Po płytę marsz: Styczeń 2016Jeśli wziąć premiery płytowe stycznia za wyznacznik jakości muzyki w całym 2016 roku, to zapowiada nam się wyśmienite dwanaście miesięcy.
Piotr ‘Pi’ GołębiewskiPo płytę marsz: Styczeń 2016Jeśli wziąć premiery płytowe stycznia za wyznacznik jakości muzyki w całym 2016 roku, to zapowiada nam się wyśmienite dwanaście miesięcy. Kiedy: 8 stycznia Nowy rok zaczynamy mocnym akcentem, czyli nową płytą Davida Bowiego. Co prawda nie została wydana z zaskoczenia jak poprzednia („The Next Day” z 2013 roku), ale za to zawiera bardzo zaskakujący materiał. Nie liczcie na wpadające w ucho przeboje, co nie znaczy, że nie warto tego albumu poznać. Ci, co go już słyszeli, twierdzą, że stanie się klasyką już w momencie wydania. Kiedy: 15 stycznia Kiedyś z Panic! At the Disco był nieźle zapowiadający się zespół indierockowy, teraz to bardziej kolektyw czysto popowy pod kierownictwem jednego człowieka – multiinstumentalisty Brendona Uriego. Ale jeśli szlachetny, to czemu nie. Ostatnim wydawnictwem grupy jest „Too Weird to Live, Too Rare to Die!” z 2013 roku. Kiedy: 15 stycznia Ostatni album Skunk Anansie („Black Traffic” z 2012 roku) zebrał bardzo mieszane recenzje. Pojawiły się nawet opinie, że ekipa Skin się wypaliła i czas najwyższy, by pomyślała o emeryturze. Podobno jednak zespół na „Anarchytecture” zagrał wszystkim niedowiarkom na nosie, albowiem jest jego najlepszym wydawnictwem w XXI wieku. Kiedy: 15 stycznia Debiutancki krążek Daughter („If You Leave”) zaczarował większość działu muzycznego Esensji, czego dowodem było wyróżnienie go w podsumowaniu najlepszych płyt 2013 roku. Długo trzeba było czekać na jego następcę, ale mam nadzieję, że w zestawieniu za dwanaście miesięcy również o nim wspomnimy. Kiedy: 22 stycznia W czasie, kiedy Metallica nie może uporać się z jednym albumem przez całe lata, jej były gitarzysta Dave Mustaine ze swoim Megadeth serwują płytę za płytą. Co ważniejsze, zawsze trzymając poziom. Zdaje się, że okres eksperymentów mają za sobą i interesuje ich jedynie radosne thrashowanie. Oby tak dalej. Ostatnim albumem studyjnym zespołu jest „Super Collider” z 2013 roku, natomiast wydawnictwem koncertówka „Countdown to Extinction: Live” również z 2013. Kiedy: 22 stycznia Choć najlepsze czasy Suede minęły razem z XX wiekiem, zespół nie przestaje poszukiwać. Tym razem skupił się na formie, ponieważ łącznie z płytą otrzymujemy film, będący wizualizacją muzyki. To już kolejny wykonawca, który ostatnio zdecydował się na podobny krok – ot, znak czasów. Jakoś bowiem należy zachęcić słuchaczy do kupna tradycyjnego nośnika (mam tylko nadzieję, że o to chodzi, a nie o fakt, że już nic bez obrazków się nie sprzeda). Ostatnim albumem Suede jest „Bloodsports” z 2013 roku. Kiedy: 22 stycznia Norwegowie z Ulver nie zwalniają tempa i regularnie dostarczają fanom kolejne porcje nowej muzyki. Tym razem będzie to aż ponad 80 minut utworów, które stanowią improwizacje wycięte z 12 koncertów, jakie zespół dał w lutym w 2014 roku, nad którymi następnie pracował w studio. Ostatnim wydawnictwem grupy jest nagrany wspólnie z Sunn O))) „Terrestrials” z 2014 roku. Kiedy: 22 stycznia Steven Wilson nie traktuje „4 ½” jako osobnego albumu, tylko swego rodzaju czasoumilacz dla tych, którzy czekają na regularny piąty album. Zawiera on bowiem odrzuty z sesji do poprzedniego krążka artysty „Hand.Cannot.Erase” (2015), do „The Raven That Refused to Sing (And Other Stories)”, a nawet nagranie z 1998 roku, pierwotnie powstałe z myślą o Porcupine Tree. Kiedy: 29 stycznia „The Astonishing” będzie concept albumem w dwóch aktach (na dwóch CD). Zabierze nas w przejażdżkę po futurystycznej przyszłości, której będą nam towarzyszyły, jak zwykle, ekwilibrystyczne popisy instrumentalistów. Oby tym razem tylko obyło się bez przerostu formy nad treścią… Ostatnim wydawnictwem zespołu jest koncertówka „Breaking the Fourth Wall” z 2014 roku. ![]() 10 stycznia 2016 |
W XXI wieku zespół Pink Floyd praktycznie przestał istnieć. Panowie jeśli już nagrywali, to raczej na swój rachunek, a o koncertach mowy być nie mogło. Niemniej fani niemal co roku są uszczęśliwiani kolejnymi albumami sygnowanymi nazwą zespołu. Na przykład składanką nagrań ze schyłkowego okresu działalności grupy „The Later Years: 1987–2019” z 2019 roku.
więcej »Muzyczna archeologia? Jak najbardziej. Ale w pełni uzasadniona. W myśl Horacjańskiej sentencji: „Nie wszystek umrę” chcemy w naszym cyklu przypominać Wam godne ocalenia płyty sprzed lat. Albumy, które dawno już pokrył kurz, a ich autorów pamięć ludzka nierzadko wymazała ze swoich zasobów. Dzisiaj zawierający nagrania z listopada 1978 roku koncertowy album formacji Hawklords.
więcej »Muzyczna archeologia? Jak najbardziej. Ale w pełni uzasadniona. W myśl Horacjańskiej sentencji: „Nie wszystek umrę” chcemy w naszym cyklu przypominać Wam godne ocalenia płyty sprzed lat. Albumy, które dawno już pokrył kurz, a ich autorów pamięć ludzka nierzadko wymazała ze swoich zasobów. Dzisiaj pierwszy album formacji Hawklords, która przyjęła tę nazwę, ponieważ Dave Brock nie był pewien, czy może zgodnie z prawem używać szyldu Hawkwind.
więcej »Murray Head – Judasz nocą w Bangkoku
— Wojciech Gołąbowski
Ryan Paris – słodkie życie
— Wojciech Gołąbowski
Gazebo – lubię Szopena
— Wojciech Gołąbowski
Crowded House – hejnał hejnałem, ale pogodę zabierz ze sobą
— Wojciech Gołąbowski
Pepsi & Shirlie – ból serca
— Wojciech Gołąbowski
Chesney Hawkes – jeden jedyny
— Wojciech Gołąbowski
Nik Kershaw – czyż nie byłoby dobrze (wskoczyć w twoje buty)?
— Wojciech Gołąbowski
Howard Jones – czym właściwie jest miłość?
— Wojciech Gołąbowski
The La’s – ona znowu idzie
— Wojciech Gołąbowski
T’Pau – marzenia jak porcelana w dłoniach
— Wojciech Gołąbowski
50 najlepszych płyt 2016 roku
— Esensja
Styczeń 2017
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Boże Narodzenie 2016
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Wakacje 2016
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Czerwiec 2016
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Maj 2016
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Kwiecień 2016
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Marzec 2016
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Luty 2016
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Grudzień 2015
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Listopad 2015
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Msza dla ortodoksyjnych wyznawców
— Przemysław Pietruszewski
Nie tylko o rozstaniach
— Michał Perzyna
Boska cząstka
— Jacek Walewski
Powrót z podniesionym czołem
— Łukasz Izbiński
Tu miejsce na labirynt…: Kruk krukowi, czyli Muzyczna opowieść niesamowita
— Sebastian Chosiński
Esensja słucha: Październik 2011
— Sebastian Chosiński, Piotr ‘Pi’ Gołębiewski, Bartosz Makświej, Michał Perzyna
Czarne chmury nad Teatrem Marzeń
— Przemysław Dobrzyński
Ziggy pożera Amerykę
— Marcin Piwnik
We własnym cieniu
— Mieszko B. Wandowicz
Pink Floyd w XXI wieku: Wczesne późne lata
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Traumy i niezaleczone rany
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Dekada TM-Semic: Narodziny nowego Supermana
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Baśń z truchłem wielkiego kraba w tle
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Pink Floyd w XXI wieku: Paczuszka z płytami
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Wyrzutki spod miasta
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Po komiks marsz: Marzec 2023
— Paweł Ciołkiewicz, Piotr ‘Pi’ Gołębiewski, Marcin Knyszyński, Marcin Osuch
Komiksowe Top 10: Luty 2023
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Opowieści z dwóch stron barykady
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Dekada TM-Semic: Czy tańczyłeś już z diabłem w bladym świetle księżyca?
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski