Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.
Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.
Ślepa miłość
Ed Brubaker i Michael Lark dalej komplikują życie nieustraszonemu śmiałkowi z Hell’s Kitchen. Tym razem Daredevil musi stawić czoła nie tylko swoim arcywrogom, ale także poważnemu kryzysowi, jaki niepostrzeżenie wkradł się w jego małżeństwo z Millą.
Serialomaniak.pl: Premiery i powroty seriali – wrzesień 2018
Żegnamy się z latem, za to witamy kolejne nowości serialowe. Ciekawi, o czym będzie długo wyczekiwany spin-off „Synów anarchii”? A może wyglądaliście już powrotu najsłynniejszych chirurgów z Seattle czy też superbohatera o żelaznej pięści? Jedno jest pewne: w obliczu takich nowości doba wydaje się zdecydowanie za krótka.
Samba de Janeiro
Komiks „Kocia skórka. Historia samby” to dzieło bardzo wymagające, ale oferujące wytrwałemu czytelnikowi prawdziwą komiksowo-muzyczną ucztę. Przemierzając mroczne uliczki Rio de Janeiro oraz zadymione lokale wypełnione po brzegi muzyką i emocjami, stopniowo zostajemy pochłonięci przez kołyszący rytm samby.
Do księgarni marsz: Wrzesień 2018
Po ubogich miesiącach wakacyjnych we wrześniowych zapowiedziach wydawców widać wyraźnie ożywienie.
Mała Esensja: Niepozorny dom nad brzegiem morza
Wprawdzie „Dzieci z wyspy Saltkråkan” nie zdobyły dotychczas w Polsce takiej popularności jak „Pippi Pończoszanka” czy „Dzieci z Bullerbyn”, ale dzięki nowemu wydaniu powieści Astrid Lindgren młodzi czytelnicy mogą się przekonać, że jest to naprawdę zachwycająca lektura.
Krótko o książkach: Lekko wyczuwalna naiwność
Pierwszy tom „Star Carriera” przywrócił mi wiarę w space opery.
Niekoniecznie jasno pisane: Piekło to obecność Boga
Wizja świata wypełnionego szczęściem, dobrobytem, równością i pokojem to ideał, do którego powinno się dążyć. Nigdy się jeszcze nie ziścił i prawdopodobnie nigdy to nie nastąpi – przede wszystkim z powodu zbyt wielkiej różnorodności opinii na temat tego, co jest owym szczęściem i dobrobytem. Opinii jest już ponad siedem miliardów i ich liczba cały czas rośnie. A gdyby nagle pojawił się ktoś, kto mógłby rozwiązać te dylematy?
– kanał informacyjny ogólny [pomoc…] – kanał informacyjny działu [więcej…] – kanał informacyjny blogu
muzycznemuzyczne
Zagraj to jeszcze raz Sam: Maaammaaa Juhuuu!Są takie utwory, których podstawowa wersja jest tak ikoniczna, że nie sposób zaakceptować żadnej innej. Czasem jednak potrzeba po prostu innego spojrzenia. Tak też się stało w przypadku „Bohemian Rhapsody” grupy Queen.
Piotr ‘Pi’ GołębiewskiZagraj to jeszcze raz Sam: Maaammaaa Juhuuu!Są takie utwory, których podstawowa wersja jest tak ikoniczna, że nie sposób zaakceptować żadnej innej. Czasem jednak potrzeba po prostu innego spojrzenia. Tak też się stało w przypadku „Bohemian Rhapsody” grupy Queen.  Operowo-rockowy utwór grupy Freddie’go Mercuryego to absolutna klasyka światowej muzyki rozrywkowej i jeden z najważniejszych utworów wszech czasów (przez niektórych uważany też za najlepszy). Pochodzi z płyty, która stała się magnum opus Queen „A Night at the Opera” z 1975 roku. Podobno w czasie nagrywania partii chóru nałożono na siebie 200 ścieżek, a ponieważ ówczesny sprzęt grający przewidywał jedynie 24 ścieżki, ciągłe przewijanie taśmy, by dogrywać kolejne podejścia, spowodowało jej kompletne wytarcie się. Trud się jednak opłacił. Pierwsze miejsca na listach przebojów i popularność, która wywindowała Queen na sam szczyt rockowej ekstraklasy. Wielu próbowało zmierzyć się z „Bohemian Rhapsody”, ale niewielu udało się wrócić z tego boju nawet na tarczy. Częściej ich muzyczne truchła pozostawały rzucone w trawę na polu bitwy. I nie chodzi tylko o to, że sama konstrukcja jest bardzo skomplikowana. Problem z wykonaniem swojego największego przeboju mieli sami autorzy, którzy zmuszeni byli posiłkować się w czasie koncertów nagraniem z taśmy. Przede wszystkim jest on tak przesiąknięty osobowościami muzyków, że ich zastąpienie jest wręcz niemożliwe. Okazało się, że aby przekonująco wcielić się w rolę Queen trzeba być Muppetem. W 2009 roku w internecie pojawiło się wideo, na którym kultowe pacynki stworzone przez Jima Hensona zmierzyły się ze stroną wokalną utworu. Za podkład muzyczny służyło oryginalne nagranie muzyki, udostępnione przez członków Queen. Brian May stwierdził nawet, że normalnie nie zgadza się na tego typu wykorzystywanie spuścizny, ale tym razem po prostu nie mógł zaoponować i że Freddy na pewno by się z nim zgodził. Oczywiście Muppety do zadania podeszły po swojemu. Choć całość zaczyna się podobnie, potem w tekście następują liczne prześmiewcze i często abstrakcyjne zmiany. Mamy więc Misia Fazziego, który chciałby opowiedzieć dowcip, Gonza wraz z chórem kur, kucharza, śpiewającego po szwedzku, „subtelną” wokalizę Miss Piggy i obowiązkowe mana-mana (choć inaczej zaakcentowane). Wszystkich jednak przebija Zwierzak z fragmentem, w którym śpiewa: „mama”. To trzeba usłyszeć. Zresztą tak jak i całe nagranie, do czego gorąco zachęcam.  5 września 2018 |
Muzyczna archeologia? Jak najbardziej. Ale w pełni uzasadniona. W myśl Horacjańskiej sentencji: „Nie wszystek umrę” chcemy w naszym cyklu przypominać Wam godne ocalenia płyty sprzed lat. Albumy, które dawno już pokrył kurz, a ich autorów pamięć ludzka najczęściej wymazała ze swoich zasobów. Dzisiaj efemeryczne szwedzkie trio Kvartetten Som Sprängde.
więcej »
„Miś” to bez wątpienia ścisła czołówka najpopularniejszych polskich komedii. Cytaty z niego znamy na wyrywki, w tym te związane z piosenkami, jakie się w nim pojawiają, czyli „Jestem wesoły Romek”, „Polski mam paszport na sercu” i interesujący nas „Hej młody junaku”.
więcej »
Do zakończenia astronomicznego lata zostało jeszcze kilkanaście dni. Z tej okazji chciałem sięgnąć po frywolny cover utworu Majki Jeżowskiej „A ja wolę moją mamę”. Dzieciom bym go jednak nie prezentował.
więcej »Zacznijmy od „gis”
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Czołowy przedstawiciel wieś punku
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Maaammaaa Juhuuu!
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Taki biały kożuszek
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Idziemy z kraju, gdzie lód i śnieg
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Ostre hejka!
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
10 wspominkowych coverów Maanamu
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Powinnaś być szczęśliwa, Kylie
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Na polanie Stokrotka
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Zamienię szyszynkę na szyszkę
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Zacznijmy od „gis”
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Czołowy przedstawiciel wieś punku
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Taki biały kożuszek
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Idziemy z kraju, gdzie lód i śnieg
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Ostre hejka!
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
10 wspominkowych coverów Maanamu
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Powinnaś być szczęśliwa, Kylie
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Na polanie Stokrotka
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Zamienię szyszynkę na szyszkę
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Urodzony by być Muppetem
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Nigdy orłem, ani reszką
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Conan na miarę XXI wieku
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Conan: Poczuj klimat heroic fantasy
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Mrówcza praca od podstaw
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Marvel: Pożegnanie Wielkiego Dekonstruktora
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Przyjaźń zaczyna pękać
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Marvel: Jedno oko na Maroko
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Conan: Nagie piersi i fryzura księżniczki Lei
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Brak ducha Tesli
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Dzieło w pełni wizjonerskie
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
