O, nie wiedziałem że Hugo rozdzielono na część kobiecą i męską. A gdzie są laureaci męskiej?

Powiem tak - pierwszy tom cyklu Chambers był słaby.

Czytałam jedno opowiadanie Mary Robinette Kowal i ono było liche, choć oczywiście nie wiem jak reszta jej utworów.

Z kolei książki Wells wydane po polsku były całkiem przyjemne w lekturze, choć po prau latach nic już prawie z nich nie pamiętam.

Oto do czego prowadzi feminizm. Nikt mi nie wmówi, że mężczyźni rzeczywiście piszą słabiej od kobiet i ich utwory nie zasługują na nominacje i nagrody. O co więc chodzi? O dowalenie facetom? Fałszywie pojętą kobiecą solidarność? Czy jeszcze o coś innego? Bo nie rozumiem. Z roku na rok było coraz mniej nominacji dla facetów, ten proces trwał od dawna, ale zdaje się, że w końcu przekroczono granice śmieszności. Czy ktokolwiek racjonalnie myślący może jeszcze te nagrody traktować poważnie? W xx wieku lwią część nagród zgarniali mężczyźni, bo mało było kobiet piszących fantastykę. Gdy ich liczba zaczęła wzrastać, pojawiły się nominacje i wygrane, był to proces naturalny. To, co dzieje się obecnie, a właściwie od kilku lat normalne już nie jest...

Ciężko wyrzeźbić inne wyniki, jeśli w nominacjach praktycznie nie ma facetów. W powieści było 5:1 na korzyść kobiet, w mikropowieści 5:1, w noweli 5:1, a w opowiadaniu - cóż za zaskoczenie - również 5:1.

Dla równowagi mamy Hugo Retro, za jednym wyjątkiem (Catherine L. Moore jako współautorka), sami mężczyźni.
I do tego jakie utwory, sama klasyka fantastyki!

nie czytalem pozycji z 2019 ale strzelam ze retro (fajny Leiber i opowiadanie z top 10 wszechczasow)