Login:
Hasło:
Pamiętaj mnie

Zapomniałem hasła	Nie mam jeszcze konta
Zaloguj przez:

dzisiaj: 10 czerwca 2023

Kulawe konie: Sez. 1. odc. 1. Witajcie w czyśćcu (a może nawet w piekle)
Nie ulega wątpliwości, że twórcy „Kulawych koni” znakomicie potrafią operować kontrastami i igrać z przyzwyczajeniami widzów. I tak na początku pierwszego odcinka wprawdzie obserwujemy dynamiczną akcje przeprowadzoną przez agentów służb specjalnych, ale szybko wydarzenia toczą się w zgoła odmiennym tempie, Co istotne, mimo to napięcie wciąż utrzymuje się na wysokim poziomie.
Puchatek: Żenada i wstyd
Jak wielokrotnie pouczają starsi – co nagle, to po diable. „Puchatek: Krew i miód” potwierdza to w całej rozciągłości.
Harry Potter? Narnia? Mozart!
Szafka z zegarem w szkolnej bibliotece okazuje się przejściem do świata fantazji. Brzmi jak początek streszczenia powieści dla młodzieży młodszej? Trochę tak, bo „Czarodziejski flet” Floriana Sigla to niejako próba pożenienia opery Mozarta z motywami typowo szkolnymi: wredny szpaner, sympatyczny fajtłapa, atrakcyjna koleżanka, budzący strach dyrektor. A po drugiej stronie – przygody, ratowanie świata i… królewna. Kogo wybierze bohater?
Upadek Rycerza: Część 5. Rycerz odnowiony
Tego już w czasach TM-Semic nie poznaliśmy. Batman pokonał Azraela, a sam Azrael najwyraźniej poszedł po rozum do głowy, Robin powrócił do jaskini, Nightwing pojawił się ni stąd ni zowąd i tylko rozczarowanego i obrażonego Alfreda nadal brakuje. Bruce Wayne wrócił do roli człowieka-nietoperza, prawda? No niestety, sprawa jest trochę bardziej skomplikowana.
Wporzo
„Niepodległość. Terra Alta II” to powieść kryminalna, ale przy okazji jest zaangażowanym głosem w dyskursie o tożsamości Katalonii.
Bywało lepiej
„Jesteśmy snem” to zbiór trzech krótkich powieści Ursuli K. LeGuin. Zbiór dość nierówny, bo zawarte w nim historie są leciwe i mało zajmujące, szczególnie dla współczesnego czytelnika.
Niejednoznaczny kot
Jeżeli w ruinach kurortu znajdziesz nietknięte drzwi, a obok nich tajemniczą figurkę, na wszelki wypadek jej nie dotykaj, a już na pewno nie podnoś! Tytułowa bohaterka filmu „Suzume” przez swoją lekkomyślność zostaje wciągnięta w niesamowitą przygodę, w trakcie której będzie musiała uratować swój kraj oraz zakocha się w… żółtym krzesełku.

Muzyka

Magazyn CCXXVI

Pobierz magazyn

Podręcznik

Nowości

muzyczne

Beyond
Cecilie Strange Quartet
Lollipop Moment
Michel Meis 4tet
Why Do You Mourn
The End
Averno
Kósmos
Nobody’s Heart
Kasper Tranberg
Undo
Richard Andersson NOR, Hilmar Jensson

więcej »

muzyczne

Brak zapowiedzi na najbliższy tydzień. Aby zobaczyć późniejsze, kliknij.

SBB, Michał Urbaniak
‹Koncerty w Trójce vol. 14 - SBB & Michał Urbaniak›

EKSTRAKT:	80%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Koncerty w Trójce vol. 14 - SBB & Michał Urbaniak
Wykonawca / Kompozytor	SBB, Michał Urbaniak
Data wydania	2 października 2015
Wydawca	Polskie Radio
Nośnik	CD
Gatunek	koncert, rock
EAN	5907812249823
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

W składzie

Józef Skrzek, Apostolis Anthimos, Jerzy Piotrowski, Michał Urbaniak

Utwory
CD1
1) Zapowiedź	01:31
2) Odlot	11:54
3) Na pierwszy ogień	06:00
4) Wizje	11:19
5) Walkin’ Around The Stormy Bay	07:22
6) 360 do tyłu	08:39
7) Dla Janka	06:49
8) Improv	07:04
9) Z miłości jestem	05:34
10) Memento z banalnym tryptykiem	09:21

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Tu miejsce na labirynt…: Legendarne trio i – nie mniej legendarny – skrzypek
[SBB, Michał Urbaniak „Koncerty w Trójce vol. 14 - SBB & Michał Urbaniak” - recenzja]

Sebastian Chosiński

Który to już koncertowy album w dorobku SBB? Pewnie sami muzycy mieliby problem z odpowiedzią na to pytanie. Zresztą – nieważne; najistotniejsze jest to, że żaden z dotychczas wydanych nie zawierał muzyki, której zespół musiałby się wstydzić. Podobnie jest z „Koncertem w Trójce”, podczas którego na scenie, obok Józefa Skrzeka, Apostolisa Anthimosa i Jerzego Piotrowskiego, pojawił się jeszcze gość specjalny – Michał Urbaniak.

Sebastian Chosiński

Tu miejsce na labirynt…: Legendarne trio i – nie mniej legendarny – skrzypek
[SBB, Michał Urbaniak „Koncerty w Trójce vol. 14 - SBB & Michał Urbaniak” - recenzja]

SBB, Michał Urbaniak
‹Koncerty w Trójce vol. 14 - SBB & Michał Urbaniak›

EKSTRAKT:	80%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Koncerty w Trójce vol. 14 - SBB & Michał Urbaniak
Wykonawca / Kompozytor	SBB, Michał Urbaniak
Data wydania	2 października 2015
Wydawca	Polskie Radio
Nośnik	CD
Gatunek	koncert, rock
EAN	5907812249823
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

W składzie

Józef Skrzek, Apostolis Anthimos, Jerzy Piotrowski, Michał Urbaniak

Utwory
CD1
1) Zapowiedź	01:31
2) Odlot	11:54
3) Na pierwszy ogień	06:00
4) Wizje	11:19
5) Walkin’ Around The Stormy Bay	07:22
6) 360 do tyłu	08:39
7) Dla Janka	06:49
8) Improv	07:04
9) Z miłości jestem	05:34
10) Memento z banalnym tryptykiem	09:21

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Koncerty organizowane przez Program Trzeci Polskiego Radia wpisały się już na trwałe do historii polskiej muzyki rockowej. W ciągu ponad dwudziestu lat na scenie studia imienia Agnieszki Osieckiej (także wtedy gdy jeszcze nie posiadało ono patronki) pojawili się najwybitniejsi rodzimi artyści (ale także ci mniej znani, dopiero na dorobku). Poza jednym zespołem, którego absencja wydawała się ujmą na honorze także w świadomości trójkowych decydentów. O czym zresztą wspomniał zapowiadający trio Józefa Skrzeka dziennikarz Piotr Metz. Na szczęście tę dolegliwą – i, nie ukrywajmy, trochę nawet wstydliwą – nieobecność udało się wreszcie wymazać z dzienniczka 1 marca tego roku, kiedy w trakcie swej zimowo-wiosennej trasy po Polsce SBB zawitało również do Warszawy. Koncert w radiowym studiu odbył się zaledwie pięć dni po recenzowanym w naszym portalu występie w poznańskim klubie Eskulap. I chociażby z tej racji ich program musiał być podobny. Ale „podobny” nie znaczy wcale taki sam. W „Trójce” pojawił się bowiem gość specjalny – legenda polskiego i światowego jazzu i jazz-rocka, skrzypek (i saksofonista) Michał Urbaniak. Zagrał jedynie w czterech utworach, ale format postaci sprawił, że jego nazwisko zostało wyeksponowane na okładce.

Na płytę wydaną przed paroma dniami przez Agencję Muzyczną Polskiego Radia trafiła jednak tylko część koncertu – fragment o mniej więcej dwadzieścia minut dłuższy od tego, co poszło w eter 1 marca, ale i kilkadziesiąt minut krótszy od całości występu, który trwał w sumie około dwóch godzin. Szkoda zatem, że nie zdecydowano się na publikację wszystkiego na dwóch albumach. Ale i tak nie ma co narzekać. Możliwość posłuchania na żywo (choćby i ze srebrnego krążka) SBB w oryginalnym składzie – z Józefem Skrzekiem (śpiew, gitara basowa, instrumenty klawiszowe), Apostolisem Anthimosem (gitara elektryczna) oraz Jerzym Piotrowskim (perkusja) – to zawsze wielka gratka. A gdy dodatkowo trio wspomaga artysta tej miary co Urbaniak, grzechem byłoby wypominanie czegokolwiek. Na płytę trafiło dziewięć kompozycji, pochodzących z różnych lat, ale mających jeden wspólny mianownik – powstałych w czasach, kiedy za bębnami siedział Keta (to ksywka nadana Piotrowskiemu jeszcze w latach 70. ubiegłego wieku). Co zresztą całkiem zrozumiałe i z czego zapewne fani zgromadzeni w studiu imienia Osieckiej (jak i w innych salach podczas tournee) byli bardzo zadowoleni.

Występ otworzył legendarny „Odlot” – utwór, który przed czterdziestu jeden laty trafił na debiutancki koncertowy album SBB. Do którego tekst napisał – pod pseudonimem Jacek Grań – zmarły 3 października tego roku „ojciec chrzestny polskiego rocka” Franciszek Walicki. Po mocnym wejściu całego zespołu następuje tu szybkie wyciszenie, po którym Skrzek sięga po gitarę basową, a Lakis rozpoczyna długą, charakterystyczną, bliską stylistyce bluesa partię na gitarze. Trio donikąd się nie śpieszy, dlatego Grek ma wystarczająco dużo czasu, aby cyzelować każdy dźwięk, a pod koniec wdać się w konstruktywną dyskusję z syntezatorami Józefa. W następnym w kolejności numerze „Na pierwszy ogień” (pochodzącym z drugiego w dyskografii tria albumu „Nowy horyzont” z 1975 roku) po raz pierwszy słychać elektryczne skrzypce Urbaniaka, które z czasem ustępują miejsca przesterowanej gitarze Apostolisa. Na początku słychać jeszcze, że nowy instrument nie do końca zgrał się z pozostałymi (być może wynikało to ze zbyt małej liczby wspólnych prób), ale z każdą kolejną minutą jest coraz lepiej, co można ocenić już po zagranej unisono partii skrzypiec z klawiszami.

Świetnie wypadają „Wizje” – kolejny numer (a konkretniej: jedna z części suity) znany doskonale z debiutanckiego winylu. Otwierają go kosmiczne syntezatory Skrzeka; Lakis w tle serwuje powłóczystą partię gitary, a Piotrowski co rusz zmienia rytm. Po kilku minutach płynnie podłącza się Urbaniak, który już prawie do samego końca odgrywać będzie wiodącą rolę. Także w rozimprowizowanej, jazzrockowej części środkowej utworu. W finale Józef z kolei, oprócz klasycznych syntezatorów, wzbogaca jeszcze brzmienie o dźwięki fortepianu elektrycznego, co przydaje całości i smaku, i przestrzeni. Pochodzący z płyty „Welcome” (1979) instrumentalny „Walkin’ Around the Stormy Bay” zaczyna się tradycyjnie od potężnego uderzenia prosto między oczy (spotęgowane jest ono jeszcze dodanymi do bębnów i gitary skrzypcami). To jedna z tych kompozycji, która chyba zawsze wywołuje ciarki na plecach najzagorzalszych fanów SBB. Wersja z Urbaniakiem jest o tyle interesująca, że zajmuje on miejsce Apostolisa i prowadzi fascynujący dialog ze Skrzekiem; kiedy zaś milknie, Grek przypomina o sobie energetyczną, niemal hardrockową solówką, po zakończeniu której następuje powrót do motywu przewodniego.

Niespodzianką było na pewno umieszczenie w programie koncertu kompozycji autorstwa Skrzeka „360 do tyłu”. Dlaczego? Ponieważ wcześniej nie trafiła ona na żadną katalogową płytę SBB. Jej oryginalna wersja została zarejestrowana w styczniu 1975 roku w czasie sesji dla Wytwórni Filmów Dokumentalnych i Fabularnych w Warszawie; po raz pierwszy przedstawiono ją natomiast na krążku „Impresje”, który wszedł w skład boksu „Lost Tapes, Vol. 1 (Studio & Live Recordings 1974-1978)” (2005). Dziwić może, że przez tyle lat zespół nie wykorzystywał tak świetnego numeru, z charakterystyczną, wpadającą w ucho melodią (graną na syntezatorach). Po tym kawałku zszedł ze sceny Urbaniak; wszystkie pozostałe numery – przynajmniej te, które trafiły na płytę – zostały już zagrane w składzie trzyosobowym. Najpierw wybrzmiewa więc bluesowo-elegijne „Dla Janka” (czy też „Bracie mój”) – piękna pieśń poświęcona bratu Józefa, zmarłemu nagle 29 stycznia tego roku bluesmanowi Janowi „Kyksowi”. Potem muzycy dają się ponieść obowiązkowej na każdym koncercie wenie improwizacyjnej, do której sygnał tradycyjnie daje Piotrowski. Podczas tegorocznej trasy zazwyczaj właśnie w tym momencie Lakis odkładał gitarę i siadał do drugiej perkusji, by stoczyć z Ketą pojedynek. Tym razem jednak muzycy z tego zrezygnowali, a raczej przenieśli ów „drums-battle” na później (czego już płyta nie przedstawia), bo drugi zestaw perkusyjny na scenie mimo wszystko się pojawił.

Po siedmiominutowej improwizacji SBB sięga po legendarny utwór z płyty „Pamięć” (1976) – „Z których krwi krew moja”, tutaj, nie wiedzieć czemu, zatytułowany „Z miłości jestem” (do słów Juliana Mateja, pod którym to pseudonimem skrywa się Romuald Skopowski, emerytowany pułkownik Służby Bezpieczeństwa w Katowicach, o czym muzycy zespołu przez długie lata nie mieli pojęcia). Ta piękna ballada wprowadza niezwykły wręcz nastrój, podtrzymany jeszcze zamykającym album chyba najdonioślejszym dokonaniem śląskiego tria, czyli „Mementem z banalnym tryptykiem” (z longplaya opublikowanego w 1980 roku). W oryginale trwa on ponad dwadzieścia minut, tutaj natomiast został okrojony o połowę. Najważniejsze jednak, że znalazło się miejsce i na śpiew Józefa (z pamiętnym: „Córko, zabici leżą pośród jabłek w sadzie”), i na fantastyczną solówkę gitarową Apostolisa, która zachwyca niezmiennie od trzydziestu pięciu lat. I to już, niestety, wszystko. Więcej muzyki na krążku się nie zmieściło. Choć, kto wie, może kiedyś albo zespół, albo Polskie Radio zdecydują się wydać materiał, który trafił do archiwum „Trójki”. Wszak każda nuta nagrana przez Skrzeka, Apostolisa i Piotrowskiego to nasze dobro narodowe.

6 października 2015

Skład:
Józef Skrzek – śpiew, instrumenty klawiszowe, gitara basowa
Apostolis Anthimos – gitara elektryczna
Jerzy Piotrowski – perkusja
gościnnie:
Michał Urbaniak – skrzypce elektryczne (3-6)

Komentarze

Dodaj komentarz

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

O zachodzie słońca…
Sebastian Chosiński

8 VI 2023

To, co w polskim jazzie wciąż widuje się rzadko, aczkolwiek i tak nieporównywalnie częściej niż w poprzednich dekadach, w Skandynawii jest już praktycznie normą – mam na myśli zespoły, którym liderują kobiety. Ich ponadprzeciętna wrażliwość nierzadko staje się dodatkowym atutem. Dowodem na to chociażby najnowsze albumy Nany Rashid, Karin Hammar czy omawiany dzisiaj „Beyond” autorstwa duńskiej saksofonistki Cecilie Strange.

więcej »

Tu miejsce na labirynt…: Poststrukturalne aforyzmy muzyczne
Sebastian Chosiński

6 VI 2023

Pół roku po nagranej przez Chaos Magick płycie „Multiplicities, Vol. 1 – A Repository of Non-Existent Objects” (inspirowanej twórczością francuskiego filozofa Gilles’a Deleuze’a) ukazała się część druga tego projektu. Tym razem patronujący mu John Zorn zaprosił do współpracy nowy, powstały pod auspicjami Tzadik Records, zespół – Incerto (z pianistą Brianem Marsellą i gitarzystą Julianem Lage’em w składzie).

więcej »

Tu miejsce na labirynt…: Dotyk fantastycznego piękna
Sebastian Chosiński

1 VI 2023

Powiedzenie o znalezieniu igły w stogu siana odnosi się do zaistnienia rzeczy niemal niemożliwej. A jednak od czasu do czasu one się wydarzają. Dowodem na to artystyczne spotkanie szwedzkiego klawiszowca Alexa Zethsona z greckim gitarzystą Giannisem Arapisem, które zaowocowało już kilkoma świetnymi płytami. Najnowsza to „Malplacé”, którą sygnuje kwintet Organ Donor.

więcej »