Login:
Hasło:
Pamiętaj mnie

Zapomniałem hasła	Nie mam jeszcze konta
Zaloguj przez:

dzisiaj: 30 maja 2023

Niejednoznaczny kot
Jeżeli w ruinach kurortu znajdziesz nietknięte drzwi, a obok nich tajemniczą figurkę, na wszelki wypadek jej nie dotykaj, a już na pewno nie podnoś! Tytułowa bohaterka filmu „Suzume” przez swoją lekkomyślność zostaje wciągnięta w niesamowitą przygodę, w trakcie której będzie musiała uratować swój kraj oraz zakocha się w… żółtym krzesełku.
Upadek Rycerza: Część 5. Rycerz odnowiony
Tego już w czasach TM-Semic nie poznaliśmy. Batman pokonał Azraela, a sam Azrael najwyraźniej poszedł po rozum do głowy, Robin powrócił do jaskini, Nightwing pojawił się ni stąd ni zowąd i tylko rozczarowanego i obrażonego Alfreda nadal brakuje. Bruce Wayne wrócił do roli człowieka-nietoperza, prawda? No niestety, sprawa jest trochę bardziej skomplikowana.
Wporzo
„Niepodległość. Terra Alta II” to powieść kryminalna, ale przy okazji jest zaangażowanym głosem w dyskursie o tożsamości Katalonii.
Kulawe konie: Sez. 1. odc. 1. Witajcie w czyśćcu (a może nawet w piekle)
Nie ulega wątpliwości, że twórcy „Kulawych koni” znakomicie potrafią operować kontrastami i igrać z przyzwyczajeniami widzów. I tak na początku pierwszego odcinka wprawdzie obserwujemy dynamiczną akcje przeprowadzoną przez agentów służb specjalnych, ale szybko wydarzenia toczą się w zgoła odmiennym tempie, Co istotne, mimo to napięcie wciąż utrzymuje się na wysokim poziomie.
Bywało lepiej
„Jesteśmy snem” to zbiór trzech krótkich powieści Ursuli K. LeGuin. Zbiór dość nierówny, bo zawarte w nim historie są leciwe i mało zajmujące, szczególnie dla współczesnego czytelnika.
Puchatek: Żenada i wstyd
Jak wielokrotnie pouczają starsi – co nagle, to po diable. „Puchatek: Krew i miód” potwierdza to w całej rozciągłości.
Harry Potter? Narnia? Mozart!
Szafka z zegarem w szkolnej bibliotece okazuje się przejściem do świata fantazji. Brzmi jak początek streszczenia powieści dla młodzieży młodszej? Trochę tak, bo „Czarodziejski flet” Floriana Sigla to niejako próba pożenienia opery Mozarta z motywami typowo szkolnymi: wredny szpaner, sympatyczny fajtłapa, atrakcyjna koleżanka, budzący strach dyrektor. A po drugiej stronie – przygody, ratowanie świata i… królewna. Kogo wybierze bohater?

Muzyka

Magazyn CCXXVI

Pobierz magazyn

Podręcznik

Nowości

muzyczne

Lollipop Moment
Michel Meis 4tet
Averno
Kósmos
Nobody’s Heart
Kasper Tranberg
Undo
Richard Andersson NOR, Hilmar Jensson

więcej »

muzyczne

Brak zapowiedzi na najbliższy tydzień. Aby zobaczyć późniejsze, kliknij.

Hawkwind
‹Live Seventy Nine›

EKSTRAKT:	80%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Live Seventy Nine
Wykonawca / Kompozytor	Hawkwind
Data wydania	21 lipca 1980
Wydawca	Bronze Records
Nośnik	Winyl
Czas trwania	45:10
Gatunek	rock
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

W składzie

Dave Brock, Huw Lloyd-Langton, Tim Blake, Harvey Bainbridge, Simon King

Utwory
Winyl1
1) Shot Down in the Night	07:42
2) Motorway City	08:19
3) Spirit of the Age	07:36
4) Brainstorm	09:05
5) Lighthouse	06:25
6) Master of the Universe	04:52
7) Silver Machine [Requiem]	01:06

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Non omnis moriar: Powrót z rozmachem godnym mistrzów

Sebastian Chosiński

Muzyczna archeologia? Jak najbardziej. Ale w pełni uzasadniona. W myśl Horacjańskiej sentencji: „Nie wszystek umrę” chcemy w naszym cyklu przypominać Wam godne ocalenia płyty sprzed lat. Albumy, które dawno już pokrył kurz, a ich autorów pamięć ludzka nierzadko wymazała ze swoich zasobów. Dzisiaj drugi koncertowy – w oficjalnej dyskografii – longplay Hawkwind, który ukazał się w 1980 roku.

Sebastian Chosiński

Non omnis moriar: Powrót z rozmachem godnym mistrzów

Hawkwind
‹Live Seventy Nine›

EKSTRAKT:	80%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Live Seventy Nine
Wykonawca / Kompozytor	Hawkwind
Data wydania	21 lipca 1980
Wydawca	Bronze Records
Nośnik	Winyl
Czas trwania	45:10
Gatunek	rock
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

W składzie

Dave Brock, Huw Lloyd-Langton, Tim Blake, Harvey Bainbridge, Simon King

Utwory
Winyl1
1) Shot Down in the Night	07:42
2) Motorway City	08:19
3) Spirit of the Age	07:36
4) Brainstorm	09:05
5) Lighthouse	06:25
6) Master of the Universe	04:52
7) Silver Machine [Requiem]	01:06

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Pod koniec lat 70. ubiegłego wieku, po mniej więcej dwuletnim okresie zawirowań personalnych i artystycznych, w którym zespół Hawkwind „ukrywał” się pod innymi nazwami – vide Sonic Assassins czy Hawklords – Dave Brock wyprowadził go wreszcie na prostą i wrócił do starego szyldu. W połowie 1979 roku światło dzienne ujrzała wreszcie trzymana od kilkunastu miesięcy w „zamrażarce” płyta „PXR5”, a niebawem grupa zaczęła przygotowywać się do jesienno-zimowego tournée po Wielkiej Brytanii. Prezentacja nowego wcielenia formacji odbyła się 9 września w Leeds. Obok Dave’a Brocka (śpiew, gitary), Harveya Bainbridge’a (bas) i Simona Kinga (perkusja) pojawiły się dwie nowe twarze. A dokładniej: jedna zupełnie nowa, a druga – cóż, możemy go chyba potraktować jako syna marnotrawnego.

Tym wracającym po latach do składu muzykiem był gitarzysta solowy Huw Lloyd-Langton, który grał już przecież w Hawkwind na przełomie lat 60. i 70. Można go usłyszeć chociażby na pełnowymiarowym debiucie grupy (1970). Później związał się jako akompaniator z Leo Sayerem, przewinął się w 1978 roku przez skład walijskiego Budgie, wreszcie nagrał dwa albumy z hardrockowym Widowmaker („Widowmaker”, 1976; „Too Late to Cry”, 1977). W 1979 roku, po niemal dekadzie przerwy, ponownie przywdział – mówiąc symbolicznie – koszulkę z napisem Hawkwind. Drugim artystą był – jeszcze bardziej znany w światku rockowym – klawiszowiec Tim Blake, który miał już za sobą wielce udany początek kariery w szeregach zespołu Gong („Flying Teapot”, 1973; „Angel’s Egg”, 1973; „You”, 1974; koncertowe „Gong est Mort, Vive Gong” i „Gong Live Etc.” Z 1977 roku) oraz na koncie dwa longplaye solowe („Crystal Machine”, 1977; „Blake’s New Jerusalem”, 1978).

W tym zestawieniu personalnym w listopadzie i grudniu 1979 roku formacja zagrała dwadzieścia pięć koncertów, podczas których supportowały ją zespoły: rockowy Doll by Doll (kto ich jeszcze dzisiaj pamięta?) bądź postpunkowy The Psychedelic Furs. 8 grudnia Hawkwind zawitał do nieodległego od Londynu St. Albans (w hrabstwie Hertfordshire) i tam wystąpił w St. Albans City Hall (dzisiaj to już Alban Arena). Nieco ponad siedem miesięcy później występ ten został wydany przez londyński Bronze Records na drugim oficjalnym (po „The Space Ritual – Alive in Liverpool and London”) koncertowym longplayu Hawkwind „Live Seventy Nine”. Co może zaskakiwać, nie trafił na niego ani jeden utwór z wydanego zaledwie pół roku wcześniej albumu „PXR5”. W ogóle można odnieść wrażenie, że Dave Brock chciał się odciąć jak najszybciej do niedawnego nowofalowo- postpunkowego stylu i wrócić do psychodeliczno-spacerockowych korzeni. I trudno go za to krytykować.

Album otwierają dwie kompozycje, które w tamtym czasie były wielbicielom grupy kompletnie nieznane. Utwór „Shot Down in the Night” wyszedł spod ręki klawiszowca Hawklords Steve’a Swindellsa; jego wersja studyjna została zarejestrowana w listopadzie 1979, a na singlu promującym „Live Seventy Nine” ukazała się dopiero 27 czerwca następnego roku. Najzabawniejsze jest to, że dokładnie tego samego dnia do sprzedaży trafił singiel samego Swindellsa z tym samym numerem na stronie A. Fani mogliby więc porównać, jak brzmi wersja autorska, a jak dzieło Steve’a odczytał Dave Brock. W wydaniu Hawkwind – na dodatek „na żywo” – to motoryczna, pełna pozytywnej energii i zapadająca w pamięć, melodyjna kompozycja, której prawdziwą ozdobą jest solówka Lloyda-Langtona. Jeśli Brockowi zależało na tym, aby zacząć występ od mocnego akcentu, a jednocześnie sprawić, by słuchacze przytupywali nogami – dokonał właściwego wyboru.

Absolutną nowością był też utwór numer dwa, czyli ponad ośmiominutowy „Motorway City” (autorstwa Dave’a), który swej wersji studyjnej doczeka się dopiero w 1983 roku – ukaże się wtedy jednocześnie na singlu i longplayu „Zones”. I tutaj nie brakuje dźwięków skocznych i optymistycznych, choć po takim właśnie początku kwintet szybko skręca w stronę bardziej klasycznego rocka progresywnego. Na co wpływ mają przede wszystkim partia syntezatorów Tima Blake’a oraz gitarowy dialog Lloyda-Langtona z Brockiem. W każdym razie uwagę przykuwają zarówno rozmach, jak i chwytliwa melodia. „Spirit of the Age” to pierwszy w repertuarze koncertu numer, który publika doskonale znała z krążka „Quark, Strangeness and Charm” (1977). Nowością jest w nim jednak rozbudowane syntezatorowe intro, na które z czasem nakłada się przetworzony elektronicznie głos Dave’a (po odejściu Roberta Calverta to on przejął obowiązki głównego wokalisty). W drugiej części utworu zespół nikogo już nie oszczędza: Harvey Bainbridge i Simon King bezlitośnie podkręcają tempo, a Huw wwierca się swoją gitarą prosto w czaszkę.

Kolejną niespodzianką, choć już zupełnie innego pokroju niż „Shot Down in the Night” czy „Motorway City”, był – umieszczony na otwarcie strony B winylowego krążka – klasyczny „Brainstorm” (z „Doremi Fasol Latido”). Ileż tu się – za sprawą punkowej ekspresji – dzieje! Demolujący uszy bas Harveya, motoryczna gitara Brocka i energetyczna solówka Lloyda-Langtona – wszystko to sprawia, że po dobrnięciu do końca (a warto wiedzieć, że muzycy rozpisali tę opowieść na dziewięć minut) wyczerpani mogli czuć się zarówno artyści, jak i słuchacze. Nie dziwi więc, że zaraz potem rozbrzmiewa „pożyczony” z solowego albumu Tima Blake’a utwór „Lighthouse”. W wersji Hawkwind ten oparty głównie na syntezatorach numer, z dochodzącą później niepokojącą gitarą i podniosłą sekcją rytmiczną – pozostawia po sobie fantastyczne wrażenie. Nie tylko skłania do kontemplacji, ale też serwuje smakowity kawałek nastrojowej progresywnej elektroniki.

Drugim odkopanym przez zespół na potrzeby tej trasy znaleziskiem archeologicznym okazał się „Master of the Universe” (z „In Search of Space”). Zagrany zresztą z taką werwą, że fani Hawkwind stojący najbliżej głośników mogli zostać dosłownie zmieceni z parkietu. Bainbridge maksymalnie podkręca bas, a Huw udowadnia, że w tamtym czasie niewielu gitarzystów rockowych mogło mu dorównać w idealnym łączeniu maestrii i energii. Kiedy muzycy docierają do końca, publika jest ewidentnie w euforii. Kwintet stara się więc „dobić” ją energetycznym boogie w postaci „Silver Machine”. Tyle że ten numer zostaje brutalnie przerwany dźwiękami eksplozji po zaledwie minucie. Cóż, w tamtym czasie, chcąc zachować odpowiednią jakość techniczną zarejestrowanego materiału, nie można było zbyt znacząco przekraczać granicy dwudziestu minut nagrania na stronę.

Komu mało dokonań Hawkwind i Hawklords z tego okresu, może sięgnąć po wydany przed dwoma dniami (sic!) przez Atomhenge ośmiopłytowy box „Days of the Underground – The Studio & Live Recordings 1977-1979”, w którym obok zremiksowanych przez Stevena Wilsona albumów (z bonusami) „Quark, Strangeness and Charm” (1977), „25 Years On” (1978) i „PXR5” (1979), znalazły się także nagrania koncertowe Sonic Assassins z Barnstaple, sesje z londyńskiego Rockfield Studio (1977), koncerty z września 1977 roku (w Croydon, Ipswich i Leicester) oraz materiał znany już z CD Hawklords „Live ’78”.

1 kwietnia 2023

Komentarze

Dodaj komentarz

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Non omnis moriar: Stare i nowe – na żywo!
Sebastian Chosiński

27 V 2023

więcej »

Non omnis moriar: Gdyby za mało wam było Elryka…
Sebastian Chosiński

20 V 2023

więcej »

Pink Floyd w XXI wieku: Zagraj to jeszcze raz, Nick
Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

17 V 2023

W XXI wieku zespół Pink Floyd praktycznie przestał istnieć. Panowie jeśli już nagrywali, to raczej na swój rachunek, a o koncertach mowy być nie mogło. Niemniej fani niemal co roku są uszczęśliwiani kolejnymi albumami sygnowanymi nazwą zespołu. Dziś jednak skupimy się na koncertówce „Live at the Roundhouse” projektu Nick Mason’s Saucerful of Secrets z 2020 roku.

więcej »