Login:
Hasło:
Pamiętaj mnie

Zapomniałem hasła	Nie mam jeszcze konta
Zaloguj przez:

dzisiaj: 28 maja 2022

Kroniki księżycowe: Zanik ducha albo „jak od pospolitości zbawić świat”
W drugiej części Trylogii Księżycowej Jerzego Żuławskiego dwóch członków Bractwa Prawdy nieopatrznie uruchomiło statek kosmiczny Marka Zwycięzcy i ku własnemu przerażeniu wystartowało na Ziemię. Co zastaną, gdy już dolecą?
Pan Samochodzik po latach: Pośród szaleńców i gangsterów
„Pan Samochodzik i człowiek z UFO” pod wieloma względami różni się do poprzednich części cyklu Zbigniewa Nienackiego. Nie dość bowiem, że akcja powieści toczy się poza Europą, to jeszcze istotne znaczenie ma tutaj wątek fantastyczny. Zapewne w ten sposób autor starał się zdyskontować rosnącą w latach osiemdziesiątych popularność literatury science fiction, ale zabieg ten może budzić ambiwalentne odczucia.
Wspomnienie przyszłości
W naszej Galerii prezentujemy prace tegorocznego laureata nagrody Best Artist przyznanej przez Europejskie Stowarzyszenie Science Fiction (ESFS) – Rocha Urbaniaka
Pulsujący rytm metropolii
„Kot w Tokio” to nowoczesna opowieść o japońskiej stolicy i jej mieszkańcach. Smaki, kolory, zapachy, dźwięki wibrują i mieszają się ze sobą, tworząc jedyny w swoim rodzaju pejzaż wielkiego miasta.
Krótko o grach: Technika walki gazrurką
Dawno żadna gra komputerowa (a do tego zręcznościówka!) nie sprawiła mi tyle frajdy co „Streets of Rage 4”. Czwarta odsłona hitu sprzed lat może nie jest żadną rewolucją, ale w świetnym stylu reaktywuje nieco już wyświechtany gatunek.
Iść w stronę słońca
„Legendarne miasta” to tytuł pierwszego tomu z przygodami Alvara Mayora. Album zawiera osiemnaście rozgrywających się w XVI wieku opowieści o przygodach tajemniczego przewodnika, który w kolejnych podróżach po Ameryce Południowej poszukuje prawdy o sobie samym.
Upload: Sez. 2. odc. 7. Powrót z zaświatów
Nie ulega wątpliwości, że para głównych bohaterów jest naprawdę zdeterminowana, aby uniemożliwić realizację planu Davida Choaka. W tym celu Nathan musi odzyskać dostęp do tylnych furtek ukrytych w jego programie, który został wykorzystany przez Freeyond. Dokonanie tego nie będzie jednak takie proste.

Książki

Magazyn CCXVI

Pobierz magazyn

Podręcznik

Nowości

książkowe (wybrane)

Żeglarze i jeźdźcy
Feliks W. Kres
Książę Mgły
Carlos Ruiz Zafón
Niewidzialne biblioteki
Lawrence Liang, Monica James, Danish Sheikh, Amy Trautwein, Jacek Dehnel
Pałac Północy
Carlos Ruiz Zafón
Porwanie Europy
Sándor Márai
Przygodne rozważania
Elena Ferrante
Światła września
Carlos Ruiz Zafón
Wojna umarła, niech żyje wojna
Ed Vulliamy

więcej »

Zapowiedzi

książkowe (wybrane)

Cień kruka
Karin Nordin
Heroldowie Valdemaru
Mercedes Lackey
Wojna powietrzna i literatura
W.G. Sebald
Empuzjon
Olga Tokarczuk
Jej ostatnie wakacje
C.L. Taylor
Rytm Harlemu
Colson Whitehead
Tajemnice Fleat House
Lucinda Riley
Trup w wannie
Dorothy L. Sayers

więcej »

Ursula K. Le Guin
‹Sześć światów Hain›

WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Sześć światów Hain
Data wydania	3 listopada 2015
Autor	Ursula K. Le Guin
Przekład	Katarzyna Staniewska, Agnieszka Sylwanowicz
Wydawca	Prószyński i S-ka
Cykl	Hain
ISBN	978-83-8069-175-9
Format	944s. 151×231mm; oprawa twarda
Cena	69,90
WWW	Polska strona
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	MadBooks.pl
Wyszukaj w	Selkar.pl
Wyszukaj w	Skąpiec.pl

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Sześć światów Hain: Świat piąty
[Ursula K. Le Guin „Sześć światów Hain” - recenzja]

Miłosz Cybowski

„Słowo »las« znaczy »świat«” Ursuli Le Guin jest najbardziej pesymistyczną historią spośród wszystkich powieści z cyklu. Bo choć ostatecznie mieszkańcy porośniętej gęstym lasem planety zdołali wywalczyć wolność, to ich świat nigdy nie będzie taki sam.

Miłosz Cybowski

Sześć światów Hain: Świat piąty
[Ursula K. Le Guin „Sześć światów Hain” - recenzja]

Ursula K. Le Guin
‹Sześć światów Hain›

WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Sześć światów Hain
Data wydania	3 listopada 2015
Autor	Ursula K. Le Guin
Przekład	Katarzyna Staniewska, Agnieszka Sylwanowicz
Wydawca	Prószyński i S-ka
Cykl	Hain
ISBN	978-83-8069-175-9
Format	944s. 151×231mm; oprawa twarda
Cena	69,90
WWW	Polska strona
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	MadBooks.pl
Wyszukaj w	Selkar.pl
Wyszukaj w	Skąpiec.pl

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Powieść po raz pierwszy ujrzała światło dzienne w 1972 roku jako część antologii „Again, Dangerous Visions”. W 1973 roku zdobyła nagrodę Hugo. Osobnego wydania doczekała się cztery lata później, w 1976 roku. Historycznie jest ona umiejscowiona w dość wczesnym okresie uniwersum, na krótko po wynalezieniu ansibli, kiedy jeszcze głównym sposobem porozumiewania się między zamieszkującymi różne planety ludźmi były wiadomości przekazywane przy pomocy podróżujących między światami statków kosmicznych.

Akcja rozgrywa się na skolonizowanej przez Ziemian (którzy, o czym warto pamiętać, wcale nie stanowią w tym uniwersum głównej rasy ludzi) planecie o nazwie Nowa Tahiti. Choć „kolonizacja” to raczej niewłaściwe słowo – jest ich wszak zaledwie kilka tysięcy, a głównym zadaniem, jakie przed nimi stoi to, według jednego z bohaterów, kapitana Davidsona, „ujarzmienie” tego globu. Co oznacza ni mniej, ni więcej, tylko rabunkową gospodarkę i wycinanie gęstego, porastającego wszystkie lądy lasu. Nie ma w tym żadnego innego celu niż zarobek – na spustoszonej przez podobne podejście do ekologii Ziemi drewno jest praktycznie niedostępne i na tyle cenne, by opłacało się sprowadzać je z odległej o dwadzieścia siedem lat świetlnych planety. W momencie, w którym rozpoczyna się akcja, problemy związane z obfitą wycinką lasów na Nowej Tahiti zaczynają być dostrzegalne, zaś proekologiczne przesłanie książki będzie towarzyszyło nam aż do końca.

Początek zaskakuje również z innego powodu. Jest nim wspomniana wyżej postać kapitana Davidsona, człowieka w pełni oddanego swojej pracy i przekonanego, że nikt, kto nie dorównuje jego poziomowi męskości nie zasługuje na szacunek. Bycie macho to dla niego chleb powszedni i wcale się tego nie wstydzi. Ale mimo to trudno jednoznacznie powiedzieć, czy Le Guin starała się go odmalować jako postać typowo negatywną. Choć możemy się nie zgadzać z poglądami Davidsona, ten grubo ciosany archetyp prezentuje się jako całkiem przemyślana krytyka samczej dominacji określanej przez pierwotne instynkty takie jak zdobywanie kobiet i brutalna walka. Nie ma on żadnych wątpliwości co do tego, że zamieszkujący planetę tubylcy – niscy, porośnięci futrem i przypominający mu ziemskie małpy – to rasa, której bliżej do zwierząt niż do ludzi. Zaś fakt, że nie próbowali oni nawet stawiać oporu Ziemianom tylko potwierdzał ich niższy status na drabinie ewolucji:

Prędzej czy później stworzaki zostaną sprzątnięte i równie dobrze mogłoby się to stać prędzej. Tak to już jest. Istoty prymitywne zawsze muszą ustąpić istotom cywilizowanym. Albo dać się zasymilować. Ale, do diabła, przecież nie możemy zasymilować stada zielonych małp.

Nic nie trwa jednak wiecznie. Cztery lata po przybyciu Ziemian na planetę jeden z miejscowych imieniem Selver decyduje się rzucić wyzwanie lepiej uzbrojonym i pewnym siebie przybyszom, paląc obóz, w którym stacjonował Davidson i mordując wszystkich jego mieszkańców. Los chciał, że sam kapitan Davidson znajdował się wtedy zupełnie gdzie indziej, dzięki czemu uniknął masakry i poznał Selvera, który był za nią odpowiedzialny. Ci dwaj mają swoją historię, a dalsze wydarzenia zostają nakreślone właśnie w kontekście ich rywalizacji, czy może raczej – determinacji Ziemianina, by całkowicie pozbyć się wszystkich tubylców, nawet wbrew rozkazom dowódców.

Rzecz przedstawia się zupełnie inaczej z punktu widzenia Selvera i jego współplemieńców.

– Więc jak to jest z tymi istotami, Selverze? Wyglądają jak ludzie, mówią jak ludzie, a nie są ludźmi?

– Nie wiem. Czy ludzie zabijają ludzi, chyba że w napadzie szału? Czy jakieś zwierzę zabija swych współbraci? Tylko owady. Wyludzie zabijają nas tak łatwo, jak my zabijamy węże. Ten, który mnie uczył, powiedział, że zabijają się nawzajem w kłótniach, a także grupami, jak walczące mrówki. Nie widziałem tego. Ale wiem, że nie oszczędzają kogoś, kto prosi o życie. Uderzają w pochyloną szyję, widziałem to! Jest w nich pragnienie zabijania i dlatego uznałem, że należy ich unicestwić.

Nie chodzi tu więc jedynie o pragnienie zemsty, ale o odmienność kulturową i konflikt oparty na tym, w jaki sposób obie grupy się postrzegają. Dla Ziemian „stworzaki”, jak ich nazywają, nie mogą być ludźmi, bo przecież są małe, nie bronią się i można je łatwo zagonić do niewolniczej pracy. Dla miejscowych (którzy naturalnie samych siebie uznają za ludzi, zaś przybyszów określają mianem „wyludzi”) głównym wyróżnikiem nie jest wygląd, ale zachowanie. Pokojowo nastawieni mieszkańcy planety nie są w stanie zrozumieć, jak jeden człowiek może świadomie mordować drugiego – tylko owady posuwają się do takich zachowań. Ale w walce z przybyszami nie chodzi o pustą zemstę, czego dowodzi Selver kilkukrotnie.

Szkoda, że inne elementy związane ze zwyczajami i kulturą miejscowych nie zostały bardziej rozwinięte. Historia bardzo wiele na tym traci i w efekcie jesteśmy zmuszeni albo sami dopisywać swoje interpretacje do tego, co Le Guin zdecydowała nam się zaprezentować, albo pogodzić się z tym, że w „Słowo las znaczy świat” to dość indywidualny konflikt między Davidsonem a Selverem stanowi główną oś fabuły. Cała historia jest krótka i pozbawiona tej samej głębi, jaka cechowała „Lewą rękę ciemności”, ale też w porównaniu z pozostałymi częściami cyklu prezentuje się ona nie najlepiej. Jej antywojenne i antykolonialne przesłanie, mające swoje źródło w toczonej w latach 70. wojnie w Wietnamie, jest bardzo oczywiste i nie pozostawia miejsca na bardziej zniuansowane interpretacje.

Również na tle pozostałych powieści zupełnie odmienne jest tutaj zakończenie, w którym dominuje pesymizm. To nie sukces Rocannona, ochrona miejscowych plemion i zjednoczenie ich z Alterranami przez Agata, przechytrzenie Shinga czy wreszcie okupione śmiercią Estravena przyłączenie Gethen do Ekumeny. Choć Selver faktycznie powiódł swoich ludzi do zwycięstwa nad Ziemianami, ale za bardzo wysoką cenę, jaką było wprowadzenie konceptu morderstwa do ich świata. Właśnie dlatego został określony mianem boga: kogoś, kto zmienia rzeczywistość.

15 czerwca 2021

Komentarze

Dodaj komentarz

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

PRL w kryminale: Rachunek, za który trzeba słono zapłacić
Sebastian Chosiński

27 V 2022

Po dwóch opowiadaniach opublikowanych przez Juliana Woźniaka w latach 1957-1958 na łamach „Nowin Rzeszowskich” przyszła wreszcie pora na dłuższy tekst (można go nawet zakwalifikować jako mikropowieść). „Akcja «Małgosia» na tle poprzedników wypada znacznie ciekawiej, w efekcie można żałować, że po jej premierze autor nie kontynuował obiecująco rozkręcającej się kariery twórcy „powieści milicyjnych”.

więcej »

Mała Esensja: Niebezpieczne pragnienia
Marcin Mroziuk

24 V 2022

W „Poławiaczce pereł” młoda bohaterka podejmuje wyzwanie, któremu wcześniej nie podołało wielu dorosłych. Na czytelników czeka tutaj sporo emocji, gdyż będą jej towarzyszyć w wyprawie pełnej przygód i niebezpieczeństw. Mimo że to dopiero pierwsza część „Legendy o źrenicy oka” i nie wszystkie wątki zostają zamknięte, to historia opowiedziana przez Karin Erlandsson ma satysfakcjonujące zakończenie.

więcej »

Zawsze jest dobry moment na nowy początek
Joanna Kapica-Curzytek

23 V 2022

„Pewnej sierpniowej nocy” to przejmująca historia miłości, zdrady, zbrodni i straty. Oraz o tym, jak żyć z ich piętnem: przeczekać w samotności największy ból czy wybaczyć?

więcej »