Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 5 czerwca 2023
w Esensji w Esensjopedii

Paal Nilssen-Love, Claude Deppa, Peter Brötzmann
‹Café OTO, London 9th April 2013›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułCafé OTO, London 9th April 2013
Wykonawca / KompozytorPaal Nilssen-Love, Claude Deppa, Peter Brötzmann
Data wydania17 sierpnia 2016
NośnikCD
Czas trwania45:58
Gatunekjazz
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
W składzie
Paal Nilssen-Love, Claude Deppa, Peter Brötzmann
Utwory
CD1
1) [untitled 1]21:52
2) [untitled 2]05:15
3) [untitled 3]11:07
4) [untitled 4]07:44
Wyszukaj / Kup

Tu miejsce na labirynt…: Z Londynu do Tel Awiwu
[Paal Nilssen-Love, Claude Deppa, Peter Brötzmann „Café OTO, London 9th April 2013”, Peter Brötzmann, Paal Nilssen-Love „Levontin 7, Tel Aviv 30th March 2015” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Dwie prezentowane dzisiaj płyty norweskiego perkusisty Paala Nilssen-Love’a łączy kilka wspólnych mianowników. Obie są rejestracjami koncertów. Na obu towarzyszył mu niemiecki saksofonista Peter Brötzmann. Obie opublikowane zostały własnym sumptem w niewielkim nakładzie. Pierwszą nagrano na żywo w Londynie w kwietniu 2013 roku, drugą natomiast w Tel Awiwie niemal dokładnie dwa lata później.

Sebastian Chosiński

Tu miejsce na labirynt…: Z Londynu do Tel Awiwu
[Paal Nilssen-Love, Claude Deppa, Peter Brötzmann „Café OTO, London 9th April 2013”, Peter Brötzmann, Paal Nilssen-Love „Levontin 7, Tel Aviv 30th March 2015” - recenzja]

Dwie prezentowane dzisiaj płyty norweskiego perkusisty Paala Nilssen-Love’a łączy kilka wspólnych mianowników. Obie są rejestracjami koncertów. Na obu towarzyszył mu niemiecki saksofonista Peter Brötzmann. Obie opublikowane zostały własnym sumptem w niewielkim nakładzie. Pierwszą nagrano na żywo w Londynie w kwietniu 2013 roku, drugą natomiast w Tel Awiwie niemal dokładnie dwa lata później.

Paal Nilssen-Love, Claude Deppa, Peter Brötzmann
‹Café OTO, London 9th April 2013›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułCafé OTO, London 9th April 2013
Wykonawca / KompozytorPaal Nilssen-Love, Claude Deppa, Peter Brötzmann
Data wydania17 sierpnia 2016
NośnikCD
Czas trwania45:58
Gatunekjazz
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
W składzie
Paal Nilssen-Love, Claude Deppa, Peter Brötzmann
Utwory
CD1
1) [untitled 1]21:52
2) [untitled 2]05:15
3) [untitled 3]11:07
4) [untitled 4]07:44
Wyszukaj / Kup
Paal Nilssen-Love lubi współpracować – głównie w duetach – z saksofonistami. Ma już na koncie płyty nagrane z takimi artystami, jak Anglik John Butcher, Norwegowie Håkon Kornstad i Frode Gjerstad, Szwedzi Mats Gustafsson i Magnus Broo czy Amerykanie Ken Vandermark („The Lions Have Eaten One of the Guards”, „Lightning Over Water”) i Joe McPhee. Specjalne miejsce w artystycznym życiu Paala zajmuje jednak Niemiec Peter Brötzmann. Norweg niezwykle chętnie grywa z nim nie tylko we dwójkę, ale i w składzie trzyosobowym, dobierając sobie do spółki amerykańskiego puzonistę Steve’a Swella („Krakow Nights”, „Live in Copenhagen”). Choć zdarza im się współpracować także z innymi specjalistami od instrumentów dętych, jak chociażby z pochodzącym z RPA trębaczem Claude’em Deppą (rocznik 1958).
Deppa – raczej mało znany w Polsce – ma całkiem niezły dorobek. Dość powiedzieć, że przewinął się przez zespoły Louisa Moholo, Roberto Bellatalli, Toma Bancrofta i Carli Bley; prowadzi także własne formacje. Nilssen-Love i Brötzmann namówili go na wspólny występ w legendarnym londyńskim klubie-restauracji Café OTO. Koncert odbył się 9 kwietnia 2013 roku, ale upubliczniony został dopiero ponad trzy lata później (w sierpniu ubiegłego roku). Na dodatek płytę muzycy wydali własnym sumptem i w ograniczonym nakładzie; kompaktowy krążek zapakowali w kartonowe opakowanie, na którym widnieje jedynie stempel z podstawowymi informacjami, czyli kto gra, kiedy i gdzie. Kompozycje nie posiadają nawet tytułów. Wiadomo tylko, że są cztery i trwają łącznie prawie czterdzieści sześć minut.
Czego można się spodziewać? Stuprocentowo improwizowanego jazzu, w którym nie brakuje prawdziwie szalonych eskapad, ale i fragmentów zaskakująco refleksyjnych. Ton całości nadaje perkusista, co jednak nie oznacza, że saksofonista i trębacz mają mniej do powiedzenia. Ich partie solowe i duety – zwłaszcza gdy przekomarzają się ze sobą i na swój sposób rywalizują – są prawdziwą ozdobą płyty. Tym bardziej że wpadając w trans, stają się bezlitośni dla słuchaczy. Ba! nawet gdy nieco spuszczają z tonu, nie tracą nic na zadziorności; gdzieś podskórnie emanuje w nich energia, która od czasu do czasu eksploduje pod postacią pełnych dynamiki improwizacji. Szczególne zdziwienie może wywołać fragment zamykający album, czyli „[untitled 4]”, cechuje go bowiem nietypowa dla Brötzmanna przejrzystość wypowiedzi. Ale to może być spowodowane tym, że w tej części koncertu Niemiec odłożył na bok saksofon i sięgnął po klarnet.
• • •

Peter Brötzmann, Paal Nilssen-Love
‹Levontin 7, Tel Aviv 30th March 2015›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułLevontin 7, Tel Aviv 30th March 2015
Wykonawca / KompozytorPeter Brötzmann, Paal Nilssen-Love
Data wydania1 marca 2017
NośnikCD
Czas trwania44:07
Gatunekjazz
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
W składzie
Peter Brötzmann, Paal Nilssen-Love
Utwory
CD1
1) [untitled]44:07
Wyszukaj / Kup
Levontin to ulica w Tel Awiwie, przy której pod numerem siódmym mieści się klub muzyczny. Często grywają w nim wykonawcy ze świata free jazzu; nie ma się więc co dziwić, że pewnego dnia dobre wiatry przywiały tam również chętnie podróżujących po różnych zakamarkach globu Petera Brötzmanna i Paala Nilssen-Love’a. Tym razem na scenie pojawili się tylko we dwóch, ale dzięki temu, że Niemiec nie miał konkurencji, mógł sięgnąć po bogatszy arsenał dęciaków. Co oczywiście wpłynęło na wzbogacenie brzmienia. Peter i Paal znają się od lat i doskonale rozumieją. Podczas koncertów owocuje to z jednej strony niezwykłą wprost energią, z drugiej natomiast – gdy tylko jest taka potrzeba – maksymalnym skupieniem. Stwierdzić, że panowie rozumieją się bez słów, podskórnie wyczuwając swoje intencje – to jakby nie powiedzieć nic. Niemiec i Norweg funkcjonują bowiem jak jeden organizm.
Początek koncertu zwala z nóg. Żaden z muzyków się nie oszczędza. Można odnieść wrażenie, że w pierwszych minutach postanowili oni przejechać się walcem po publice, aby dopiero potem – tym, którzy przetrwają – niejako w nagrodę zaoferować nieco bardziej przyjazne dźwięki. Nie brakuje oczywiście solówek – zarówno saksofonowych, jak i perkusyjnych – nagradzanych przez słuchaczy, nie bez powodu, oklaskami. Choć gwoli ścisłości należy podkreślić, że trzeba mocno wytężyć słuch, chcąc je wyłowić z tła. Momenty dynamiczne sąsiadują ze stonowanymi. Niekiedy Brötzmann potrafi nawet lekko wzruszyć, ale chyba tylko po to, by po chwili przyłożyć prosto między oczy. Paal zresztą nie pozostaje w tyle za kolegą. Na wcześniej publikowanych płytach niejednokrotnie już udowodnił, że gdy tylko ma taki kaprys, jest w stanie zawstydzić nawet bębniarzy z grup black- czy deathmetalowych.
Oddając się całkowicie sztuce, artyści nie zapomnieli jednak, w jakim mieście się znaleźli. Stad zapewne zagrany przez Niemca na klarnecie – bez nachalności i z wyczuciem – motyw jednoznacznie kojarzący się z muzyką żydowską. Na dodatek z fragmentu tego wykluwa się z czasem – choć trwa to kilka uwag – jeden z najpiękniejszych wątków płyty. Cały materiał zamieszczony na płycie trwa czterdzieści cztery minuty, bez żadnych – jak można mniemać – przerw, cięć i „dokrętek”. Intuicyjna improwizacja w najczystszej postaci. Dla jednych wydawanie takich płyt nie ma większego sensu, ponieważ nie wnoszą one w zasadzie nic nowego do dorobku wydających je artystów; inni z przyjemnością sięgną nawet i po setne tego typu wydawnictwo, radując się muzyką, która nigdy nie jest taka sama, której forma w dużej mierze zależy od dnia i nastroju, w jakim znajdują się artyści (na ten z kolei wpływ może mieć wiele innych czynników). Bo że wykrzeszą z siebie całą energię i podzielą się z nią z publicznością, tego w przypadku Brötzmanna i Nilssen- Love’a możemy być pewni.
koniec
7 marca 2017
Skład:
Peter Brötzmann – instrumenty dęte
Claude Deppa – trąbka
Paal Nilssen-Love – perkusja

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Tu miejsce na labirynt…: Dotyk fantastycznego piękna
Sebastian Chosiński

1 VI 2023

Powiedzenie o znalezieniu igły w stogu siana odnosi się do zaistnienia rzeczy niemal niemożliwej. A jednak od czasu do czasu one się wydarzają. Dowodem na to artystyczne spotkanie szwedzkiego klawiszowca Alexa Zethsona z greckim gitarzystą Giannisem Arapisem, które zaowocowało już kilkoma świetnymi płytami. Najnowsza to „Malplacé”, którą sygnuje kwintet Organ Donor.

więcej »

Tu miejsce na labirynt…: Zima w mojej głowie
Sebastian Chosiński

30 V 2023

Z tymi supergrupami człowiek prawie nigdy nie wie, czy za chwilę nie zawieszą działalności, ponieważ tworzący je muzycy zajmą się w końcu swoimi codziennymi obowiązkami i macierzystymi formacjami. W przypadku The End na szczęście ta prawidłowość nie dotyczy: Szwed Mats Gustafsson i Norweg Kjetil Møster starają się o to, by co dwa-trzy lata wejść do studia i nagrać nowy krążek. Tym razem jest to album noszący – po raz pierwszy anglojęzyczny – tytuł „Why Do You Mourn”.

więcej »

Tu miejsce na labirynt…: Przestrzeń do poszukiwań
Sebastian Chosiński

25 V 2023

Są na polskiej scenie jazzowej zespoły, które objawiają się rzadko, ale kiedy już wydają płyty – trudno przejść obok nich obojętnie. Opublikowany cztery lata po debiucie drugi krążek Petera Sextet, na czele którego stoi pianista Dariusz Petera, łączy w sobie wpływy free jazzu z awangardą i muzyką klasyczną. W tym kontekście jego tytuł – „Władza Algorytmów” – należy potraktować jako artystyczną przekorę.

więcej »

Polecamy

Murray Head – Judasz nocą w Bangkoku

A pamiętacie…:

Murray Head – Judasz nocą w Bangkoku
— Wojciech Gołąbowski

Ryan Paris – słodkie życie
— Wojciech Gołąbowski

Gazebo – lubię Szopena
— Wojciech Gołąbowski

Crowded House – hejnał hejnałem, ale pogodę zabierz ze sobą
— Wojciech Gołąbowski

Pepsi & Shirlie – ból serca
— Wojciech Gołąbowski

Chesney Hawkes – jeden jedyny
— Wojciech Gołąbowski

Nik Kershaw – czyż nie byłoby dobrze (wskoczyć w twoje buty)?
— Wojciech Gołąbowski

Howard Jones – czym właściwie jest miłość?
— Wojciech Gołąbowski

The La’s – ona znowu idzie
— Wojciech Gołąbowski

T’Pau – marzenia jak porcelana w dłoniach
— Wojciech Gołąbowski

Zobacz też

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.