśleć niczego zaskakującego – szybko, bo po publikacji szóstej książki z serii, przekonali się, że jest to jednak możliwe. Wychodzi na to, że Nasielski, korzystając z uroków naddniestrzańskich Zaleszczyk, miał szczególnie bogatą wyobraźnię, względnie – to wcale nie wstyd – potrafił twórczo przerabiać koncepty innych klasyków światowego kryminału, jak Arthur Conan Doyle, Agatha Christie czy nadzwyczaj mu bliski Edgar Wallace.

„Grobowiec Ozyrysa” miał dwa różne warianty. Najpierw ukazał się w 1936 roku jako oddzielna książka; z kolei rok później w zeszytowej serii „Co Tydzień Powieść” wydrukowano – pod zmienionym na „Tajemniczego Zeta” tytułem – jego wersję skróconą. Taka praktyka często była przez Nasielskiego stosowana (jak się okazuje, nawet na wydawnictwach groszowych dawało się wówczas nieźle zarobić); sporządzając bibliografię dzieł pisarza, trzeba więc zachowywać niezwykłą czujność. Zwłaszcza że zwykł on również przygotowywać eksportowe – czyli rozgrywające się poza granicami Polski – wydania swoich opowieści, które publikował pod pseudonimem Bill Tramp. Z „Grobowcem Ozyrysa” sprawa jest prostsza.

Akcja powieści zaczyna się nietypowo. Żbik, który awansował na zastępcę naczelnika w Wydziale IV Komendy Głównej, otrzymuje drogą służbową zaproszenie na wielki bal organizowany pod patronatem żony ministra spraw zagranicznych w Resursie Obywatelskiej na Krakowskim Przedmieściu (szczęśliwie spalony we wrześniu 1939 roku budynek został po wojnie odbudowany). Podpisane jest ono nieczytelnie, więc trudno stwierdzić, kto był tak usłużny. Inspektor jest w każdym razie przekonany, że to zapewne któraś z jego licznych wielbicielek; wszak po nagłośnieniu przez prasę jego sukcesów na polu zawodowym cieszy się on sporym uznaniem nie tylko w resorcie. Być może właśnie dlatego, nie chcąc ranić nieznajomej, Żbik jako osobę towarzyszącą zabiera nie żadną ze znanych sobie kobiet, lecz swego przyjaciela i najbliższego współpracownika, aspiranta Adama Billewskiego. Na wypadek gdyby okazało się, że sprawa jest jednak związana nie z amorami, ale potencjalnym przestępstwem.

W czasie balu Żbik, mający oczy dookoła głowy, zwraca uwagę na pewnego starszego pana, który zachowuje się nadzwyczaj nerwowo, jakby czegoś bardzo się bał (dowodzi tego również wypukłość w kieszeni marynarki, co oznacza, że ma przy sobie broń). W pewnym momencie opuszcza on salę i… pojawia się dopiero następnego dnia w gabinecie Żbika – nie bezpośrednio, ale za sprawą swego osobistego sekretarza (gwoli ścisłości jednego z dwóch) Edwarda Downara, który zaprasza inspektora na spotkanie ze swoim szefem. Tym szefem okazuje się dyrektor Banku Południowego Erazm Stokowski, świeżo upieczony – mimo zaawansowanego wieku – bankier o międzynarodowej sławie. Jego rozmowa z policjantem (w obecności Billewskiego i Downara) ma dziwny przebieg. Najpierw Stokowski długo kluczy, a potem opowiada fantastyczną historyjkę o swoim udziale w odkryciu grobowca egipskiego boga śmierci Ozyrysa, która okazuje się… streszczeniem tekstu literackiego pewnego angielskiego autora. Na nieszczęście bankowca Żbik zna tę nowelę i demaskuje kłamstwo. Nie zmienia to jednak faktu, że Stokowski, choć nie chce powiedzieć detektywowi prawdy, jest śmiertelnie przerażony.

Sprawa ta nie daje Żbikowi spokoju. Tym bardziej że po powrocie do domu w anonimowym liście ekspresowym dostaje miniaturową figurkę Ozyrysa. Doświadczonemu policjantowi nie trzeba nic dwa razy powtarzać. Zdaje sobie sprawę, że życie bankiera jest zagrożone. Wraca więc do banku, ale – jak się okazuje – chwilę za późno. W czasie jego rozmowy z sekretarzem Downarem piętro wyżej ktoś morduje Stokowskiego. W jego plecach tkwi egzotyczny kindżał z wizerunkiem egipskiego boga. Inspektor każe natychmiast zamknąć wejście do budynku i wzywa policyjną ekipę. Zaczynają się poszukiwania zbrodniarza, który biorąc pod uwagę fakt, że we wszystkich oknach na trzech piętrach znajdują się kraty, nie mógł opuścić banku. Jakież jest więc zdziwienie Żbika, kiedy okazuje się, że – nie licząc oczywiście funkcjonariuszy Policji Państwowej – poza Downarem i zestresowanym woźnym (oraz oczywiście trupem) w banku nie ma nikogo innego. A ci dwaj mają akurat stuprocentowe alibi!

Sprawa nie do rozwiązania, prawda? Kolejna „wielka gra”? No tak, ale ktoś jednak musiał zamordować Erazma Stokowskiego. Jako że Żbik nie wierzy w duchy, upiera się, by szukać człowieka z krwi i kości. Jednocześnie stara się dowiedzieć jak najwięcej o ofierze; jest bowiem przekonany, że przyczyna śmierci dyrektora banku tkwi albo w prowadzonych przez niego niejasnych interesach, albo w tajemniczej wyprawie do Egiptu sprzed niespełna półtora roku, po powrocie z której Stokowski zaczął karierę bankowca. Wszystkie dotychczasowe powieści Nasielskiego miały ten sam schemat – ich fabuła zamykała się w dwudziestu czterech godzinach (tyle zazwyczaj potrzebował inspektor, aby wyjaśnić sprawę) i zazwyczaj – nie licząc prologu i epilogu – ograniczała się do jednego miejsca. Nie inaczej jest także w „Grobowcu Ozyrysa”. Głównym miejscem akcji jest bowiem trzypiętrowy budynek banku, a czas… tak, i tym razem Żbikowi dojście do prawdy nie zajmie więcej niż dobę. Chociaż uczciwie trzeba przyznać, że będzie musiał natrudzić się jeszcze bardziej niż przy poprzednich sprawach.

Z każdą kolejną częścią serii Nasielski nabiera wprawy w konstruowaniu fabuły; nie ogranicza się też, jak to bywało wcześniej (na przykład w otwierającej „Wielkie gry…” powieści „Alibi”), do krążenia po jednym pokoju (względnie mieszkaniu) i dywagowaniu na temat zbrodni w stylu Herkulesa Poirot bądź Sherlocka Holmesa. Tym razem inspektor musi dać z siebie więcej; wykazać się nie tylko intelektem, ale również wielką odpornością psychiczną i krzepą fizyczną. Odbywa też nocną automobilową wycieczkę po Warszawie, co staje się pośrednio pretekstem do przedstawienia życia wyższych sfer. Jeśli ktoś zastanawia się dzisiaj, w czym tkwił fenomen literatury popularnej międzywojnia, „Grobowiec Ozyrysa” dostarcza satysfakcjonujących odpowiedzi – powieść świetnie się czyta, bo jest wartko i sprawnie napisana, a na dodatek przywołuje niezwykle barwny świat, który zaledwie kilka lat po opisanych wydarzeniach przestał istnieć.

12 kwietnia 2021

Komentarze

Dodaj komentarz

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Krótko o książkach: Grzechy indiańskich ojców
Miłosz Cybowski

28 V 2023

„Mapa wnętrza” to bardzo amerykańska opowieść i wychwytywanie wszystkich zawartych w niej niuansów stanowi pewien problem. Czyni to z powieści Stephena Grahama Jonesa pozycję kłopotliwą zarówno w lekturze, jak i ocenie.

więcej »

PRL w kryminale: Piłeś – nie jedź!
Sebastian Chosiński

26 V 2023

Lata 70. XX wieku to zdecydowanie najlepszy okres dla Jerzego Edigeya. To w tamtej dekadzie powstały jego najwartościowsze, zachowujące atrakcyjność po dziś dzień, „powieści milicyjne”. Nie jest też chyba przypadkiem fakt, że głównym bohaterem kilku z nich jest oficer Komendy Stołecznej MO major Janusz Kaczanowski. W „Śmierci jubilera” stara się on rozwiązać sprawę, której korzenie tkwią w czasach okupacji.

więcej »

Przeczytaj to jeszcze raz: Eddie, Gino i Tony
Sebastian Chosiński

25 V 2023

Pisząc „Braci Rico”, mieszkający wówczas w Stanach Zjednoczonych belgijski pisarz Georges Simenon stworzył jedno ze swoich najwybitniejszych dzieł beletrystycznych. Opowieść o gangsterskiej rodzinie urosła w jego wykonaniu do antycznego dramatu psychologicznego, w którym rewizji poddane zostają takie pojęcia, jak honor, lojalność czy – nomen omen – braterstwo.

więcej »