Login:
Hasło:
Pamiętaj mnie

Zapomniałem hasła	Nie mam jeszcze konta
Zaloguj przez:

dzisiaj: 27 stycznia 2020

Do księgarni marsz: Grudzień 2019 – Styczeń 2020
Grudzień znów był bardzo ubogi wydawniczo, więc u nas pozownie łączone wydanie grudniowo-styczniowe przeglądu zapowiedzi ksiązkowych.
Najlepsze komiksy 2019 roku - nominacje
Podobnie jak rok temu, przedstawiamy Wam listę najlepszych premier komiksowych minionych 12 miesięcy wybranych przez redakcji Esensji. W tym roku jest 50 pozycji, na które będziecie mogli zagłosować, by ustalić listę czytelniczą.
50 najlepszych filmów 2019 r. – finał!
Jak co roku prezentujemy Wam 50 najlepszych – naszym zdaniem – filmów minionych 12 miesięcy, wybranych spośród tych. które były pokazywane w polskich kinach w oficjalnej dystrybucji.
Kurtka warta grzechu
W historii kinematografii wiele przedmiotów miało swoje znaczące pięć minut. Przypomnijcie sobie jak strużka potu ciekła wam po plecach na widok pewnej lalki, serca zdobywał balonik, umysł omamiał jedyny pierścień. Kurtka – główny bohater komedii „Deerskin” Quentina Dupieux – to jednak swoista nowość.

Muzyka

Magazyn CXCII

Pobierz magazyn

Podręcznik

Nowości

muzyczne

Changing Shapes – Live at Roadburn
Mythic Sunship

więcej »

Zapowiedzi

muzyczne

The Shame of Jazz to Come
Ducksback

więcej »

Zagraj to jeszcze raz Sam: Hardkorowa terapia

Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Jaka jest wasza najbardziej traumatyczna kołysanka z dzieciństwa? Dla mnie to bezapelacyjnie „Na Wojtusia z popielnika”.

Zagraj to jeszcze raz Sam: Hardkorowa terapia

Jaka jest wasza najbardziej traumatyczna kołysanka z dzieciństwa? Dla mnie to bezapelacyjnie „Na Wojtusia z popielnika”.

Choć wydaje się, że „Na Wojtusia z popielnika” jest utworem tak zakorzenionym w naszej tradycji, że trudno wskazać dziś jego autora, tak na prawdę dotyczy to jedynie melodii. Sam tekst bowiem jest autorstwa Janiny Porazińskiej i oryginalnie nosi nazwę „Bajka iskierki”. Ukazał się w zbiorze „W wojtusiowej izbie” z 1925 roku. Inspirowany został życiem dzieci na wsi pod koniec XIX wieku. Stąd jej ludowy charakter. Tematem kołysanki są historie iskierek, które zapewniają, że opowiedzą Wojtusiowi długie bajki, ale szybko gasną. Wreszcie chłopczyk przestaje im wierzyć.

Nie wiem, czy to sprawa tekstu, który pozostawia nas w niepewności, co z tym grajkiem i królewną, oraz babą Jagą i domkiem z masła, czy jego aura przemijania, a może nostalgiczna, melancholijna melodia, niemniej całość ma w sobie coś przerażającego. W przeciwieństwie do większości kołysanek, które mają uspokoić nerwy, po tym utworze zawsze czułem się, niczym po maratonie kina grozy (choć do zaliczenia pierwszego horroru). Do dziś mam ciarki niepokoju, kiedy słyszę tę melodię. Chyba, że wykonuje ją zespół Materia.

Formacja ta pochodzi ze Szczecinka i jest reprezentantem technicznego hardcore’u. Jej największym komercyjnym sukcesem okazał się udział w polskiej edycji „Must Be The Music. Tylko muzyka”. W 2013 roku udało jej się zająć drugie miejsce, co zaowocowało możliwością nagrania płyty „We are Materia”. Przy okazji okazało się, że największą fanką Materii jest mama braci, tworzących trzon formacji. Jej reakcja na ich bezkompromisową i agresywną muzykę była rozczulająca. W ramach show chłopaki zagrali swoją wersję „Na Wojtusia z popielnika”, którą sprawili, że nieco wyleczyłem się z traumy związanej z tą kołysanką. Jeśli ktoś ma tak, jak ja, polecam tę hardcore’ową terapię.

21 sierpnia 2019

Komentarze

Dodaj komentarz

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Non omnis moriar: Między ciszą a ciszą…
Sebastian Chosiński

25 I 2020

Muzyczna archeologia? Jak najbardziej. Ale w pełni uzasadniona. W myśl Horacjańskiej sentencji: „Nie wszystek umrę” chcemy w naszym cyklu przypominać Wam godne ocalenia płyty sprzed lat. Albumy, które dawno już pokrył kurz, a ich autorów pamięć ludzka najczęściej wymazała ze swoich zasobów. Dzisiaj najbardziej awangardowe i minimalistyczne dokonanie niemieckiego pianisty Wolfganga Daunera.

więcej »

Non omnis moriar: Narodziny Giganta
Sebastian Chosiński

18 I 2020

Muzyczna archeologia? Jak najbardziej. Ale w pełni uzasadniona. W myśl Horacjańskiej sentencji: „Nie wszystek umrę” chcemy w naszym cyklu przypominać Wam godne ocalenia płyty sprzed lat. Albumy, które dawno już pokrył kurz, a ich autorów pamięć ludzka najczęściej wymazała ze swoich zasobów. Dzisiaj jedno z najwcześniejszych płytowych dokonań niemieckiego pianisty Wolfganga Daunera.

więcej »