Login:
Hasło:
Pamiętaj mnie

Zapomniałem hasła	Nie mam jeszcze konta
Zaloguj przez:

dzisiaj: 23 maja 2022

Wspomnienie przyszłości
W naszej Galerii prezentujemy prace tegorocznego laureata nagrody Best Artist przyznanej przez Europejskie Stowarzyszenie Science Fiction (ESFS) – Rocha Urbaniaka
Iść w stronę słońca
„Legendarne miasta” to tytuł pierwszego tomu z przygodami Alvara Mayora. Album zawiera osiemnaście rozgrywających się w XVI wieku opowieści o przygodach tajemniczego przewodnika, który w kolejnych podróżach po Ameryce Południowej poszukuje prawdy o sobie samym.
Krótko o grach: Technika walki gazrurką
Dawno żadna gra komputerowa (a do tego zręcznościówka!) nie sprawiła mi tyle frajdy co „Streets of Rage 4”. Czwarta odsłona hitu sprzed lat może nie jest żadną rewolucją, ale w świetnym stylu reaktywuje nieco już wyświechtany gatunek.
Upload: Sez. 2. odc. 7. Powrót z zaświatów
Nie ulega wątpliwości, że para głównych bohaterów jest naprawdę zdeterminowana, aby uniemożliwić realizację planu Davida Choaka. W tym celu Nathan musi odzyskać dostęp do tylnych furtek ukrytych w jego programie, który został wykorzystany przez Freeyond. Dokonanie tego nie będzie jednak takie proste.
Pan Samochodzik po latach: Pośród szaleńców i gangsterów
„Pan Samochodzik i człowiek z UFO” pod wieloma względami różni się do poprzednich części cyklu Zbigniewa Nienackiego. Nie dość bowiem, że akcja powieści toczy się poza Europą, to jeszcze istotne znaczenie ma tutaj wątek fantastyczny. Zapewne w ten sposób autor starał się zdyskontować rosnącą w latach osiemdziesiątych popularność literatury science fiction, ale zabieg ten może budzić ambiwalentne odczucia.
Pulsujący rytm metropolii
„Kot w Tokio” to nowoczesna opowieść o japońskiej stolicy i jej mieszkańcach. Smaki, kolory, zapachy, dźwięki wibrują i mieszają się ze sobą, tworząc jedyny w swoim rodzaju pejzaż wielkiego miasta.
Kroniki księżycowe: Zanik ducha albo „jak od pospolitości zbawić świat”
W drugiej części Trylogii Księżycowej Jerzego Żuławskiego dwóch członków Bractwa Prawdy nieopatrznie uruchomiło statek kosmiczny Marka Zwycięzcy i ku własnemu przerażeniu wystartowało na Ziemię. Co zastaną, gdy już dolecą?

Muzyka

Magazyn CCXVI

Pobierz magazyn

Podręcznik

Nowości

muzyczne

Brak zapowiedzi na najbliższy tydzień. Aby zobaczyć późniejsze, kliknij.

Björn Benny Agnetha Frida
‹Ring Ring›

WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Ring Ring
Wykonawca / Kompozytor	Björn Benny Agnetha Frida
Data wydania	26 marca 1973
Wydawca	Polar
Nośnik	Winyl
Czas trwania	35:43
Gatunek	folk, pop, rock
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

W składzie

Ola Brunkert, Roger Palm, Jan Bandel, Rutger Gunnarsson, Mike Watson, Stefan Brolund, Janne Schaffer, Håkan Jansson, Björn Ulvaeus, Benny Andersson, Agnetha Fältskog, Anni-Frid Lyngstad

Utwory
Winyl1
1) Ring Ring [Bara Du Slog En Signal]	3:04
2) Another Town, Another Train	3:12
3) Disillusion	3:04
4) People Need Love	2:46
5) I Saw It in the Mirror	2:34
6) Nina, Pretty Ballerina	2:51
7) Love Isn’t Easy [But It Sure Is Hard Enough]	2:53
8) Me and Bobby and Bobby’s Brother	2:50
9) He Is Your Brother	3:18
10) Ring Ring [English version]	3:03
11) I Am Just a Girl	3:01
12) Rock’n Roll Band	3:09

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

ABBA w studio, cz. 1: Dlaczego nie dzwonisz?

Wojciech Gołąbowski, Joanna Kapica-Curzytek

W serii artykułów „ABBA przed zaćmieniem słońca” przypomnieliśmy, co się działo ze słynnym szwedzkim kwartetem od wydania ostatniej płyty studyjnej. Cofnijmy się teraz do tychże płyt… Dziś ich pierwszy wspólny album: „Ring, Ring”.

Wojciech Gołąbowski, Joanna Kapica-Curzytek

ABBA w studio, cz. 1: Dlaczego nie dzwonisz?

Björn Benny Agnetha Frida
‹Ring Ring›

WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Ring Ring
Wykonawca / Kompozytor	Björn Benny Agnetha Frida
Data wydania	26 marca 1973
Wydawca	Polar
Nośnik	Winyl
Czas trwania	35:43
Gatunek	folk, pop, rock
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

W składzie

Ola Brunkert, Roger Palm, Jan Bandel, Rutger Gunnarsson, Mike Watson, Stefan Brolund, Janne Schaffer, Håkan Jansson, Björn Ulvaeus, Benny Andersson, Agnetha Fältskog, Anni-Frid Lyngstad

Utwory
Winyl1
1) Ring Ring [Bara Du Slog En Signal]	3:04
2) Another Town, Another Train	3:12
3) Disillusion	3:04
4) People Need Love	2:46
5) I Saw It in the Mirror	2:34
6) Nina, Pretty Ballerina	2:51
7) Love Isn’t Easy [But It Sure Is Hard Enough]	2:53
8) Me and Bobby and Bobby’s Brother	2:50
9) He Is Your Brother	3:18
10) Ring Ring [English version]	3:03
11) I Am Just a Girl	3:01
12) Rock’n Roll Band	3:09

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Joanna Kapica-Curzytek: Zaczęłabym od tego, że nagrywając swoją pierwszą wspólną płytę, Agnetha, Anni-Frid, Benny i Björn mieli już ugruntowaną pozycję na szwedzkiej scenie muzycznej. Björn Ulvaeus był autorem tekstów i grał na gitarze w zespole „Hootenanny Singers”. Przed ABBĄ nagrał z nimi pięć płyt, cieszących się w Szwecji popularnością. Najważniejsze jednak było to, że grupa ta, po wygranej w konkursie talentów, trafiła do wytwórni Polar Music, pod skrzydła Stiga Andersona. Tak zaczęła się wieloletnia i jakże owocna współpraca z nim. Stig, nazywany przez przyjaciół Stikkan, z czasem został managerem ABBy i był niekwestionowanym współtwórcą sukcesu tego zespołu (zmarł w 1997 roku). Z kolei Benny grał na klawiszach w grupie Hep Stars, która wylansowała w Szwecji kilka przebojów. W 1970 roku Benny i Björn wydali wspólny album pt. „Lycka”. I tutaj również pojawia się ważne dla ABBy nazwisko: Michael B. Tretow, inżynier dźwięku, który pracował przy tym albumie. Szwedzki kwartet będzie z nim współpracował przez całą swoją karierę.

Uznanymi wokalistkami na długo przed ABBą były również Agnetha Fältskog i Anni-Frid Lyngstad. W latach 60. XX wieku Agnetha była w Szwecji bardzo popularna. Wydała cztery albumy, na które napisała wiele utworów. W dwóch ostatnich przed ABBą pomagał jej już Björn Ulvaeus, prywatnie partner. Jej największym przebojem było „Jag var så kär”, który napisała i wylansowała, mając zaledwie 17 lat. Tak wcześnie? To spójrzmy na początki kariery Anni-Frid. Ona zaczęła występować na scenie mając zaledwie 13 lat! Przełomem była dla mniej wygrana w konkursie telewizyjnym „Nowe twarze” w 1967 roku. W 1971 roku ona i Benny byli już parą, Benny był producentem jej solowego albumu „Frida”. Wspólne spotkanie całej czwórki to był oczywiście wyjątkowo szczęśliwy zbieg okoliczności zawodowych i prywatnych. Pierwszym rezultatem był projekt „Ring Ring”, ale jeszcze wtedy wszyscy czworo mieli osobno zbyt dużo innych zobowiązań artystycznych i sądzili, że to będzie raczej przelotna, jednorazowa współpraca.

Wojciech Gołąbowski: Według oficjalnej biografii Agnethy, pobrali się z poznanym w 1968 roku Björnem w lipcu 1971 roku, a na ich ślubie to właśnie Benny grał na organach. Pod koniec 1978 roku zdecydowali się na separację, a do oficjalnego rozwodu doszło w lipcu 1980. Z kolei Anni-Frid (wcześniej rozwiedziona) była w związku z Bennym już od 1969, ale ślub wzięli dopiero w październiku 1978. Cóż, dwa lata później przyszła separacja, a w 1981 roku – rozwód. Ich prywatne życie mocno odcisnęło się nie tylko na losach ABBy, ale i na wyśpiewywanych tekstach. Czy już wtedy?

JKC: Rzeczywiście, niejeden słuchacz doszukuje się w słowach niemal wszystkich piosenek szwedzkiego kwartetu echa prywatności zespołu. Być może coś jest na rzeczy. Jednak ja zawsze zwracałam uwagę na to, jak dobrze te ich teksty pasują do muzyki, wydobywany jest tutaj każdy akcent. Poza tym, są to przeważnie piosenki o ciekawej treści, takie miniopowiadania. Może jeszcze nie jest to widoczne na tym pierwszym wspólnym albumie, ale później – jak najbardziej.

WG: Płytę otwiera kompozycja tytułowa, którą Benny Andersson, Björn Ulvaeus i Stig Anderson napisali wspólnie na potrzeby występu w Melodifestivalen 1973, będącego krajowymi eliminacjami do konkursu Eurowizji. Początkowo śpiewana była w języku szwedzkim, ale by zwiększyć szanse na wygraną, zdecydowano o zmianie na język angielski. W tym celu Anderson poprosił o pomoc Neila Sedakę i jego współautora, Phila Cody’ego. Brzmienie zostało zaś wzbogacone zgodnie ze wskazówkami płynącymi od Phila Spectora (za pośrednictwem książki „Out of His Head: The Sound of Phil Spector” Richarda Williamsa), dotyczącymi techniki ściany dźwięku. Piosenka zajęła ostatecznie trzecie miejsce w eliminacjach, ale to przekonało luźno współpracujących ze sobą artystów do utworzenia trwałej grupy. Dodajmy, że w różnych wydaniach płyty wersja angielska jest umieszczona w różnych miejscach – czasem ją otwiera, czasem jest daleko na stronie B.

JKC: Zwróć uwagę, jak szybko Björn Ulvaeus nauczył się pisać teksty po angielsku. Na tej płycie Neil i Phil pomagali tylko przy pisaniu „Ring, Ring”. Wszystkie pozostałe piosenki na tej płycie wyszły już spod pióra Björna. Album tworzyli młodzi wtedy ludzie, nic więc dziwnego, że teksty są tu przeważnie o miłości. Różnych jej obliczach: tej idealnej („People Need Love”) czy sprawiającej kłopoty („Love Isn’t Easy…”, „I Saw it In the Mirror”). Ale warto też zwrócić uwagę na „He’s Your Brother” – o konieczności wzmacniania więzi międzyludzkich. Oczywiście są też piosenki o zerwaniu: „Disillusion” oraz „Another Town, Another Train”.

WG: „Another Town, Another Train” brzmi – patrząc z obecnego punktu widzenia – nietypowo, ballada śpiewana jest bowiem przez Björna; dziewczyny dołączają do wokalu jedynie w refrenie. Nagranie w stylu Arta i Garfunkela zostało wydane na singlu w Japonii, Wenezueli, USA, RPA i Rodezji (obecnie: Zimbabwe). Na potrzeby rynku niemieckiego powstała wersja w tymże języku.

JKC: Utwór miał niemiecki tytuł” „Wer Im Wartesaal Der Liebe Steht"… Ta piosenka, ale też „She’s Just My Kind of Girl” oraz „I Saw it in the Mirror” przypominają nam, że faceci z ABBy byli również niezłymi wokalistami. W niektórych późniejszych przebojach też ich słychać. Wiesz, nad czym jeszcze się zastanawiam? Na ile dzisiaj, po blisko pół wieku, piosenki z tego albumu dają się słuchać? Mamy pełen energii, niekwestionowany tytułowy szlagier: „Ring, Ring”, na drugim biegunie eteryczną piosenkę „I’m Just a Girl” czy kameralne „Disillusion”. To jedyna na tej płycie kompozycja Agnethy. Pozostałe melodie to już oczywiście kreacje Benny’ego. Posłuchajmy na przykład uważnie roztańczonej, folkowej końcówki „People Need Love” – to cały on!

WG: To w ogóle pierwszy singiel całej czwórki (wcześniejszy od utworu tytułowego), ale tylko dlatego, że męski duet – chcący się wypromować – zaprosił dziewczyny do bycia „chórkiem”. Nikt nie spodziewał się sukcesu, jaki singiel odniósł – tak w Szwecji, jak i w Stanach.

JKC: Dopisało im niebywałe szczęście, prawda? Bo przecież w tamtych czasach strategie promocji na globalnym rynku muzycznym nie były tak wyrafinowane… Ale wracając do „klimatów” na tym albumie: mamy tu także pop z elementami rocka – „Rock’n’Roll Band”. Jest „Me and Bobby and Bobby’s Brother” z wokalem Fridy, ta piosenka już wtedy odsłaniała magię jej głosu. Tekst jest o beztroskim dzieciństwie; kojarzy mi się z „Dziećmi z Bullerbyn” Astrid Lidgren.

WG: Muszę przyznać, że nie analizowałem wszystkich tekstów ABBY. Bardzo w tym pomogła ekranizacja musicalu, gdzie tłumaczenia wyświetlono w postaci napisów – no ale przecież nie wszystkie piosenki trafiły na ekran. Dobrze więc, że o tym wspomniałaś, bo sam tytuł kojarzył mi się raczej z życiem dorosłym…

JKC: W zasadzie się nie mylisz, bo w tym tekście dorośli wspominają swoje dzieciństwo. I jeszcze jedno spostrzeżenie: w przeboju „Ring, Ring” (ach, ten saksofon!) mamy już ten unikalny miks barw głosów obu wokalistek, który stanie się znakiem firmowym późniejszej ABBy i filarem ich charakterystycznego brzmienia. Na „Nina, Pretty Ballerina” słychać to w całej pełni! Z zaciekawieniem wróciłam też do piosenki „I Saw It in the Mirror” – to nie taki znów prosty hit, ale ambitna muzyczna produkcja, ciekawie zaaranżowana. Ma oczywiście charakterystyczne brzmienie „z epoki”. A co na tej płycie przyciąga Twoją uwagę?

WG: Najostrzejszy kawałek na płycie, czyli „Rock’n’Roll Band”. Ten i kolejne piosenki „z pazurem” pokazują, że z powodzeniem mogliby także zostać gwiazdami rocka.

24 stycznia 2022

Komentarze

Dodaj komentarz

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Non omnis moriar: Arcydzieło wykopane z archiwów
Sebastian Chosiński

21 V 2022

Muzyczna archeologia? Jak najbardziej. Ale w pełni uzasadniona. W myśl Horacjańskiej sentencji: „Nie wszystek umrę” chcemy w naszym cyklu przypominać Wam godne ocalenia płyty sprzed lat. Albumy, które dawno już pokrył kurz, a ich autorów pamięć ludzka nierzadko wymazała ze swoich zasobów. Dzisiaj trzecia – opublikowana 36 lat po nagraniu – część projektu „Odyssey” Terjego Rypdala.

więcej »

Pink Floyd w XXI wieku: TEN album na to zasługiwał
Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

18 V 2022

W XXI wieku zespół Pink Floyd praktycznie przestał istnieć. Panowie jeśli już nagrywali, to raczej na swój rachunek, a o koncertach mowy być nie mogło. Niemniej fani niemal co roku są uszczęśliwiani kolejnymi albumami sygnowanymi nazwą formacji. Na przykład efektownym wydaniem „The Dark Side Of The Moon [Immersion Box Set]” z 2011 roku.

więcej »

Non omnis moriar: Rypdal – czarodziej gitary
Sebastian Chosiński

14 V 2022

Muzyczna archeologia? Jak najbardziej. Ale w pełni uzasadniona. W myśl Horacjańskiej sentencji: „Nie wszystek umrę” chcemy w naszym cyklu przypominać Wam godne ocalenia płyty sprzed lat. Albumy, które dawno już pokrył kurz, a ich autorów pamięć ludzka nierzadko wymazała ze swoich zasobów. Dzisiaj druga część albumu „Odyssey” Terjego Rypdala.

więcej »